Εισαγωγή

Η συζήτηση σχετικά με τη χρήση ανοικτών ασκήσεων κινητικής αλυσίδας μετά από χειρουργική επέμβαση αποκατάστασης του ΑΚΛ (ACLR) συνεχίζεται. Αρκετές μελέτες μέχρι σήμερα, ωστόσο, υποδεικνύουν την ασφάλεια της εκτέλεσης αυτών των ασκήσεων ανοικτής κινητικής αλυσίδας μετά την ACLR. Υποδεικνύουν ότι οι ασκήσεις αυτές έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν την πρώιμη μυϊκή ενεργοποίηση των τετρακέφαλων μυών, οι οποίοι είναι ζωτικής σημασίας για τη σταθερότητα του γόνατος, και να οδηγήσουν σε μια επακόλουθη ταχύτερη λειτουργική αποκατάσταση. Άλλοι ανησυχούν ότι τέτοιες ασκήσεις αυξάνουν τη χαλάρωση του μοσχεύματος στην άρθρωση του γόνατος, ιδίως όταν χρησιμοποιείται μόσχευμα τένοντα ποδοκνημικής. Η παρούσα μελέτη θέλησε, συνεπώς, να αναπτύξει αυτό το θέμα και να συγκρίνει την προσθήκη ασκήσεων ανοικτής κινητικής αλυσίδας μετά την ACLR σε ένα παραδοσιακό πρόγραμμα αποκατάστασης κλειστής κινητικής αλυσίδας με ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας μόνο.

Μέθοδοι

Για να γίνει αυτή η σύγκριση μεταξύ της αποκατάστασης της ανοικτής κινητικής αλυσίδας μετά την ACLR και της κλειστής κινητικής αλυσίδας, 53 αθλητές αναψυχής (21 γυναίκες, 32 άνδρες) εξετάστηκαν αναδρομικά. Ήταν ηλικίας μεταξύ 18 και 40 ετών και υποβλήθηκαν σε επέμβαση ACLR με τη χρήση μοσχεύματος ποδοκνημικής. Ο τραυματισμός τους στον ΠΧΣ προήλθε από τραύμα χωρίς επαφή. Μόνο οι ρήξεις χιαστού συνδέσμου με ταυτόχρονες βλάβες μηνίσκου επιτράπηκε να συμπεριληφθούν, αλλά άλλες σύνθετες συνδεσμικές βλάβες ή οστεοχόνδρινες βλάβες αποκλείστηκαν.

Η ομάδα παρέμβασης έλαβε ένα μείγμα ασκήσεων κλειστής και ανοικτής κινητικής αλυσίδας για τους οπίσθιους μηριαίους και τους τετρακέφαλους μυς. Οι ασκήσεις ανοικτής κινητικής αλυσίδας εισήχθησαν δύο εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση ACLR. Στην αρχή, αυτά γίνονταν χωρίς αντίσταση. Πριν προστεθεί η αντίσταση στις ασκήσεις ανοικτής κινητικής αλυσίδας, οι συμμετέχοντες έπρεπε να πληρούν τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

• Βαθμολογία δοκιμασίας εγκεφαλικού επεισοδίου μικρότερη από 1+
  • Πώς να βαθμολογήσετε το τεστ εγκεφαλικού επεισοδίου;
  • 0: δεν παράγει κύμα με την πλάγια καθοδική κίνηση
  • Trace: παράγει ένα μικρό κύμα με την πλάγια προς τα κάτω κίνηση
  • 1+: ένα μεγάλο κύμα επιστρέφει με την πλάγια καθοδική κίνηση
  • 2+: η συλλογή επιστρέφει αυθόρμητα στην έσω πλευρά μετά από ανοδική κίνηση (χωρίς πλευρική καθοδική κίνηση)
  • 3+: είναι αδύνατο να μετακινηθεί η συλλογή από τη μέση πλευρά.
• ΡΟΜ γόνατος από 0° έως 110°Ενεργή ανύψωση ευθεία ποδιού χωρίς καθυστέρηση
• Η διαφορά στη χαλάρωση μεταξύ των ποδιών είναι μικρότερη από 1,5 mm σε μια δοκιμασία χαλάρωσης 134N με τη χρήση συσκευής GNRB.

Οι ασκήσεις ανοικτής κινητικής αλυσίδας στην ομάδα παρέμβασης περιλάμβαναν ισοκινητικές απομονωμένες εκτάσεις ποδιών και κάμψεις ποδιών σε καθιστή θέση. Εκτέλεσαν αυτές τις ισοκινητικές ασκήσεις 3 φορές την εβδομάδα με οπτική ανατροφοδότηση και κατά τη διάρκεια 10 σετ των 8 επαναλήψεων με ταχύτητα 60° ανά δευτερόλεπτο. Η αντίσταση ήταν στο 60% της MVIC τους. Οι ασκήσεις ανοικτής κινητικής αλυσίδας πραγματοποιήθηκαν στο τέλος του πρώτου μήνα μετά την ACLR. Το εύρος της κίνησης περιορίστηκε στην άσκηση μεταξύ 0° και 30°. Αυτό αυξήθηκε σταδιακά 45 ημέρες μετά την ACLR.

