Εισαγωγή

Η ικανότητα σταθεροποίησης και ρύθμισης της λεκάνης και του κάτω μέρους της πλάτης κατά την κίνηση άλλων τμημάτων του σώματος είναι γνωστή ως οσφυοπυελικός έλεγχος της κίνησης. Θεωρείται σημαντικό για την πρόληψη των τραυματισμών και του πόνου στη μέση. Στο γενικό πληθυσμό, έχουν βρεθεί συσχετίσεις μεταξύ του διαστρεβλωμένου ελέγχου των κινήσεων της οσφυϊκής μοίρας σε άτομα με οσφυαλγία, σε σύγκριση με άτομα χωρίς οσφυαλγία. Ως εκ τούτου, θεωρείται συνήθως παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση ή την ανάπτυξη του πόνου στη μέση και θεωρείται ότι έχει αρνητικό αντίκτυπο στη θεραπεία όταν υπάρχει έλλειψη ελέγχου σε αυτή την περιοχή. Οι αθλητές της άρσης βαρών αναφέρουν συχνά τραυματισμούς στην περιοχή της λεκάνης και του κάτω μέρους της πλάτης και ως εκ τούτου, ο έλεγχος της κίνησης της οσφυϊκής και πυελικής μοίρας στους αθλητές της άρσης βαρών θεωρείται απαραίτητος για την προστασία της σπονδυλικής στήλης από τις μεγάλες συμπιεστικές δυνάμεις. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι συχνά κατηγορείται ο κακός έλεγχος, αυτή η θεωρία του ελέγχου της κίνησης της οσφυϊκής μοίρας στους αθλητές της άρσης βαρών δεν έχει εξεταστεί ποτέ, οπότε παραμένει ασαφές αν πρέπει να θεωρηθεί ως παράγοντας κινδύνου. Γι' αυτό το λόγο η παρούσα μελέτη αξιολόγησε τον έλεγχο των οσφυοπυελικών κινήσεων σε αθλητές της άρσης βαρών με και χωρίς πόνο στη μέση.

Μέθοδοι

Οι αθλητές της άρσης βαρών με πόνο στη μέση με ελάχιστη ένταση 1/10 στο VAS και ελάχιστη διάρκεια 4 εβδομάδων, οι οποίοι ανέφεραν περιορισμούς στη δραστηριότητα στο κάθισμα, την πάγκο και/ή την άρση βαρών λόγω του πόνου στη μέση τους, ήταν πιθανοί υποψήφιοι για συμπερίληψη. Οι περιορισμοί δραστηριότητας μετρήθηκαν με μια τροποποιημένη έκδοση της λειτουργικής κλίμακας PSFS (Patient-Specific Functional Scale). Ως περιορισμός δραστηριότητας ορίστηκε η βαθμολογία κάτω από 10 σε οποιοδήποτε από τα τρία στοιχεία της ανύψωσης ισχύος.

Για να αξιολογήσουν τον έλεγχο των οσφυοπυελικών κινήσεων σε αθλητές της άρσης βαρών, οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν μια σειρά δοκιμασιών όπως περιγράφεται από τους Luomajoki et al. (2007 & 2008) για τη διατομεακή μελέτη τους. Εν ολίγοις, αυτή η σειρά δοκιμών αποτελούνταν από 7 δοκιμασίες:

• Υπόκλιση σερβιτόρου (έλεγχος κάμψης)
• Όρθια οπίσθια κλίση της λεκάνης (έλεγχος κάμψης)
• Στάση ενός ποδιού (έλεγχος πλευρικής μετατόπισης)
• Έκταση του γόνατος σε καθιστή θέση (έλεγχος κάμψης/στροφής)
• Τετράποδο που λικνίζεται προς τα εμπρός (έλεγχος επέκτασης)
• Τετράποδο κούνημα προς τα πίσω (έλεγχος κάμψης)
• Πρηνής κάμψη του γόνατος (έλεγχος έκτασης/στροφής)

Όλες οι δοκιμασίες καταγράφηκαν με βίντεο κατά τη διεξαγωγή τους 3 φορές ανά θέση δοκιμής. Στη συνέχεια, τα βίντεο αξιολογήθηκαν οπτικά από έναν τυφλό φυσιοθεραπευτή ως προς την ορθότητά τους. Μια δοκιμασία εκτελέστηκε λανθασμένα όταν ο αθλητής απέτυχε να ανακτήσει τη σωστή θέση εκκίνησης σε οποιαδήποτε από τις τρεις επαναλήψεις. Η συνολική βαθμολογία υπολογίστηκε και κυμάνθηκε από 0-13.

