Εισαγωγή

Με βάση μια πρόσφατη ανασκόπηση που περιλάμβανε 11 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες, διαπιστώθηκε ότι οι έκκεντρες ασκήσεις οδηγούν σε ταχύτερη επιστροφή στον αθλητισμό και σε χαμηλότερα ποσοστά επανατραυματισμών. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό εύρημα, καθώς οι οξείες κακώσεις των ποδοκνημικών συμβάλλουν σημαντικά στην απώλεια ημερών από τον αθλητισμό και σε υψηλά και συχνά ποσοστά επανατραυματισμών. Αλλά πότε είναι η καλύτερη στιγμή για να εισαγάγετε ασκήσεις επιμήκυνσης στην αποκατάσταση οξέων τραυματισμών των ποδοκνημικών; Η μελέτη αυτή εξέτασε την επίδραση του χρόνου εισαγωγής των έκκεντρων ασκήσεων. Μπορεί η πρώιμη επιμήκυνση για τραυματισμούς της ποδοκνημικής να επηρεάσει το χρόνο επιστροφής στον αθλητισμό;

Μέθοδοι

Στο νοσοκομείο ορθοπεδικής και αθλητιατρικής Aspetar διεξήχθη μια μονοκεντρική δοκιμή υπεροχής παράλληλων ομάδων. Συμπεριλήφθηκαν άνδρες αθλητές μεταξύ 18-50 ετών με οξεία κάκωση του προσαγωγού με μαγνητική τομογραφία. Πιθανοί υποψήφιοι με προηγούμενο τραυματισμό στην ποδοκνημική τους τελευταίους 6 μήνες ή χρόνια (>2 μήνες) προβλήματα στην ποδοκνημική και πλήρεις ρήξεις/αποσπάσεις (βαθμός ταξινόμησης Peetrons III) αποκλείστηκαν.

Και οι δύο ομάδες ακολούθησαν ένα τυπικό πρόγραμμα αποκατάστασης βάσει κριτηρίων που αποτελούνταν από 6 στάδια: 3 στάδια βασισμένα στη φυσιοθεραπεία και 3 στάδια ειδικά για τον αθλητισμό. Οι ομάδες διέφεραν ως προς το χρόνο εισαγωγής των ασκήσεων επιμήκυνσης. Στην ομάδα της πρώιμης επιμήκυνσης οι ασκήσεις αυτές ξεκίνησαν την πρώτη ημέρα της αποκατάστασης, ενώ στην ομάδα της καθυστερημένης επιμήκυνσης οι ασκήσεις επιμήκυνσης εισήχθησαν μετά την εκπλήρωση των κριτηρίων της δυνατότητας να τρέχει κανείς με ταχύτητα άνω του 70% της μέγιστης ταχύτητας που ο ίδιος αξιολογεί.

Οι ασκήσεις επιμήκυνσης περιλάμβαναν τον εκτατήρα (που εκτελούνταν καθημερινά), τον δύτη (κάθε δεύτερη ημέρα) και τον ολισθητήρα (κάθε τρίτη ημέρα). Άλλες ασκήσεις περιλάμβαναν αμφίπλευρα και μονόπλευρα καθίσματα και γέφυρες, ισομετρικά σκαψίματα φτέρνας σε ύπτια θέση, ασκήσεις με χειροκίνητη αντίσταση, κάμψεις ποδιών σε πρηνή θέση και ασκήσεις Nordic hamstring. Το πρωταρχικό αποτέλεσμα που αξιολογήθηκε σε αυτή τη μελέτη ήταν ο χρόνος επιστροφής στον αθλητισμό, ο οποίος ορίστηκε ως "ο αριθμός των ημερών από τον τραυματισμό μέχρι την πλήρη και χωρίς περιορισμούς προπόνηση ή/και αγώνα".

Αποτελέσματα

Συμπεριλήφθηκαν ογδόντα οκτώ συμμετέχοντες, οι οποίοι χωρίστηκαν εξίσου στην ομάδα πρώιμης και καθυστερημένης επιμήκυνσης. Η πρώιμη ομάδα ξεκίνησε με τις ασκήσεις επιμήκυνσης την πρώτη ημέρα της αποκατάστασης και αυτό έγινε μετά από διάμεση περίοδο 5 ημερών μετά τον τραυματισμό (εύρος 3-6 ημέρες). Στην καθυστερημένη ομάδα, η πρώτη συνεδρία αποκατάστασης με τις ασκήσεις επιμήκυνσης εισήχθη μόλις 16 ημέρες μετά τον τραυματισμό (διάμεσο εύρος 11-23 ημέρες) και αυτή ήταν 12 ημέρες μετά τον τραυματισμό στη διάμεση τιμή (εύρος 7-19 ημέρες).

