Εισαγωγή

Η δύναμη των μυών του ισχίου συχνά μειώνεται σε άτομα με μηριαία αγκύλη, καθιστώντας την άσκηση κατάλληλη θεραπευτική επιλογή. Ωστόσο, πολλοί υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση πριν συμμετάσχουν σε πρόγραμμα άσκησης. Η τρέχουσα διεθνής κατευθυντήρια γραμμή συναίνεσης συνιστά ότι η θεραπεία πρώτης γραμμής θα πρέπει να βασίζεται στην άσκηση και να διαρκεί τουλάχιστον 3 μήνες. Ωστόσο, δεν έχει καθιερωθεί μέχρι σήμερα μια τεκμηριωμένη θεραπεία με ασκήσεις για τη μηριαία αγκύλη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η παρούσα μελέτη θέλησε να εξετάσει τη σκοπιμότητα της προπόνησης δύναμης 3 μηνών για την εμπλοκή του μηριαίου αγκιστρίου.

Μέθοδοι

Αυτή η μελέτη σκοπιμότητας είχε ως στόχο να αξιολογήσει την ασφάλεια και την εφικτότητα ενός προγράμματος προπόνησης δύναμης 12 εβδομάδων σε άτομα με μηριαία αγκύλωση. Συμμετέχοντες ηλικίας 18 έως 50 ετών που είχαν διαγνωστεί με σύνδρομο μηριαίας αγκύλης, σύμφωνα με τη συμφωνία του Warwick, ήταν επιλέξιμοι.

Τα διαγνωστικά κριτήρια σύμφωνα με τον Warwick περιλαμβάνουν μια τριάδα συμπτωμάτων, κλινικών σημείων και απεικονιστικών ευρημάτων που πρέπει να συντρέχουν για τη διάγνωση του συνδρόμου FAI:

• Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στο ισχίο ή στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με την κίνηση ή τη θέση. Ο πόνος μπορεί επίσης να είναι αισθητός στην πλάτη, τον γλουτό ή τον μηρό. Εκτός από τον πόνο, οι ασθενείς μπορεί επίσης να περιγράφουν κλικ, πιάσιμο, κλείδωμα, δυσκαμψία, περιορισμένο εύρος κίνησης ή υποχώρηση.
• Τα κλινικά σημεία μπορεί να περιλαμβάνουν: δοκιμασίες πρόσκρουσης του ισχίου που αναπαράγουν τον τυπικό πόνο του ασθενούς. Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη δοκιμασία είναι η δοκιμασία εσωτερικής στροφής σε κάμψη και προσαγωγή (FADIR), αλλά είναι ευαίσθητη αλλά όχι ειδική. Συχνά υπάρχει περιορισμένο εύρος κίνησης του ισχίου, συνήθως περιορισμένη εσωτερική στροφή σε κάμψη.
• Η διαγνωστική απεικόνιση από μια προσθιοπίσθια ακτινογραφία της πυέλου και μια πλάγια προβολή του μηριαίου αυχένα μπορεί να αποκαλύψει μορφολογίες έκκεντρου ή τσιμπίδας.
  • Μορφολογία CAM: Γωνία άλφα ≥ 55° στην πρόσθια-οπίσθια ακτινογραφία
  • Μορφολογία του τσιμπήματος: γωνία κεντρικού πλάγιου άκρου > 39° στην πρόσθια-οπίσθια ακτινογραφία
• Συμπτώματα μειωμένης λειτουργικότητας και πόνος στο ισχίο που μειώνουν την ποιότητα ζωής που σχετίζεται με το ισχίο

Η παρέμβαση περιελάμβανε ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης διάρκειας 12 εβδομάδων και αποτελούνταν από 7 εποπτευόμενες συνεδρίες και 29 κατ' οίκον συνεδρίες. Οι ασκήσεις βασίστηκαν σε προηγούμενα στοιχεία των Kemp et al. (2018) και οι συγγραφείς πρόσθεσαν επίσης ασκήσεις με βάση την κλινική τους εμπειρία. Οι ασκήσεις περιελάμβαναν:

• Έκταση του ισχίου
• Προσαγωγή του ισχίου
• Απαγωγή του ισχίου
• Κάμψη του ισχίου
• Κατάληψη

Οι ασκήσεις αυτές προοδευτικά έγιναν σταδιακά πιο δύσκολες κατά τη διάρκεια του προγράμματος.

