Οι τραυματισμοί που σχετίζονται με το τρέξιμο (RRIs) είναι συχνοί μεταξύ των δρομέων. Το ετήσιο ποσοστό των τραυματισμών που σχετίζονται με το τρέξιμο κυμαίνεται από 24 έως 65%, με την πιο συχνά τραυματισμένη άρθρωση να είναι το γόνατο(van Gent et al. 2007). Μεταξύ των δρομέων που προπονούνται για μαραθώνιο, το ποσοστό τραυματισμών έχει αναφερθεί σε ποσοστό 90%(Franke et al. 2019). Η πλειονότητα (περίπου το 80%) των τραυματισμών στο τρέξιμο οφείλεται σε υπερβολική χρήση χωρίς σαφές τραυματικό συμβάν.
Συμπεριφορά φυσικής δραστηριότητας των δρομέων κατά τη διάρκεια της περιόδου τραυματισμού
Καθώς πολλοί δρομείς τραυματίζονται, είναι σύνηθες οι δρομείς να μην μπορούν να τρέξουν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ή κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης από τραυματισμό ή κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης.
Έτσι, οι δρομείς εμπλέκονται σε άλλες μεθόδους προπόνησης, όπως η ποδηλασία ή η κολύμβηση, για να διατηρήσουν τη φυσική τους κατάσταση, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Μια πρόσφατη μελέτη των Davis et al. (2020) έδειξε ότι αυτό δεν ισχύει.
Η μελέτη αυτή εξέτασε 49 δρομείς αναψυχής και τους παρακολούθησε για ένα έτος. Σε όλους τους δρομείς δόθηκαν όργανα παρακολούθησης της δραστηριότητας για να παρακολουθούν τα καθημερινά επίπεδα δραστηριότητάς τους και συμπλήρωσαν επίσης μια εβδομαδιαία έρευνα σχετικά με τον πόνο και τα επίπεδα προπόνησης. Σε αυτή τη μελέτη, ο ορισμός του τραυματισμού από τρέξιμο ήταν η αδυναμία προπόνησης για τουλάχιστον τρεις συνεδρίες μέσα σε μια εβδομάδα.
Σε σύγκριση με τις εβδομάδες χωρίς τραυματισμό, οι δρομείς ασχολούνταν με λίγα λεπτά μέτριας έως έντονης δραστηριότητας την ημέρα εάν είχαν τραυματισμό. Με βάση τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, φαίνεται ότι οι δρομείς δεν αντικαθιστούν τον χαμένο χρόνο τρεξίματος με άλλες ασκήσεις για να διατηρήσουν τα επίπεδα της φυσικής τους κατάστασης.
Βασικό συμπέρασμα από αυτή τη μελέτη
Οι τραυματισμένοι δρομείς δεν αντικαθιστούν τον χαμένο χρόνο τρεξίματος με άλλη σωματική δραστηριότητα και έτσι δεν διατηρούν τα επίπεδα φυσικής τους κατάστασης που θα μπορούσαν να επιτρέψουν την πρόωρη επιστροφή στο τρέξιμο.
Ως θεραπευτές, είναι ζωτικής σημασίας να γνωρίζουμε τη συμπεριφορά των τραυματισμένων δρομέων ως προς τη σωματική δραστηριότητα, κατά τη διάρκεια της περιόδου που δεν μπορούν να τρέξουν. Φαίνεται ότι οι δρομείς είναι απρόθυμοι να ασχοληθούν με άλλες μορφές προπόνησης όταν δεν τρέχουν.
Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τους δρομείς να διατηρούν την καρδιαγγειακή τους φυσική κατάσταση με πολλούς τρόπους διασταυρούμενης προπόνησης χαμηλής επιβάρυνσης (π.χ. κολύμβηση, ποδηλασία, ασκήσεις με το βάρος του σώματος) και να τους κρατάμε σε κίνηση, αντί για καθιστική ζωή.
Η δραστηριότητα έχει πολλά σωματικά και ψυχικά οφέλη και μπορεί να είναι ευεργετική για τον τραυματισμένο δρομέα όταν νιώθει άσχημα λόγω του τραυματισμού του. Μια προσέγγιση μόνο με ξεκούραση δεν είναι ωφέλιμη και η τακτική συμμετοχή σε διασταυρούμενη προπόνηση θα επιτρέψει στους δρομείς να επανέλθουν στα προ του τραυματισμού επίπεδα και να επιστρέψουν νωρίς στο τρέξιμο.
Τρέξιμο αποκατάστασης: Από τον τραυματισμό στην απόδοση
Επιτέλους... ένας εύκολος και προσιτός τρόπος για να μάθετε αποδεδειγμένες έννοιες για την καλύτερη αποκατάσταση ασθενών με τραυματισμούς στο τρέξιμο
Αυτό το άρθρο του ιστολογίου προέρχεται από το διαδικτυακό μάθημα Running Rehab - From Pain to Performance. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη διαχείριση των δρομέων με τραυματισμούς, συμπεριλαμβανομένης της αρχικής αποκατάστασης, της διαχείρισης της επιβάρυνσης, της προπόνησης ενδυνάμωσης και της επανεκπαίδευσης στο τρέξιμο, ελέγξτε το ολοκληρωμένο διαδικτυακό μάθημα αποκατάστασης δρομέων με πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες που σχετίζονται με την αποκατάσταση των τραυματισμών στο τρέξιμο.
Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση!
Στην υγειά μας,
Benoy Mathew,
Ειδικός φυσιοθεραπευτής κάτω άκρων
Δημιουργός (Running Rehab Course)
Αναφορές