Η ομάδα ελέγχου συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα 3 φορές την εβδομάδα με ασκήσεις πρώιμης επιβάρυνσης με βάρος και ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας.

Και οι δύο ομάδες αξιολογήθηκαν σε 1, 3 και 6 μήνες και η πρωταρχική έκβαση ήταν η πρόσθια χαλάρωση του γόνατος. Αυτό μετρήθηκε με τη χρήση συσκευής GNRB τόσο στο γόνατο με ACLR όσο και στο μη χειρουργημένο γόνατο. Το ισοκινητικό δυναμόμετρο χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό της μυϊκής δύναμης των τετρακέφαλων και των οπίσθιων μηριαίων.

Αποτελέσματα

Τα χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων δεν ήταν κανονικά κατανεμημένα και υπήρχε σημαντική διαφορά στην ηλικία μεταξύ των ομάδων παρέμβασης και ελέγχου. Ο χρόνος των αξιολογήσεων 1 και 2 δεν ήταν κανονικά κατανεμημένος.

Η ανάλυση των πρωτογενών αποτελεσμάτων αποκάλυψε ότι δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στην πρόσθια χαλάρωση του γόνατος μεταξύ των ομάδων.

Τα ατομικά δεδομένα των συμμετεχόντων αναλύθηκαν επίσης και δεν αποκάλυψαν και πάλι σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων στην πρόσθια χαλάρωση του γόνατος.

Όσον αφορά τη δύναμη του τετρακέφαλου μυός, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι υπήρχε σημαντική διαφορά 0,5Nm/kg υπέρ της ομάδας παρέμβασης στους 3 μήνες. Αυτό δεν συνέβη στους 6 μήνες. Παρομοίως, η δύναμη των οπίσθιων μηριαίων ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στην ομάδα παρέμβασης στους 3 μήνες και η διαφορά αυτή εξακολουθούσε να υπάρχει στους 6 μήνες.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Μετρώντας τη δύναμη των συμμετεχόντων σε εβδομαδιαία βάση, οι συγγραφείς μπόρεσαν να προσαρμόσουν προσεκτικά τις αντιστάσεις των ασκήσεων με βάση το απαιτούμενο ποσοστό του MVIC. Η αξιολόγηση και η επαναξιολόγηση είναι ζωτικής σημασίας για να γνωρίζουμε από πού να ξεκινήσουμε και πού να στοχεύσουμε στην αποκατάσταση.

Ο χρόνος των μετρήσεων που πραγματοποιήθηκαν σε αυτή τη μελέτη δεν ήταν κανονικά κατανεμημένος. Ο Πίνακας 1 παρουσιάζει τους μέσους όρους και την τυπική απόκλιση των χρόνων των αξιολογήσεων (Τ1, Τ2 και Τ3). Παρά τη μη κανονική κατανομή τους, οι χρόνοι αξιολόγησης φαίνεται να είναι αρκετά παρόμοιοι μεταξύ των ομάδων. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ατόμων που εξετάζονται νωρίτερα ή αργότερα από άλλα. Λόγω της άνισης χρονικής στιγμής, ο τρόπος κατανόησης και σύγκρισης των αποτελεσμάτων μεταξύ των δύο ομάδων μπορεί να διαφέρει. Για να εγγυηθούν την ποιότητα και την αξιοπιστία των ευρημάτων της μελέτης τους, οι ερευνητές πρέπει να γνωρίζουν αυτές τις διαφοροποιήσεις στον προγραμματισμό της αξιολόγησης. Δυστυχώς, αυτό δεν εξηγήθηκε καλύτερα. Εάν υπήρχε μεγάλη διαφορά στο χρόνο των αξιολογήσεων μεταξύ των ομάδων, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαφορές στην αύξηση της δύναμης και στη χαλάρωση του γόνατος.

Μίλα μου για σπασίκλες

Δεν υπήρξε διαφορά στην πρόσθια χαλαρότητα μεταξύ των ομάδων. Το μέγεθος της χαλάρωσης που παρατηρήθηκε σε αυτή τη μελέτη ήταν χαμηλότερο από την ελάχιστη κλινικά σημαντική διαφορά των 2 χιλιοστών. Οι συγγραφείς δήλωσαν έτσι με βεβαιότητα ότι η προσθήκη αυτών των ασκήσεων ανοικτής κινητικής αλυσίδας μετά την ACLR είναι ασφαλής και μάλιστα ευεργετική όσον αφορά τους στόχους ενδυνάμωσης. Για να μειωθεί η καταπόνηση κατά τη διάρκεια των ασκήσεων ανοικτής κινητικής αλυσίδας μετά την ACLR, οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν διπλή στήριξη του ποδιού στην κνήμη κατά τη διάρκεια των ισοκινητικών ασκήσεων.

Το πρωταρχικό αποτέλεσμα ήταν η πρόσθια χαλάρωση του γόνατος. Η αύξηση της δύναμης είναι επομένως δευτερεύοντα αποτελέσματα που φαίνονται ελπιδοφόρα, αλλά δεν μπορούμε να βασιστούμε πλήρως σε αυτό το εύρημα. Δεδομένου ότι οι συμμετέχοντες εκτελούσαν τις ασκήσεις σε ισοκινητικό δυναμόμετρο, η αύξηση της δύναμης μπορεί να αντανακλά φαινόμενα εξοικείωσης. Επίσης, επειδή η δύναμη δεν μετρήθηκε κατά την έναρξη, δεν μπορούμε να συμπεράνουμε τίποτα σχετικά με αυτό το εύρημα.

Φυσικά, ένα ισοκινητικό δυναμόμετρο είναι ακριβός και εξειδικευμένος εξοπλισμός που δεν μπορεί να διαθέσει κάθε κλινική. Αυτό που μπορούμε να μάθουμε από αυτή τη μελέτη είναι ότι με την εβδομαδιαία αξιολόγηση της ελάχιστης ισομετρικής εκούσιας σύσπασης (MVIC) και την ανάλογη προσαρμογή των φορτίων των ασκήσεων της ανοικτής κινητικής αλυσίδας μετά την ACLR, μπορούμε με σιγουριά να προσθέσουμε την προπόνηση της ανοικτής κινητικής αλυσίδας στο σχέδιο αποκατάστασης. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε και η κατευθυντήρια γραμμή κλινικής πρακτικής της Aspetar για την αποκατάσταση μετά την αποκατάσταση του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου από τους Kotsifaki et al. (2023).

Ένας περιορισμός αυτής της μελέτης είναι ότι οι ομάδες διέφεραν με βάση την ηλικία και ότι αυτό δεν εξετάστηκε ως συνδιακύμανση. Επιπλέον, ήταν μια μη τυχαιοποιημένη και αναδρομική μελέτη. Χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικά κέντρα αποκατάστασης και είναι πιθανό αυτό να επηρέασε τα ευρήματα. Για παράδειγμα, μπορεί να έχει στρατολογήσει διαφορετικούς πληθυσμούς. Ως εκ τούτου, η μελέτη αυτή ρίχνει φως στη σημασία των ασκήσεων ανοικτής κινητικής αλυσίδας μετά την ACLR, αλλά τα ευρήματα αυτά θα πρέπει να εξεταστούν περαιτέρω για να είναι οριστικά.

Μηνύματα για το σπίτι

Το πρωταρχικό συμπέρασμα αυτής της μελέτης είναι ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την αύξηση της χαλαρότητας της πρόσθιας άρθρωσης του γόνατος όταν συνταγογραφούμε ασκήσεις κινητικής αλυσίδας σε πρώιμο στάδιο. Ιδιαίτερα όταν εισάγεται σταδιακά αφού οι αθλητές φτάσουν ορισμένες απαιτήσεις (όπως αναφέρθηκε παραπάνω). Φαίνεται ότι η προσθήκη αυτών των ασκήσεων ανοικτής κινητικής αλυσίδας μπορεί να διευκολύνει την αύξηση της δύναμης στους 3 και 6 μήνες στους οπίσθιους μηριαίους, αλλά αυτό θα πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω. Είναι ωστόσο σημαντικό επειδή οι οπίσθιοι μηριαίοι λειτουργούν ως οπίσθιος μεταφορέας της κνήμης, ο οποίος βοηθά τον ΠΧΣ στην αποτροπή της πρόσθιας μετατόπισης της κνήμης σε σχέση με το μηριαίο οστό. Επιπλέον, όταν ένας από τους τένοντες της ποδοκνημικής χρησιμοποιείται για την αποκατάσταση του ΠΧΣ, η αύξηση της δύναμης της ποδοκνημικής είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ανάκτηση της φυσιολογικής λειτουργίας της.

Αναφορά

Forelli F, Mazeas J, Zeghoudi Y, Vandebrouck A, Duffiet P, Ratte L, Kakavas G, Hewett TE, Korakakis V, Rambaud AJM. Μεταβολή της ενδογενής χαλάρωσης του μοσχεύματος με την άσκηση ανοικτής κινητικής αλυσίδας μετά από αποκατάσταση του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου: Μια μη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη. Phys Ther Sport. 2024 Mar;66:61-66. doi: 10.1016/j.ptsp.2024.01.009. Epub 2024 Feb 6. PMID: 38335650.