Ellen Vandyck
Διευθυντής έρευνας
Το παρόν άρθρο είχε ως στόχο να διερευνήσει την προγνωστική εγκυρότητα ενός προηγουμένως αναπτυχθέντος κλινικού εργαλείου πρόβλεψης (PRIS) για τον εντοπισμό ασθενών που διατρέχουν κίνδυνο υποτροπής της αστάθειας μετά από εξάρθρημα του ώμου εντός 1 έτους από το πρώτο τραυματικό πρόσθιο εξάρθρημα του ώμου (FTASD). Οι συγγραφείς υπέθεσαν ότι το εργαλείο τους θα είχε υψηλή ειδικότητα, ευαισθησία και προγνωστική εγκυρότητα.
Οι επιλέξιμοι ασθενείς ήταν μεταξύ 16-40 ετών, είχαν FTASD που καταγράφηκε από την κυβερνητική εταιρεία που είναι υπεύθυνη για τη διαχείριση των τραυματισμών χωρίς υπαιτιότητα και ζούσαν στη Νέα Ζηλανδία. Η RX ήταν απαραίτητη για τον αποκλεισμό άλλων παθολογιών του ώμου και για την επιβεβαίωση ότι υπήρχε ή είχε υπάρξει πρόσθιο εξάρθρημα του ώμου και ότι είχε μειωθεί (με την εφαρμογή εξωτερικής δύναμης).
Εξετάστηκαν η προβλεπτική ικανότητα, η διακριτική ικανότητα, η βαθμονόμηση και η συνολική ακρίβεια.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 76% του πληθυσμού επικύρωσης δεν εμφάνισε υποτροπιάζοντα περιστατικά αστάθειας εντός 1 έτους μετά το FTASD. Το εργαλείο PRIS πέτυχε τις ακόλουθες τιμές:
Ορισμένες πτυχές θέτουν σε κίνδυνο την εσωτερική εγκυρότητα του εργαλείου. Ενώ τα αποτελέσματα περιγράφονται ρητά, δεν μετριούνται αντικειμενικά (τα αποτελέσματα προέκυψαν μέσω τηλεφωνικών κλήσεων). Ορισμένοι προγνωστικοί παράγοντες (όπως η περίοδος ακινητοποίησης ή η αυτοαναφερόμενη υπερκινητικότητα) μπορεί να υπόκεινται σε σφάλματα ανάκλησης ή ερμηνείας. Επιπλέον, οι προγνωστικοί παράγοντες μετρήθηκαν εντός 12 εβδομάδων μετά την FTASD, γεγονός που καθιστά πιθανό ότι δεν μετρήθηκαν όλοι οι ασθενείς σε παρόμοιο χρονικό σημείο. Δεν δόθηκαν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο χειρισμού των ελλειπόντων δεδομένων και, ομοίως, δεν δόθηκαν πληροφορίες σχετικά με την επιλεγείσα διαδικασία για την ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης.
Παρά το γεγονός ότι έγινε ένα ουσιαστικό βήμα στην ανάπτυξη του προγνωστικού μοντέλου, το εργαλείο PRIS απέτυχε στην πρόθεσή του να εντοπίσει τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο για επαναλαμβανόμενη αστάθεια του ώμου. Αν και οι συγγραφείς αναφέρουν ότι η PRIS μπορεί να προβλέψει ποιοι δεν θα παρουσιάσουν υποτροπιάζουσα αστάθεια εντός ενός έτους μετά την FTASD, αυτός δεν ήταν ο πρωταρχικός στόχος αυτής της μελέτης και επομένως το συμπέρασμα αυτό θα πρέπει να ληφθεί με προσοχή. Ωστόσο, αυτό το εργαλείο, σε συνδυασμό με μια ενδελεχή κλινική εξέταση, μπορεί να παρέχει στους φυσικοθεραπευτές μια ένδειξη για τα άτομα που δεν διατρέχουν βραχυπρόθεσμο κίνδυνο υποτροπής της αστάθειας και τα οποία μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά.
Βελτιώστε το Κλινική αιτιολόγηση για τη συνταγογράφηση άσκησης στο ενεργό άτομο με πόνο στον ώμο με τον Andrew Cuff και Πλοήγηση στην κλινική διάγνωση και διαχείριση με μια μελέτη περίπτωσης ενός παίκτη του γκολφ με τον Thomas Mitchell