Ellen Vandyck
Διευθυντής έρευνας
Οι τραυματισμοί στο τρέξιμο είναι συνηθισμένοι στους αθλητές αναψυχής. Πριν από λίγο καιρό δημοσιεύσαμε μια ερευνητική ανασκόπηση που αξιολογούσε την αποτελεσματικότητα των προσαρμογών του τρεξίματος για δρομείς με επιγονατιδομηριαίο πόνο. Εκτός από τον επιγονατιδομηριαίο πόνο, ολόκληρο το κάτω άκρο και το κάτω μέρος της πλάτης μπορεί να τραυματιστούν κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Τα περισσότερα ερευνητικά στοιχεία επικεντρώνονται στους εμβιομηχανικούς παράγοντες κινδύνου τραυματισμού. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι οι τραυματισμοί είναι πολυπαραγοντικοί και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να αξιολογούμε περισσότερα από τη εμβιομηχανική και μόνο. Δεδομένου ότι σχεδόν κάθε δρομέας διαθέτει φορητή συσκευή GPS, είναι διαθέσιμα πολλά δεδομένα. Τα δεδομένα που λαμβάνονται από αυτές τις συσκευές μπορούν να μας δώσουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τους παράγοντες προπόνησης, τη μηχανική του τρεξίματος, την απόδοση του τρεξίματος και το ιστορικό. Σε μια μελέτη των Cloosterman et al. (2022), διαπιστώθηκε ότι τα δεδομένα που αποκτήθηκαν με GPS σχετίζονται με τραυματισμούς στο γόνατο που σχετίζονται με το τρέξιμο και διαπίστωσαν ότι αυτή θα μπορούσε να είναι μια πολύτιμη μέθοδος για την αξιολόγηση των δρομέων στην πράξη. Ως εκ τούτου, η παρούσα εργασία θέλησε να διερευνήσει κατά πόσον τα δεδομένα από τις φορητές συσκευές των δρομέων θα μπορούσαν να εξηγήσουν τον κίνδυνο τραυματισμού κατά τη διάρκεια του τρεξίματος εκτός από τους τραυματισμούς στο γόνατο. Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο, καθώς μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου, ενώ παράλληλα επιτρέπει την εξατομικευμένη αξιολόγηση του κινδύνου.
ΜέθοδοιΗ παρούσα μελέτη ήταν μια προοπτική διαχρονική μελέτη με την πρόσληψη υγιών δρομέων. Ο πρωταρχικός στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει τη σκοπιμότητα και τη χρηστικότητα των δεδομένων GPS στη διερεύνηση των συσχετίσεων μεταξύ του προπονητικού φόρτου και των τραυματισμών στο γόνατο που σχετίζονται με το τρέξιμο σε δρομείς αναψυχής.
Ο δευτερεύων στόχος της μελέτης ήταν να διερευνήσει κατά πόσον τα βασικά δεδομένα που αποκτήθηκαν από τις φορητές συσκευές και τα ερωτηματολόγια συσχετίζονταν προοπτικά με τους τραυματισμούς κατά το τρέξιμο.
Οι συμμετέχοντες έπρεπε να συμπληρώσουν τρεις μετρήσεις αποτελεσμάτων που ανέφεραν οι ασθενείς (PROM) σχετικά με την ψυχολογική τους υγεία, την ποιότητα του ύπνου και τα εσωτερικά κίνητρα για τρέξιμο.