Οι ασθενείς εκπαιδεύτηκαν σχετικά με την παθοφυσιολογία της μηριαίας αγκύλης και ενημερώθηκαν για τις προκλητικές θέσεις του ισχίου, όπως η βαθιά κάμψη του ισχίου και η εσωτερική στροφή. Τους είπαν να προσπαθήσουν να αποφύγουν αυτές τις θέσεις.

Η σκοπιμότητα της μελέτης μετρήθηκε ως ο αριθμός των ολοκληρωμένων συνεδριών προπόνησης δύναμης, όπως αναφέρθηκε στο ημερολόγιο προπόνησης του ασθενούς. Από αυτές τις πληροφορίες υπολογίστηκε η προσκόλληση στο πρόγραμμα, η οποία ήταν το αποτέλεσμα που μας ενδιέφερε. Η υψηλή προσκόλληση στο πρόγραμμα ορίστηκε όταν ολοκληρώθηκε πάνω από το 75% των προγραμματισμένων συνεδριών.

Οι δευτερογενείς εκβάσεις περιλάμβαναν το Copenhagen Hip and Groin Outcome Score (HAGOS), το International Hip Outcome Tool (iHOT-33) και την κλίμακα Hip Sports Activity Scale (HSAS). Συμπληρώθηκε επίσης ένα ερωτηματολόγιο για τη μέτρηση των προσδοκιών και της ικανοποίησης των συμμετεχόντων σχετικά με την παρέμβαση. Η μυϊκή δύναμη εκτιμήθηκε με τη χρήση σταθεροποιημένου δυναμόμετρου χειρός. Η σταθερότητα και η ισορροπία μετρήθηκαν με τη δοκιμασία Y-Balance. Ένα αποτέλεσμα επίδοσης περιελάμβανε το άλμα με ένα πόδι για απόσταση. Μια αλλαγή ≥15cm θεωρήθηκε κλινικά σημαντική για τις δύο τελευταίες (MCID).

Αποτελέσματα

Δεκαπέντε ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη, εκ των οποίων οι έντεκα ήταν γυναίκες. Ο μέσος όρος ηλικίας τους ήταν 38 έτη.

Και οι δεκαπέντε ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα ενδυνάμωσης. Οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν το 69% των συνεδριών προπόνησης δύναμης. Δεν αναφέρθηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες. Ο πόνος δεν αυξήθηκε μετά τις συνεδρίες προπόνησης δύναμης. Κατά τη διάρκεια των εβδομάδων του προγράμματος προπόνησης δύναμης, ο πόνος πριν από την προπόνηση μειώθηκε κατά μέσο όρο 10 μονάδες από τις δύο πρώτες εβδομάδες στις δύο τελευταίες εβδομάδες.

Όλοι εκτός από έναν συμμετέχοντα προχώρησαν σε πιο απαιτητικά επίπεδα άσκησης.

Δεν παρατηρήθηκαν αλλαγές στις δευτερεύουσες εκβάσεις που αναφέρθηκαν από τους ασθενείς. Παρατηρήθηκε μια μικρή αλλαγή στη δοκιμασία Y-Balance, αλλά αυτή ήταν κάτω από το όριο της κλινικά σχετικής διαφοράς. Το άλμα ενός σκέλους για την απόσταση βελτιώθηκε πέρα από το όριο του MCID. Οι μετρήσεις δύναμης έδειξαν μέσες μεταβολές πάνω από το όριο της ελάχιστης κλινικά σημαντικής διαφοράς των 0,15 Nm/kg, αλλά το κατώτερο όριο του διαστήματος εμπιστοσύνης ήταν κάτω από το όριο.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Το ποσοστό ολοκλήρωσης της μελέτης ήταν υψηλό. Όλα τα άτομα ολοκλήρωσαν τη δοκιμή και το 96% των συνεδριών προπόνησης δύναμης ολοκληρώθηκε. Οι συμμετέχοντες ήταν θετικοί για το πρόγραμμα προπόνησης δύναμης. Παρά το γεγονός ότι η δοκιμή διαπίστωσε σημαντικές διαφορές που υπερβαίνουν τις ελάχιστες κλινικά σημαντικές διαφορές για τη δύναμη του ισχίου και το άλμα με ένα πόδι για την προπόνηση από απόσταση, δεν αναφέρθηκαν σημαντικές διαφορές στα αποτελέσματα που αναφέρουν οι ασθενείς. Επιπλέον, 6 από τους 15 συμμετέχοντες (40%) υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση στο τέλος της εκπαίδευσης για μηριαία αγκύλη. Η μελέτη ανέφερε ότι μετά την ολοκλήρωση του εκπαιδευτικού προγράμματος 12 εβδομάδων, ο χειρουργός που έκανε την πρόσληψη επικοινωνούσε με τον χειρουργό για να σχεδιάσει τη μελλοντική στρατηγική θεραπείας.