Η διάμεση επιστροφή στον αθλητισμό ήταν μετά από 23 ημέρες (εύρος 16-35) και 33 ημέρες (εύρος 23-40) για τις ομάδες πρώιμης και καθυστερημένης επιμήκυνσης αντίστοιχα. Η διάμεση διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων ήταν 8 ημέρες (εύρος 0-14 ημέρες). Η αθροιστική πιθανότητα επιστροφής στον αθλητισμό απεικονίζεται παρακάτω. Όπως μπορείτε να δείτε, δεν προκύπτουν σαφείς διαφορές μεταξύ των ομάδων, καθώς οι καμπύλες δεν διαχωρίζονται μεταξύ τους και επικαλύπτονται συχνά.

Σε μια δευτερεύουσα ανάλυση, οι επανατραυματισμοί συγκρίθηκαν μεταξύ του πρώιμου και του καθυστερημένου προγράμματος επιμήκυνσης του οπίσθιου μηριαίου μυός σε 2, 6 και 12 μήνες. Οι αναλογίες των πιθανοτήτων, ωστόσο, δεν έφτασαν το επίπεδο σημαντικότητας.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Τι συμπεραίνετε λοιπόν με βάση τα αποτελέσματα; Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ του πρώιμου και του καθυστερημένου προγράμματος επιμήκυνσης των ποδοκνημικών μυών. Έτσι, η πρώιμη επιμήκυνση για τραυματισμούς της ποδοκνημικής δεν βελτίωσε το χρόνο επιστροφής στον αθλητισμό σε σύγκριση με την καθυστερημένη έναρξη. Ούτε βελτίωσε τον κίνδυνο νέου τραυματισμού. Η διάμεση διαφορά στο χρόνο επιστροφής στον αθλητισμό ήταν 8 ημέρες με εύρος 0-14 ημέρες, αλλά δεν ήταν σημαντική. Αυτό σημαίνει ότι, στη χειρότερη περίπτωση, οι συμμετέχοντες που εκτελούν πρώιμη επιμήκυνση για τραυματισμούς της ποδοκνημικής επιστρέφουν τον ίδιο χρόνο με τους συμμετέχοντες που καθυστερούν την επιμήκυνση και, στην καλύτερη περίπτωση, επιστρέφουν 14 ημέρες νωρίτερα. Καθώς δεν βρέθηκαν διαφορές στα ποσοστά επανατραυματισμών μεταξύ των δύο ομάδων, θα προτιμούσα να ξεκινήσω αμέσως με τις ασκήσεις επιμήκυνσης σε όσους έχουν οξείς τραυματισμούς στους οπίσθιους μηριαίους μηριαίους. Στην καλύτερη περίπτωση, κάνετε τον αθλητή σας να επιστρέψει στα αθλήματα γρηγορότερα και στη χειρότερη, τον επαναφέρετε ταυτόχρονα. Η έναρξη των ασκήσεων επιμήκυνσης νωρίς στην αποκατάσταση μπορεί επίσης να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του αθλητή για την εκτέλεση βαρύτερων έκκεντρων ασκήσεων αργότερα στην πρόοδο που έχει γίνει. Γιατί λοιπόν όχι; Σχετικό είναι επίσης το εξής. Με μόλις δύο ημέρες (εύρος 1-4 ημέρες), ο μέσος χρόνος για τη μαγνητική τομογραφία μετά τον τραυματισμό διατηρήθηκε πολύ σύντομος. Αυτό δεν θα είναι δυνατό σε κάθε κλινικό περιβάλλον, καθώς οι χρόνοι αναμονής είναι συχνά πολύ μεγαλύτεροι. Αλλά, αν ο ασθενής σας έρχεται μόνο αφού έχει κάνει μαγνητική τομογραφία, η οποία έρχεται πολύ αργότερα από τον τραυματισμό από ό,τι συνέβη στην παρούσα μελέτη (συχνά εβδομάδες μετά), δεν νομίζω ότι θα ήταν απαραίτητο να καθυστερήσετε τις ασκήσεις έκκεντρης έκτασης περισσότερο.

