Ellen Vandyck
Διευθυντής έρευνας
Η αρθροσκοπική αποκατάσταση του χείλους βρέθηκε ανώτερη από τη συντηρητική θεραπεία σε δύο προηγούμενες πολυκεντρικές RCT, αλλά οι μελέτες αυτές επικεντρώθηκαν σε νεότερους ασθενείς. Για τα ηλικιωμένα άτομα με συμπτωματικές ρήξεις ακρωμιοειδούς χείλους, δεν είναι βέβαιο ποια θεραπευτική επιλογή προτιμάται. Επιπλέον, τα ηλικιωμένα άτομα εμφανίζουν συχνά κάποια σημάδια οστεοαρθρίτιδας του ισχίου, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα αποτελέσματα μετά από αρθροσκόπηση ισχίου. Ως εκ τούτου, δεν είναι σαφές εάν τα ηλικιωμένα άτομα μπορούν να επωφεληθούν από την αρθροσκοπική αποκατάσταση του χείλους. Η μελέτη αυτή επικεντρώθηκε σε ασθενείς με συμπτωματικές ρήξεις χειλέων ηλικίας άνω των 40 ετών.
Διεξήχθη μια μονοκεντρική RCT, η οποία συμπεριέλαβε ασθενείς με συμπτωματικές ρήξεις χειλέων, όπως επιβεβαιώθηκε με μαγνητική τομογραφία. Πριν από την τυχαιοποίηση, όλοι οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν 3 μήνες συντηρητικής θεραπείας, αποτελούμενη από έγχυση κορτικοστεροειδών και τουλάχιστον 8 εβδομάδες επιβλεπόμενης φυσιοθεραπείας με βάση τον πυρήνα, συμπεριλαμβανομένου ενός προγράμματος άσκησης στο σπίτι. Σε περίπτωση που δεν παρατηρήθηκε βελτίωση μετά από αυτούς τους τρεις μήνες, οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε αυτή τη δοκιμή.
Όλες οι αρθροσκοπικές επεμβάσεις ήταν τυποποιημένες και πραγματοποιήθηκαν από έναν χειρουργό. Το μετεγχειρητικό πρωτόκολλο αναπτύχθηκε από κοινού από τον χειρουργό και τους φυσιοθεραπευτές. Το πρωτόκολλο φυσικοθεραπείας για τους συμμετέχοντες που τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν συντηρητική φροντίδα περιελάμβανε ένα πρόγραμμα άσκησης υπό επίβλεψη 24 εβδομάδων με στόχο την ομαλοποίηση της βάδισης και τη βελτιστοποίηση του εύρους κίνησης, ενώ παράλληλα ενσωματώθηκε σιγά-σιγά η προπόνηση δύναμης.
Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης ήταν το International Hip Outcome Tool (iHOT-33) και το modified Harris Hip Score (mHHS) 12 μήνες μετά την τυχαιοποίηση. Οι δευτερεύουσες εκβάσεις ήταν το Hip Outcome Score Activity of Daily Living and Sport Subscale (HOS-ADL και HOS-SSS), το Nonarthritic Hip Score, το Lower Extremity Function Score και η βαθμολογία πόνου της οπτικής αναλογικής κλίμακας. Αυτές οι εκβάσεις συλλέχθηκαν κατά την έναρξη και 3, 6 και 12 μήνες μετά την τυχαιοποίηση.
Ενενήντα ασθενείς συμπεριλήφθηκαν και 81 από αυτούς παρακολουθήθηκαν για 12 μήνες. Οι ηλικίες τους κυμαίνονταν μεταξύ 40 και 67 ετών. Η ομάδα αρθροσκόπησης αποτελούνταν από 42 συμμετέχοντες και 39 έλαβαν μόνο φυσιοθεραπεία. Σημειώθηκε μεγάλη διασταύρωση με 28 ασθενείς να μετακινούνται προς την αρθροσκόπηση, μετά από 190 ημέρες κατά μέσο όρο.
Η ανάλυση πρόθεσης-προς-θεραπεία αποκάλυψε ότι η αρθροσκόπηση οδήγησε σε σημαντικά υψηλότερες μέσες συνολικές βαθμολογίες iHOT-33 και mHHS κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής περιόδου σε σύγκριση με τη φυσιοθεραπεία. Οι αναλύσεις ευαισθησίας επιβεβαίωσαν τα ευρήματα από την ανάλυση πρόθεσης προς θεραπεία.
Η διασταύρωση επιτρεπόταν μόνο εάν οι ασθενείς είχαν ολοκληρώσει τουλάχιστον 14 εβδομάδες φυσιοθεραπείας και όταν ο θεράπων φυσιοθεραπευτής έκρινε ότι οι ασθενείς είχαν επιτύχει τη μέγιστη δυνατή βελτίωση μόνο από τη φυσιοθεραπεία. Το να επιτρέπεται στους συμμετέχοντες να διασταυρώνονται μπορεί να είναι μια επιλογή για να αποτραπεί η παραίτηση των ασθενών από τη μελέτη. Ωστόσο, αυτό μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τα συμπεράσματα, ακυρώνοντας τη μελέτη. Ωστόσο, οι συγγραφείς προσπάθησαν να το αντιμετωπίσουν αυτό εκτελώντας διάφορες αναλύσεις ευαισθησίας (ανάλυση ως προς τη θεραπεία, ανάλυση αποτυχίας της θεραπείας) δίπλα στην ανάλυση πρόθεσης προς θεραπεία. Η ανάλυση ως προς τη θεραπεία σήμαινε ότι οι συμμετέχοντες αναλύθηκαν όπως υποβλήθηκαν σε θεραπεία και ότι οι βαθμολογίες των ατόμων πριν από τη μετάβαση αποδόθηκαν στην ομάδα φυσιοθεραπείας και μετά τη μετάβαση, οι βαθμολογίες αποδόθηκαν στην ομάδα χειρουργικής επέμβασης. Η ανάλυση αποτυχίας της θεραπείας προέκτεινε τις βαθμολογίες πριν από τη μετάβαση ως βαθμολογίες 12 μηνών.
