Εισαγωγή

Τα προβλήματα και οι παθολογίες του ώμου είναι συχνά δύσκολο να διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν λόγω των αναξιόπιστων κλινικών εξετάσεων, της ασαφούς πρόγνωσης και της έλλειψης ισχυρών κατευθυντήριων γραμμών θεραπείας. Ενώ ορισμένες μέθοδοι θεραπείας -όπως η θεραπεία με ασκήσεις- αποδεικνύουν καλύτερα αποτελέσματα από τις παθητικές προσεγγίσεις για τα συμπτώματα του ώμου που σχετίζονται με την RC (για μια ανασκόπηση σχετικά με τον πόνο που σχετίζεται με την RC κάντε κλικ εδώ), καμία συγκεκριμένη άσκηση δεν έχει καθοριστεί οριστικά ως ανώτερη και οι απαντήσεις των ασθενών μπορεί να ποικίλλουν σημαντικά. Αυτή η αβεβαιότητα περιπλέκει την κλινική λήψη αποφάσεων, αφήνοντας τους φυσικοθεραπευτές χωρίς σαφή πορεία κατά τη διαχείριση των παθήσεων του ώμου.

Η κοινή λήψη αποφάσεων στη φυσιοθεραπεία είναι μια ασθενοκεντρική προσέγγιση που ενσωματώνει τις προτιμήσεις, τις αξίες και τις προσδοκίες των ασθενών στο σχέδιο φροντίδας τους. Δεδομένης της ασάφειας στις συστάσεις θεραπείας του ώμου, αυτή η συνεργατική μέθοδος θα μπορούσε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων. Παρά τα δυνητικά οφέλη της και τη ζήτηση των ασθενών για μεγαλύτερη συμμετοχή στις αποφάσεις περίθαλψης, η κοινή λήψη αποφάσεων δεν εφαρμόζεται ακόμη ευρέως στη φυσιοθεραπευτική πρακτική.

Η παρούσα μελέτη διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι φυσικοθεραπευτές ενσωματώνουν τη λήψη κοινών αποφάσεων στη φυσικοθεραπεία κατά τη διαχείριση παθήσεων του ώμου. Ανασκοπώντας τις τρέχουσες πρακτικές και τα αποδεικτικά στοιχεία, στοχεύουμε να αναδείξουμε τη σημασία αυτής της προσέγγισης στην ενίσχυση της ασθενοκεντρικής φροντίδας.

Μέθοδοι

Αυτή η διατομεακή μελέτη παρατήρησης αξιολόγησε κλινικές αλληλεπιδράσεις σε ένα μόνο χρονικό σημείο. Οι αρχικές διαβουλεύσεις φυσιοθεραπείας στην πρωτοβάθμια περίθαλψη καταγράφηκαν και αναλύθηκαν για να αξιολογηθεί η ενσωμάτωση της κοινής λήψης αποφάσεων στη φυσιοθεραπεία.

Συμμετέχοντες

• Φυσικοθεραπευτές: Οι αδειούχοι ιατροί που εργάζονται στην ολλανδική πρωτοβάθμια περίθαλψη προσλήφθηκαν μέσω δειγματοληψίας ευκολίας, κυρίως μέσω των πανεπιστημιακών σχέσεων και των επαγγελματικών δικτύων των συγγραφέων. Η δειγματοληψία ευκολίας από ακαδημαϊκά/επαγγελματικά δίκτυα μπορεί να μεροληπτεί στα αποτελέσματα με την υπερ-αντιπροσώπευση φυσιοθεραπευτών που έχουν προδιάθεση στην κοινή λήψη αποφάσεων.
• Ασθενείς: Ενήλικες (>18 ετών) που παρουσιάζουν συμπτώματα που σχετίζονται με τον ώμο, συμπεριλαμβανομένου του πόνου ή της δυσλειτουργίας που εντοπίζεται στον αυχένα, την περιοχή της ωμοπλάτης, την περιοχή των θωρακικών ή τον εγγύς βραχίονα (απομακρυσμένο όριο: αγκώνας). Οι επιλέξιμοι συμμετέχοντες έπρεπε να επικοινωνούν ανεξάρτητα για να διασφαλίσουν την ουσιαστική συμμετοχή στην κοινή λήψη αποφάσεων στη φυσιοθεραπεία.

