Εισαγωγή

Σίγουρα έχετε ακούσει για τον οσφυοπυελικό ρυθμό και τη σχέση του με τον πόνο στη μέση. Χωρίς να την κατηγορούμε ως μοναδική αιτία για τον πόνο στη μέση, μερικές φορές μπορεί να συμβάλλει στην πολύπλευρη αιτία του χρόνιου πόνου στη μέση. Ο οσφυοπυελικός ρυθμός περιγράφει τη σχέση μεταξύ της οσφύος και της λεκάνης κατά την κάμψη προς τα εμπρός και την επιστροφή σε όρθια θέση. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα κάμψουν πρώτα την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και αργότερα στην κίνηση, οι γοφοί θα συμβάλουν στην κίνηση μαζί με την πρόσθια κλίση της λεκάνης. Κατά την επιστροφή στην όρθια θέση, η πρώτη έκταση του ισχίου και η οπίσθια κλίση της λεκάνης θα συνέβαιναν κανονικά πριν από την έκταση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Μερικές φορές, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν περισσότερο το εύρος οσφυϊκής κάμψης για να σκύψουν προς τα εμπρός και λιγότερο σε άλλες αρθρώσεις, όπως το ισχίο και τα γόνατα. Αυτό το τροποποιημένο πρότυπο κίνησης παρατηρείται συχνά σε άτομα με οσφυαλγία και διαπιστώθηκε ότι σχετίζεται με λειτουργικές δυσκολίες. Οι συγγραφείς του παρόντος άρθρου αναφέρουν ότι, δεδομένης της μεταβολής του προτύπου κίνησης και της σχέσης με τους λειτουργικούς περιορισμούς, θα μπορούσε να είναι σημαντικό να στοχεύσουμε στο τροποποιημένο πρότυπο κατά την εκτέλεση λειτουργικών δραστηριοτήτων. Ως εκ τούτου, διεξήγαγαν αυτή τη μελέτη όπου συνέκριναν την εκπαίδευση κινητικών δεξιοτήτων για την αλλαγή αυτού του προτύπου κίνησης με μια ομάδα που λάμβανε προπόνηση δύναμης και ασκήσεις ευλυγισίας.

Μέθοδοι

Χρησιμοποιώντας κινηματικά δεδομένα από μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή, η μελέτη αυτή συμπεριέλαβε 154 άτομα με χρόνιο πόνο στη μέση μεταξύ 18-60 ετών. Οι συμμετέχοντες είχαν οσφυαλγία για τουλάχιστον 1 έτος, αλλά δεν είχαν οξεία έξαρση και ήταν κατά τα άλλα υγιείς.

Τυχαιοποιήθηκαν σε μια ομάδα που λάμβανε εκπαίδευση κινητικών δεξιοτήτων ή σε μια ομάδα που εκτελούσε ασκήσεις ενδυνάμωσης και ευλυγισίας. Η εκπαίδευση πραγματοποιήθηκε επί έξι εβδομάδες και περιελάμβανε 6 συνεδρίες διάρκειας 1 ώρας μία φορά την εβδομάδα. Οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα εξάσκησης κινητικών δεξιοτήτων διδάχθηκαν να τροποποιούν συγκεκριμένες κινήσεις που προκαλούν πόνο και να τις αντικαθιστούν με μια εναλλακτική στρατηγική.

"Οι πρωταρχικοί στόχοι της θεραπείας ήταν να εκπαιδεύσει τον συμμετέχοντα ώστε (1) να μειώσει το ποσό της πρώιμης κίνησης της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης που σχετίζεται με την ταξινόμηση της ΜΣΣ του συμμετέχοντα (π.χ. κάμψη), (2) να αυξήσει την κίνηση άλλων αρθρώσεων (π.χ. γόνατα και ισχία) και (3) να αποφύγει παρατεταμένες ευθυγραμμίσεις του τελικού εύρους της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση που σχετίζεται με την ταξινόμηση της ΜΣΣ του συμμετέχοντα".

