Εισαγωγή

Καθώς για πολλές μυοσκελετικές διαταραχές συνιστάται φυσικοθεραπεία πρώτης γραμμής, η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητά της στη βελτίωση του πόνου και της λειτουργικότητας σε νεαρά και μεσήλικα άτομα (18-50 ετών) με πόνο που σχετίζεται με το ισχίο (με ή χωρίς διάγνωση συνδρόμου μηριαίας αγκύλης). Πραγματοποιήθηκε μια μεθοδολογικά ισχυρή συστηματική ανασκόπηση με μετα-ανάλυση.

Μέθοδοι

Πραγματοποιήθηκε συστηματική ανασκόπηση με μετα-ανάλυση σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές PRISMA. Η ανασκόπηση περιελάμβανε 14 δημοσιεύσεις και 10 RCTs χρησιμοποιήθηκαν στην ποσοτική σύνθεση.

Αποτελέσματα

Φυσικοθεραπεία έναντι εικονικής/μηδενικής θεραπείας:

Οι στοχευμένες παρεμβάσεις ενδυνάμωσης διάρκειας 3 μηνών παρήγαγαν μέτρια συγκεντρωτικά αποτελέσματα υπέρ της φυσικοθεραπείας (0,66, 95% CI (0,09 έως 1,23) σε ασθενείς που αντιμετωπίστηκαν μη χειρουργικά. Δεν βρέθηκαν σημαντικές επιδράσεις για παρεμβάσεις μικρότερης διάρκειας (6-8 εβδομάδες). Συνεπώς, το επίπεδο των αποδεικτικών στοιχείων ήταν περιορισμένο, δεδομένου ότι προέρχονταν από πιλοτικές RCTs.

Βρέθηκαν μέτρια θετικά αποτελέσματα για τη λειτουργία που αναφέρουν οι ασθενείς υπέρ της φυσικοθεραπείας σε ασθενείς μετά από αρθροσκόπηση (0,67; 95% CI 0,07 έως 1,26), ωστόσο, τα στοιχεία ήταν περιορισμένα, καθώς το εύρημα αυτό βασίστηκε σε 2 πιλοτικές RCT που δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν (λόγω ετερογένειας στις μετρήσεις των αποτελεσμάτων). Και οι δύο μελέτες πέτυχαν βαθμολογίες παρακολούθησης υψηλότερες από τις βαθμολογίες PASS και MIC, αλλά υπήρχε μεγάλη διακύμανση στο ποσοστό των ατόμων που πέτυχαν αυτές τις βαθμολογίες (που κυμαίνονταν από 11%-90%).

Φυσικοθεραπεία έναντι αρθροσκόπησης ισχίου:

Οι ισχυρές ενδείξεις έδειξαν αδύναμες επιδράσεις στους 8-12 μήνες υπέρ της αρθροσκόπησης του ισχίου (-0,32; 95% CI -0,57 έως -0,07). Ωστόσο, η επίδραση αυτή ήταν μικρή και δεν θεωρήθηκε κλινικά σημαντική. Εκτός αυτού, η φυσιοθεραπεία ήταν πολύ πιο αποδοτική σε σύγκριση με την αρθροσκόπηση ισχίου (155 λίρες για τη φυσιοθεραπεία έναντι 2372 λίρες για την αρθροσκόπηση ισχίου).

Μεταβολές εντός της ομάδας για τα PROMs και τις σωματικές βλάβες με φυσιοθεραπεία:

Τα μέτρια αποδεικτικά στοιχεία διαπίστωσαν μέτριες επιδράσεις για την αναφερόμενη από τον ασθενή λειτουργία (0,57; 95% CI 0,03 έως 1,12) μετά από 3 μήνες φυσιοθεραπείας και μεγάλες θετικές επιδράσεις για τη λειτουργία (3,85; 95% CI 2,91 έως 4,78) μετά από 6 μήνες φυσιοθεραπείας. Ωστόσο, λόγω της αδυναμίας συγκέντρωσης αυτών των αποτελεσμάτων (ετερογένεια στις μετρήσεις έκβασης και στα χρονικά σημεία), πρέπει να δίνεται προσοχή στην ερμηνεία αυτών των αποτελεσμάτων. Το ποσοστό των ασθενών που πέτυχαν βαθμολογία πέραν της βαθμολογίας PASS κυμάνθηκε από 26%-86%.