Για να ελαχιστοποιηθεί η μεροληψία, ούτε οι φυσιοθεραπευτές ούτε οι ασθενείς ενημερώθηκαν για τα συγκεκριμένα στοιχεία που διερευνούνταν κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων.

Συλλογή δεδομένων

Κάθε συμμετέχων φυσιοθεραπευτής κλήθηκε να καταγράψει έως και έξι αρχικές διαβουλεύσεις. Το μέγεθος του δείγματος καθορίστηκε με βάση το Observer Εργαλείο OPTION-5 (επικυρωμένο μέτρο για την αξιολόγηση της κοινής λήψης αποφάσεων στις κλινικές συναντήσεις) για να εξασφαλιστεί επαρκής στατιστική ισχύς για τις αναλύσεις παλινδρόμησης. Η προσέγγιση αυτή επέτρεψε στους ερευνητές να εντοπίσουν πιθανές συσχετίσεις μεταξύ της λήψης κοινών αποφάσεων στη φυσιοθεραπεία και άλλων μεταβλητών.

Οι διαβουλεύσεις ηχογραφήθηκαν με τη χρήση ψηφιακού δικταφώνου. Οι φυσικοθεραπευτές κατέγραψαν επίσης δημογραφικά στοιχεία των ασθενών (π.χ. ηλικία, φύλο), κλινικά χαρακτηριστικά (διάρκεια συμπτωμάτων του ώμου) και πρότυπα παραπομπής (άμεση πρόσβαση ή παραπομπή από ιατρό). Επιπλέον, συλλέχθηκαν για ανάλυση δεδομένα σε επίπεδο θεραπευτή -συμπεριλαμβανομένων των ετών εμπειρίας, του επιπέδου εκπαίδευσης, της ηλικίας και του φύλου.

Αιτιολόγηση για τις μεταβλητές

Η επιλογή αυτών των μεταβλητών βασίστηκε σε εμπειρικά στοιχεία που αναδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο η κοινή λήψη αποφάσεων στη φυσιοθεραπεία διαμορφώνεται από πολλαπλούς παράγοντες. Οι μεταβλητές που σχετίζονται με τον κλινικό ιατρό (όπως η εμπειρία και η κατάρτιση) και οι παράγοντες που σχετίζονται με τον ασθενή (συμπεριλαμβανομένου του επιπέδου εκπαίδευσης και της χρονιότητας των συμπτωμάτων) είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τη συνεργατική λήψη αποφάσεων. Εξετάστηκαν επίσης τα μονοπάτια παραπομπής (π.χ. αυτοπαραπομπή έναντι ιατρικής κατεύθυνσης), καθώς προηγούμενες έρευνες υποδηλώνουν ότι μπορεί να επηρεάσουν τη δυναμική της επικοινωνίας κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων.

Μεταβλητές αποτελέσματος

Το πρωταρχικό αποτέλεσμα ήταν το επίπεδο της κοινής λήψης αποφάσεων στη φυσιοθεραπεία, το οποίο αξιολογήθηκε με τη χρήση της κλίμακας OPTION-5. Αυτό το επικυρωμένο και αξιόπιστο εργαλείο αξιολογεί τις επιδόσεις των κλινικών ιατρών σε πέντε βασικούς τομείς της κοινής λήψης αποφάσεων: (1) αιτιολόγηση της διαβουλευτικής εργασίας, (2) αιτιολόγηση της διαβουλευτικής εργασίας ως ομάδα, (3) ενημέρωση των ασθενών, περιγραφή των επιλογών και ανταλλαγή απόψεων, (4) εκμαίευση προτιμήσεων και (5) ενσωμάτωση των προτιμήσεων στο σχέδιο φροντίδας. Κάθε στοιχείο βαθμολογείται σε 5-βάθμια κλίμακα Likert (0 = καμία προσπάθεια, 4 = υποδειγματική προσπάθεια), με τις συνολικές βαθμολογίες να αθροίζονται στο μέγιστο 20. Για λόγους ερμηνευσιμότητας, οι ακατέργαστες βαθμολογίες αναβαθμίστηκαν σε εύρος 0-100.

