• Obojczyk odgrywa kluczową rolę we wspieraniu i mobilizowaniu kończyny górnej, łącząc ją z tułowiem i chroniąc naczynia podobojczykowe oraz splot ramienny.
• Wewnątrzstawowy dysk między obojczykiem a wyrostkiem barkowym pomaga skorygować nierówności kostne, ale z czasem może ulec degeneracji.
• Urazy i zapalenie stawów są częstymi przyczynami bólu stawu ACJ (ACJ), przy czym zapalenie stawów często wynika z ciągłego obciążenia stawu, szczególnie u osób wykonujących powtarzające się czynności podnoszenia nad głową.

• Ważne jest, aby wykluczyć złamania obojczyka lub poważne oddzielenie stawu AC podczas badań przesiewowych.
• Oddzielenia stawu AC oceniane na podstawie klasyfikacji Rockwood (I-VI), przy czym stopnie I-III leczone zachowawczo, a stopnie IV-VI leczone chirurgicznie.

• Zapalenie stawów AC objawia się stopniowo nasilającym się bólem barku, nasilającym się po niewielkim urazie lub forsownej aktywności.
• Ból zwykle zlokalizowany z przodu nad ramieniem lub skierowany do barku i ramienia, nasilający się podczas czynności wykonywanych nad głową, podnoszenia ciężarów i ruchów krzyżowych.
• Ból nocny, trzaski, klikanie, zgrzytanie i chwytanie podczas ruchu barku są powszechne; dokładna historia urazów lub urazów jest ważna dla diagnozy.

• Bolesny łuk od 170°-180° zgięcia/przywodzenia
• Testy ortopedyczne: Znak Paxino, test ścinania AC, test odpornego na rozciąganie AC, rozciągliwość linii połączenia AC
• Wyższa ważność łączenia testów w klastry, z których 2 są opisane w literaturze

• Postępowanie nieoperacyjne jest leczeniem pierwszego rzutu, obejmującym odpoczynek, modyfikację aktywności, NLPZ, zastrzyki z kortykosteroidów i fizykoterapię.
• Modyfikacja aktywności jest niezbędna, aby zapobiec ponownemu nasileniu objawów; fizykoterapia ma na celu poprawę siły i zakresu ruchu.
• Brak jednoznacznych dowodów na skuteczność zastrzyków sterydowych; operacja rozważana w przypadku ciężkich, utrzymujących się objawów niereagujących na leczenie zachowawcze, przy czym operacja artroskopowa staje się coraz bardziej powszechna.

Balcik, B. J., Monseau, A. J., & Krantz, W. (2013). Ocena i leczenie urazów stawu mostkowo-obojczykowego, obojczykowego i barkowo-obojczykowego. Podstawowa opieka zdrowotna: Clinics in Office Practice, 40(4), 911-923.

Buss, D. D., & Watts, J. D. (2003). Urazy stawu obojczykowo-barkowego u rzucających sportowców. Clinics in sports medicine, 22(2), 327-341.

Cadogan, A., McNair, P., Laslett, M., & Hing, W. (2013). Ból barku w podstawowej opiece zdrowotnej: dokładność diagnostyczna testów badania klinicznego w przypadku nieurazowego bólu stawu barkowo-obojczykowego. BMC Musculoskeletal Disorders, 14, 1-11.

Chaudhury, S., Bavan, L., Rupani, N., Mouyis, K., Kulkarni, R., Rangan, A., & Rees, J. (2018). Leczenie bólu stawu obojczykowo-barkowego: przegląd zakresu. Shoulder & Elbow, 10(1), 4-14.

Girish, G., Lobo, L. G., Jacobson, J. A., Morag, Y., Miller, B., & Jamadar, D. A. (2011). USG barku: bezobjawowe wyniki u mężczyzn. American Journal of Roentgenology, 197(4), W713-W719.

Jordan, L., Kenter, K., & Griffiths, H. (2002). Związek między MRI a wynikami klinicznymi w stawie barkowo-obojczykowym. Skeletal radiology, 31, 516-521.

Hibberd, E. E., Kerr, Z. Y., Roos, K. G., Djoko, A., & Dompier, T. P. (2016). Epidemiologia skręceń stawu barkowo-obojczykowego w 25 dyscyplinach sportowych National Collegiate Athletic Association: Lata akademickie od 2009-2010 do 2014-2015. The American Journal of Sports Medicine, 44(10), 2667-2674.

Krill, M. K., Rosas, S., Kwon, K., Dakkak, A., Nwachukwu, B. U., & McCormick, F. (2018). Zwięzłe badanie fizykalne oparte na dowodach w diagnostyce patologii stawu barkowo-obojczykowego: przegląd systematyczny. The Physician and sportsmedicine, 46(1), 98-104.

Mazzocca, A. D., Arciero, R. A., & Bicos, J. (2007). Ocena i leczenie urazów stawu barkowo-obojczykowego. Amerykańskie czasopismo medycyny sportowej, 35(2), 316-329.ISO 690

Menge, T. J., Boykin, R. E., Bushnell, B. D., & Byram, I. R. (2014). Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowo-obojczykowego: częsta przyczyna bólu barku. South Med J, 107(5), 324-9.

Melenevsky, Y., Yablon, C. M., Ramappa, A., & Hochman, M. G. (2011). Urazy obojczyka i stawu obojczykowo-obojczykowego: przegląd obrazowania, leczenia i powikłań. Skeletal radiology, 40, 831-842.

OSTÖR, A. (2005). Diagnoza i związek z ogólnym stanem zdrowia zaburzeń barku zgłaszających się do podstawowej opieki zdrowotnej. Rheumatol.

Reid, D., Polson, K., & Johnson, L. (2012). Oddzielenia stawu barkowo-obojczykowego w stopniach I-III: przegląd piśmiennictwa i opracowanie wytycznych dotyczących najlepszych praktyk. Medycyna sportowa, 42, 681-696.

Van der Windt, D. A., Koes, B. W., De Jong, B. A., & Bouter, L. M. (1995). Choroby barku w praktyce ogólnej: częstość występowania, charakterystyka pacjentów i postępowanie. Annals of the rheumatic diseases, 54(12), 959-964.