Εισαγωγή

Οι ενήλικες που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για ρήξη μηνίσκου υποφέρουν συχνά από κλινικά παράπονα και λειτουργικές δυσκολίες στις συνήθεις δραστηριότητές τους. Οι Skou et al., το 2018, διαπίστωσαν ότι στους νεαρούς ενήλικες, τα μηχανικά συμπτώματα ήταν ένα από τα πιο συχνά συμπτώματα που ανέφεραν οι ασθενείς και οδήγησαν σε χειρουργική επέμβαση. Τα μηχανικά συμπτώματα είναι συμπτώματα σύλληψης/μπλοκαρίσματος ή αδυναμίας πλήρους έκτασης του γόνατος. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να συγκρίνει την πρώιμη χειρουργική επέμβαση με την άσκηση και την εκπαίδευση για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της μηχανικής ρήξης του μηνίσκου που αναφέρουν οι ασθενείς. Ποιο είναι καλύτερο, λοιπόν, η χειρουργική επέμβαση ή η άσκηση για τη θεραπεία της ρήξης του μηνίσκου;

Μέθοδοι

Αυτή η RCT ήταν μια δευτερογενής ανάλυση της δοκιμής DREAM των Skou et al., το 2022. Αυτή η αρχική δοκιμή διαπίστωσε ότι η πρώιμη χειρουργική επέμβαση του μηνίσκου δεν είναι πιο επωφελής για την άσκηση και την εκπαίδευση από την επιλογή της μεταγενέστερης χειρουργικής επέμβασης μεταξύ νέων, δραστήριων ενηλίκων με τραυματισμούς του μηνίσκου. Διαπίστωσαν ότι και οι δύο ομάδες είχαν κλινικά σημαντικές βελτιώσεις στον πόνο, τη λειτουργία και την ποιότητα ζωής στους 12 μήνες.

Στη δευτερογενή ανάλυση, την οποία αναλύουμε εδώ, η πρόθεση ήταν να εξεταστούν λεπτομερώς οι ασθενείς που ανέφεραν συμπτώματα μηχανικής ρήξης μηνίσκου. Μπορεί η χειρουργική επέμβαση ή η άσκηση να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων σύλληψης και κλειδώματος ή να βελτιώσει το εύρος κίνησης της πλήρους έκτασης του γόνατος; Ποια είναι η προτιμώμενη επιλογή θεραπείας της ρήξης μηνίσκου για αυτή την υποομάδα ασθενών;

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από τη δοκιμή DREAM. Εν συντομία, η αρχική δοκιμή περιελάμβανε 121 συμμετέχοντες με μαγνητική τομογραφία που είχε επιβεβαιώσει ρήξεις μηνίσκου μεταξύ 18 και 40 ετών. Είτε υποβλήθηκαν σε πρώιμη χειρουργική επέμβαση είτε τυχαιοποιήθηκαν σε πρωτόκολλο άσκησης και εκπαίδευσης. Οι ομάδες άσκησης υποβλήθηκαν σε πρόγραμμα 12 εβδομάδων υπό επίβλεψη που περιελάμβανε 60-90 λεπτά νευρομυϊκών ασκήσεων και ασκήσεων ενδυνάμωσης δύο φορές την εβδομάδα. Αυτό συμπληρώθηκε από δύο εκπαιδευτικές συνεδρίες, μία στην αρχή του προγράμματος άσκησης και μία στο τέλος.

Οι ασκήσεις του προγράμματος περιλάμβαναν προθέρμανση (5 λεπτά σε στατικό ποδήλατο), οκτώ νευρομυϊκές ασκήσεις και τέσσερις ασκήσεις ενδυνάμωσης με έμφαση στα κάτω άκρα και χαλάρωση (5 λεπτά). Δύο επιπλέον ασκήσεις που επικεντρώνονται στη μείωση του πρηξίματος και την ενίσχυση του εύρους κίνησης προστέθηκαν εάν ήταν απαραίτητο. Οι νευρομυϊκές ασκήσεις περιλάμβαναν κάμψεις γονάτων, ανύψωση λεκάνης, σανίδα, πλαγιοδώρα, αναρρίχηση σε σκαλοπάτια, ασκήσεις εξωτερικού και εσωτερικού μηρού με χρήση ταινίας γυμναστικής, πλαγιοδώρα και πλαγιολίσθηση και προσαρμόζονταν ατομικά σε κάθε ασθενή με βάση δύο έως έξι επίπεδα δυσκολίας και εκτελούνταν σε δύο έως τρία σετ των 10-15 επαναλήψεων. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης ήταν πιέσεις γόνατος με ένα πόδι, έκταση γόνατος με ένα πόδι, κάμψη γόνατος με ένα πόδι και αιωρήσεις με kettlebell.

