Έρευνα
Γόνατο
20 Ιουνίου 2022
Τροποποίηση της δραστηριότητας και διαχείριση του φορτίου των εφήβων με επιγονατιδομηριαίο πόνο
Εισαγωγή
Ο επιγονατιδομηριαίος πόνος είναι μια πάθηση από την οποία επηρεάζονται συχνά οι νέοι δραστήριοι αθλητές. Είναι γνωστό ότι η θεραπεία με άσκηση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας, αλλά συχνά παρατηρούνται φτωχά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, με πολλά άτομα να υποτροπιάζουν. Ένας από τους λόγους, επομένως, μπορεί να είναι ότι η τροποποίηση της δραστηριότητας και η σωστή διαχείριση του φορτίου συχνά παραβλέπονται. Η υψηλή επαναλαμβανόμενη φόρτιση του γόνατος κατά τη μετάβαση στην εφηβεία με ανεπαρκή αποκατάσταση θεωρείται ότι είναι ένας από τους κύριους παράγοντες για την ανάπτυξη του επιγονατιδομηριαίου πόνου. Η άσκηση είναι καλή, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη της ικανότητας, αλλά η άσκηση από μόνη της παραμελεί τις επιπτώσεις των συχνών περιόδων επαναλαμβανόμενης φόρτισης στο γόνατο. Για να ξεπεραστεί αυτό, η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο να διερευνήσει τα αποτελέσματα μιας θεραπευτικής στρατηγικής για εφήβους που επικεντρώνεται στην τροποποίηση της δραστηριότητας και τη διαχείριση της επιβάρυνσης για τον επιγονατιδομηριαίο πόνο.
Μέθοδοι
Μια προοπτική μελέτη κοόρτης συμπεριέλαβε εφήβους με επιγονατιδομηριαίο πόνο από 10 έως 14 ετών. Η διάγνωση έγινε από έναν εκπαιδευμένο φυσιοθεραπευτή σύμφωνα με τα ακόλουθα κριτήρια:
- Ύπουλη έναρξη πρόσθιου ή οπισθοπαρεγκεφαλιδικού πόνου στο γόνατο για >6 εβδομάδες και
- Πόνος που προκαλείται από τουλάχιστον 2 από τις ακόλουθες θέσεις ή λειτουργίες
- παρατεταμένο κάθισμα ή γονάτισμα, οκλαδόν, τρέξιμο, άλμα ή περπάτημα σε σκάλες- ευαισθησία κατά την ψηλάφηση της επιγονατίδας ή πόνος κατά το πάτημα ή το κάθισμα με διπλά πόδια,
- Και ο χειρότερος πόνος που βιώνεται κατά την προηγούμενη εβδομάδα αναφέρεται ως >30 mm σε οπτική αναλογική κλίμακα 100 mm.
Υποβλήθηκαν σε παρέμβαση 12 εβδομάδων με έμφαση στην τροποποίηση της δραστηριότητας και τη σταδιακή επανέκθεση σε αυξανόμενα φορτία της άρθρωσης του γόνατος. Το πρόγραμμα αυτό περιελάμβανε μείωση της συμμετοχής σε αθλήματα και αποφυγή δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τον πόνο κατά τις πρώτες 4 εβδομάδες με ενίσχυση γεφυρώσεων ύπτιας θέσης και στατικών εκτάσεων γόνατος σε τοίχο. Ακολουθούσαν απαγωγή ισχίου στο πλάι, καθιστή έκταση γόνατος, αχιβάδες και ημικαθίσματα και η φάση αυτή περιείχε επίσης τη σταδιακή επιστροφή στη δραστηριότητα με τη χρήση σκάλας δραστηριότητας. Οι διαδικασίες εξηγήθηκαν στους συμμετέχοντες και τους γονείς τους και οι δύο έπρεπε να παρακολουθήσουν 4 εποπτευόμενες επισκέψεις κατά τη διάρκεια των 12 εβδομάδων.