Τα βασικά ανθρωπομετρικά, εμβιομηχανικά, μεταβολικά δεδομένα και δεδομένα προπονητικού φόρτου εξήχθησαν από το ρολόι GPS για ανάλυση. Αυτό περιελάμβανε:
Η οξεία επιβάρυνση ανά απόσταση (km) και προσπάθεια (χωρίς μονάδα) υπολογίστηκε από επτά ημέρες πριν από την εγγραφή και η χρόνια επιβάρυνση από 28 ημέρες πριν από την εγγραφή. Διαιρώντας το οξύ φορτίο με το χρόνιο φορτίο, υπολογίστηκε ο λόγος οξέος προς χρόνιο φόρτο εργασίας (ACWR). Υψηλό ACWR ορίστηκε όταν η τιμή υπερέβαινε το 1,5. Για παράδειγμα, όταν κάποιος έτρεξε 20 χιλιόμετρα τις τελευταίες 7 ημέρες και έτρεξε μόνο 12,5 χιλιόμετρα τις τελευταίες 28 ημέρες, αυτό οδηγεί σε ACWR 1,6 (αφού 20km/12,5km=1,6), το οποίο στη συνέχεια χαρακτηρίζεται ως υψηλό.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης των 12 εβδομάδων, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να συμπληρώσουν εβδομαδιαίο ερωτηματολόγιο παρακολούθησης της κατάστασης τραυματισμού. Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να παρακολουθούν και να εντοπίζουν τυχόν τραυματισμούς που σχετίζονται με το τρέξιμο και συνέβησαν κατά τη διάρκεια της μελέτης. Ως τραυματισμός σχετιζόμενος με το τρέξιμο ορίστηκε ένα επεισόδιο πόνου που τους σταμάτησε ή τους περιόρισε για 3 διαδοχικές διαδρομές ή που παρέμεινε για επτά ημέρες ή οδήγησε τον δρομέα να ζητήσει ιατρική συμβουλή.
Συνολικά 133 συμμετέχοντες καταχώρησαν τα δεδομένα της προπόνησής τους, 93 ολοκλήρωσαν τη μελέτη και ελήφθησαν δεδομένα GPS από 86 συμμετέχοντες.
Από τους συμμετέχοντες που κοινοποίησαν τα δεδομένα προπόνησής τους, 21 συμμετέχοντες (24%) υπέστησαν τραυματισμό που σχετίζεται με το τρέξιμο και 65 παρέμειναν αβλαβείς. Συνολικά, κάλυψαν 45231 χιλιόμετρα.
Δεν βρέθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ των ανθρωπομετρικών δεδομένων, του αυτοπροσδιοριζόμενου κινήτρου και του εβδομαδιαίου όγκου τρεξίματος ή του χρόνιου φορτίου ανά προσπάθεια και του κινδύνου τραυματισμού από τρέξιμο. Ούτε για το φύλο, την ανεπαρκή ποιότητα ύπνου, την υψηλή ACWR ανά απόσταση ή προσπάθεια και τον επακόλουθο τραυματισμό που σχετίζεται με το τρέξιμο.
Υπήρξε, ωστόσο, σημαντική συσχέτιση μεταξύ της οξείας επιβάρυνσης με υπολογισμένη προσπάθεια και του επακόλουθου τραυματισμού που σχετίζεται με το τρέξιμο.
Δεν υπήρξε σημαντική συσχέτιση μεταξύ υψηλού ACWR, υπολογιζόμενου με βάση την απόσταση ή την προσπάθεια, και τραυματισμών στο τρέξιμο. Ωστόσο, η παρούσα μελέτη διαπίστωσε ότι η οξεία επιβάρυνση από την υπολογισμένη προσπάθεια σχετίζεται προοπτικά με αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού κατά το τρέξιμο. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ο πρωταρχικός στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει τη σκοπιμότητα της συλλογής δεδομένων. Ωστόσο, φαίνεται λογικό αν αναλογιστεί κανείς άλλες μελέτες που επεξεργάζονται αυτό το θέμα, όπως οι Johnston et al. (2019). Το μόνο ερώτημα που πρέπει να μελετηθεί παραμένει αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα δεδομένα που αποκτώνται από φορητές συσκευές GPS για να αναλύσουμε τη σχέση μεταξύ προπόνησης και κινδύνου τραυματισμού στο τρέξιμο. Εν τω μεταξύ, φαίνεται σημαντικό να προσέχετε τις ξαφνικές αιχμές στην αύξηση του προπονητικού φορτίου. Αν και δεν είναι σημαντικό, το γεγονός ότι μεγαλύτερο ποσοστό δρομέων στην ομάδα των τραυματιών είχε τιμές ACWR πάνω από 1,5 σε σύγκριση με τους δρομείς που δεν είχαν τραυματιστεί μπορεί να σημαίνει κάτι.