Επιπλέον, συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με την τρέχουσα προπόνηση και τον ανταγωνισμό τους και τους τρέχοντες τραυματισμούς τους. Καταγράφηκαν επίσης το ερωτηματολόγιο αναπηρίας Roland-Morris και το NPRS.

Αποτελέσματα

Στη μελέτη αυτή συμμετείχαν 40 αρσιβαρίστες. Δώδεκα συμμετέχοντες είχαν οσφυαλγία και 28 όχι. Ήταν συγκρίσιμες μεταξύ των ομάδων κατά την έναρξη της μελέτης.

Είχαν παρόμοια χαρακτηριστικά προπόνησης και ανταγωνισμού.

Η σειρά δοκιμασιών που αξιολογεί τον έλεγχο των οσφυοπυελικών κινήσεων σε αθλητές της άρσης βαρών δεν αποκάλυψε σημαντικές διαφορές στις συνολικές βαθμολογίες μεταξύ αθλητών της άρσης βαρών με και χωρίς οσφυαλγία.

Όταν συγκρίθηκαν οι διάφορες δοκιμασίες για την αξιολόγηση του ελέγχου των οσφυοπυελικών κινήσεων μεταξύ των αθλητών της άρσης βαρών με και χωρίς οσφυαλγία, δεν διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφορές.

Ως εκ τούτου, δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στα ποσοστά των συμμετεχόντων που σημείωσαν θετική βαθμολογία στις δοκιμασίες ελέγχου των οσφυοπυελικών κινήσεων.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Τι σημαίνει αυτό; Είτε οι αρσιβαρίστες με πόνο στη μέση δεν έχουν διαφορετικό έλεγχο της κίνησης της οσφυϊκής μοίρας σε σύγκριση με τους αρσιβαρίστες χωρίς πόνο, είτε αυτές οι δοκιμασίες δεν μπορούν να ανιχνεύσουν ελαττωματικό έλεγχο της κίνησης, είτε και τα δύο.

Μια συστηματική ανασκόπηση από τους Aasa et al. (2020) δεν διαπίστωσαν καμία διαφορά στον επιπολασμό ή τη σοβαρότητα των παθολογοανατομικών ευρημάτων στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης όταν συνέκριναν αθλητές της άρσης βαρών με και χωρίς οσφυαλγία. Αυτό θα σήμαινε ότι ο έλεγχος των οσφυοπυελικών κινήσεων στους αθλητές της άρσης βαρών δεν σχετίζεται με τον τραυματισμό. Πολλές μελέτες της ίδιας ερευνητικής ομάδας διαπίστωσαν ότι οι έμπειροι αρσιβαρίστες και αρσιβαρίστες προσαρμόζουν τη θέση της οσφυϊκής μοίρας της λεκάνης τους κατά τη διάρκεια των καταλήψεων και των άρσεων και δεν διατηρούν μια "σταθερή ουδέτερη θέση" της σπονδυλικής στήλης. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι η οσφυοπυελική περιοχή θα πρέπει να προσαρμοστεί για να σηκώσει αποτελεσματικά αυτά τα βαριά φορτία, όπως εξετάσαμε επίσης στην ερευνητική ανασκόπηση των Mawston et al., (2021). Ίσως, αντί για βλάβη της κίνησης, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε βελτιστοποίηση της κίνησης. Εξάλλου, η σπονδυλική στήλη είναι κατασκευασμένη για να προσαρμόζεται, οπότε γιατί να μην το κάνει;

Τι γίνεται όμως με τις διαφορές στον έλεγχο των οσφυοπυελικών κινήσεων σε άτομα με και χωρίς οσφυαλγία από τον γενικό πληθυσμό; Ακόμη και αν υπάρχει διαφορά μεταξύ των ατόμων με και χωρίς οσφυαλγία, αυτό δεν σημαίνει ότι τα άτομα με στρεβλό έλεγχο των κινήσεων της οσφυοπυελικής περιοχής ανέπτυξαν οσφυαλγία λόγω αυτών των προσαρμογών. Ίσως, βρήκαν έναν τρόπο να συνεχίσουν να κινούνται. Μπορεί να αντισταθμίζουν ή να έχουν λιγότερες ή τροποποιημένες διακυμάνσεις στις κινήσεις τους.