Η σκάλα δραστηριοτήτων καθοδηγούσε τη σταδιακή επιστροφή σε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, ξεκινώντας με προθέρμανση και ακολουθούμενη από 15 λεπτά εκτέλεσης της δραστηριότητας. Κάθε εβδομάδα, 5 λεπτά θα μπορούσαν να προστεθούν, εάν ο πόνος δεν ξεπερνούσε τη "ζώνη ΟΚ".
Προχωρήσεις μπορούσαν να γίνουν όταν μια συγκεκριμένη δραστηριότητα της σκάλας μπορούσε να εκτελεστεί εντός της "ΟΚ ζώνης", χωρίς αναζωπύρωση του πόνου. Η ζώνη ΟΚ ορίστηκε ως μια αριθμητική κλίμακα αξιολόγησης από το 0 - που σημαίνει καθόλου πόνος - έως το 10 - που αντιστοιχεί στον χειρότερο πόνο που μπορεί να φανταστεί κανείς. Όταν ο πόνος κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας ήταν μεταξύ 0 και 2, αυτό θεωρήθηκε εντάξει.
Στη φάση πριν από την επιστροφή στον αθλητισμό (εβδομάδες 9 έως 12), εκτελούνταν ασκήσεις όπως η ορθοστατική απαγωγή του ισχίου, οι βυθίσεις, τα καθίσματα και οι ορθοστατικές εκτάσεις του ισχίου. Η επιστροφή στην προπόνηση επιτρεπόταν όταν επιτυγχανόταν το επίπεδο 6 της κλίμακας δραστηριότητας χωρίς αναζωπύρωση του πόνου και χωρίς πόνο που να υπερβαίνει τη "ζώνη ΟΚ". Όταν ο αθλητής ήταν σε θέση να συμμετέχει στην πλήρη προπόνηση για 2 εβδομάδες χωρίς πόνο, ήταν δυνατή η πλήρης επιστροφή στα αθλήματα. Μαζί με την παρακολούθηση του πόνου και τη σκάλα δραστηριοτήτων, χρησιμοποιήθηκε εκπαιδευτικό υλικό για να αυξηθεί η κατανόηση του γιατί και του πώς από τους συμμετέχοντες.
Το πρωταρχικό μέτρο έκβασης ήταν η αυτοαναφερόμενη αποκατάσταση σε μια 7βάθμια κλίμακα συνολικής αξιολόγησης της αλλαγής (GROC) που κυμαινόταν από "πολύ βελτιωμένη" έως "πολύ χειρότερη" στις 12 εβδομάδες. Δίπλα σε ορισμένες μετρήσεις αποτελεσμάτων που ανέφερε ο ασθενής, μετρήθηκαν η ισομετρική έκταση του γόνατος, η απαγωγή του ισχίου και η ροπή έκτασης του ισχίου.
Αποτελέσματα
151 έφηβοι συμπεριλήφθηκαν στην έρευνα αυτού του προγράμματος που επικεντρώνεται στη διαχείριση του φορτίου για τον επιγονατιδομηριαίο πόνο. Είχαν πόνο για περίπου 18 μήνες και σχεδόν το ένα τρίτο είχε ήδη αναζητήσει θεραπεία για τον τραυματισμό του.
Μετά από 12 εβδομάδες, το 86% ανέφερε επιτυχή υποκειμενική έκβαση, η οποία ορίστηκε ως "βελτιωμένη" ή "πολύ βελτιωμένη". Το ποσοστό αυτό ήταν κάπως χαμηλότερο στους 6 μήνες και στους 12 μήνες, όπου αντίστοιχα το 77% και το 81% ανέφεραν επιτυχή αποτελέσματα. Ωστόσο, αυτό είναι ένα σημαντικό επίτευγμα, γνωρίζοντας ότι σε προηγούμενες δοκιμές, συχνά επιτυχές αποτέλεσμα παρατηρείται μόνο σε μια μειοψηφία εφήβων, ενώ πολύ μεγαλύτερο όφελος παρατηρείται στους ενήλικες. Η ικανοποίηση στις 12 εβδομάδες ήταν υψηλή: το 74% των συμμετεχόντων δήλωσε πολύ ικανοποιημένο από το αποτέλεσμα της θεραπείας.