Εκπαίδευση και αξιοπιστία κριτών

Τρεις ερευνητές υποβλήθηκαν σε τυποποιημένη εκπαίδευση στη βαθμολόγηση OPTION-5 για να διασφαλιστεί η αξιοπιστία εντός του κριτή. Η εκπαίδευση περιελάμβανε επαναληπτική βαθμολόγηση των πρακτικών διαβουλεύσεων με τη χρήση επεξηγηματικών αποσπασμάτων έως ότου επιτευχθεί συντελεστής συσχέτισης ενδοκλάσης (ICC) >0,6.

Διαδικασία βαθμονόμησης

Για την περαιτέρω βελτίωση της συνέπειας, οι ερευνητές βαθμολόγησαν ανεξάρτητα 12 διαβουλεύσεις φυσιοθεραπείας σε τρεις γύρους:

• Γύρος 1: 3 διαβουλεύσεις (ICC = 0,25)
• Γύρος 2: 4 διαβουλεύσεις (ICC = 0,50)
• Γύρος 3: 5 διαβουλεύσεις (ICC = 0,92)

Μόλις η ομάδα ξεπέρασε το προκαθορισμένο όριο ICC 0,6 στον τρίτο γύρο, οι υπόλοιπες ηχογραφήσεις βαθμολογήθηκαν από έναν μόνο αξιολογητή για να διατηρηθεί η αποτελεσματικότητα χωρίς να διακυβεύεται η αξιοπιστία.

Η ανάλυση των δεδομένων θα συζητηθεί περαιτέρω στην ενότητα Talk nerdy to me.

Αποτελέσματα

Συνολικά 100 αρχικές φυσιοθεραπευτικές διαβουλεύσεις διατηρήθηκαν για ανάλυση. Στις διαβουλεύσεις αυτές συμμετείχαν 41 φυσικοθεραπευτές, με ατομικές συνεισφορές που κυμαίνονταν από 1 έως 6 καταγεγραμμένες συνεδρίες ανά κλινικό. Τα χαρακτηριστικά των ασθενών και των φυσιοθεραπευτών παρουσιάζονται στον ακόλουθο πίνακα 1.

Η μέση βαθμολογία OPTION-5 σε όλες τις διαβουλεύσεις ήταν 27/100 και κυμαινόταν από 5 έως 70 (βλ. Σχήμα 1), υποδεικνύοντας περιορισμένη εφαρμογή των αρχών της κοινής λήψης αποφάσεων στην πρακτική ρουτίνας. Όπως απεικονίζεται στο Σχήμα 2, οι κατανομές της βαθμολογίας έδειξαν ότι:

• Η βαθμολογία 1 (ελάχιστη προσπάθεια) αποδόθηκε συχνότερα και στα πέντε στοιχεία.
• Καμία διαβούλευση δεν έλαβε υποδειγματική βαθμολογία (4) σε κανένα στοιχείο, επισημαίνοντας την απουσία επίδειξης βέλτιστων πρακτικών

Χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το επίπεδο της ΣΑΔΜ.

Η πολυεπίπεδη ανάλυση παλινδρόμησης αποκάλυψε τρεις σημαντικούς προγνωστικούς παράγοντες υψηλότερων βαθμολογιών OPTION-5 (*p* < .05):

1. Κλινικός Εκπαίδευση Οι φυσικοθεραπευτές με εκπαίδευση επιπέδου μάστερ επέδειξαν σημαντικά μεγαλύτερη εφαρμογή της κοινής λήψης αποφάσεων(*b* = 9,1, 95% CI [2,7, 15,4])
2. Διάρκεια διαβούλευσης Οι μεγαλύτερες συνεδρίες συσχετίστηκαν με βελτιωμένη απόδοση στη λήψη κοινών αποφάσεων(*b* = 5.5, 95% CI [2.7, 8.3])
3. Ασθενής Ηλικία Οι ηλικιωμένοι ασθενείς έλαβαν μεγαλύτερη δέσμευση για τη λήψη κοινών αποφάσεων(*b* = -1,8, 95% CI [-3,1, -0,4])

Ερωτήσεις και σκέψεις

Η μελέτη αποκαλύπτει την υπο-βέλτιστη εφαρμογή της κοινής λήψης αποφάσεων στην πρακτική της φυσιοθεραπείας, όπως αποδεικνύεται από τη μέση βαθμολογία OPTION-5 27/100 που υποδεικνύει περιορισμένη προσήλωση στις αρχές της κοινής λήψης αποφάσεων.