Σε αυτή τη δευτερογενή ανάλυση, το κύριο αποτέλεσμα ήταν η παρουσία ή η απουσία μηχανικών συμπτωμάτων στο γόνατο. Αυτό αξιολογήθηκε στους 3, 6 και 12 μήνες.

Αποτελέσματα

Μόνο οι συμμετέχοντες που ανέφεραν μηχανικά συμπτώματα κατά την έναρξη συμπεριλήφθηκαν σε αυτή τη δευτερογενή ανάλυση. Αντίστοιχα 33 και 30 συμμετέχοντες ανέφεραν ότι είχαν αυτά τα συμπτώματα στις ομάδες χειρουργικής επέμβασης και άσκησης.

Κατά την παρακολούθηση 12 μηνών, το 35% και το 69% της ομάδας χειρουργικής επέμβασης και της ομάδας άσκησης αντίστοιχα ανέφεραν ότι είχαν συμπτώματα μηχανικής ρήξης μηνίσκου. Αυτό οδηγεί σε μια αναλογία πιθανοτήτων 8,77 για έναν συμμετέχοντα στην ομάδα άσκησης να αναφέρει μηχανικά συμπτώματα σε σύγκριση με έναν συμμετέχοντα στην ομάδα χειρουργικής επέμβασης. Ο σχετικός κίνδυνος ήταν 1,83 (95% CI 0,98 έως 2,70).

Ερωτήσεις και σκέψεις

Η ανάλυση αυτή διαπίστωσε ότι το 69% των ατόμων ανέφεραν ότι είχαν μηχανικά συμπτώματα 12 μήνες μετά τη συμμετοχή τους σε άσκηση για τη θεραπεία της ρήξης μηνίσκου. Αυτό που ξεχωρίζει είναι οι διαφορές των συμμετεχόντων μεταξύ των δύο σκελών της μελέτης κατά την έναρξη της μελέτης. Για παράδειγμα, η έναρξη των συμπτωμάτων, η διάρκεια των συμπτωμάτων και το πρότυπο δακρύων. Είναι κατανοητό ότι τα πρότυπα ρήξης του μηνίσκου μπορούν να οδηγήσουν σε διαφορετική συμπτωματολογία. Επίσης, η διαφορά στην έναρξη και τη διάρκεια των συμπτωμάτων μπορεί να αποτελεί ένδειξη ετερογενούς δείγματος μελέτης.

Επιπλέον, οι συγγραφείς αναφέρουν μεταβλητότητα στην παρουσία ή απουσία μηχανικών συμπτωμάτων με την πάροδο του χρόνου. Αυτό επιβεβαιώνει αυτό που είχε ήδη διαπιστωθεί στη μελέτη των Sihvonen et al., 2016. Επομένως, συνιστάται να μην αφήνετε αυτό και μόνο να αποτελεί τη βάση για την απόφαση κάποιου να επιλέξει ή όχι τη χειρουργική επέμβαση. Αντίθετα, συνιστάται η παρακολούθηση αυτών των συμπτωμάτων με την πάροδο του χρόνου, προτού το αφήσετε να καθοδηγήσει την απόφαση για το αν θα χειρουργηθεί ή όχι.

