Często powyżej wstawki (środek ścięgna 2-6 cm)

Bezpośrednie mocowanie/połączenie kości

Profil pacjenta

• Powszechne we wszystkich grupach
• Głównie biegająca populacja

Patofizjologia

Według badania przeprowadzonego przez Soslowsky'ego i in. (2002) połączenie obciążenia rozciągającego i kompresji zewnętrznej prowadzi do największych urazów ścięgien. Intensywne obciążenie ścięgien powoduje degradację kolagenu netto przez okres do 36 godzin (Magnussen i in. 2010). To intensywne ładowanie obejmuje wysokie i szybkie obciążenia. Niewystarczający odpoczynek może prowadzić do nieodwracalnych zmian zwyrodnieniowych w ścięgnie.
Patologiczne ścięgno ma lepszą strukturę niż normalne ścięgno (Docking & Cook al. 2015). Oznacza to, że możemy obciążać te ścięgna, ponieważ mamy mnóstwo dobrej tkanki. Wszelkie terapie patologii ścięgien nie są konieczne, ponieważ i tak nie możemy zmienić struktury patologicznej części. Z tego powodu Docking i współpracownicy wymyślili cytat "Traktuj pączka, a nie dziurę" - innymi słowy, skup się na zdrowej strukturze, a nie na części patologicznej

Kurs

Ból przerywany, zależny od obciążenia; Ból może spontanicznie zmniejszać się podczas aktywności i nasilać po jej zakończeniu; Sztywność ścięgna po dłuższym unieruchomieniu (np. w pozycji siedzącej).
Pozytywnych rezultatów po programie ładowania można spodziewać się po około 3 miesiącach, choć w przewlekłych przypadkach rehabilitacja może trwać >1 roku.

Historia

• Silnie zlokalizowany ból (pacjent może wskazać obszar bólu 1-2 palcami)
• Znak Hallmark: Sztywność poranna
• Inspekcja: Zanik mięśni łydek
• Początek związany ze zmianami w obciążeniu treningowym (szczególnie aktywność z dużym i szybkim obciążeniem)
• Ból maksymalny 24 godziny po aktywności SSC
• Proporcjonalna zależność ból/obciążenie

Badanie fizykalne

Inspekcja/Palpacja

• Możliwe widoczne zgrubienie ścięgna lub ścięgna;
• Zanik mięśni dotkniętej łydki
• Ból podczas badania palpacyjnego ścięgna (Midportion: 2-3 cm powyżej wstawki kości piętowej, przy wstawce: Połączenie kość-ścięgno)
• PROM: Czynnikiem ryzyka może być zarówno nadmierny, jak i ograniczony zakres ruchu zgięcia grzbietowego.

Aktywne badanie

• Proporcjonalny stosunek bólu do obciążenia: na przykład unoszenie łydek < unoszenie łydek na jednej nodze z prędkością < podskakiwanie < podskakiwanie na jednej nodze
• Siła/wytrzymałość łydek w teście maksymalnego uniesienia pojedynczej nogi
• Hopping: Oceń ból i jakość (im mniejszy kontakt z podłożem, tym lepiej) oraz błędy (zginanie kolan, uderzanie piętą).

Testy specjalne 

Diagnostyka różnicowa

• Zerwanie ścięgna Achillesa: Test Thomsona
• Zapalenie paratenonu: Trzeszczenie, nadmierny obrzęk, ból podczas każdego ruchu (nawet bez obciążenia), guzek nie porusza się w teście łuku elektrycznego.
• Neuropatia nerwu strzałkowego: Rozproszony boczny ból Achillesa lub pięty, pieczenie, parestezje, promieniujący do bocznej strony stopy, pozytywny wynik testu prostego uniesienia nogi z kostką w zgięciu grzbietowym i odwróceniu
• Uderzenie tylne: Prowokacja bólu przy maksymalnym biernym zgięciu podeszwowym
• Tendinopatia podeszwowa: Ból przyśrodkowy, konieczne potwierdzenie MRI
• Podeszwa pomocnicza/niska: Zespoły podobne do objawów przedziału (np. ból podczas biegu, który ustępuje bezpośrednio po zatrzymaniu), konieczne potwierdzenie MRI

1) Redukcja bólu

• Ogranicz/uniknij aktywności SSC, które prowadzą do bólu > 24 godzin po aktywności.
• Unikaj rozciągania lub pocierania podrażnionego ścięgna.
• Unikaj płaskich butów lub nie noś butów w przypadku tendinopatii ścięgna Achillesa.
• Rozważ stosowanie ibuprofenu przez ograniczony czas.
• Wypróbuj izometryczne unoszenia łydek 4x 45 sekund z 2 minutami odpoczynku pomiędzy seriami i co najmniej 70% maksymalnego dobrowolnego skurczu.
• Rozważ kliny pod piętę w przypadku tendinopatii ścięgna Achillesa.

2) Powolny i ciężki trening oporowy

• Brak dowodów na wyższość treningu izometrycznego, koncentrycznego lub ekscentrycznego.
• Częstotliwość: 2-3 razy w tygodniu
• Zakres powtórzeń: 6-15 powtórzeń
• Ból: Dopuszczalny ból, jeśli ustąpi po 24 godzinach.
• Kadencja: 3-0-3 (w razie potrzeby użyj metronomu)

3) Trening SSC / Ćwiczenia magazynowania i uwalniania energii

• Poziom podstawowy: Ból <3/10 NRS, chmiel 20DL nie podrażnia(Sancho i in. 2020)

1. Barry, N.N. i J.L. McGuire, Zespoły przeciążeniowe u dorosłych sportowców. Rheum Dis Clin North Am, 1996. 22(3): p. 515-30.
2. Carcia, C.R., et al., Ból Achillesa, sztywność i deficyty siły mięśniowej: Zapalenie ścięgna Achillesa. J Orthop Sports Phys Ther, 2010. 40(9): p. A1-26.
3. Rosso, C., Evidenzbasierte Therapie der Achillessehnen-Tendinopathie und -Ruptur, P. Vavken, Editor. 2012, SportOrthoTrauma. p. 250-257.
4. Böhni, U., Seiten aus dem Handbuch Manuelle Medizin. S.12-15, Theorie des Reizsummenprinzip am WDR-Neuron (Ikeda 2003, Sandkühler 2003). 28.10.2011, Thieme Verlag.
5. Alfredson, H. i R. Lorentzon, Przewlekłe zapalenie ścięgna Achillesa: zalecenia dotyczące leczenia i profilaktyki. Sports Med, 2000. 29(2): p. 135-46.
6. Kvist, M., Urazy ścięgna Achillesa u sportowców. Sports Med, 1994. 18(3): p. 173-201.
7. Alfredson, H., et al., Heavy-load eccentric calf muscle training for the treatment of chronic Achilles tendinosis. Am J Sports Med, 1998. 26(3): p. 360-6.
8. van der Plas, A., et al., A 5-year follow-up study of Alfredson's heel-drop exercise programme in chronic midportion Achilles tendinopathy. Br J Sports Med, 2012. 46(3): p. 214-8.