Όλοι οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν ένα 3μηνο συντηρητικό πρόγραμμα πριν από την τυχαιοποίηση. Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε αν αυτό επηρέασε τα αποτελέσματα. Οδήγησε αυτό σε διεύρυνση του αποτελέσματος της αρθροσκόπησης και θα πρέπει να συμβουλεύουμε τους ασθενείς να εγγραφούν σε ένα εντατικό προεγχειρητικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας;
Όταν ρίχνουμε μια πιο προσεκτική ματιά στα αποτελέσματα, βλέπουμε ότι παρόλο που η ομάδα αρθροσκόπησης υπερείχε της ομάδας φυσιοθεραπείας, αρκετοί συμμετέχοντες που δεν πέρασαν και έλαβαν φυσιοθεραπεία βελτιώθηκαν επίσης σημαντικά. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πριν από την ένταξη στη μελέτη και την τυχαιοποίηση απαιτήθηκε "αποτυχία" τουλάχιστον 3 μηνών μη χειρουργικής θεραπείας, μπορεί να σημαίνει ότι ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να περάσουν περισσότερο χρόνο στη φυσικοθεραπεία από τους 3 μήνες που απαιτούνται εδώ πριν από την αναμενόμενη βελτίωση. Δυστυχώς, αυτή η δοκιμή δεν είχε επαρκή ισχύ για να εξετάσει τους παράγοντες πρόβλεψης της επιτυχίας της μη χειρουργικής θεραπείας, οπότε αυτό παραμένει ασαφές.
Η μελέτη ήταν πολύ καλά σχεδιασμένη και έλαβε υπόψη της διάφορους παράγοντες που συχνά παραλείπονται στις RCT, όπως το πρόβλημα της αντιμετώπισης των ατόμων που περνούν στην άλλη πλευρά, εξηγώντας με σαφήνεια τις αποκλίσεις του πρωτοκόλλου. Οι αποφάσεις λήφθηκαν σωστά και οι επιπτώσεις τους εξετάστηκαν κατάλληλα. Για παράδειγμα, το αποτέλεσμα των 12 μηνών μπορεί να φαίνεται πολύ σύντομο. Ωστόσο, οι συγγραφείς υποστήριξαν, χρησιμοποιώντας στοιχεία, ότι ανέμεναν διασταύρωση των υποκειμένων. Ένα μακρύ τελικό σημείο μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα υψηλή διασταύρωση, η οποία ενέχει τον κίνδυνο ανεύρεσης σφαλμάτων τύπου δύο. Επέλεξαν ένα "πρωτογενές καταληκτικό σημείο αρκετά μεγάλο ώστε να είναι κλινικά κατατοπιστικό, αλλά αρκετά μικρό ώστε να ενθαρρύνει τους ασθενείς να παραμείνουν στο σκέλος της θεραπείας που τους έχει ανατεθεί... και να παρέχει χρόνο για πλήρη αποκατάσταση".
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μετεγχειρητικές βελτιώσεις των PROM σε ασθενείς με περιορισμένη ακτινογραφική οστεοαρθρίτιδα ήταν σημαντικά υψηλότερες σε σύγκριση με ασθενείς με υψηλότερους βαθμούς Tönnis (και συνεπώς περισσότερα σημεία ακτινογραφικής οστεοαρθρίτιδας). Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα σε άτομα άνω των 40 ετών. Ωστόσο, αυτός δεν ήταν ο πρωταρχικός στόχος της παρούσας μελέτης και η μελέτη δεν είχε ισχύ για να διερευνήσει αυτό το θέμα. Επομένως, αυτό δεν μπορεί να υποτεθεί από την παρούσα μελέτη.
Η αρθροσκόπηση μπορεί να θεωρηθεί ως θεραπευτική επιλογή σε ασθενείς με συμπτωματικές ρήξεις ακρωμιοειδούς χείλους ηλικίας 40 ετών και άνω. Ακόμη και σε άτομα με ενδείξεις οστεοαρθρίτιδας, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε καλά αποτελέσματα. Η δοκιμή αυτή χρησιμοποίησε προεγχειρητική φυσιοθεραπεία πριν από την τυχαιοποίηση των ασθενών, οπότε αυτό μπορεί να επηρέασε τα αποτελέσματα της αρθροσκόπησης. Ορισμένοι ασθενείς που "απέτυχαν" 3 μήνες συντηρητικής θεραπείας, συμπεριλαμβανομένων των ενέσεων κορτικοστεροειδών και της φυσικοθεραπείας, οι οποίοι τυχαιοποιήθηκαν στην ομάδα της φυσικοθεραπείας παρουσίασαν αξιοσημείωτες βελτιώσεις, γεγονός που μπορεί να σημαίνει ότι οι 3 μήνες συντηρητικής θεραπείας πριν από την αρθροσκόπηση μπορεί να είναι πολύ σύντομοι.
Μην διατρέχετε τον κίνδυνο να χάσετε πιθανές κόκκινες σημαίες ή να καταλήξετε να θεραπεύετε δρομείς με βάση μια λανθασμένη διάγνωση! Αυτό το διαδικτυακό σεμινάριο θα σας αποτρέψει από το να διαπράξετε τα ίδια λάθη στα οποία πέφτουν θύματα πολλοί θεραπευτές!