Μίλα μου για σπασίκλες

Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης προήλθαν από δευτερογενή ανάλυση. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η μελέτη δεν σχεδιάστηκε για να απαντήσει ειδικά σε αυτό το ερευνητικό ερώτημα. Επομένως, η παρούσα μελέτη μπορεί να δώσει πληροφορίες για τη σχέση μεταξύ των μηχανικών συμπτωμάτων και των παρεμβάσεων, αλλά αυτό θα πρέπει να ελεγχθεί περαιτέρω για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Το περιορισμένο μέγεθος του δείγματος και το γεγονός ότι σε σημαντικό αριθμό συμμετεχόντων έλειπαν δεδομένα σχετικά με τα μηχανικά συμπτώματα σε αρκετές χρονικές στιγμές και περισσότερο στην ομάδα της χειρουργικής επέμβασης μπορεί να αποτελούν περιορισμούς της παρούσας έρευνας.

Μηνύματα για το σπίτι

Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης αποκάλυψαν ότι η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση ήταν πιο αποτελεσματική από την άσκηση και την εκπαίδευση στη μείωση των συμπτωμάτων της μηχανικής ρήξης του μηνίσκου. Ωστόσο, αυτή η έρευνα ήταν δευτερογενής ανάλυση από μια προηγούμενη RCT που έδειξε ότι η πρώιμη χειρουργική επέμβαση μηνίσκου δεν ήταν πιο επωφελής από την άσκηση και την εκπαίδευση με την προαιρετική καθυστερημένη χειρουργική επέμβαση μεταξύ νέων, δραστήριων ενηλίκων με τραυματισμούς μηνίσκου. Στην αρχική RCT, και οι δύο ομάδες πέτυχαν κλινικά σημαντικές βελτιώσεις στον πόνο, τη λειτουργία και την ποιότητα ζωής στους 12 μήνες. Η τρέχουσα μελέτη, ωστόσο, εξέτασε πιο προσεκτικά και λεπτομερώς τους ασθενείς που ανέφεραν μηχανικά συμπτώματα για να μάθει αν θα ανταποκρίνονταν διαφορετικά σε αυτές τις θεραπείες. Εδώ, φαίνεται ότι στα άτομα με μηχανικά συμπτώματα, η χειρουργική επέμβαση είναι καλύτερη. Όταν αυτό είναι το κύριο παράπονο του ασθενούς σας, θα ήταν ενδιαφέρον να παραπέμψετε σε ορθοπεδικό χειρουργό. Όταν ο ασθενής δεν έχει μηχανικά συμπτώματα, η άσκηση σε συνδυασμό με την εκπαίδευση μπορεί να επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα όσον αφορά τον πόνο, τη λειτουργία και την ποιότητα ζωής σε σύγκριση με τη χειρουργική επέμβαση.

Αναφορά

Damsted C, Thorlund JB, Hölmich P, Lind M, Varnum C, Villumsen MD, Hansen MS, Skou ST. Επίδραση της θεραπείας με άσκηση έναντι της χειρουργικής επέμβασης στα μηχανικά συμπτώματα σε νέους ασθενείς με ρήξη μηνίσκου: δευτερογενής ανάλυση της μελέτης DREAM. Br J Sports Med. 2023 May;57(9):521-527. doi: 10.1136/bjsports-2022-106207. Epub 2023 Mar 6. PMID: 36878666. 

Πρόσθετες αναφορές

Skou ST, Pihl K, Nissen N, Jørgensen U, Thorlund JB. Συμπτώματα και αλλαγές που αναφέρουν οι ασθενείς έως και 1 έτος μετά τη χειρουργική επέμβαση μηνίσκου. Acta Orthop. 2018 Jun;89(3):336-344. doi: 10.1080/17453674.2018.1447281. Epub 2018 Mar 5. PMID: 29504818; PMCID: PMC6055776. 

Sihvonen R, Englund M, Turkiewicz A, Järvinen TL. Μηχανικά συμπτώματα ως ένδειξη για αρθροσκόπηση γόνατος σε ασθενείς με εκφυλιστική ρήξη μηνίσκου: μια προοπτική μελέτη κοόρτης. Οστεοαρθρίτιδα Χόνδρος. 2016 Aug;24(8):1367-75. doi: 10.1016/j.joca.2016.03.013. Epub 2016 Mar 31. PMID: 27038490.