Οι έφηβοι ανέφεραν μεγάλες βελτιώσεις στον πόνο και τη λειτουργία του γόνατος και αύξηση της ροπής του ισχίου και του γόνατος κατά 20% έως 33%.
Η συμμόρφωση δεν ήταν θεαματική: Στο μπλοκ 1, το 51%-59% των εφήβων με διαθέσιμα δεδομένα παρακολούθησης κατηγοριοποιήθηκαν ως συμμορφούμενοι (πραγματοποίησαν >80% της ισομετρικής ενεργοποίησης του τετρακέφαλου μυός και των γεφυρών διπλού άκρου). Στο μπλοκ 2, το 57% εκτέλεσε >80% των ασκήσεων και το 44% εκτέλεσε >80% των ασκήσεων κατά το μπλοκ 3.
Ερωτήσεις και σκέψεις
Στη μελέτη αυτή, η συμμόρφωση ήταν αρκετά χαμηλή, και παρόλα αυτά παρατηρήθηκαν καλά αποτελέσματα. Ιδιαίτερα όταν συγκρίνουμε τα αποτελέσματα αυτά με άλλες δοκιμές που όρισαν την επιτυχή έκβαση με τον ίδιο τρόπο. Ως εκ τούτου, η τροποποίηση των αθλημάτων και των δραστηριοτήτων σε συνδυασμό με τη σταδιακή επανεισαγωγή των επιβαρυντικών δραστηριοτήτων φαίνεται να είναι ένα κρίσιμο βήμα. "Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί η προσέγγιση "όλα ή τίποτα" που ακολουθούν ορισμένοι ασθενείς, εάν δεν καθοδηγούνται". Οι συγγραφείς επισημαίνουν επίσης το νεαρό δείγμα, σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα δείγματα άλλων μελετών. Ενδέχεται τα νεότερα άτομα να έχουν καλύτερο φυσικό ιστορικό ή να εποπτεύονται περισσότερο από τους γονείς τους, για παράδειγμα.
Οι βελτιώσεις που μετρήθηκαν στην κλίμακα KOOS (δευτερεύουσα έκβαση) παρέμειναν στάσιμες μετά από 12 εβδομάδες και μετά από 12 μήνες ο μέσος όρος της κλίμακας KOOS- Αθλητισμός/Αναψυχή ήταν 83 μονάδες, ο οποίος εξακολουθεί να είναι χαμηλότερος από τον μέσο όρο των 100 μονάδων για τους μάρτυρες παρόμοιας ηλικίας. Παρά την αναφερόμενη βελτίωση του GROC, οι συνεχιζόμενες βλάβες στην αθλητική λειτουργία και τη συμμετοχή υποδηλώνουν ότι πρόκειται για μια μακροχρόνια πάθηση που χρειάζεται συνεχή διαχείριση.
Η αυτοαναφερόμενη εβδομαδιαία αθλητική συμμετοχή αυξήθηκε συνολικά από την ένταξη έως τους 12 μήνες. Αυτό υποδηλώνει ότι ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ήταν σε θέση να επιστρέψει και μάλιστα να αυξήσει τα επίπεδα δραστηριότητάς του μετά την παρέμβαση.
