Εισαγωγή

Ο καθιστικός τρόπος ζωής και οι παρατεταμένες περίοδοι καθιστικής εργασίας μπορεί να οδηγήσουν σε σύντμηση και αδυναμία των καμπτήρων του ισχίου. Επιπλέον, διαπιστώθηκε σχέση μεταξύ των βραχυκυκλωμένων καμπτήρων του ισχίου και της μικρότερης ενεργοποίησης του μείζονος γλουτιαίου μυός. Mills et al. (2015). Αυτό μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στη φυσιολογική κινηματική των αρθρώσεων, όπου ένας σφιχτός και αδύναμος καμπτήρας του ισχίου και ένας λιγότερο ενεργοποιημένος εκτείνοντας το ισχίο θα προκαλούσε πιθανώς μείωση του εύρους κίνησης της έκτασης του ισχίου και αύξηση της πρόσθιας κλίσης της λεκάνης. Ομοίως, ο Mills και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι η αναλογία ενεργοποίησης του μείζονος γλουτιαίου μυός : δικέφαλος μηριαίος μυς ήταν επίσης μειωμένη, παρά το γεγονός ότι δημιουργούνταν παρόμοιες καθαρές ροπές έκτασης του ισχίου. Σε έναν αθλητικό πληθυσμό, αυτό μπορεί να αυξήσει τη ζήτηση για τους μυς της ποδοκνημικής, προδιαθέτοντάς τους ενδεχομένως σε τεντώματα ή ρήξεις. Σε λιγότερο δραστήρια άτομα, οι σφιχτοί και αδύναμοι καμπτήρες του ισχίου μπορεί να είναι πιο σημαντικοί για την αυξημένη οσφυϊκή λόρδωση και την υπερβολική πρόσθια κλίση της λεκάνης, που μπορεί να προδιαθέτουν κάποιον σε προβλήματα οσφυαλγίας ή αλλοιώσεις στη βάδιση. Η διάταση των καμπτήρων του ισχίου έχει μελετηθεί διεξοδικά στο παρελθόν και έδειξε μείωση της πρόσθιας κλίσης της λεκάνης σύμφωνα με τους Preece et al. (2021). Καθώς οι διατάσεις είναι μια απλή και αποτελεσματική μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, οι παρόντες συγγραφείς θέλησαν να διερευνήσουν αν υπάρχει διαφορά μεταξύ των διατάσεων με ή χωρίς οπίσθια κλίση της λεκάνης για τη βελτίωση της κινητικότητας της έκτασης του ισχίου.

Μέθοδοι

Για αυτή την τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή (RCT) δημιουργήθηκε ένας διασταυρούμενος σχεδιασμός. Συμπεριλήφθηκαν υγιή και δραστήρια άτομα που ήταν μεταξύ 18 και 35 ετών και γυμνάζονταν τουλάχιστον 2 ημέρες την εβδομάδα. Για να είναι επιλέξιμοι, οι ερευνητές έθεσαν ως προϋπόθεση να υπάρχει σύσφιξη των καμπτήρων του ισχίου και, συνεπώς, περιορισμός της έκτασης του ισχίου μικρότερος από -9,69°, μετρούμενος με την τροποποιημένη δοκιμασία Thomas.

Συγκρίθηκαν δύο τεχνικές διάτασης.

1. Συμβατική διάταση του ισχίου σε θέση μισογκωνισμού
2. Διάταση του ισχίου με πρόσθετη οπίσθια κλίση

Η συμβατική διάταση έκτασης του ισχίου απαιτούσε από τον συμμετέχοντα να καθίσει σε θέση ημι-γονατιστή. Τους δόθηκαν οδηγίες να μετατοπίσουν απαλά τη λεκάνη τους προς τα εμπρός, διατηρώντας παράλληλα ουδέτερη σπονδυλική στήλη και όρθια στάση. Έπρεπε να γίνει αισθητή μια έκταση στην πρόσθια περιοχή του ισχίου του ποδιού που βρισκόταν με το γόνατο στο έδαφος.

