• Ból za rzepką lub wokół niej promieniujący do całego kolana

Profil pacjenta

• Kobieta > mężczyzna lub kobieta = mężczyzna
• 15-25 lat
• Brak urazów w historii

Patofizjologia

Mechaniczny ból nocyceptywny z częściowym komponentem zapalnym w ostrej fazie. Brak ostatecznej przyczyny. Podrażnienie spowodowane wieloma czynnikami mechanicznymi, powodujące ciągły stres rzepkowo-udowy. Zwiększone obciążenie rzepkowo-udowe może powodować mikrourazy powierzchni chrząstki prowadzące do zwyrodnienia. Uszkodzenie chrząstki nie jest jednak bezpośrednim objawem PFPS. W historii zwykle występuje skok aktywności/obciążenia.

Kurs

Długi kurs. U 60% pacjentów z zespołem bólu rzepkowo-udowego objawy występują po 1 roku obserwacji, a u 40% po 6 latach.

Historia

Zwykle krótki wywiad - pacjenci mają tendencję do ignorowania wczesnych objawów i unikania konsultacji z lekarzem. Terapia rozpoczyna się natychmiast po wizycie u PCP. Niektórzy pacjenci zgłaszają urazy (złamanie rzepki, operacja ACL, uszkodzenia więzadeł). Zazwyczaj nie dochodzi do urazu. Pacjenci regularnie ćwiczą.

• Lokalny
• Rozproszony
• Intensywny
• Głęboki ból
• Poczucie niestabilności / ustępowania

Badanie fizykalne

Kontrola
Niewspółosiowość: Słaba oś stopy i/lub kolana, różnica w długości nóg, różnica w rozwoju mięśnia czworogłowego po bokach

Ocena funkcjonalna
Przysiady; siad na piętach; wykroki

Aktywne badanie
Możliwe osłabienie mięśnia czworogłowego, odwodziciela biodra i osłabienie rotatorów zewnętrznych

Badanie bierne
Możliwe ograniczenia PROM rzepki; możliwy skurcz mięśnia brzuchatego łydki, ograniczona ruchomość biodra i kręgosłupa lędźwiowego.  

Diagnostyka różnicowa

1. Zapalenie stawu kolanowego
2. Uszkodzenie więzadła
3. Uszkodzenie łąkotki
4. Osteofity
5. Ból skierowany z biodra lub kręgosłupa lędźwiowego

Strategia

Edukacja pacjenta, bierna modyfikacja objawów, aktywne ćwiczenia mięśni bioder i kolan

Interwencje

Pasywny: Taśmy, NLPZ pomagają w ostrej fazie, Edukacja pacjentów, Wkładki do butów

Aktywny: Zajmij się biomechaniką kończyny dolnej, wzmocnieniem mięśnia czworogłowego, wzmocnieniem odwodziciela biodra, rozciąganiem ścięgien podkolanowych / mięśnia brzuchatego łydki, treningiem chodu.

1. Boling, M., et al., Gender differences in incidence and prevalence of patellofemoral pain syndrome (Różnice między płciami w częstości występowania zespołu bólu rzepkowo-udowego). Scand J Med Sci Sports, 2010. 20(5): p. 725-30.
2. Heintjes, E., et al., Farmakoterapia zespołu bólu rzepkowo-udowego. Cochrane Database Syst Rev, 2004(3): p. CD003470.
3. Peterson, W., Das femoropatellare Schmerzsyndrom, w Orthopädische Praxis, A. Ellermann, red. 2010, Medizinisch Literarische Verlagsgesellschaft MBH: Uelzen.
4. Piva, S.R., et al., Predictors of pain and function outcome after rehabilitation in patients with patellofemoral pain syndrome. J Rehabil Med, 2009. 41(8): p. 604-12.
5. Grelsamer, R.P. i J.R. Klein, Biomechanika stawu rzepkowo-udowego. J Orthop Sports Phys Ther, 1998. 28(5): p. 286-98.
6. Clijsen, R., J. Fuchs i J. Taeymans, Skuteczność terapii wysiłkowej w leczeniu pacjentów z zespołem bólu rzepkowo-udowego: Przegląd systematyczny i metaanaliza. Phys Ther, 2014.
7. Klipstein, A. i A. Bodnar, [Femoropatellar pain syndrome-conservative therapeutic possibilities]. Ther Umsch, 1996. 53(10): p. 745-51.
8. Crossley, K., et al., Patellar taping: czy sukces kliniczny jest poparty dowodami naukowymi? Man Ther, 2000. 5(3): p. 142-50.
9. Rixe, J.A., et al., A review of the management of patellofemoral pain syndrome. Phys Sportsmed, 2013. 41(3): p. 19-28.
10. Böhni, U., Seiten aus dem Handbuch Manuelle Medizin. S.12-15, Theorie des Reizsummenprinzip am WDR-Neuron (Ikeda 2003, Sandkühler 2003). 28.10.2011, Thieme Verlag.