Αυτό που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι η παρουσία άλλων μυοσκελετικών κακώσεων σε άλλα μέρη του σώματος. Τα μέρη του σώματος που τραυματίστηκαν, εκτός από το κάτω μέρος της πλάτης, ήταν το ισχίο/η βουβωνική χώρα/ο μηρός, ο θώρακας, το γόνατο, το πόδι, ο ώμος, ο αγκώνας και ο καρπός. Αυτό θα μπορούσε επίσης να έχει επηρεάσει τις κινήσεις, αλλά δεν παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των αθλητών της άρσης βαρών με και χωρίς πόνο στη μέση.

Μίλα μου για σπασίκλες

Στην ανασκόπηση της έρευνάς μας από τους Areeudomwong et al. (2020), συζητήσαμε ήδη το ζήτημα της μη ύπαρξης ενός τέλειου χρυσού προτύπου, κάτι που συνέβη και στην παρούσα μελέτη. Η συστοιχία δοκιμών που περιγράφεται από τους Luomajoki et al. (2007, 2008) είναι μια οπτική παρατήρηση των κινήσεων της σπονδυλικής στήλης. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι έχει μέτρια αξιοπιστία μεταξύ και εντός των κριτών. Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν υπάρχει χρυσό πρότυπο για σύγκριση, η εγκυρότητα αυτών των δοκιμών δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη. Οι συγγραφείς ανέφεραν ότι η συστοιχία δοκιμασιών "δυνητικά έχει" έναν βαθμό διακριτικής εγκυρότητας, ο οποίος είναι αρκετά ασαφής.

Επιπλέον, οι κινήσεις αξιολογήθηκαν οπτικά και βιντεοσκοπήθηκαν ώστε ένας τυφλός ερευνητής να μπορεί να αξιολογήσει τις κινήσεις. Κατάφερε να παρακολουθήσει την εγγραφή μόνο 1 φορά. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι η οπτική επιθεώρηση των κινήσεων έχει γενικά χαμηλή αξιοπιστία και ελλείψει ενός πραγματικού χρυσού προτύπου ή μιας πιο αντικειμενικής τρισδιάστατης ανάλυσης, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην ερμηνεία των "ελαττωμάτων και δυσλειτουργιών της κίνησης".

Η ομάδα των αθλητών της άρσης βαρών με πόνο στη μέση ήταν πολύ μικρότερη από την ομάδα χωρίς πόνο. Οι συγγραφείς τονίζουν ότι αυτό αυξάνει τον κίνδυνο εύρεσης ψευδώς αρνητικών ευρημάτων.

Οι ομάδες δεν αντιστοιχίστηκαν, αλλά, δεδομένης της συγκρισιμότητάς τους κατά την έναρξη της μελέτης, αυτό δεν θα έπρεπε να αποτελεί πρόβλημα.

Μηνύματα για το σπίτι

Η παρούσα μελέτη εξέτασε τον έλεγχο των οσφυοπυελικών κινήσεων σε αθλητές της άρσης βαρών με και χωρίς οσφυαλγία, χρησιμοποιώντας μια σειρά δοκιμασιών βασισμένη στους Luomajoki et al. (2007). Δεν υπήρχαν διαφορές στον έλεγχο των κινήσεων της οσφυοπυελικής περιοχής μεταξύ των αθλητών της άρσης βαρών που αντιμετώπιζαν πόνο στη μέση και εκείνων που δεν τον αντιμετώπιζαν. Δεδομένου ότι οι εξετάσεις δεν έδειξαν διαφορές μεταξύ των αθλητών της άρσης βαρών με και χωρίς οσφυαλγία, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η παρουσία κινητικών διακυμάνσεων στην οσφυοπυελική περιοχή δεν αποτελεί παράγοντα συμβολής ή κινδύνου για την εμφάνιση οσφυαλγίας. Αντίθετα, είναι πιθανό ότι αυτό αντανακλά απλώς μια λειτουργική βελτιστοποίηση της κίνησης.

Αναφορά

Larsson H, Strömbäck E, Schau M, Johansson S, Berglund L. Έλεγχος οσφυοπυελικών κινήσεων σε αθλητές της άρσης βαρών με και χωρίς οσφυαλγία. Phys Ther Sport. 2023 Dec 4;65:74-82. doi: 10.1016/j.ptsp.2023.11.006. Epub ahead of print. PMID: 38070289.