Η διάταση του ισχίου με οπίσθια κλίση εκτελέστηκε σε παρόμοια θέση, αλλά προστέθηκε οπίσθια κλίση της λεκάνης με την οδηγία στον ασθενή να ενεργοποιήσει τον πυρήνα του, σφίγγοντας τη λεκάνη ενώ προωθείται η λεκάνη προς τα εμπρός. Ο στόχος ήταν η ενεργοποίηση των κάτω κοιλιακών μυών και του μείζονος γλουτιαίου μυός για την ελαχιστοποίηση της πρόσθιας κλίσης της λεκάνης. Ο εκπαιδευτής φρόντιζε να μην υπάρχει καμπύλωση της πλάτης.

Κάθε συμμετέχων εκτέλεσε και τις δύο διατάσεις- μία τεχνική με το αριστερό πόδι και μία με το δεξί πόδι. Η σειρά επιλέχθηκε τυχαία. Η διάταση κρατήθηκε για 30 δευτερόλεπτα και πραγματοποιήθηκαν 2 επαναλήψεις ανά διάταση με ενδιάμεσο διάλειμμα 30 δευτερολέπτων. Ο κλινικός ιατρός έδινε προφορικές και οπτικές οδηγίες για να διασφαλίσει την καλή απόδοση. Δεν επιτρεπόταν πόνος κατά τη διάρκεια της διάτασης, οπότε το εύρος της κίνησης προσαρμόστηκε σε περίπτωση που υπήρχε δυσφορία.

Συλλέχθηκαν τα βασικά κοινωνικοδημογραφικά στοιχεία των συμμετεχόντων και το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας με τη χρήση του Διεθνούς Ερωτηματολογίου Φυσικής Δραστηριότητας (IPAQ). Το μήκος του μηριαίου οστού μετρήθηκε με ψηλάφηση των οστικών σημείων.

Η δοκιμασία αντιδραστικής κάμψης του ισχίου ήταν το πρωταρχικό αποτέλεσμα ενδιαφέροντος. Για τη δοκιμασία αυτή, ο συμμετέχων βρισκόταν σε ύπτια ξαπλωμένη θέση με το ένα ισχίο λυγισμένο στις 90° με το γόνατο λυγισμένο και το άλλο πόδι σε ουδέτερη θέση με το γόνατο και το ισχίο πλήρως τεντωμένα στο εξεταστικό τραπέζι. Ένα δυναμόμετρο μέτρησε την αντιδραστική μέγιστη δύναμη που παράγεται από τους καμπτήρες του ισχίου. Η απόλυτη δύναμη κανονικοποιήθηκε ως προς το μήκος του μηριαίου οστού και εκφράστηκε ως ροπή σε Newton/meters. Η ελάχιστη κλινικά σημαντική διαφορά είναι 4,83Nm.

Ένα δευτερεύον μέτρο έκβασης ήταν η ενεργός έκταση του γόνατος σε μοίρες για το αντίθετο κάτω άκρο σε 90° κάμψη του ισχίου. Αυτό μετρήθηκε με γωνιόμετρο.

Αποτελέσματα

Είκοσι έξι συμμετέχοντες συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη αυτή, με σύνολο 52 ισχίων. Οι συμμετέχοντες είχαν μέση ηλικία 22,5 έτη και μέσο ΔΜΣ 23,76 kg/m2. Η εβδομαδιαία σωματική τους δραστηριότητα ήταν κατά μέσο όρο 120 λεπτά.

Η ανάλυση της πρωτογενούς έκβασης αποκαλύπτει μια σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ ομάδας και χρόνου με μέτριο μέγεθος επίδρασης. Η έκταση του ισχίου με τη χρήση της οπίσθιας κλίσης της λεκάνης οδήγησε σε σημαντική μείωση της δύναμης του καμπτήρα του ισχίου κατά 4,85 Nm.

Η ενεργητική έκταση του γόνατος, ως δευτερεύουσα έκβαση, δεν παρουσίασε καμία διαφορά.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Σε αυτή τη μελέτη, η έμφαση δόθηκε κυρίως στη διάταση των καμπτήρων του ισχίου. Αν και έδειξε σημαντική μείωση στην παρατηρούμενη δοκιμασία αντιδραστικής κάμψης του ισχίου, που σημαίνει ότι δημιουργήθηκε περισσότερη έκταση και επομένως λιγότερη κάμψη του ισχίου, πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι βραχυκυκλωμένοι μύες συχνά αποδυναμώνονται επίσης και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές σε ολόκληρη την κινητική αλυσίδα. Στην έρευνα, αυτό χαρακτηρίζεται συχνά ως σύνδρομο Lower Crossed Syndrome.