Μια πιο προσεκτική εξέταση συγκεκριμένων στοιχείων κοινής λήψης αποφάσεων μέσω του Πίνακα 2 αποκαλύπτει διαφοροποιημένα μοτίβα. Η συζήτηση των θεραπευτικών επιλογών (σημείο 1) αναδείχθηκε ως ο σχετικά ισχυρότερος τομέας, αν και εξακολουθούσε να είναι υποδεέστερος, με το 74% των θεραπευτών να επιδεικνύουν ελάχιστη προσπάθεια και το 22% μέτρια προσπάθεια στην παρουσίαση εναλλακτικών λύσεων. Πιο ανησυχητικό ήταν το εύρημα ότι το 65% των θεραπευτών έκαναν ελάχιστες μόνο προσπάθειες να δημιουργήσουν πραγματικές συνεργασίες (σημείο 2) - μια θεμελιώδης απαίτηση για κοινή λήψη αποφάσεων που απαιτεί την αναγνώριση των ασθενών ως εμπειρογνωμόνων στη βιωμένη εμπειρία της κατάστασής τους μέσω της ισότιμης εμπλοκής.

Ιδιαίτερα ανησυχητικά ήταν τα αποτελέσματα για τις βασικές συνιστώσες της κοινής λήψης αποφάσεων: το ένα τρίτο των θεραπευτών (33%) δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια να εξηγήσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της θεραπείας ή να επαληθεύσει την κατανόηση του ασθενούς (σημείο 3), ενώ ομοίως, το 33% δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια και το 43% μόνο ελάχιστη προσπάθεια να διερευνήσει τις προτιμήσεις, τις προσδοκίες ή τις ανησυχίες του ασθενούς σχετικά με τις συζητούμενες θεραπείες (σημείο 4). Τα ευρήματα αυτά ευθυγραμμίζονται με την προηγούμενη συστηματική μας ανασκόπηση που εξέταζε τις πρακτικές καθησυχασμού για ασθενείς με χαμηλά στην πλάτη, η οποία ομοίως εντόπισε την περιορισμένη εμπλοκή των κλινικών ιατρών με τις ανησυχίες των ασθενών. Για μια ολοκληρωμένη ανάλυση, δείτε την προηγούμενη δημοσίευσή μας δημοσίευση.

Τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν μια σημαντική αποσύνδεση μεταξύ της θεωρίας της κοινής λήψης αποφάσεων και της τρέχουσας πρακτικής, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα στο πλαίσιο της διαχείρισης του πόνου στον ώμο, όπου οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η κοινή λήψη αποφάσεων θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα πολύτιμη δεδομένης της διαγνωστικής και θεραπευτικής πολυπλοκότητας της πάθησης. Ωστόσο, αυτή η προοπτική απαιτεί προσεκτική εξέταση σε σχέση με τα υπάρχοντα στοιχεία που δείχνουν υπεροχή των ενεργητικών έναντι των παθητικών θεραπειών για τον πόνο στον Ώμο, παράλληλα με τη βελτίωση της διαγνωστικής ακρίβειας μέσω τυποποιημένων πρωτοκόλλων αξιολόγησης.

Αυτή η ένταση εγείρει κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με την πραγματική φύση και την εφαρμογή της κοινής λήψης αποφάσεων. Είναι σημαντικό ότι η από κοινού λήψη αποφάσεων δεν πρέπει να παρερμηνεύεται ως απλή ανάθεση αποφάσεων στους ασθενείς ή ως εγκατάλειψη της κλινικής εμπειρογνωμοσύνης. Όπως διευκρινίζει το εργαλείο OPTION-5, η αποτελεσματική κοινή λήψη αποφάσεων αντιπροσωπεύει μια εξελιγμένη κλινική δεξιότητα που: ενσωματώνει σκόπιμα την εμπειρία των ασθενών σχετικά με τα συμπτώματά τους με την επαγγελματική γνώση- χρησιμοποιεί συγκεκριμένες τεχνικές επικοινωνίας όπως η διδασκαλία και η ενεργητική ακρόαση- και καλλιεργεί πραγματικά συνεργατικές σχέσεις μέσω τόσο της λεκτικής όσο και της μη λεκτικής εμπλοκής. Για πρόσθετη καθοδήγηση σχετικά με την ενίσχυση της κλινικής επικοινωνίας, συνιστούμε να διαβάσετε αυτό το Physiotutors πόρος σχετικά με τη φροντίδα με επίκεντρο τον ασθενή.