Εάν οι συμμετέχοντες δεν βελτιώνονταν μετά από τρεις μήνες, η χειρουργική επέμβαση ήταν μια επιλογή. Ωστόσο, θεωρώ ότι οι τρεις μήνες είναι πολύ σύντομοι. Το σύνδρομο μηροαυχενικής πρόσκρουσης αναπτύσσεται σταδιακά από την πρώιμη εφηβεία λόγω μηχανικής πρόσκρουσης στο ισχίο. Η βελτιστοποίηση του μυϊκού συστήματος και της απόδοσης του ισχίου θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερη μακροπρόθεσμη ανακούφιση από τα συμπτώματα.

Πάω στοίχημα ότι, αν ο υπεύθυνος για την πρόσληψη της μελέτης δεν ήταν χειρουργός, η ροή των συμμετεχόντων προς το χειρουργείο θα ήταν μικρότερη ή τουλάχιστον όχι ήδη στους 3 μήνες. Το σύνδρομο μηροακρωμιοκοιλιακής πρόσκρουσης είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή ανάπτυξη και εξέλιξη της μηχανικής πρόσκρουσης στην άρθρωση του ισχίου, η οποία συχνά αρχίζει στην πρώιμη εφηβεία και επιδεινώνεται με την πάροδο των ετών. Παρά την αργή έναρξη, γενικά αναμένεται ότι ένα πρόγραμμα άσκησης μπορεί να ανακουφίσει σημαντικά τα συμπτώματα. Ωστόσο, δεδομένης της χρόνιας φύσης της μηριαίας αγκύλης και των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων στη λειτουργία του ισχίου, μια σύντομη παρέμβαση διάρκειας μόνο 3 μηνών μπορεί να μην προσφέρει σημαντικά οφέλη. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε την ασυμφωνία μεταξύ της σταδιακής εξέλιξης της μηριαίας αγκύλης και της προσδοκίας ταχείας βελτίωσης από ένα σχετικά σύντομο πρόγραμμα άσκησης. Ως εκ τούτου, θα συμβούλευα κάποιον να συμμετάσχει και να δοκιμάσει τη λειτουργική προπόνηση δύναμης για τουλάχιστον 6 έως 12 μήνες πριν εξετάσει το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης. Αντί να επισκέπτεστε κάποιον 2-3 φορές την εβδομάδα σε ένα φυσικοθεραπευτήριο, θα επένδυα σε ένα σταθερό πρόγραμμα άσκησης με μηνιαία παρακολούθηση για τη σταδιακή εξέλιξη των ασκήσεων. Σε περίπτωση που μετά από αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα δεν παρατηρηθεί υποκειμενική βελτίωση, μόνο τότε θα σκεφτόμουν τη χειρουργική επέμβαση.

Μίλα μου για σπασίκλες

Η σύγκριση των συμμετεχόντων που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση με εκείνους που δεν υποβλήθηκαν, αποκάλυψε ότι εκείνοι που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση είχαν χειρότερα αποτελέσματα σύμφωνα με τις αναφορές των ασθενών τόσο πριν όσο και μετά το πρόγραμμα κατάρτισης.