Αντί να επικεντρωνόμαστε απλώς στο τέντωμα των μυών που έχουν βραχυνθεί, θα πρέπει να ενισχύουμε περισσότερο αυτούς τους μυς. Χρησιμοποιώντας έκκεντρες ασκήσεις μπορείτε να επιτύχετε τόσο επιμήκυνση όσο και ενδυνάμωση σε μία άσκηση!

Αρχικά, δεν κατάλαβα γιατί οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν τη δοκιμασία Active Knee Extension ως δευτερεύον μέτρο έκβασης και το σκεπτικό για την επιλογή αυτής της δοκιμασίας δεν εξηγείται επίσης στο έγγραφο. Υποθέτω ότι όταν επιτυγχάνεται μεγαλύτερη έκταση του γόνατος στο αντίθετο πόδι κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, αυτό μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη ικανότητα οπίσθιας κλίσης της λεκάνης και στην αυξημένη ανοχή στην διάταση των οπίσθιων μηριαίων μυών στο αντίθετο πόδι. Αυτή η τάση που ασκείται στη λεκάνη από τους αντίθετους οπίσθιους μηριαίους και η θέση της οπίσθιας κλίσης της λεκάνης θα οδηγήσει σε αύξηση της οπίσθιας κλίσης της λεκάνης στην ετερόπλευρη πλευρά, προκαλώντας παρόμοιο αποτέλεσμα της κάμψης του ισχίου στο ετερόπλευρο ισχίο. Έτσι, εάν το μήκος των καμπτήρων του ισχίου βελτιωθεί, μια παρόμοια οπίσθια κλίση κατά την ενεργητική έκταση του γόνατος στην αντίθετη πλευρά θα δώσει μικρότερη κάμψη του ισχίου στην έσω πλευρά. Εάν τότε η ενεργητική έκταση του γόνατος αυξάνεται στο αντίθετο πόδι χωρίς αντιδραστική κάμψη του ισχίου στο ετερόπλευρο ισχίο, αυτό μπορεί εν μέρει να αποδοθεί σε βελτιωμένη επιμήκυνση των καμπτήρων του ισχίου και συνεπώς σε εύρημα βελτιωμένης κινητικότητας έκτασης του ισχίου στο ετερόπλευρο πόδι. Εάν παρά την οπίσθια κλίση της λεκάνης κατά τη διάρκεια της ενεργητικής δοκιμασίας έκτασης του γόνατος εμφανίζεται μικρότερη κάμψη του ισχίου στην ετερόπλευρη πλευρά, αυτό μπορεί επίσης να υποδηλώνει βελτιωμένη κινητικότητα έκτασης του ισχίου στην ετερόπλευρη πλευρά και μεγαλύτερη ανοχή στη διάταση των καμπτήρων του ισχίου, επίσης στην ετερόπλευρη πλευρά, ενώ η ικανότητα διάτασης των οπίσθιων μηριαίων μυών αμφισβητείται στην αντίθετη πλευρά. Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν υπήρξε καμία παρέμβαση με στόχο τη βελτίωση του μήκους του μηριαίου τένοντα, είναι λογικό να μην παρατηρηθεί βελτίωση σε αυτή τη δοκιμασία.

Δεν πραγματοποιήθηκε μέτρηση του εύρους κίνησης της έκτασης του ισχίου. Παρόλο που παρατηρήθηκε μείωση στη δοκιμασία αντιδραστικής κάμψης του ισχίου, αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε αυξημένη ανοχή του καμπτήρα του ισχίου σε μήκος, χωρίς ουσιαστική βελτίωση του εύρους κίνησης της έκτασης του ισχίου. Επιπλέον, δεν πραγματοποιήθηκαν βασικές μετρήσεις της κλίσης της λεκάνης, γεγονός που μπορεί να επηρέασε τα ευρήματα. Παρόλο που η δοκιμασία αντιδραστικής κάμψης του ισχίου είναι αξιόπιστη λόγω της αντικειμενικής μέτρησης της αντίδρασης της κάμψης του ισχίου, έχει επίσης μια πιο υποκειμενική συνιστώσα στην εκτέλεση, καθώς πρέπει να κρατηθεί το ένα ισχίο σε κάμψη 90°. Μικρές αποκλίσεις από αυτή την οπτικά προκαλούμενη κάμψη 90° μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγές στην αντιδραστική μέγιστη δύναμη που παράγεται από τους καμπτήρες μυς του ισχίου.