Οι τραυματισμοί από τρέξιμο αναλύθηκαν όλοι μαζί. Δεν υπήρξε διάκριση μεταξύ οξέων αιφνίδιων (για παράδειγμα, πλευρικό διάστρεμμα αστραγάλου) και οξέων τραυματισμών που αναπτύσσονται σταδιακά (όπως κάταγμα λόγω καταπόνησης). Για την πλειονότητα των τραυματισμών που αναπτύσσονται σταδιακά, νομίζω ότι το προπονητικό ιστορικό είναι ένας σημαντικός καθοριστικός παράγοντας. Από την άλλη πλευρά, οι οξείς τραυματισμοί συχνά συμβαίνουν ξαφνικά και μπορεί να οφείλονται σε παράγοντες του περιβάλλοντος, όπως η κυκλοφορία, η ορατότητα, το έδαφος κ.λπ. Ως εκ τούτου, θα ήταν ενδιαφέρον να συνεχιστεί αυτή η μελέτη και να αναλυθούν αυτοί οι διαφορετικοί τύποι τραυματισμών ξεχωριστά.
Για τον υπολογισμό του οξέος φορτίου με υπολογισμένη προσπάθεια, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο ακόλουθος τύπος:
([Ισχύς]/[Κρίσιμη ισχύς]) για κάθε δεύτερη εκτέλεση σε μια συνεδρία διαιρούμενη με 7 ημέρες. Η κρίσιμη ισχύς προκύπτει από την ακόλουθη εξίσωση: (([w3min] + [w9min]) / 2) * 0,90. Όπου w3min και w9min αντιπροσωπεύουν τα μέγιστα watt που παράγονται σε μια περίοδο τριών και εννέα λεπτών κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης, αντίστοιχα.
Καθώς πρόκειται για έναν αρκετά μεγάλο υπολογισμό, θα έμενα στο ACWR. Παρόλο που αυτή η συσχέτιση δεν ήταν σημαντική, νομίζω ότι μπορεί να είναι μια καλή βοήθεια για την παρακολούθηση της εκπαίδευσης κάποιου με την πάροδο του χρόνου. Λάβετε υπόψη ότι ο οξύς φόρτος εργασίας δεν πρέπει να υπερβαίνει τα όρια του χρόνιου φόρτου εργασίας. Αυτό διαπιστώθηκε σε δρομείς υπερμαραθωνίου από τους Craddock et al. (2020) και μαραθωνοδρόμων από τους Toresdahl et al. (2023). Αλλά είναι σημαντικό ότι ένα πολύ χαμηλό ACWR μπορεί επίσης να οδηγήσει σε υψηλότερο κίνδυνο τραυματισμού κατά το τρέξιμο Nakaoka et al. (2021). Η μελέτη αυτή ρίχνει φως στις πιθανές συσχετίσεις στο τρέξιμο αναψυχής.
Το ποσοστό τραυματισμών σε αυτή τη μελέτη υπολογίστηκε ανά 1000 χιλιόμετρα, αντί για 1000 ώρες. Επομένως, θα πρέπει να το έχετε υπόψη σας όταν συγκρίνετε με άλλες μελέτες για το θέμα αυτό που χρησιμοποίησαν άλλη μετρική για τον προσδιορισμό του ποσοστού επίπτωσης. Οι συγγραφείς επισημαίνουν την πιθανότητα ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαφορετικά αποτελέσματα όταν ο ρυθμός των συμμετεχόντων διέφερε σημαντικά μεταξύ των συμμετεχόντων.