Το μικρό μέγεθος του δείγματος και το γεγονός ότι η μελέτη αποσκοπούσε στην εξέταση της σκοπιμότητας του προγράμματος προπόνησης δύναμης για τη μηριαία αγκύλη θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την ερμηνεία των ευρημάτων. Φαίνεται ότι ένα πρόγραμμα προπόνησης δύναμης είναι ασφαλές και εφικτό. Υπήρξε επαρκής συμμόρφωση, γεγονός που είναι θετικό, δεδομένου ότι μόνο 7 συνεδρίες από τις 36 συνολικά συνεδρίες ήταν εποπτευόμενες.

Οι προσδοκίες των ασθενών μπορεί επίσης να είναι ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Γνωρίζοντας ότι αυτοί οι συμμετέχοντες προσλήφθηκαν από μια εξειδικευμένη ορθοπεδική κλινική και ότι ένας χειρουργός αποφάσισε τον περαιτέρω σχεδιασμό της θεραπείας μετά από 3 μήνες, μπορείτε να περιμένετε ότι αυτοί οι ασθενείς μπορεί να κλίνουν προς τη χειρουργική επέμβαση από την αρχή της μελέτης. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι περιμένουν ότι η χειρουργική επέμβαση θα βοηθήσει στα συμπτώματά τους και συμβουλεύονται έναν χειρουργό, αλλά τους λένε να δοκιμάσουν πρώτα συντηρητική θεραπεία για 3 μήνες. Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να περιμένουν ότι αυτοί οι τρεις μήνες θα γεφυρώσουν την περίοδο αναμονής για τη χειρουργική επέμβαση.

Τα συστατικά του προγράμματος προπόνησης δύναμης θα πρέπει να μελετηθούν περαιτέρω, δεδομένου ότι μόνο 5 ασκήσεις συμπεριλήφθηκαν στη δοκιμή. Παρόλο που ήταν προχωρημένοι, ήταν κυρίως επικεντρωμένοι στο ισχίο. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε αν οι ασκήσεις που στοχεύουν στον πυρήνα, το γόνατο και τις λειτουργικές ή ειδικές για το άθλημα κινήσεις θα αύξαναν σε μεγαλύτερο βαθμό τα αποτελέσματα που αναφέρουν οι ασθενείς.

Παρά την απουσία αλλαγών στα αποτελέσματα που αναφέρθηκαν από τους ασθενείς, η δύναμη του ισχίου αυξήθηκε σημαντικά, πέρα από το όριο για κλινικά σημαντικές βελτιώσεις. Εάν διεξαχθεί μια δοκιμή μεγαλύτερης διάρκειας και με περισσότερες από 5 ασκήσεις ισχίου, μπορούμε να εξετάσουμε τη σημασία της ενδυνάμωσης για τη μηριαία αγκύλη. Η εργασία των Wall et al. (2016) θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημείο εκκίνησης για εσάς.

Μηνύματα για το σπίτι

Αυτή η μελέτη εξέτασε τη σκοπιμότητα ενός προγράμματος ενδυνάμωσης για το σύνδρομο μηριαίας αγκύλης και αποκάλυψε ότι ήταν ασφαλές και εφικτό. Τα δευτερογενή αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι η αντοχή αυξήθηκε σημαντικά σε κλινικά σημαντικό επίπεδο. Ο πόνος δεν αυξήθηκε λόγω της ενδυνάμωσης και μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου. Ένας σχετικός αριθμός συμμετεχόντων πήγε σε χειρουργική επέμβαση μετά την ολοκλήρωση της ενίσχυσης 12 εβδομάδων, αλλά οι μεθοδολογικές αποφάσεις που έλαβαν οι συγγραφείς μπορεί να εξηγούν εν μέρει αυτό. Θα ήταν απαραίτητο να μελετηθεί περαιτέρω η αποτελεσματικότητα αυτού του προγράμματος ενδυνάμωσης ως πρωταρχικό μέτρο έκβασης και να συμπεριληφθούν περισσότερες από 5 ασκήσεις με επίκεντρο το ισχίο.

Αναφορά

Kierkegaard-Brøchner et al., Ασφάλεια και σκοπιμότητα ενός προγράμματος προπόνησης δύναμης υπό την καθοδήγηση φυσιοθεραπευτή σε ασθενείς με σύνδρομο μηριαίας αγκύλης. JOSPT Open (2024)