Παρόλο που η παρούσα μελέτη δεν εξέτασε τη σχέση μεταξύ της κοινής λήψης αποφάσεων και των κλινικών αποτελεσμάτων, το έντονο χάσμα μεταξύ των προτιμήσεων των ασθενών για συνεργατική φροντίδα και της τρέχουσας πρακτικής πραγματικότητας υπογραμμίζει δύο κρίσιμες ανάγκες που κινούνται προς τα εμπρός. Πρώτον, η αυστηρή έρευνα αποτελεσμάτων πρέπει να καθορίσει εάν και πώς η κοινή λήψη αποφάσεων επηρεάζει τα αποτελέσματα της θεραπείας στη μυοσκελετική περίθαλψη. Δεύτερον, ο τομέας απαιτεί στοχευμένες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις για να βοηθήσει τους κλινικούς ιατρούς να αναπτύξουν ικανότητες που να υπερβαίνουν την επιφανειακή ανταλλαγή πληροφοριών προς την κατεύθυνση της αυθεντικής κοινής λήψης αποφάσεων.

Μίλα μου για σπασίκλες

Η μελέτη συνδύασε περιγραφικές και επαγωγικές στατιστικές μεθόδους για τη συστηματική αξιολόγηση των πρακτικών κοινής λήψης αποφάσεων στις συμβουλές φυσιοθεραπείας. Οι ερευνητές χαρακτήρισαν πρώτα τον πληθυσμό της μελέτης συνοψίζοντας τις βασικές δημογραφικές και κλινικές μεταβλητές: κατηγορικά δεδομένα ως συχνότητες με ποσοστά, και συνεχή μέτρα είτε ως μέση τιμή ± τυπική απόκλιση (για κανονικά κατανεμημένες μεταβλητές) είτε ως διάμεσος και εύρος (για μη κανονικές κατανομές).

Η εφαρμογή της κοινής λήψης αποφάσεων αξιολογήθηκε ποσοτικά με τη χρήση του επικυρωμένου εργαλείου OPTION-5. Οι ερευνητές ανέφεραν τόσο τις σύνθετες βαθμολογίες (μέσος όρος και εύρος σε όλες τις διαβουλεύσεις) όσο και τις επιδόσεις σε επίπεδο στοιχείων (κατανομές συχνότητας για κάθε ένα από τα πέντε στοιχεία OPTION-5). Αυτή η διπλή προσέγγιση επέτρεψε την ολοκληρωμένη αξιολόγηση των περιπτώσεων όπου οι διαδικασίες κοινής λήψης αποφάσεων εφαρμόστηκαν περισσότερο και λιγότερο αποτελεσματικά κατά τη διάρκεια των κλινικών συναντήσεων.

Δεδομένης της ιεραρχικής φύσης των δεδομένων - με πολλαπλές διαβουλεύσεις ασθενών που είναι φωλιασμένες σε μεμονωμένους θεραπευτές - η ανάλυση απαιτούσε εξειδικευμένες τεχνικές πολυεπίπεδης γραμμικής παλινδρόμησης. Αυτή η προηγμένη μεθοδολογία αντιμετωπίζει τρεις θεμελιώδεις περιορισμούς της συμβατικής παλινδρόμησης όταν εφαρμόζεται σε ομαδοποιημένα δεδομένα:

1. Λαμβάνει δεόντως υπόψη τη μη ανεξαρτησία μεταξύ των διαβουλεύσεων που διεξάγονται από τον ίδιο κλινικό ιατρό
2. Κάνει διάκριση μεταξύ επιδράσεων σε επίπεδο θεραπευτή (π.χ. επαγγελματική εκπαίδευση) και παραγόντων σε επίπεδο ασθενούς (π.χ. ηλικία ή διάρκεια συμπτωμάτων)
3. Δημιουργεί ακριβέστερες εκτιμήσεις των επιδράσεων των προγνωστικών παραγόντων μοντελοποιώντας ρητά τη δομή των εμφωλευμένων δεδομένων