Μίλα μου για σπασίκλες
Στη μελέτη αυτή δεν συμπεριλήφθηκε ομάδα ελέγχου, επομένως τα αποτελέσματα αυτά πρέπει να ερμηνεύονται προσεκτικά. Ωστόσο, δεδομένου ότι η παρούσα μελέτη υπερβαίνει τις προηγούμενες δοκιμές όσον αφορά τα επιτυχή αποτελέσματα, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι αυτή η προσέγγιση παρακολούθησης του πόνου και τροποποίησης της δραστηριότητας περιέχει μεγάλη κλινική αξία και μπορεί να καθοδηγήσει αυτές τις παρεμβάσεις άμεσα. Επίσης, υπό το πρίσμα των μακροχρόνιων παραπόνων (κατά την αρχική εξέταση κατέστη σαφές ότι οι ασθενείς αυτοί υπέφεραν από τον επιγονατιδομηριαίο πόνο τους για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι περισσότεροι από αυτούς για περισσότερο από 1 έτος), τα αποτελέσματα αυτά είναι ενθαρρυντικά. Και επίσης έκπληξη! Καθώς πραγματοποιήθηκαν μόνο 4 εποπτευόμενες συνεδρίες...
Ένα ισχυρό πλεονέκτημα αυτής της μελέτης είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε ένα αντικειμενικό μέτρο για την ποσοτικοποίηση της έκτασης της τροποποίησης της δραστηριότητας. Αντί της "εύκολης μεθόδου" να ρωτούν τους ασθενείς αν μείωσαν ή όχι τις δραστηριότητές τους (η οποία μπορεί να είναι προκατειλημμένη), η μελέτη αυτή χρησιμοποίησε ενεργειακό γράφημα για τουλάχιστον 1 εβδομάδα. Επομένως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η αναφερόμενη τήρηση της αποχής από την αθλητική συμμετοχή στο μπλοκ 1 τηρήθηκε από τους περισσότερους (σχεδόν 80%).
Μηνύματα για το σπίτι
Αυτή η προοπτική μελέτη έδειξε ότι μπορούν να επιτευχθούν σημαντικές βελτιώσεις στα επιγονατιδομηριαία ενοχλήματα με ένα πρόγραμμα 12 εβδομάδων που επικεντρώνεται στην τροποποίηση των δραστηριοτήτων. Σε διάστημα 12 εβδομάδων, εκτός από την ενδυνάμωση των μυών των αρθρώσεων του ισχίου και του γόνατος, οι αθλητές επανήλθαν σταδιακά στις δραστηριότητές τους με τη βοήθεια μιας σκάλας δραστηριοτήτων και ενός μοντέλου παρακολούθησης του πόνου. Στους 12 μήνες, το 81% των αθλητών πέτυχε επιτυχή έκβαση, γεγονός που αποδεικνύει τη δύναμη της προοδευτικής αύξησης των φορτίων με τη χρήση ενός πρωτοκόλλου σταδιακής φόρτισης σε συνδυασμό με ένα μοντέλο παρακολούθησης του πόνου. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται οι εξάρσεις του πόνου και σταδιακά αυξάνεται η ικανότητα του γόνατος.
Αναφορά
Πρόσθετες αναφορές
Σε αυτό το βίντεο έριξα μια ματιά σε ένα γρήγορο τεστ πρόκλησης για τον επιγονατιδομηριαίο πόνο που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αμέσως στην πράξη:
Στο ακόλουθο βίντεο, συζητήσαμε ένα πρόγραμμα παρέμβασης 6 εβδομάδων από τους Greaves et al.
Και τέλος, σε αυτό το βίντεο ο Max συζητά τη δήλωση συναίνεσης για τον επιγονατιδομηριαίο πόνο:
Ο ΡΌΛΟΣ ΤΩΝ VMO & QUADS ΣΤΗΝ PFP
Παρακολουθήστε αυτή τη ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΝΤΕΟΔΙΑΛΕΞΗ 2 ΤΜΗΜΑΤΩΝ από την ειδική στον πόνο στο γόνατο Claire Robertson, η οποία αναλύει τη βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει την κλινική πρακτική.
