Εισαγωγή

Η τενοντοπάθεια του αχίλλειου είναι ένας κοινός τραυματισμός που σχετίζεται με το τρέξιμο και μπορεί να είναι επίμονος ως προς την ανταπόκριση στη θεραπεία. Ο κύριος παράγοντας για την ανεπαρκή εξέλιξη είναι η υποφόρτιση κατά την αποκατάσταση. Η προοδευτική φόρτιση σε συνδυασμό με την προσεκτική παρακολούθηση του πόνου αποτελούν τα βασικά συστατικά της θεραπείας της τενοντοπάθειας του Αχιλλείου. Ωστόσο, ο αντίκτυπος της φόρτισης μιας συγκεκριμένης άσκησης δεν είναι πάντα σαφής. Αυτό μπορεί να παρεμποδίσει τη βέλτιστη εξέλιξη και τις σχετικές βελτιώσεις σε αυτή την κατάσταση. Ως εκ τούτου, η παρούσα μελέτη διερεύνησε τα φορτία στον αχίλλειο τένοντα σε άνδρες δρομείς με συμπτωματική τενοντοπάθεια του αχίλλειου τένοντα. Εδώ, παρουσιάζουμε διάφορες ασκήσεις για την προοδευτική επιβάρυνση του αχίλλειου τένοντα κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης.

Μέθοδοι

Πραγματοποιήθηκε μια διατομεακή μελέτη παρατήρησης, στην οποία συμμετείχαν 24 άνδρες δρομείς αναψυχής με συμπτωματική τενοντοπάθεια του μέσου τμήματος του αχίλλειου τένοντα. Η διάγνωση ήταν πόνος εντοπισμένος 2-6 εκατοστά πάνω από το πέλμα και πρωινές ενοχλήσεις στον αχίλλειο τένοντα. Ο πόνος έπρεπε να εμφανίζεται στην περιοχή αυτή κατά την εκτέλεση 10 επαναλαμβανόμενων υπομέγιστων αλμάτων με ένα πόδι και τα συμπτώματα έπρεπε να εμφανίζονται τις τελευταίες 6 εβδομάδες.

Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε μια σειρά δοκιμών που αποτελούνταν από διάφορες ασκήσεις:

• Ανύψωση φτέρνας με διπλό πόδι: κανονική και αργή
• Ανύψωση φτέρνας με ένα πόδι: κανονική, αργή και με βάρη
• Άλματα με διπλό πόδι
• Άλματα με ένα πόδι προς τα εμπρός, άλματα με ένα πόδι μέχρι κόπωσης, άλματα με ένα πόδι με ελάχιστο χρόνο επαφής
• Παράλειψη
• Περπάτημα και τρέξιμο

Οι ασκήσεις εκτελούνται σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα.

Συγκεντρώθηκαν κινηματικά και κινητικά δεδομένα για την εκτίμηση των δυνάμεων που ασκούνται στον αχίλλειο τένοντα κατά τη διάρκεια αυτών των 12 κοινών ασκήσεων. Μετά από κάθε άσκηση, ο πόνος που αισθανόταν αξιολογούνταν σε μια αριθμητική κλίμακα αξιολόγησης (NRS) από 0-10.

Αποτελέσματα

Συμπεριλήφθηκαν είκοσι τέσσερις δρομείς αναψυχής με συμπτωματική τενοντοπάθεια του αχίλλειου τένοντα. Ήταν κατά μέσο όρο 45,9 ετών. Εκτέλεσαν τις ασκήσεις τυχαία, ωστόσο, η πρώτη και η τελευταία άσκηση ήταν πάντα το περπάτημα και το άλμα μέχρι κόπωσης αντίστοιχα.

Οι ασκήσεις οδήγησαν στις ακόλουθες μέγιστες δυνάμεις του αχίλλειου τένοντα, εκφρασμένες σε σωματικό βάρος. Οι ασκήσεις που οδήγησαν περίπου στο 1x του σωματικού βάρους ήταν η αργή ανύψωση φτέρνας με διπλό πόδι και η κανονική ανύψωση φτέρνας με διπλό πόδι. Το βάδισμα και η κανονική, σταθμισμένη και αργή ανύψωση της φτέρνας με ένα πόδι είχαν ως αποτέλεσμα περίπου 2 φορές το βάρος του σώματος να επιβαρύνει τον αχίλλειο τένοντα.

Τα άλματα μέχρι κόπωσης, το τρέξιμο και τα άλματα με διπλό πόδι επιβάρυναν τον αχίλλειο τένοντα με φορτία περίπου 5 φορές το βάρος του σώματος. Τα υψηλότερα φορτία του αχίλλειου τένοντα βρέθηκαν κατά τη διάρκεια του σκιπ, του άλματος με ελάχιστο χρόνο επαφής και του άλματος προς τα εμπρός για απόσταση και είχαν ως αποτέλεσμα δυνάμεις περίπου 6 φορές το βάρος του σώματος.

Ο πόνος έγινε λιγότερο αισθητός κατά τη διάρκεια των ακόλουθων ασκήσεων: περπάτημα (NRS περίπου 1,5/10), ανύψωση φτέρνας με ένα πόδι και άλμα (NRS περίπου 2,5/10), άλματα με δύο πόδια, αργή ανύψωση φτέρνας με ένα πόδι και με βάρη (NRS περίπου 3/10).

