Μυϊκές κράμπες εξηγούνται από την επιστήμη | Επιλογές θεραπείας μυϊκών κραμπών

Σε μια 12ετή συνοπτική έκθεση ιατρικών προβλημάτων του μαραθωνίου, οι κράμπες αντιπροσώπευαν το 6,1% των ιατρικών περιστατικών, με 1,2 περιπτώσεις ανά 1.000 συμμετέχοντες. Ωστόσο, οι μυϊκές κράμπες που σχετίζονται με την άσκηση αποτελούν πρόβλημα και σε άλλα έντονα αθλήματα.

Εδώ και πολύ καιρό πιστεύεται ότι οι κράμπες οφείλονται στην αφυδάτωση και τη διαταραχή της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών. Η θεωρία πίσω από αυτό είναι ότι το διαμέρισμα του εξωκυττάριου υγρού συστέλλεται όλο και περισσότερο λόγω της εφίδρωσης, οδηγώντας σε απώλεια διάμεσου όγκου. Επιπλέον, η υπερβολική εφίδρωση μπορεί να οδηγήσει σε ταυτόχρονη έλλειψη νατρίου, ασβεστίου, μαγνησίου, χλωρίου και καλίου. Και οι δύο αυτές επιδράσεις αιτιολογείται ότι οδηγούν σε μηχανική παραμόρφωση των νευρικών απολήξεων και σε αύξηση των συγκεντρώσεων των ιόντων και των νευροδιαβιβαστών που τις περιβάλλουν, γεγονός που οδηγεί σε υπερδιέγερση των κινητικών νευρικών απολήξεων και σε αυθόρμητη εκφόρτιση.

Ωστόσο, όλες οι μελέτες που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία δεν έχουν δείξει καμία σχέση αιτίας και αποτελέσματος, κανένας από τους συμμετέχοντες στις υποστηρικτικές μελέτες δεν είχε κράμπες παρά τις απώλειες ηλεκτρολυτών είτε στον ορό είτε στον ιδρώτα και γιατί οι κράμπες εμφανίζονται μόνο μέσα στους εργαζόμενους μύες τότε και ότι οι διατάσεις μπορούν να ανακουφίσουν τις κράμπες αμέσως;

Schwellnus et al. (2009) διέδωσε την ιδέα ότι οι κράμπες οφείλονται σε έναν αλλοιωμένο μηχανισμό ελέγχου των αντανακλαστικών ως απάντηση στη νευρομυϊκή κόπωση. Συγκεκριμένα, η μυϊκή υπερφόρτωση και η κόπωση δημιουργούν μια ανισορροπία της διεγερτικής κίνησης από τις μυϊκές ατράκτους και της ανασταλτικής κίνησης προς τον άλφα κινητικό νευρώνα, η οποία τελικά παράγει μια τοπική κράμπα. Η υπόθεση αυτή έχει πειραματική υποστήριξη, καθώς έχει αποδειχθεί ότι η κόπωση των σκελετικών μυών μειώνει την ανασταλτική εισροή στους άλφα κινητικούς νευρώνες από τη συσκευή Golgi Tendon Apparatus και αυξάνει τη διεγερτική εισροή από τις μυϊκές ατράκτους σε ζωικά μοντέλα. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι όταν ο σκελετικός μυς συστέλλεται σε βραχυκυκλωμένη θέση, υπάρχει καταθλιπτική σηματοδότηση από τους GTOs, γεγονός που εξηγεί γιατί η διάταση είναι η πιο γνωστή και πιο αποτελεσματική θεραπεία για την οξεία ΕΑΜΚ.

Ποιοι είναι λοιπόν οι παράγοντες κινδύνου για αλλοιωμένο νευρομυϊκό έλεγχο;

Φαίνεται ότι οι αθλητές έχουν διαφορετικές ατομικές συχνότητες κατωφλίου κράμπας, δηλαδή την ελάχιστη ηλεκτρική διέγερση που απαιτείται για να προκληθεί κράμπα.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το ιστορικό κράμπας που σχετίζεται με την άσκηση φαίνεται να είναι ο υψηλότερος παράγοντας κινδύνου για μελλοντικές κράμπες. Αν και η έρευνα είναι διφορούμενη, φαίνεται ότι το οικογενειακό ιστορικό κράμπας, καθώς και ένα συγκεκριμένο γονίδιο κολλαγόνου, μπορεί να συμβάλλουν σε αυτό. Επιπλέον, οι άνδρες φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς σε κράμπες που προκαλούνται από την άσκηση από ό,τι οι γυναίκες, γεγονός που μπορεί να οφείλεται στην υψηλότερη αναλογία ινών ταχείας σύσπασης στους μύες της κίνησης. Τέλος, οι Schwabe et al. έχουν αποδείξει ότι η υψηλότερη ένταση και διάρκεια άσκησης οδηγούν σε υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης κράμπας, και οι Shang et al. Διαπίστωσε ότι οι αθλητές με τάση για κράμπες είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν ιστορικό τραυματισμού τένοντα ή συνδέσμου σε σύγκριση με τους αθλητές χωρίς κράμπες.