Μίλα μου για σπασίκλες

Το d του Cohen για τη διάμεση διαφορά μεταξύ των ομάδων των 8 ημερών ισούται με 0,39, αντιπροσωπεύοντας ένα μικρό μέγεθος επίδρασης. Ο υπολογισμός του μεγέθους της επίδρασης βασίστηκε στον μέσο χρόνο επιστροφής στον αθλητισμό για αθλητές με οξείες κακώσεις του προσαγωγού από προηγούμενες μελέτες στο κέντρο μελέτης Aspetar (μέσος όρος 25,4 ημέρες). Στον υπολογισμό της ισχύος που έγινε εκ των προτέρων, επέλεξαν ένα μικρό μέγεθος επίδρασης 25%, καθώς αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 6,6 ημέρες, που σημαίνει έναν επιπλέον αγώνα στα περισσότερα αθλήματα. Φαίνεται λογικό να επιλέξουν ένα μικρό μέγεθος επίδρασης σε αυτή την περίπτωση, καθώς η μέση επιστροφή στον αθλητισμό στην προηγούμενη έρευνά τους ήταν μόλις 25 ημέρες. Έχοντας κατά νου ρεαλιστικά χρονικά πλαίσια, το 25% των 25 ημερών κατά μέσο όρο φαίνεται ένα λογικό χρονικό πλαίσιο.

Προκαθορίστηκε ότι τα σημαντικά βασικά χαρακτηριστικά προσαρμόστηκαν σε περίπτωση που άλλαζαν την έκβαση κατά περισσότερο από 10%. Καθώς ο "χρόνος τραυματισμού κατά τη διάρκεια του αγώνα ή της προπόνησης" διέφερε σημαντικά μεταξύ των ομάδων, η ανάλυση του πρωτεύοντος αποτελέσματος προσαρμόστηκε. Στην μη προσαρμοσμένη ανάλυση, ο λόγος κινδύνου ήταν 1,15 και η προσαρμοσμένη ανάλυση αποκάλυψε λόγο κινδύνου 0,95, και οι δύο μη σημαντικές. Επίσης, αυτή η προσαρμοσμένη ανάλυση έδειξε ότι δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ των παικτών που τραυματίστηκαν νωρίς στο παιχνίδι ή στην προπόνηση σε σχέση με εκείνους που υπέστησαν τον οξύ τραυματισμό στον προσαγωγό αργότερα στο παιχνίδι.

Για την πρωτογενή ανάλυση, οι συμμετέχοντες που έχασαν την παρακολούθηση λογοκρίθηκαν. Ωστόσο, διενεργήθηκε ανάλυση ευαισθησίας για να ελεγχθεί η ανθεκτικότητα του αποτελέσματος της θεραπείας. Η ανάλυση ευαισθησίας διεξήχθη με γνώμονα το χειρότερο σενάριο- κάθε άτομο που χάθηκε στην παρακολούθηση μπορεί να μην επέστρεψε στον αθλητισμό. Η ανάλυση αυτή αποκάλυψε ότι ο λόγος κινδύνου μεταβλήθηκε από 0,91 σε 0,82.

Δυστυχώς, δεν έγινε καμία υποανάλυση που να εξετάζει τις διαφορές στη σοβαρότητα του τραυματισμού. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν να γίνουν συστάσεις εδώ. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε αν οι ασθενείς με σοβαρότερους τραυματισμούς της ποδοκνημικής ανταποκρίνονται εξίσου στις διαδικασίες της μελέτης.

Μηνύματα για το σπίτι

Στη χειρότερη περίπτωση, δεν υπάρχει καμία διαφορά στο χρόνο επιστροφής στον αθλητισμό μετά την πρώιμη επιμήκυνση για τραυματισμούς της ποδοκνημικής. Στην καλύτερη περίπτωση, ο αθλητής που εκτελεί τις πρώιμες ασκήσεις επιμήκυνσης μπορεί να επιστρέψει 2 εβδομάδες νωρίτερα σε σύγκριση με την περίπτωση που οι ασκήσεις αυτές καθυστερούν. Η πρώιμη έναρξη αυτών των ασκήσεων δεν επηρέασε τον επανατραυματισμό του ποδοκνημικής στους 2, 6 ή 12 μήνες.

Αναφορά

Vermeulen, R., Whiteley, R., Van der Made, A. D., Van Dyk, N., Almusa, E., Geertsema, C., ... & Wangensteen, A. (2022). Ασκήσεις πρώιμης έναντι καθυστερημένης επιμήκυνσης για οξύ τραυματισμό της ποδοκνημικής σε άνδρες αθλητές: τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική δοκιμή. British Journal of Sports Medicine, 56(14), 792-800.