Για παράδειγμα (βλ. εικόνα παρακάτω): όταν ο πόνος στη μέση ενός ασθενούς "ταξινομείται" ως πρόβλημα κάμψης, προσπαθεί να τροποποιήσει τις καθημερινές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν αυτές τις κινήσεις κάμψης. Βασικά, προσπαθούν να αποφύγουν αυτή την κίνηση. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις άλλες κατευθύνσεις.

Τα άτομα στην ομάδα προπόνησης δύναμης και ευλυγισίας έλαβαν ειδικές ασκήσεις για την ενδυνάμωση όλων των μυών του κορμού τους (σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής) και τη βελτίωση της ευλυγισίας του κορμού και των κάτω άκρων προς όλες τις κατευθύνσεις.

Τα δεδομένα συλλέχθηκαν κατά την έναρξη της μελέτης, σε 6 εβδομάδες και κατά την παρακολούθηση των 6 μηνών και περιλάμβαναν τις τρισδιάστατες συντεταγμένες για την ανάλυση της κινηματικής κατά τη διάρκεια μιας λειτουργικής εργασίας που ήταν το μάζεμα ενός ελαφρού αντικειμένου.

Αποτελέσματα

Όπως ήταν αναμενόμενο, τα άτομα στην ομάδα εξάσκησης κινητικών δεξιοτήτων εμφάνισαν αυξημένες γωνίες κάμψης του γόνατος και του ισχίου και μειωμένη κάμψη της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης όταν σήκωναν ένα αντικείμενο, ενώ τα άτομα στην ομάδα δύναμης και ευλυγισίας δεν εμφάνισαν. Διδάχθηκαν ειδικά στα άτομα της ομάδας εξάσκησης κινητικών δεξιοτήτων να αποφεύγουν την πρόσθια κάμψη της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και να χρησιμοποιούν περισσότερο εύρος στα ισχία και τα γόνατα. Η ομάδα που εκτελούσε ασκήσεις δύναμης και ευλυγισίας, όπου δεν εστιάζονταν στην αλλαγή της στρατηγικής κίνησης, δεν έλαβε τέτοιες οδηγίες. Επομένως, αυτό το αποτέλεσμα φαίνεται πολύ λογικό.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Όταν διαβάζω αυτό το έγγραφο, καταλαβαίνω γιατί εστιάζουν στην εκπαίδευση κινητικών δεξιοτήτων για να στοχεύσουν στο τροποποιημένο πρότυπο κίνησης που παρατηρούν σε άτομα με πόνο στη μέση που εκτελούν λειτουργικές δραστηριότητες. Παρόλο που ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετικές στρατηγικές κίνησης και κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει "κακή" στρατηγική, καταλαβαίνω ότι σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητη η διδασκαλία του πώς να κινείται κανείς "πιο βέλτιστα" για να αποφορτίσει προσωρινά τις προκλητικές δομές, για παράδειγμα.Το πρόβλημα που έχω προσωπικά με αυτό το έγγραφο όταν κοιτάζω τα συμπληρωματικά δεδομένα είναι ότι παρέχουν τόσες πολλές πληροφορίες nocebo (για παράδειγμα: "μην λυγίζεις, στρίβεις ή μετατοπίζεις τη χαμηλή πλάτη") και αναλύουν τις πολύπλοκες κινήσεις σε διαφορετικά βήματα, γεγονός που μπορεί να τις κάνει να φαίνονται λίγο ρομποτικές (βλ. εικόνες παρακάτω).