Πώς μπορούμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε και να προλάβουμε τις κράμπες;

Λόγω των περιορισμών της θεωρίας των ηλεκτρολυτών και της ενυδάτωσης, οι ταμπλέτες αλατιού και το συμπλήρωμα μαγνησίου - αν και χρησιμοποιούνται συχνά - δεν έχουν αποδείξεις. Η χρήση κινίνης έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης νυχτερινών και ιδιοπαθών κράμπων, αλλά δεν επιτρέπεται πλέον στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των αιμοπεταλίων στο αίμα.

Nelson et al. (2016) αναφέρουν διάφορες υποσχόμενες στρατηγικές για τις μυϊκές κράμπες που σχετίζονται με την άσκηση, αν και οι δοκιμές υψηλής ποιότητας δεν έχουν ακόμη αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους:

• Επανεκπαίδευση των αγωνιστικών μυών, όπως ο γλουτιαίος μυς, στους επιρρεπείς σε κράμπες οπίσθιους μηριαίους μυς (Wagnet et al. 2010)
• Το Kinesio Taping και τα ενδύματα συμπίεσης προτείνεται να δημιουργούν συστροφές στο δέρμα, οι οποίες προκαλούν αύξηση της τοπικής ροής του αίματος και μείωση της πίεσης στους μηχανοϋποδοχείς (Marban et al. 2011)
• Η θεραπεία μασάζ έχει αποδειχθεί ότι μεταβάλλει τη νευρική διεγερσιμότητα (Behm et al. 2013)
• Ο υπεραερισμός αποτρέπει την αναπνευστική οξέωση ως παράγοντα που συμβάλλει στη μυϊκή κράμπα (Murphy et al. 2011)
• Ο χυμός τουρσί περίπου 1ml/kg σωματικού βάρους, ο οποίος περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις αλατιού μαζί με οξικό οξύ, θεωρείται ότι πυροδοτεί ένα αντανακλαστικό που αυξάνει την ανασταλτική δραστηριότητα των νευροδιαβιβαστών στους μυς που προκαλούν κράμπες (Miller et al. 2010)

Τέλος, φαίνεται ότι οι διατάσεις είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για την ανακούφιση από τις μυϊκές κράμπες που προκαλούνται από την οξεία κόπωση, καθώς πιστεύεται ότι αυξάνουν την τάση στο τενόντιο όργανο Golgi, με αποτέλεσμα την αυξημένη αναστολή του προσαγωγού αντανακλαστικού στον άλφα κινητικό νευρώνα.

Πειραματιστείτε με διάφορες από αυτές τις επιλογές... και ενημερώστε μας για το τι σας βοήθησε!

21 ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΙΟ ΧΡΉΣΙΜΕΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΈΣ ΕΞΕΤΆΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΉ ΠΡΑΚΤΙΚΉ

• • Όνομα*
• • Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο*

Δ

Nelson NL, Churilla JR. Αφηγηματική ανασκόπηση των μυϊκών κράμπων που σχετίζονται με την άσκηση: Παράγοντες που συμβάλλουν στη νευρομυϊκή κόπωση και επιπτώσεις στη διαχείριση. Μύες και νεύρα. 2016 Aug;54(2):177-85.

Schwabe K, Schwellnus MP, Derman W, Swanevelder S, Jordaan E. Η λιγότερη εμπειρία και ο ρυθμός τρεξίματος είναι πιθανοί παράγοντες κινδύνου για ιατρικές επιπλοκές κατά τη διάρκεια ενός αγώνα δρόμου 56 χιλιομέτρων: μια προοπτική μελέτη σε 26 354 δρομείς που ξεκίνησαν τον αγώνα - μελέτη SAFER II. British journal of sports medicine. 2014 Jun 1;48(11):905-11.

Schwellnus MP. Αιτία των μυϊκών κραμπών που σχετίζονται με την άσκηση (EAMC)-αλλοιωμένος νευρομυϊκός έλεγχος, αφυδάτωση ή εξάντληση ηλεκτρολυτών;. Βρετανικό περιοδικό αθλητιατρικής. 2009 Jun 1;43(6):401-8.

Wagner T, Behnia N, Ancheta WK, Shen R, Farrokhi S, Powers CM. Ενίσχυση και νευρομυϊκή επανεκπαίδευση του μείζονος γλουτιαίου μυός σε τριαθλητή με κράμπες των οπίσθιων μηριαίων που σχετίζονται με την άσκηση. journal of orthopaedic & sports physical therapy. 2010 Feb;40(2):112-9.

Murphy PM, Murphy CA. Ο υπεραερισμός ως απλή θεραπεία για σοβαρές μυϊκές κράμπες που σχετίζονται με την άσκηση. Ιατρική του πόνου. 2011 Jun 1;12(6):987-.

Miller KC, Mack GW, Knight KL, Hopkins JT, Draper DO, Fields PJ, Hunter I. Αντανακλαστική αναστολή των ηλεκτρικά προκαλούμενων μυϊκών κραμπών σε υποενυδατωμένους ανθρώπους. Med Sci Sports Exerc. 2010 May 1;42(5):953-61.

https://www.redalyc.org/pdf/3010/301023466010.pdf

Behm DG, Peach A, Maddigan M, Aboodarda SJ, DiSanto MC, Button DC, Maffiuletti NA. Το μασάζ και οι διατάσεις μειώνουν τη διεγερσιμότητα των αντανακλαστικών της σπονδυλικής στήλης χωρίς να επηρεάζουν τις ιδιότητες συστολής των συσπάσεων. Journal of Electromyography and Kinesiology. 2013 Oct 1;23(5):1215-21.