Το τελικό μοντέλο παλινδρόμησης ενσωμάτωσε όλα τα σχετικά χαρακτηριστικά του ασθενούς και του θεραπευτή ταυτόχρονα, με τα αποτελέσματα να παρουσιάζονται ως εξής

• Συντελεστές παλινδρόμησης (β) που αντιπροσωπεύουν το μέγεθος της επίδρασης στις βαθμολογίες OPTION-5
• 95% διαστήματα εμπιστοσύνης που υποδεικνύουν ακρίβεια εκτίμησης
• p-values assessing statistical significance against an α threshold of 0.05

Αυτό το αναλυτικό πλαίσιο παρέχει διακριτά πλεονεκτήματα για την κατανόηση της κοινής λήψης αποφάσεων στην κλινική πρακτική. Σε αντίθεση με την τυπική παλινδρόμηση που υποθέτει ανεξαρτησία μεταξύ όλων των παρατηρήσεων, η πολυεπίπεδη μοντελοποίηση αναγνωρίζει την πραγματικότητα ότι οι θεραπευτές αναπτύσσουν συνεπή πρότυπα πρακτικής που επηρεάζουν πολλούς ασθενείς. Η προσέγγιση αποδίδει έτσι ευρήματα που αντικατοπτρίζουν πιο αυθεντικά την πολυπλοκότητα των πραγματικών θεραπευτικών σχέσεων και των διαδικασιών λήψης αποφάσεων.

Μηνύματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη

Η κοινή λήψη αποφάσεων έχει σημασία, αλλά δεν χρησιμοποιείται επαρκώς

• Οι συνάδελφοί σας συγκέντρωσαν κατά μέσο όρο μόνο 27/100 στην εφαρμογή της κοινής λήψης αποφάσεων (ΕΠΙΛΟΓΗ-5). Δώστε προτεραιότητα στη συζήτηση των θεραπευτικών επιλογών, στην ανάδειξη των προτιμήσεων και στην οικοδόμηση συνεργασιών.

Εστίαση σε αυτά τα κρίσιμα κενά

• Το 33% των θεραπευτών παρέλειψε να εξηγήσει τα υπέρ/κατά των θεραπειών.
• Το 65% κατέβαλε ελάχιστη προσπάθεια να συνεργαστεί με τους ασθενείς ως ισότιμοι εταίροι.

Ξεκινήστε με απλά βήματα: Ρωτήστε ("Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς;"), Μοιραστείτε ("Να τι θα μπορούσαμε να κάνουμε..."), Αποφασίστε μαζί.

Βοήθησε η κατάρτιση επιπέδου Master's-Level

• Οι θεραπευτές με ανώτερη εκπαίδευση (μεταπτυχιακό) σημείωσαν 9 μονάδες υψηλότερη βαθμολογία στην κλίμακα OPTION-5. Εξετάστε το ενδεχόμενο στοχευμένης κατάρτισης για τη λήψη κοινών αποφάσεων (π.χ. συνέντευξη κινήτρων, ανάδειξη προτιμήσεων).
• Μπορείτε να συμβουλευτείτε περαιτέρω αυτό το άρθρο του ιστολογίου που παρέχει μεγαλύτερη διορατικότητα στη λήψη κοινών αποφάσεων.

Κατώτατη γραμμή: η κοινή λήψη αποφάσεων δεν έχει να κάνει με την παραίτηση από την εμπειρογνωμοσύνη - έχει να κάνει με την ανάμειξη της κλινικής σας γνώσης με τη βιωμένη εμπειρία του ασθενούς για την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων.

Αναφορά

Hacquebord S, Kiers H, van der Wees P, Hoogeboom TJ. Shared Decision-Making in Physical Therapist Care for People With Ώm Problems: Ανάλυση με βάση τον παρατηρητή των ηχογραφημένων συμβουλών. Phys Ther. 2025 Jun 2;105(6):pzaf047. doi: 10.1093/ptj/pzaf047. PMID: 40184686; PMCID: PMC12163903.