Το γεγονός ότι αυτό το πρότυπο μειωμένης κάμψης της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης διατηρήθηκε για 6 μήνες αποτελεί καλό αποτέλεσμα; Προσωπικά δεν το νομίζω. Η σπονδυλική μας στήλη αποτελείται από ισχυρές αρθρώσεις και μπορεί να λυγίζει προς τα εμπρός. Γιατί να μην κινείστε προς μια κατεύθυνση με μια άρθρωση που έχει σχεδιαστεί για να κάνει αυτή την κίνηση; Μπορείτε να λυγίζετε τα γόνατά σας και να τα χρησιμοποιείτε επίσης όταν χρειάζεται. Για να χρησιμοποιήσετε ένα διαφορετικό μοτίβο κίνησης για να αποφορτίσετε προσωρινά μια συγκεκριμένη περιοχή, σίγουρα συμφωνώ. Αλλά η αποφυγή μιας συγκεκριμένης κίνησης στην καθημερινή ζωή και η διατήρηση αυτής της αποφυγής μπορεί να προκαλέσει φόβο-αποφυγή ή κινησιοφοβία, η οποία επίσης παρατηρείται πολύ συχνά σε άτομα με χρόνιο (χαμηλό οσφυαλγία) πόνο. Ως εκ τούτου, θα πρότεινα να μην επικεντρωθούμε στην αποφυγή ορισμένων κινήσεων, αλλά θα προσπαθούσα μάλλον να βελτιστοποιήσω τη δύναμη κατά τη διάρκεια αυτής της κίνησης και τον έλεγχο αυτής της κίνησης. 

Μίλα μου για σπασίκλες

Η μελέτη αυτή ήταν μια προγραμματισμένη δευτερογενής ανάλυση κινηματικών δεδομένων από συμμετέχοντες σε μια μεγαλύτερη ελεγχόμενη δοκιμή. Η ανάλυση ισχύος βασίστηκε στην πρωτογενή έκβαση της μεγαλύτερης μελέτης και όχι στην έκβαση που μελετάται εδώ. Το μέγεθος του δείγματος υπολογίστηκε για την ανίχνευση μιας ελάχιστης κλινικά σημαντικής διαφοράς 6 μονάδων στο τροποποιημένο ερωτηματολόγιο αναπηρίας Oswestry. Δεν υπολογίστηκε μέγεθος δείγματος για τα κινηματικά δεδομένα εδώ. Έτσι, αυτή η μελέτη χρησιμοποίησε ένα υποσύνολο ασθενών από τη μεγαλύτερη RCT τους σε μια προσχεδιασμένη δευτερογενή ανάλυση, αλλά η μελέτη της κινηματικής δεν ήταν ο πρωταρχικός στόχος και επομένως θα πρέπει να ερμηνεύεται με προσοχή.

Μηνύματα για το σπίτι

Οι άνθρωποι συχνά δείχνουν διαφορετικές στρατηγικές κίνησης για να ολοκληρώσουν μια λειτουργική εργασία και αυτό είναι εντάξει! Ωστόσο, όταν υπάρχει πόνος στη μέση, ένα τροποποιημένο πρότυπο κίνησης που χρησιμοποιεί μόνο την οσφυϊκή κάμψη μπορεί να είναι προκλητικό, καθώς συχνά οι εκτείνοντες της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης μπορεί να είναι πολύ αδύναμοι για να ελέγχουν έκκεντρα την κίνηση του κορμού. Η προσωρινή εκφόρτωση με ορισμένες στρατηγικές που χρησιμοποιούνται σε αυτό το έγγραφο μπορεί να είναι χρήσιμη. Αλλά αμφισβητώ τη σημασία της αποφυγής αυτών των κινήσεων και της διατήρησης αυτού του τροποποιημένου προτύπου αποφυγής κινήσεων με την πάροδο του χρόνου. Αν και είναι ενδιαφέρον να το διαβάσετε, θα συνιστούσα την ενίσχυση και ενδυνάμωση των ατόμων με χρόνιο πόνο στην πλάτη αντί να τους διδάσκω πώς να αποφεύγουν την κάμψη της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Αναφορά

Hooker, Q. L., Lanier, V. M., Roles, K., & van Dillen, L. R. (2022). Εκπαίδευση κινητικών δεξιοτήτων έναντι άσκησης δύναμης και ευλυγισίας σε άτομα με χρόνιο πόνο στη μέση: Προγραμματισμένη ανάλυση των επιπτώσεων στην κινηματική κατά τη διάρκεια μιας λειτουργικής δραστηριότητας. Κλινική εμβιομηχανική, 92, 105570.