Δεν υπήρξε διαχωρισμός μεταξύ των αποστάσεων που έτρεξε κάποιος καθ' όλη τη διάρκεια της μελέτης. Μικρότερες και μεγαλύτερες αποστάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε διαφορετικούς τύπους τραυματισμού.
Η μελέτη σκοπιμότητας δεν ήταν ικανή να ανιχνεύσει συσχετίσεις μεταξύ των μεταβλητών που συλλέχθηκαν και του κινδύνου τραυματισμού από τρέξιμο. Ως εκ τούτου, τα αποτελέσματα αυτά ρίχνουν φως σε ένα θέμα που θα πρέπει να εξεταστεί λεπτομερέστερα. Εν τω μεταξύ, τα αποτελέσματα αυτά είναι απλώς διερευνητικά.
Ο φόρτος εργασίας μπορεί να οριστεί ως εσωτερικός ή εξωτερικός, με βάση την προσπάθεια που καταβάλλουν οι συμμετέχοντες και την απόσταση που διανύουν, αντίστοιχα. Όταν κάποιος είναι άρρωστος ή κουρασμένος, ένα τρέξιμο 3 χιλιομέτρων μπορεί να φαίνεται αδύνατο (εσωτερικός φόρτος εργασίας), ενώ ο εξωτερικός φόρτος εργασίας είναι πραγματικά περιορισμένος. Επομένως, είναι καλύτερο να λαμβάνετε υπόψη και τα δύο όταν καθοδηγείτε έναν δρομέα και να αποφεύγετε τη χρήση αυθαίρετων ορίων αποκοπής για υψηλούς φόρτους εργασίας.
Η βασική προετοιμασία θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τα αποτελέσματα μεταξύ των συμμετεχόντων. Αν και, δεδομένου ότι τα κριτήρια επιλεξιμότητας απαιτούσαν δρομείς που έτρεχαν 1 ώρα την εβδομάδα για τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα τους τελευταίους 12 μήνες, νομίζω ότι η βασική τους κατάσταση θα ήταν επαρκής.
Η μελέτη αυτή έδειξε ότι η οξεία επιβάρυνση με υπολογισμένη προσπάθεια σχετίζεται με την εμφάνιση επακόλουθου τραυματισμού που σχετίζεται με το τρέξιμο. Φαίνεται ότι οι αιχμές στην ένταση του τρεξίματος ή οι ξαφνικές αυξήσεις στην προπόνηση μπορεί να σχετίζονται με τον κίνδυνο τραυματισμών στο τρέξιμο. Ωστόσο, ο πρωταρχικός στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η σκοπιμότητα της διαδικασίας συλλογής δεδομένων. Αυτό μας οδηγεί στο να παραμείνουμε επιφυλακτικοί όσον αφορά τη συσχέτιση μεταξύ οξείας επιβάρυνσης και κινδύνου τραυματισμού στο τρέξιμο. Οι συγγραφείς θα πρέπει τώρα να διεξάγουν μια προοπτική μελέτη κοόρτης με επαρκώς ενεργό σχεδιασμό για να εξετάσουν πλήρως αυτή τη συσχέτιση και να διερευνήσουν κατά πόσον μπορούν να χρησιμοποιηθούν δεδομένα GPS. Εν τω μεταξύ, φαίνεται λογικό να έχουμε το νου μας για ξαφνικές αιχμές στην προπόνηση τρεξίματος, δεδομένου ότι προηγούμενες μελέτες μας έχουν ήδη προειδοποιήσει για αυτούς τους παράγοντες κινδύνου.
Μην διατρέχετε τον κίνδυνο να χάσετε πιθανές κόκκινες σημαίες ή να καταλήξετε να θεραπεύετε δρομείς με βάση μια λανθασμένη διάγνωση! Αυτό το διαδικτυακό σεμινάριο θα σας αποτρέψει από το να διαπράξετε τα ίδια λάθη στα οποία πέφτουν θύματα πολλοί θεραπευτές!