Για τις βλάβες, το επίπεδο των στοιχείων ήταν περιορισμένο και η συγκέντρωση ήταν αδύνατη.

• Για το εύρος κίνησης (ROM) της κάμψης του ισχίου, οι επιδράσεις κυμαίνονταν από μεγάλες αρνητικές αλλαγές (2,07, 95% CI -2,64 έως -1,50) μετά από 6 μήνες ανάπαυσης, διατάσεων και τροποποίησης των δραστηριοτήτων έως μεγάλες θετικές αλλαγές (1,08, 95% CI 0,49 έως 1,68) μετά από 3 μήνες ασκήσεων ενδυνάμωσης, χειροθεραπείας και εκπαίδευσης.
• Για τη δύναμη των μυών του ισχίου οι επιδράσεις κυμαίνονταν από αδύναμες, μη σημαντικές επιδράσεις (0,09, -0,35 έως 0,53) μετά από 10 εβδομάδες ασκήσεων προοδευτικής ενδυνάμωσης, έως μεγάλες θετικές SMD (1,19, 0,57 έως 1,81) μετά από 12 εβδομάδες ενδυνάμωσης και λειτουργικής επανεκπαίδευσης.
• Οι επιδράσεις στην απόδοση λειτουργικών εργασιών κυμαίνονταν από μέτριες βελτιώσεις στη δοκιμασία χρονομετρημένης αναρρίχησης σε καρέκλα (0,57, 95% CI 0,10 έως 1,05), στη δοκιμασία άλματος με ένα πόδι (0,65, 95% CI 0,12 έως 1,17) και στη δοκιμασία ισορροπίας Y (0,63, 95% CI 0,29 έως 0,97) με προγράμματα επανεκπαίδευσης κίνησης και λειτουργικής άσκησης, έως μεγάλες βελτιώσεις στην αντοχή του κορμού (0,95, 95% CI 0,38 έως 1,53) μετά από 3 μήνες στοχευμένης ενδυνάμωσης του κορμού.

Μίλα μου για σπασίκλες

Αρκετά καλά σημεία μπορούν να σημειωθούν. Πρώτα απ' όλα, η μεθοδολογία καθορίστηκε εκ των προτέρων για την ελαχιστοποίηση της μεροληψίας επιλογής. Δεύτερον, οι συγγραφείς πραγματοποίησαν ενδελεχή έρευνα, συμπεριλαμβανομένης εναλλακτικής αναζήτησης σε γκρίζα βιβλιογραφία και καταλόγους αναφοράς. Για την ελαχιστοποίηση των λαθών, δύο ανεξάρτητοι κριτές ήταν υπεύθυνοι για την επιλογή των μελετών, την εξαγωγή δεδομένων και την ανάλυση. Επιπλέον, συμπεριλήφθηκαν μελέτες χαμηλότερης ποιότητας (επίπεδο τεκμηρίωσης IV και μετά), αλλά οι συγγραφείς διαπίστωσαν την υψηλή ποιότητα των στοιχείων της παρούσας ανασκόπησης χρησιμοποιώντας μόνο μελέτες με παρέμβαση ελέγχου για τη σύνοψη των κύριων ευρημάτων. Τέλος, οι βαθμολογίες παρακολούθησης συγκρίθηκαν με την αποδεκτή κατάσταση συμπτωμάτων του ασθενούς (PASS) και τις βαθμολογίες της ελάχιστης σημαντικής αλλαγής (MIC), ώστε να δοθεί κάποιο πλαίσιο για την κλινική σημασία των αναφερόμενων αποτελεσμάτων.