Οι λυκίσκοι με ελάχιστο χρόνο επαφής και τρέξιμο οδήγησαν σε κάπως υψηλότερες βαθμολογίες πόνου (NRS περίπου 4/10). Τα άλματα προς τα εμπρός για την απόσταση οδήγησαν σε βαθμολογία πόνου περίπου 4,5/10 στην αριθμητική κλίμακα αξιολόγησης. Η πιο επώδυνη άσκηση σε αυτό το δείγμα ήταν το άλμα μέχρι κόπωσης (NRS περίπου 5,5/10).

Ερωτήσεις και σκέψεις

Το άλμα μέχρι κόπωσης ήταν η πιο επώδυνη άσκηση, αυτό διαπιστώθηκε κατά τη διάρκεια μιας πιλοτικής δοκιμής της μελέτης. Ως εκ τούτου, εκτελούνταν πάντα τελευταία και αυτό μπορεί να επηρέασε τη βαθμολογία του πόνου. Οι ερευνητές προσπάθησαν να αποφύγουν τη σωρευτική κόπωση αφήνοντας τους συμμετέχοντες να εκτελέσουν μία δοκιμή 10 επαναλήψεων κάθε άσκησης, από την οποία η πρώτη και η τελευταία επανάληψη αποκλείστηκαν από τις αναλύσεις.

Η παρούσα δοκιμή διαπίστωσε δύο κατηγορίες φορτίσεων στον αχίλλειο τένοντα. Η πρώτη κατηγορία περιλάμβανε την αργή και την κανονική ανύψωση φτέρνας με διπλό πόδι, το περπάτημα, καθώς και την κανονική, τη σταθμισμένη και την αργή ανύψωση φτέρνας με ένα πόδι. Από την άλλη πλευρά, τα άλματα μέχρι κόπωσης, τα άλματα με τρέξιμο και διπλό πόδι, το άλμα με άλμα, τα άλματα με ελάχιστο χρόνο επαφής και τα άλματα προς τα εμπρός για απόσταση αποτελούσαν ασκήσεις της κατηγορίας δύο.

Μεταξύ των δύο κατηγοριών, οι μέγιστες δυνάμεις του αχίλλειου τένοντα κάνουν ένα τεράστιο άλμα. Αυξάνεται από περίπου 2 φορές το σωματικό βάρος σε περίπου 5 φορές το σωματικό βάρος. Αυτό μπορεί να ληφθεί υπόψη κατά την προοδευτική αύξηση των φορτίων του αχίλλειου τένοντα κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης. Αυτό που ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν η έλλειψη συσχέτισης μεταξύ των φορτίων στον αχίλλειο τένοντα και του πόνου.

Μίλα μου για σπασίκλες

Αν και το σκιπ και τα άλματα με διπλό πόδι προκάλεσαν υψηλά φορτία στον αχίλλειο τένοντα, ήταν μόνο στο χαμηλότερο φάσμα του πόνου. Αυτές οι ασκήσεις μπορούν δυνητικά να χρησιμοποιηθούν για την προοδευτική επιβάρυνση του αχίλλειου τένοντα κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης, χωρίς να φοβάστε υψηλά επίπεδα πόνου. Ωστόσο, η παρούσα έρευνα δεν διαπίστωσε συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων πόνου και των φορτίων, γεγονός που υποδηλώνει ότι η διαφορά στον πόνο δεν σχετίζεται με τα υψηλότερα φορτία. Επομένως, μπορείτε να προσθέσετε ασκήσεις μεγαλύτερης δύναμης, οι οποίες μπορεί να είναι πιο λειτουργικές, ήδη από την αρχή της αποκατάστασης.

Πολλά πρωτόκολλα προσαρμόζουν την εξέλιξη της άσκησης στα επίπεδα των συμπτωμάτων. Αυτή η έρευνα επιβεβαιώνει ότι στην τενοντοπάθεια του Αχιλλέα, αυτό δεν είναι πάντα απαραίτητο.

Μηνύματα για το σπίτι

Υπάρχουν δύο διακριτές κατηγορίες φορτίων των δυνάμεων του αχίλλειου τένοντα και παρουσιάζονται εδώ. Τα φορτία ήταν τα λιγότερα κατά τη διάρκεια του περπατήματος, των ανυψώσεων φτέρνας με διπλό πόδι και με ένα πόδι. Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επιλογή ασκήσεων για την προοδευτική επιβάρυνση του αχίλλειου τένοντα κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης δρομέων αναψυχής με συμπτωματική τενοντοπάθεια του αχίλλειου τένοντα. Ο πόνος δεν συσχετίστηκε με τα φορτία και, επομένως, η σύσταση είναι να μην είστε υπερβολικά προσεκτικοί όταν συνταγογραφείτε πιο λειτουργικές ασκήσεις.

Αναφορά

Sancho I, Willy RW, Morrissey D, Malliaras P, Lascurain-Aguirrebeña I. Δυνάμεις του αχίλλειου τένοντα και πόνος κατά τη διάρκεια κοινών ασκήσεων αποκατάστασης σε άνδρες δρομείς με τενοντοπάθεια του αχίλλειου τένοντα. Μια εργαστηριακή μελέτη. Phys Ther Sport. 2023 Jan 10;60:26-33. doi: 10.1016/j.ptsp.2023.01.002. Epub ahead of print. PMID: 36640640. 

Μάθετε περισσότερα

Διαβάστε:

Φυσικές μέθοδοι με έκκεντρη άσκηση έναντι μόνο έκκεντρης άσκησης σε χρόνια αχίλλειο τενοντοπάθεια

Παρακολουθήστε: