Οσφυϊκή χειραγώγηση CPR | Κανόνας κλινικής πρόβλεψης από τον Flynn

Η μεγάλη ομάδα ασθενών με οσφυαλγία είναι πολύ ετερογενής. Ως εκ τούτου, έχει προταθεί ότι η αποτελεσματική υποομαδοποίηση με βάση την επιτυχία της θεραπείας αποτελεί επιλογή για αποτελεσματικότερη διαχείριση.

Ο κανόνας κλινικής πρόβλεψης των Flynn et al. (2002) είναι ένα εργαλείο που έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει τη διαδικασία ταξινόμησής σας και για να χρησιμοποιήσετε στοιχεία για να καθορίσετε ποιοι ασθενείς είναι πιθανό να ωφεληθούν από τους χειρισμούς στην οσφυϊκή μοίρα. Αυτή η ΚΑΡΠΑ επικυρώθηκε από τους Childs et al. το 2004, δείχνοντας ότι στη συγκεκριμένη ομάδα, οι χειρισμοί + ασκήσεις είναι πιο επιτυχείς στη μείωση του πόνου και της αναπηρίας σε σύγκριση με τις ασκήσεις από μόνες τους.

Ας δούμε λοιπόν τα 5 διαφορετικά κριτήρια που περιγράφει ο συγγραφέας για να προβλέψει την επιτυχία με τη χειραγώγηση:

1) Δεν υπάρχουν συμπτώματα μακριά από το γόνατο. Αυτό είναι λογικό, καθώς τα συμπτώματα που βρίσκονται πιο μακριά από το γόνατο συχνά σχετίζονται με το οσφυοϊερό ριζιτικό σύνδρομο, για το οποίο υπάρχουν αντικρουόμενα στοιχεία σχετικά με τους χειρισμούς. Η ομάδα αυτή αποκλείστηκε επίσης από τη μελέτη των Flynn et al.

2) Πρόσφατη έναρξη των συμπτωμάτων, δηλαδή λιγότερο από 16 ημέρες. Ο λόγος είναι ότι στην ομάδα των υποχρόνιων ή χρόνιων ασθενών συχνά υπάρχουν ψυχοκοινωνικοί παράγοντες, οπότε όχι μόνο οι βλάβες σε επίπεδο ιστών θα έχουν μεγάλη συμβολή στη διατήρηση του πόνου.

3) Χαμηλή βαθμολογία FABQW (<19). Έτσι, όλες οι ερωτήσεις της κλίμακας που σχετίζονται με την εργασία έπρεπε να έχουν βαθμολογία μικρότερη από 19. Έτσι, όσο περισσότερο η εργασία θεωρείται ως παράγοντας που συμβάλλει στον πόνο, τόσο μικρότερη επιτυχία επιτυγχάνεται με τους χειρισμούς στην οσφυϊκή μοίρα. Επίσης, περισσότερο περιβαλλοντικός παράγοντας παρά

4) Υποκινητικότητα της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, η οποία είναι λογική, καθώς ένας από τους στόχους σας με τους χειρισμούς είναι να αυξήσετε το εύρος της κίνησης.

5) ROM εσωτερικής στροφής του ισχίου (>35° για τουλάχιστον 1 ισχίο). Σε ασθενείς με μειωμένη κινητικότητα του ισχίου, μιλάμε για το λεγόμενο δίλημμα ισχίου-σπονδυλικής στήλης. Έτσι, σε αυτή την ομάδα, πρέπει να κινητοποιηθεί μάλλον το ισχίο, ώστε να μην χρειάζεται να αντισταθμίσει η θωρακοοσφυϊκή περιοχή.

Εάν υπήρχαν 3 ή περισσότερα από αυτά τα 5 στοιχεία, η πιθανότητα επιτυχίας του χειρισμού αυξανόταν κατά έναν παράγοντα 2,61. Με 4 ή περισσότερα στοιχεία, η πιθανότητα επιτυχίας αυξήθηκε κατά 24,38 φορές και με όλα αυτά τα στοιχεία θετικά, οι πιθανότητες επιτυχίας αυξήθηκαν απεριόριστα!

Εάν ο ασθενής σας έχει 2 ή λιγότερα από αυτά τα στοιχεία, θα πρέπει να σκεφτείτε μια διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση. Ο ασθενής σας μπορεί να ανήκει μάλλον στην κατηγορία της σταθεροποίησης.

5 ΒΑΣΙΚΈΣ ΤΕΧΝΙΚΈΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΊΗΣΗΣ / ΧΕΙΡΙΣΜΟΎ ΠΟΥ ΚΆΘΕ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΉΣ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΈΧΕΙ

• • Όνομα*
• • Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο*

Δ

Αν είστε περίεργοι για έναν άλλο κανόνα κλινικής πρόβλεψης στη σπονδυλική στήλη, δείτε την ακόλουθη ανάρτηση:

• CPR για την επιτυχία των ασκήσεων σταθεροποίησης της οσφυϊκής μοίρας(Hicks et al. 2005)

Flynn, T., Fritz, J., Whitman, J., Wainner, R., Magel, J., Rendeiro, D., ... & Allison, S. (2002). Ένας κλινικός κανόνας πρόβλεψης για την ταξινόμηση των ασθενών με οσφυαλγία που παρουσιάζουν βραχυπρόθεσμη βελτίωση με σπονδυλοδεσία. Spine, 27(24), 2835-2843.

Childs, J. D., Fritz, J. M., Flynn, T. W., Irrgang, J. J., Johnson, K. K., Majkowski, G. R., & Delitto, A. (2004). Ένας κλινικός κανόνας πρόβλεψης για τον εντοπισμό ασθενών με οσφυαλγία που είναι πιθανότερο να ωφεληθούν από τον σπονδυλικό χειρισμό: μελέτη επικύρωσης. Annals of internal medicine, 141(12), 920-928.