Ορισμένοι περιορισμοί περιλαμβάνουν το γεγονός ότι μόνο το ένα τρίτο των μελετών που συμπεριλήφθηκαν έλαβε χαμηλή βαθμολογία κινδύνου μεροληψίας. Επιπλέον, αρκετές από τις RCT που συμπεριλήφθηκαν ήταν πιλοτικές μελέτες και, ως εκ τούτου, ενδέχεται να μην είχαν επαρκή ισχύ και, ως εκ τούτου, να μην ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν διαφορές μεταξύ των ομάδων. Επιπλέον, υπήρχε ετερογένεια στους συμπεριληφθέντες πληθυσμούς. Λόγω της συμπερίληψης μόνο αγγλόφωνων άρθρων στην ανασκόπηση, η μεροληψία της συμπερίληψης μπορεί να επηρέασε τα αποτελέσματα. Οι βαθμολογίες PASS και MIC προσδιορίστηκαν προηγουμένως σε μελέτες που εξέταζαν ασθενείς με παθολογίες του ισχίου που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά, οπότε δεν είναι σαφές εάν οι βαθμολογίες αυτές αντικατοπτρίζουν επίσης συντηρητικά όρια.

Συνοψίζοντας, η φυσικοθεραπεία μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία και τη δύναμη σε νέους έως μεσήλικες ενήλικες. Περιορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι στοχευμένα προγράμματα ενίσχυσης διάρκειας τουλάχιστον 3 μηνών μπορεί να επιτύχουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Ένα μικρό πλεονέκτημα της αρθροσκόπησης μετά από 8-12 μήνες που δεν έχει κλινικό νόημα δεν αντισταθμίζει την καλύτερη σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας και την υψηλότερη ασφάλεια της φυσιοθεραπείας. Επιπλέον, τα περιορισμένα στοιχεία έδειξαν ότι αυτό το μικρό όφελος υπέρ της αρθροσκόπησης δεν υπήρχε στους 24 μήνες. Η φυσιοθεραπεία συνίστατο κυρίως σε θεραπεία με άσκηση, αλλά απαιτούνται RCTs πλήρους κλίμακας για τη μελέτη των βέλτιστων συστατικών των προγραμμάτων αποκατάστασης.

Μηνύματα για το σπίτι

Μέχρι σήμερα, τα καλύτερα στοιχεία υποδεικνύουν ότι η φυσιοθεραπεία πρέπει να είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής για τον πόνο στο ισχίο σε άτομα νεαρής και μέσης ηλικίας. Η φυσικοθεραπεία βελτιώνει τη λειτουργία και τη δύναμη και μπορεί να επηρεάσει τις σωματικές βλάβες. Τα μεγαλύτερα αποτελέσματα για τη ROM του ισχίου παρατηρήθηκαν μετά από παρέμβαση 3 μηνών που περιελάμβανε ασκήσεις ενδυνάμωσης, χειροθεραπεία και εκπαίδευση. Ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης διάρκειας 3 μηνών οδήγησε στη μεγαλύτερη αύξηση της μυϊκής δύναμης του ισχίου, ιδίως στους προσαγωγούς του ισχίου. Δεδομένου ότι μια προηγούμενη μελέτη διαπίστωσε ότι αυτό σχετίζεται με καλύτερη ποιότητα ζωής που σχετίζεται με το ισχίο, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι η στόχευση των προσαγωγών μπορεί να είναι μια σημαντική πτυχή της αποκατάστασης.

Αναφορά

Kemp JL, Mosler Ab, et al. Βελτίωση της λειτουργικότητας σε άτομα με πόνο που σχετίζεται με το ισχίο: συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση των παρεμβάσεων που καθοδηγούνται από φυσιοθεραπευτές για τον πόνο που σχετίζεται με το ισχίο. Br J Sports Med. 2020 Dec;54(23):1382-1394. doi: 10.1136/bjsports-2019-101690.