Μίλα μου για σπασίκλες

Χρησιμοποιώντας μια αντικειμενική μέτρηση της σύσφιξης των καμπτήρων του ισχίου με το Reactive Hip Flexor Test, η μελέτη αντιμετώπισε ένα σημαντικό πρόβλημα που συχνά παρουσιάζεται στην έρευνα. Το τεστ αυτό αποδείχθηκε ότι έχει εξαιρετική αξιοπιστία. Οι εξεταστές χρησιμοποίησαν επίσης έναν ιμάντα σταθεροποίησης για να αυξήσουν τη μέτρηση του δυναμόμετρου. Με τη βαθμονόμηση της συσκευής πριν από κάθε μέτρηση και την κανονικοποίηση της δύναμης σε σχέση με το μήκος του μηριαίου οστού, οι συγγραφείς προσπάθησαν να τυποποιήσουν τη δοκιμή τους και να χρησιμοποιήσουν έγκυρες μετρήσεις στην πρωτογενή τους ανάλυση, κάτι που μπορούμε μόνο να επικροτήσουμε.

Δεδομένου ότι επρόκειτο για μια διασταυρούμενη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή, κάθε υποκείμενο βίωσε την κατάσταση παρέμβασης και ελέγχου. Οι δύο διαφορετικές διατάσεις εκτελέστηκαν από κάθε συμμετέχοντα, μία από κάθε πλευρά. Ως εκ τούτου, κάθε συμμετέχων χρησίμευσε ως ο ίδιος ή η ίδια για τον έλεγχό του. Υπάρχει πιθανότητα ένας συμμετέχων να έχει πιο αδύναμο και "σφιχτό" ισχίο στη μία πλευρά σε σύγκριση με την άλλη και η διαφορά μεταξύ του αριστερού και του δεξιού ποδιού να συνέβαλε στα αποτελέσματα που διαπιστώθηκαν. Ωστόσο, ελλείψει προηγούμενων τραυματισμών, μπορούμε να υποθέσουμε ότι και οι δύο πλευρές θα παρουσίαζαν συγκρίσιμα "ελλείμματα" σε αυτόν τον μη αθλητικό πληθυσμό. Τα βασικά χαρακτηριστικά δεν αποκάλυψαν διαφορές μεταξύ της ομάδας ελέγχου και της ομάδας παρέμβασης (που ήταν επομένως το δεξί και το αριστερό πόδι κάθε συμμετέχοντα ξεχωριστά).

Μηνύματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη

Η παρούσα μελέτη διαπίστωσε ότι η διάταση του ισχίου με την οπίσθια κλίση της λεκάνης ήταν πιο αποτελεσματική από τη σύγκριση. Μια αντικειμενική δοκιμασία επιβεβαίωσε τη μειωμένη αντιδραστική δύναμη του καμπτήρα του ισχίου, που σημαίνει ότι το ισχίο βρισκόταν σε μικρότερη κάμψη και επομένως γινόταν μεγαλύτερη έκταση της άρθρωσης. Τα ευρήματα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της κινητικότητας της έκτασης του ισχίου σε υγιή, σωματικά δραστήρια άτομα. Εφόσον η βελτίωση ξεπέρασε το MCID, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το τέντωμα είναι αποτελεσματικό. Θα συνιστούσα την αξιολόγηση της δύναμης των καμπτήρων του ισχίου, καθώς η έκκεντρη προπόνηση μπορεί να αξίζει τον κόπο σε περίπτωση που υπάρχει όχι μόνο έλλειμμα εύρους κίνησης αλλά και μειωμένη δύναμη.

Αναφορά

González-de-la-Flor, Á., Cotteret, C., García-Pérez-de-Sevilla, G. et al. Σύγκριση δύο διαφορετικών στρατηγικών διάτασης για τη βελτίωση της κινητικότητας της έκτασης του ισχίου σε υγιείς και δραστήριους ενήλικες: διασταυρούμενη κλινική δοκιμή. BMC Musculoskelet Disord 25, 853 (2024).