Ellen Vandyck
Διευθυντής έρευνας
Οι φυσικοθεραπευτές που εργάζονται σε ιδιωτικές κλινικές και σε περιβάλλοντα γηπέδων ενδέχεται να μην έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένο εξοπλισμό για τη μέτρηση της δύναμης και της ισχύος, παρόλο που οι πληροφορίες αυτές είναι απαραίτητες για τη λήψη των καθημερινών τους αποφάσεων. Για να ξεπεραστεί αυτό, έχουν έρθει στη ζωή πολλές δοκιμασίες λειτουργικής απόδοσης, θεωρώντας ότι μπορούν να αποτελέσουν ένα καλό υποκατάστατο των δυνατοτήτων κάποιου. Οι υποθέσεις αυτές πρέπει να επιβεβαιωθούν προτού δοθεί οποιοδήποτε νόημα σε αυτές τις δοκιμασίες. Σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας μεταξύ 60 και 93 ετών, οι Alcazar et al. (2020) διαπίστωσε ότι η δοκιμασία λειτουργικής απόδοσης 30 δευτερολέπτων σε στάση σε καρέκλα πέτυχε καλή συσχέτιση με τη δύναμη των κάτω άκρων. Το ερώτημα παραμένει αν αυτό θα ίσχυε και σε νεότερο πληθυσμό. Ως εκ τούτου, στην παρούσα μελέτη, η συσχέτιση μεταξύ της μέγιστης δύναμης των εκτεινόντων των ποδιών και τριών λειτουργικών δοκιμασιών αξιολογήθηκε σε δείγμα ενηλίκων ηλικίας μεταξύ 18 και 50 ετών.
Υγιείς συμμετέχοντες μεταξύ 18 και 50 ετών, οι οποίοι δεν είχαν τραυματισμούς των κάτω άκρων, ήταν επιλέξιμοι για αυτή τη διατομεακή μελέτη. Οι συγγραφείς ενδιαφέρθηκαν να μάθουν αν η μέτρηση της μέγιστης δύναμης των εκτεινόντων των ποδιών σχετίζεται με τις δοκιμασίες λειτουργικής απόδοσης.
Η μονόπλευρη μέγιστη ισχύς των εκτεινόντων των ποδιών μετρήθηκε με το Nottingham Power Rig, το οποίο χρησιμεύει ως χρυσό πρότυπο μέτρησης. Η δοκιμασία απαιτούσε από τους συμμετέχοντες να κάθονται όρθιοι με τα χέρια τους σταυρωμένα στο στήθος. Έπρεπε να κλωτσήσουν το πεντάλ όσο το δυνατόν πιο δυνατά και γρήγορα για να επιτύχουν μια μονομερή εκρηκτική συνδυασμένη κίνηση έκτασης του ισχίου και του γόνατος. Πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον πέντε δοκιμές ανά πλευρά, με διαλείμματα 30 δευτερολέπτων μεταξύ τους. Η δοκιμή ολοκληρωνόταν σε περίπτωση που η τέταρτη ή η πέμπτη δοκιμή δεν υπερέβαινε την προηγούμενη υψηλότερη ισχύ εξόδου των εκτεινόντων των ποδιών. Η επιτευχθείσα ισχύς των εκτεινόντων των ποδιών εκφράστηκε σε Watt και κανονικοποιήθηκε ως προς το σωματικό βάρος.
Αυτή η μέτρηση χρυσού προτύπου συγκρίθηκε με τις ακόλουθες δοκιμές λειτουργικών επιδόσεων: Αυτή η μέτρηση χρυσού προτύπου συγκρίθηκε με τις ακόλουθες δοκιμές λειτουργικών επιδόσεων:
Η αυτοαναφερόμενη σωματική δραστηριότητα των συμμετεχόντων μετρήθηκε με τη χρήση του σύντομου ερωτηματολογίου για την αξιολόγηση της σωματικής δραστηριότητας που ενισχύει την υγεία (SQUASH). Το ερωτηματολόγιο αυτό μετρά τη διάρκεια και την ένταση της σωματικής δραστηριότητας στις δραστηριότητες μετακίνησης, αναψυχής, νοικοκυριού και εργασίας ή σχολείου. Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να αναφέρουν την προσπάθεια που απαιτείται για την ολοκλήρωση αυτών των δραστηριοτήτων. Σε κάθε αθλητική δραστηριότητα αντιστοιχίστηκε ένα μεταβολικό ισοδύναμο για την ταξινόμηση των δραστηριοτήτων σε ελαφρές (2 έως 4 MET), μέτριες (4 έως 6,5 MET) ή έντονες εντάσεις (≥ 6,5 MET).
Η συσχέτιση μεταξύ των αποτελεσμάτων αξιολογήθηκε ως εξής:
Αυτή η προοπτική μελέτη κοόρτης περιελάμβανε 52 συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένων 27 ανδρών και 25 γυναικών. Ήταν κατά μέσο όρο 30 ετών και είχαν ΔΜΣ 24,2 kg/m2.
Ο αριθμός των επαναλήψεων έδειξε διαφορά μεταξύ του κυρίαρχου και του μη κυρίαρχου ποδιού για τη δοκιμασία 30 δευτερολέπτων sit-to-stand, αλλά όχι για τα άλλα αποτελέσματα.
Οι αναλύσεις συσχέτισης βρήκαν ορισμένα στατιστικά σημαντικά ευρήματα, αλλά μια πιο προσεκτική επιθεώρηση αποκάλυψε μόνο αμελητέες έως χαμηλές συσχετίσεις μεταξύ των διαφόρων δοκιμασιών λειτουργικής απόδοσης και της μέγιστης δύναμης των εκτεινόντων των ποδιών τόσο στο κυρίαρχο όσο και στο μη κυρίαρχο πόδι.
Για παράδειγμα:
Η μονόπλευρη δοκιμασία 5 επαναλήψεων στο κάθισμα-στην ορθοστασία έδειξε συντελεστή συσχέτισης -0,42 και τιμή p<0,01 στο μη κυρίαρχο πόδι, υποδεικνύοντας σημαντικότητα. Ωστόσο, ο συντελεστής συσχέτισης είναι χαμηλός, δεδομένου ότι εμπίπτει στο εύρος 0,3-0,5. Αν και σημαντική, η χαμηλή συσχέτιση είναι πιθανό να μην έχει νόημα.
Δεν βρέθηκαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ του χρυσού προτύπου και των τριών δοκιμασιών λειτουργικής απόδοσης. Θα πρέπει τότε να υποθέσουμε ότι αυτές οι λειτουργικές δοκιμασίες είναι άχρηστες; Δεν το νομίζω, διότι μπορεί να συμβαίνει και το αντίστροφο: ίσως αυτές οι δοκιμασίες δεν αντικατοπτρίζουν αυτό που μετράει το χρυσό πρότυπο. Οι διαδοχικές επαναλήψεις στις δοκιμασίες καθιστής στάσης, ιδίως στη δοκιμασία καθιστής στάσης 30 δευτερολέπτων, σημαίνουν ότι η απόδοση επηρεάζεται όλο και περισσότερο από την κόπωση. Η μέγιστη ισχύς των εκτεινόντων των ποδιών, όπως μετράται με το μηχάνημα ισχύος Nottingham, έχει σχεδιαστεί για να ελαχιστοποιεί την επιρροή της παρέχοντας ανάπαυση μεταξύ των μέγιστων δοκιμών. Ως εκ τούτου, μια δοκιμασία που επηρεάζεται έντονα από την κόπωση (όπως η δοκιμασία 30 δευτερολέπτων sit-to-stand είναι λιγότερο πιθανό να συσχετιστεί έντονα με ένα μέτρο που έχει σχεδιαστεί για να συλλάβει τη μέγιστη ισχύ χωρίς σημαντική κόπωση.
Επίσης, οι θέσεις στις οποίες διεξάγονται οι δοκιμασίες είναι πολύ διαφορετικές. Η δοκιμασία Nottingham power rig απαιτεί από τον συμμετέχοντα να είναι καθιστός, ενώ οι δοκιμασίες λειτουργικής απόδοσης διεξάγονται σε όρθια θέση. Επιπλέον, ο συμμετέχων βρίσκεται σε πιο στατική θέση στη δοκιμασία Nottingham power rig και στις δοκιμασίες sit-to-stand, ενώ το άλμα για απόσταση απαιτεί εκρηκτική δυναμική κίνηση. Οι λειτουργικές δοκιμασίες δεν μετρούν απλώς την ίδια μέγιστη δύναμη των εκτεινόντων των ποδιών με το Nottingham power rig- μετρούν την απόδοση σε εργασίες που απαιτούν μυϊκή δύναμη, αλλά επηρεάζονται επίσης από άλλες φυσικές ικανότητες.
Ενώ ο συμμετέχων είναι καθιστός στη μέτρηση του χρυσού προτύπου, οι μονόπλευρες δοκιμασίες sit-to-stand εκτελούνται όρθιος στο ένα πόδι, υπονοώντας ότι ο συμμετέχων πρέπει να ισορροπεί ενεργά καθ' όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας. Επομένως, μπορεί να συμβαίνει να μετρώνται δύο διαφορετικές δομές. Ενώ η δοκιμασία δύναμης Nottingham, ως το χρυσό πρότυπο σε αυτή τη μελέτη, μπορεί να αντανακλά την πραγματική μέγιστη εκτατική δύναμη των ποδιών, οι δοκιμασίες καθιστής στάσης επηρεάζονται από τον έλεγχο της στάσης και τη δυναμική ισορροπία και μπορεί να αντανακλούν περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο η μυϊκή δύναμη χρησιμοποιείται δυναμικά αντί να αποτελούν πραγματική αντανάκλαση της μυϊκής δύναμης. Μπορεί επίσης να μην αντικατοπτρίζει τη μέγιστη εκτατική σας δύναμη, δεδομένου ότι υποθέτω ότι η ορθοστασία 5 φορές δεν θα σας έκανε να φθάσετε στα όριά σας.
Μια άλλη σημαντική πτυχή που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ο διαφορετικός πληθυσμός στον οποίο διεξάγεται αυτή η μελέτη. Στη μελέτη του Alcazar, όπου βρέθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ 30 δευτερολέπτων καθιστής στάσης και της δύναμης των εκτεινόντων των ποδιών, συμπεριλήφθηκαν ηλικιωμένα άτομα μεταξύ 60 και 93 ετών. Στην παρούσα μελέτη συμμετείχε πολύ νεότερος πληθυσμός, μεταξύ 18 και 50 ετών, με τη μέση ηλικία να είναι τα 30 έτη. Μια μικρή διαφορά στην εκτέλεση των δοκιμασιών καθίσματος-στάσης μπορεί επίσης να έχει προκύψει, καθώς το ύψος της καρέκλας φέρεται στα 50 εκατοστά αντί για 45 εκατοστά όπως στη μελέτη του Alcazar. Αυτή η διαφορά μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα μικρότερο εύρος κίνησης κατά τη διάρκεια των ασκήσεων από το κάθισμα στο πάτωμα, καθιστώντας ευκολότερο για τα περισσότερα άτομα να ολοκληρώσουν περισσότερες επαναλήψεις. Επίσης, στο Σχήμα 1, μπορείτε να παρατηρήσετε ότι χρησιμοποιήθηκε ένα αφρώδες μαξιλάρι για την αύξηση του ύψους της καρέκλας, αλλά αυτό το μαξιλάρι είναι ένα κινητό αντικείμενο που μπορεί να έχει επιπτώσεις στην επαναληψιμότητα.
Η ανάλυση συσχέτισης έδειξε ασυμμετρία μεταξύ του κυρίαρχου και του μη κυρίαρχου ποδιού. Αυτό είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο δεδομένου ότι συμπεριλήφθηκε ένας υγιής πληθυσμός.
Αυτή η διαφορά στη σημασία των συσχετίσεων μεταξύ του κυρίαρχου και του μη κυρίαρχου ποδιού είναι μια βασική ασυμμετρία που επισημαίνεται από τη μελέτη. Υποδηλώνει ότι η σχέση μεταξύ της μέγιστης δύναμης των εκτεινόντων των ποδιών και αυτών των λειτουργικών δοκιμασιών διαφέρει ανάλογα με το αν αξιολογείται το κυρίαρχο ή το μη κυρίαρχο άκρο.
Το μέγεθος του δείγματος εκτιμήθηκε με βάση τους κανόνες αντίχειρα που βασίζονται στους Van Voorhis και Morgan (2007). Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ένας κανόνας αντίχειρα είναι μια απλοποιημένη κατευθυντήρια γραμμή και όχι μια αυστηρή, προ της μελέτης ανάλυση ισχύος. Μια επίσημη ανάλυση ισχύος θα περιλάμβανε συνήθως τον προσδιορισμό ενός αναμενόμενου μεγέθους επίδρασης (π.χ. την ισχύ της συσχέτισης που ήλπιζαν να ανιχνεύσουν), την επιθυμητή ισχύ (π.χ. 80%) και το επίπεδο άλφα (π.χ. 0,05) για τον υπολογισμό ενός ακριβούς ελάχιστου μεγέθους δείγματος. Αυτό δείχνει ότι το μέγεθος του δείγματος της μελέτης επιλέχθηκε με βάση μια ρεαλιστική κατευθυντήρια γραμμή για την έρευνα συσχέτισης και όχι με βάση έναν πιο σύνθετο, εξατομικευμένο υπολογισμό ισχύος, περιορισμό που αναγνώρισαν οι συγγραφείς.
Δεν αξιολογήθηκε η αξιοπιστία μεταξύ των κριτών, παρά το γεγονός ότι τρεις διαφορετικοί εξεταστές ήταν υπεύθυνοι για τη λήψη των μετρήσεων. Οι συγγραφείς επεσήμαναν ότι οι διαδικασίες ήταν σύμφωνα με ένα προκαθορισμένο πρωτόκολλο, αλλά χωρίς αναφορά στο έγγραφο.
Ενώ οι συγγραφείς κανονικοποίησαν την ισχύ ως προς το σωματικό βάρος για να επιτρέψουν τη σύγκριση των αποτελεσμάτων μεταξύ των συμμετεχόντων, δεν έγιναν προσαρμογές στο ύψος της καρέκλας. Η χρήση του ίδιου ύψους καρέκλας για κάθε συμμετέχοντα, ανεξάρτητα από το μήκος των ποδιών του ή το συνολικό του ύψος, μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη συγκρισιμότητα των αποτελεσμάτων μεταξύ συμμετεχόντων με υψηλότερο και χαμηλότερο ύψος. Υπάρχουν εξισώσεις που λαμβάνουν υπόψη το ύψος της καρέκλας, ωστόσο, επιτρέποντας σε κάθε συμμετέχοντα να προσαρμόσει την καρέκλα στο δικό του ύψος και να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα να έχει μια πιο πλεονεκτική ή μειονεκτική θέση κατά την έναρξη της δοκιμής.
Οι βαθμολογίες δραστηριότητας SQUASH δεν έδειξαν σημαντική συσχέτιση με τη μέγιστη ισχύ των εκτεινόντων των ποδιών. Αυτό σημαίνει ότι η αυτοαναφερόμενη σωματική δραστηριότητα, όπως μετράται από το ερωτηματολόγιο SQUASH, δεν έχει καμία σχέση με την αντικειμενικά μετρούμενη μέγιστη δύναμη των εκτεινόντων των ποδιών σε υγιείς ενήλικες. Αυτό σημαίνει ότι το αναφερόμενο επίπεδο φυσικής δραστηριότητας ενός ατόμου δεν δείχνει πόση δύναμη μπορούν να παράγουν οι μύες των ποδιών του σε μέγιστη προσπάθεια, και το αντίστροφο. Είναι πιθανό να μετρούν διαφορετικές δομές και η μία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο για την άλλη.
Η συμπερίληψη ενός υγιούς πληθυσμού περιορίζει τη δυνατότητα γενίκευσης σε πληθυσμούς ασθενών. Ομοίως, ο σχετικά νεαρός πληθυσμός πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την ερμηνεία αυτών των ευρημάτων. Σε ηλικιωμένους ενήλικες, φαίνεται να υπάρχουν καλύτερες συσχετίσεις.
Οι δοκιμασίες λειτουργικής απόδοσης δεν συσχετίζονται με τη μέγιστη δύναμη των εκτεινόντων των ποδιών σε νεότερους ενήλικες. Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατο για την εκτίμηση της μέγιστης δύναμης των εκτεινόντων των ποδιών κάποιου.
Συνήθως χρησιμοποιούμενες μονόπλευρες λειτουργικές δοκιμασίες, όπως η δοκιμασία 5 επαναλήψεων sit-to-stand, η δοκιμασία 30 δευτερολέπτων sit-to-stand και η δοκιμασία Hop For Distance δεν φαίνεται να είναι αξιόπιστοι δείκτες της μέγιστης ισχύος των εκτεινόντων των ποδιών όπως μετριέται από μια εξέδρα ισχύος χρυσού προτύπου. Η μελέτη διαπίστωσε μόνο αμελητέες έως χαμηλές συσχετίσεις. Παρόλο που αυτές οι λειτουργικές δοκιμασίες είναι πρακτικές και μπορούν να αξιολογήσουν την απόδοση σε συγκεκριμένες εργασίες που περιλαμβάνουν συνδυασμό δύναμης, αντοχής, ισορροπίας και συντονισμού, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως άμεσα υποκατάστατα της μέγιστης μυϊκής ισχύος. Αντικειμενικές, μεμονωμένες αξιολογήσεις ισχύος μπορεί να είναι απαραίτητες για την πραγματική μέτρηση της μέγιστης ισχύος των εκτεινόντων των ποδιών.
Είτε εργάζεστε με αθλητές υψηλού επιπέδου είτε με ερασιτέχνες αθλητές, δεν θέλετε να παραλείψετε αυτούς τους παράγοντες κινδύνου που θα μπορούσαν να τους εκθέσουν σε υψηλότερο κίνδυνο τραυματισμού. Αυτό το διαδικτυακό σεμινάριο θα σας δώσει τη δυνατότητα να εντοπίσετε αυτούς τους παράγοντες κινδύνου για να τους αντιμετωπίσετε κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης!