Εισαγωγή

Η φυσική κατάσταση -ιδιαίτερα η μυϊκή δύναμη και η καρδιοαναπνευστική ικανότητα (CRF)- διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην επιβίωση από τον καρκίνο. Αναδυόμενα στοιχεία δείχνουν ότι οι παράγοντες αυτοί μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τον κίνδυνο θνησιμότητας σε ασθενείς που έχουν ήδη διαγνωστεί με καρκίνο, ωστόσο οι περισσότερες έρευνες έχουν επικεντρωθεί σε υγιείς πληθυσμούς πριν από την ανάπτυξη καρκίνου. Απλές, κλινικά εφικτές αξιολογήσεις όπως η δύναμη χειρολαβής (HGS) και οι δοκιμασίες βάδισης 6 λεπτών (6MWT) παρουσιάζουν ισχυρή προγνωστική αξία, ενώ προηγμένα μέτρα όπως η καρδιοπνευμονική δοκιμασία άσκησης (CPET) παρέχουν βαθύτερες πληροφορίες. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η υψηλότερη μυϊκή δύναμη μπορεί να μειώσει την ολική θνησιμότητα έως και 39%. (Ezzatvar, 2021) και η ανώτερη CRF μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο κατά 48% (Ezzatvar, 2021) αλλά παραμένουν κενά - ιδίως όσον αφορά τη θνησιμότητα από καρκίνο, τους τύπους όγκων και τα στάδια της νόσου.

Η παρούσα συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση αποσκοπεί στην αποσαφήνιση αυτών των συσχετίσεων, βοηθώντας τους φυσικοθεραπευτές να βελτιστοποιήσουν τις παρεμβάσεις άσκησης για τους καρκινοπαθείς σε διάφορα στάδια εξέλιξης, διευκρινίζοντας τη σχέση μεταξύ της φυσικής κατάστασης και της επιβίωσης από τον καρκίνο.

Μέθοδοι

Κριτήρια επιλεξιμότητας

Οι μελέτες επιλέχθηκαν με βάση την εξέταση της φυσικής κατάστασης και των αποτελεσμάτων επιβίωσης από καρκίνο σε ενήλικες ασθενείς. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν συστηματική αναζήτηση σε μεγάλες βάσεις δεδομένων των επιστημών υγείας για να εντοπίσουν προοπτικές μελέτες κοορτής παρατήρησης που διερευνούσαν τη σχέση μεταξύ της μυϊκής δύναμης, της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας (CRF) και της θνησιμότητας σε ενήλικες καρκινοπαθείς (≥18 ετών). Συμπεριλήφθηκαν μόνο μελέτες που ανέφεραν θνησιμότητα από όλα τα αίτια ή από καρκίνο, ενώ αποκλείστηκαν εκείνες που παρουσίαζαν αναλογίες πιθανοτήτων (OR), μη αγγλικές δημοσιεύσεις ή ανεπαρκή δεδομένα.

Η φυσική κατάσταση αξιολογήθηκε με τη χρήση δύο αναλυτικών προσεγγίσεων:

1. Μέθοδος αποκοπής (π.χ. σύγκριση ομάδων υψηλής και χαμηλής μυϊκής δύναμης/CRF).
2. Μέθοδος μοναδιαίας αύξησης (π.χ., αξιολόγηση του κινδύνου θνησιμότητας ανά αύξηση του CRF κατά 1 ΜΕΤ).

Στόχος της μελέτης ήταν να προσδιοριστεί πώς τα βασικά επίπεδα φυσικής κατάστασης και οι σταδιακές βελτιώσεις επηρεάζουν τα αποτελέσματα της επιβίωσης σε ασθενείς με καρκίνο.

Εξαγωγή δεδομένων και αξιολόγηση της ποιότητας των μελετών

Ανεξάρτητοι κριτές πραγματοποίησαν την εξαγωγή δεδομένων. Η ομάδα συνέλεξε συστηματικά: χαρακτηριστικά της μελέτης (μέγεθος δείγματος, σχεδιασμός, διάρκεια παρακολούθησης)- δημογραφικά στοιχεία των συμμετεχόντων (ηλικία, ΔΜΣ)- κλινικές παραμέτρους (τύπος καρκίνου, στάδιο, θεραπευτική αγωγή)- και μέτρα φυσικής κατάστασης (μυϊκή δύναμη ή/και μέθοδοι αξιολόγησης CRF με τιμές αποκοπής). Για τις εκβάσεις, οι λόγοι κινδύνου (HR) με 95% διαστήματα εμπιστοσύνης ή τυπικά σφάλματα εξήχθησαν τόσο για την ολική όσο και για την ειδική για τον καρκίνο θνησιμότητα από τις διαθέσιμες μονομεταβλητές και πολυμεταβλητές αναλύσεις. Η ποιότητα των μελετών αξιολογήθηκε στη συνέχεια με τη χρήση της κλίμακας αξιολόγησης ποιότητας Newcastle- Ottawa για μελέτες κοορτών. Η κλίμακα αυτή αξιολογεί τρεις τομείς: Επιλογή της ομάδας κοόρτης, συγκρισιμότητα των κοόρτων και εξακρίβωση της έκβασης ενδιαφέροντος.

Στατιστική ανάλυση

Αυτή η μελέτη χρησιμοποίησε μετα-ανάλυση για να εξετάσει πώς η μυϊκή δύναμη και η καρδιοαναπνευστική ικανότητα (CRF) επηρεάζουν την ολική και την ειδική για τον καρκίνο θνησιμότητα. Οι ερευνητές συγκέντρωσαν τους λόγους κινδύνου (HR) από προηγούμενες μελέτες χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο τυχαίων επιδράσεων. Συνέκριναν τις ομάδες υψηλής και χαμηλής δύναμης/CRF με βάση προκαθορισμένα όρια και ανέλυσαν τις αλλαγές ανά μονάδα αύξησης (π.χ. ανά βελτίωση κατά 1 kg ή 1 ΜΕΤ). Η στατιστική σημαντικότητα ορίστηκε σε *p* ≤ 0,05 και η ετερογένεια αξιολογήθηκε με τη χρήση I² και Cochran's Q δοκιμή. Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις ευαισθησίας και μεροληψίας δημοσίευσης. Οι υποομάδες περιλάμβαναν το στάδιο και τον τύπο του καρκίνου.

Αποτελέσματα

Χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων και των παρεμβάσεων

Κατά τη διαδικασία συστηματικής ανασκόπησης εντοπίστηκαν 2702 μελέτες που διερευνούσαν τη φυσική κατάσταση και την επιβίωση από καρκίνο, με 42 να πληρούν τελικά τα κριτήρια ένταξης για μετα-ανάλυση. Σε αυτές τις μελέτες συμμετείχαν συνολικά 46.694 ενήλικοι καρκινοπαθείς με μέση ηλικία 64 ετών και μέσο ΔΜΣ 24,8 kg/m². Οι μελέτες που συμπεριλήφθηκαν αντιπροσώπευαν διάφορους τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων των καρκίνων του πνεύμονα (9 μελέτες), του στομάχου (2), του παγκρέατος (1), του μαστού (1), του γλοιώματος (1) και του καρκίνου του παχέος εντέρου/της ουροδόχου κύστης (1 η κάθε μία), ενώ 26 μελέτες εξέταζαν πολλαπλούς τύπους καρκίνου.

Μυϊκή δύναμη

Όλες οι μελέτες αξιολόγησαν τη μυϊκή δύναμη χρησιμοποιώντας δυναμομετρία δύναμης λαβής (HGS). Δεκαεννέα μελέτες χρησιμοποίησαν τιμές αποκοπής για την κατηγοριοποίηση των ασθενών σε ομάδες υψηλής και χαμηλής αντοχής, με όρια που κυμαίνονταν από <13 kg έως <25,1 kg για τις γυναίκες και από <19,87 kg έως <40,2 kg για τους άνδρες. Ορισμένες μελέτες χρησιμοποίησαν εναλλακτικές μεθόδους ταξινόμησης, συμπεριλαμβανομένων δεικτών ευπάθειας ή προσαρμοσμένων στην ηλικία εκατοστημορίων. Οι μελέτες που ανέλυσαν τη δύναμη ως συνεχή μεταβλητή (αλλαγές ανά μονάδα αύξησης), εξέτασαν τον κίνδυνο θνησιμότητας ανά αύξηση 1 kg.

Μετρήσεις CRF

Η καρδιοαναπνευστική ικανότητα αξιολογήθηκε μέσω καρδιοαναπνευστικών δοκιμασιών άσκησης (CPET) (14 μελέτες) και δοκιμασιών βάδισης 6 λεπτών (4 μελέτες). Η χαμηλή CRF ορίστηκε χρησιμοποιώντας πολλαπλά κριτήρια, όπως VO₂peak <13-16 ml/kg/min, αναλογία λεπτού αερισμού (VE) προς παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα (VCO₂) VE/VCO₂ ≥31 ή απόσταση 6MWT <358,5m έως <400 m. Επτά μελέτες εξέτασαν την CRF ως συνεχή μεταβλητή ανά μονάδα αύξησης της VO₂peak, των METs ή της απόστασης βάδισης.

Μυϊκή δύναμη: θνησιμότητα από κάθε αιτία.

Αξίες αποκοπής

Σε πολυπαραγοντική ανάλυση 22 μελετών, η υψηλή μυϊκή δύναμη συσχετίστηκε με 31% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας. Η ετερογένεια ήταν μέτρια (I2 = 67%). Η προστατευτική συσχέτιση ήταν πιο έντονη σε προχωρημένους καρκίνους (23-46% μείωση του κινδύνου) σε σύγκριση με τη νόσο σε πρώιμο στάδιο (μη σημαντική). Τα μονομεταβλητά μοντέλα έδειξαν παρόμοιες αλλά ισχυρότερες επιδράσεις με 50% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας για μελέτες που περιλάμβαναν πάνω από το 75% των συμμετεχόντων με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Οι συνεχείς μειώσεις της θνησιμότητας καταδεικνύουν την προγνωστική αξία των συσχετίσεων μεταξύ φυσικής κατάστασης και επιβίωσης από καρκίνο, με ιδιαίτερα ισχυρές συνδέσεις σε προχωρημένο στάδιο της νόσου.. Οι ασθενείς με καρκίνο του πεπτικού συστήματος που είχαν υψηλή μυϊκή δύναμη παρουσίασαν 41% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας σε σύγκριση με εκείνους που είχαν χαμηλότερα επίπεδα δύναμης. Παρομοίως, μεταξύ των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα, η υψηλότερη μυϊκή δύναμη συσχετίστηκε με 19% μείωση της συνολικής θνησιμότητας. Κατά την εξέταση μονομεταβλητών αναλύσεων για αυτούς τους τύπους καρκίνου, η μείωση του κινδύνου θνησιμότητας ήταν 38% για τον καρκίνο του πεπτικού συστήματος και 26% για τον καρκίνο του πνεύμονα. Ειδικότερα, η ετερογένεια μεταξύ των μελετών για αυτούς τους τύπους καρκίνου ήταν μηδενική (I² = 0%), υποδεικνύοντας συνεπή ευρήματα.

Αυξητικές τιμές

Κάθε αύξηση της δύναμης κατά 1 kg συσχετίστηκε με μείωση της θνησιμότητας κατά 11% στα πολυμεταβλητά μοντέλα παρά τη σημαντική ετερογένεια (I2=94%). Παρόμοια ευρήματα βρέθηκαν στη μονοπαραγοντική ανάλυση (μείωση κατά 6%). Τα οφέλη ήταν πιο εμφανή στους μέτρια προχωρημένους καρκίνους (20% μείωση ανά μονάδα αύξησης). Ανεπαρκής αριθμός μελετών εξέτασε τις μεταβολές στη θνησιμότητα ανά μονάδα αύξησης όταν διαστρωματώνονται ανά τύπο καρκίνου.

 Καρδιοαναπνευστική ικανότητα: θνησιμότητα από όλες τις αιτίες.

Αναλύσεις περικοπών

Ο υψηλός CRF παρουσίασε 46% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας σε πολυπαραγοντική ανάλυση σε σύγκριση με τα άτομα με χαμηλότερα επίπεδα CRF. Ωστόσο, η ετερογένεια ήταν σημαντική I2=90%. Τα μονομεταβλητά μοντέλα έδειξαν εξασθενημένες αλλά σημαντικές επιδράσεις (36% μείωση). Οι πολυμεταβλητές αναλύσεις ανέφεραν ότι οι ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα παρουσίασαν ιδιαίτερα ισχυρά οφέλη (μείωση κατά 31%). Οι μονομεταβλητές αναλύσεις έδειξαν παρόμοια αλλά ελαφρώς ισχυρότερη επίδραση, με μείωση του κινδύνου θνησιμότητας κατά 35%. Για τους καρκίνους του πεπτικού συστήματος και τους αιματολογικούς καρκίνους, ήταν διαθέσιμα μόνο μονομεταβλητά μοντέλα, τα οποία δεν ανέφεραν σημαντική συσχέτιση μεταξύ καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και θνησιμότητας. Σε καρκίνους πρώιμου σταδίου, η υψηλή CRF έδειξε μη σημαντική μείωση της θνησιμότητας σε προσαρμοσμένα μοντέλα, με μέτρια ετερογένεια που υποδηλώνει πληθυσμιακά εξαρτώμενες επιδράσεις.

Αυξητικές τιμές

Η αύξηση της CRF ανά μονάδα έδειξε μη σημαντική μείωση της θνησιμότητας (11-12%) τόσο στα πολυμεταβλητά όσο και στα μονομεταβλητά μοντέλα, με σημαντική ετερογένεια που παρατηρήθηκε (I²>95%). Παρόμοια αποτελέσματα προέκυψαν από το μονομεταβλητό μοντέλο. Ένας ανεπαρκής αριθμός μελετών εξέτασε τις αλλαγές στη θνησιμότητα για την καρδιοαναπνευστική ικανότητα ανά μονάδα αύξησης όταν διαστρωματώνονται ανάλογα με τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου.

Καρδιοαναπνευστική ικανότητα, ειδική θνησιμότητα από καρκίνο.

Αναλύσεις περικοπών

Η υψηλή CRF έδειξε μη σημαντική μείωση της θνησιμότητας (66% στα προσαρμοσμένα, 49% στα μη προσαρμοσμένα μοντέλα) με άκρα ετερογένεια (I²>94%). Υπήρχαν περιορισμένα δεδομένα για την εξέταση των σχέσεων CRF και θνησιμότητας σε συγκεκριμένους τύπους και στάδια καρκίνου.

Αυξητικές τιμές

Δύο μελέτες διαπίστωσαν ότι κάθε αύξηση της μονάδας CRF σχετίζεται με 18% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας από καρκίνο σε προσαρμοσμένα μοντέλα. Ωστόσο, η ετερογένεια ήταν σημαντική (I2=90%). Δεν ήταν διαθέσιμος επαρκής αριθμός μελετών για να εξεταστεί ο κίνδυνος θνησιμότητας από καρκίνο ανά μονάδα αύξησης του CRF όταν διαστρωματώνονται κατά στάδιο και τύπο καρκίνου.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Αυτή η συστηματική ανασκόπηση εξέτασε τόσο πολυμεταβλητές όσο και μονομεταβλητές αναλύσεις από προοπτικές μελέτες κοόρτης παρατήρησης. Ενώ αυτές οι μελέτες αποκαλύπτουν σημαντικές συσχετίσεις, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι μπορούν μόνο να εντοπίσουν συσχετίσεις - όχι να τεκμηριώσουν την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της φυσικής κατάστασης και της επιβίωσης από καρκίνο. Ο σχεδιασμός παρατήρησης σημαίνει ότι πρέπει να ερμηνεύουμε τα αποτελέσματα με προσοχή, ιδίως επειδή οι μονομεταβλητές αναλύσεις τείνουν να υπερεκτιμούν τις επιδράσεις της δύναμης και της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας στον κίνδυνο θνησιμότητας, καθώς δεν λαμβάνουν υπόψη πιθανές συγχυτικές μεταβλητές.

Από τα τρέχοντα στοιχεία προκύπτουν διάφοροι περιορισμοί. Η μεγάλη ετερογένεια μεταξύ των μελετών (με τιμές I² που συχνά υπερβαίνουν το 50%) υποδηλώνει σημαντική ποικιλομορφία στους πληθυσμούς ασθενών, στις μεθόδους αξιολόγησης και στα μέτρα έκβασης. Αυτή η ετερογένεια, σε συνδυασμό με την ελλιπή αναφορά των προσαρμοσμένων συνδιακυμάνσεων σε ορισμένες πολυμεταβλητές

αναλύσεις, καθιστά δύσκολη την απομόνωση των ειδικών επιδράσεων της φυσικής κατάστασης. Επιπλέον, η ελλιπής κατανόηση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν τη θνησιμότητα από καρκίνο περιπλέκει τις προσπάθειες να προσδιοριστεί ο ακριβής ρόλος της δύναμης και της καρδιοαναπνευστικής προετοιμασίας.

Η πρακτική εφαρμογή αντιμετωπίζει εμπόδια στον πραγματικό κόσμο. Οι καρκινοπαθείς αντιμετωπίζουν συχνά κόπωση που σχετίζεται με τη θεραπεία και άλλες παρενέργειες που δημιουργούν σημαντικές προκλήσεις για τη διατήρηση ή τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης. Αυτές οι κλινικές πραγματικότητες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την εφαρμογή αυτών των ευρημάτων στη φροντίδα των ασθενών, καθώς οι πληθυσμοί της μελέτης μπορεί να μην αντιπροσωπεύουν πλήρως την ευρύτερη εμπειρία των ασθενών με καρκίνο.

Μίλα μου για σπασίκλες

Για να αναλυθεί ο τρόπος με τον οποίο η μυϊκή δύναμη και η καρδιοαναπνευστική ικανότητα (CRF) σχετίζονται με τη θνησιμότητα, η μελέτη συγκέντρωσε αρχικά τους λόγους κινδύνου (HR) από τις υπάρχουσες έρευνες. Αυτές οι τιμές HR -μαζί με τα 95% διαστήματα εμπιστοσύνης (ΔΕ)- προσαρμόστηκαν μαθηματικά για να εξασφαλιστούν δίκαιες συγκρίσεις. A μοντέλο τυχαίων επιδράσεων χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια για τον συνδυασμό των αποτελεσμάτων, ο οποίος λαμβάνει ρητά υπόψη τις διαφορές μεταξύ των μελετών υποθέτοντας ότι τα πραγματικά αποτελέσματά τους ποικίλλουν φυσικά (π.χ. λόγω διαφορετικών πληθυσμών ασθενών ή μεθόδων μέτρησης). Αυτό είναι πιο συντηρητικό από ένα μοντέλο σταθερού αποτελέσματος, καθώς διευρύνει τα διαστήματα εμπιστοσύνης ώστε να αντικατοπτρίζει αυτή την αβεβαιότητα. Αυτό το μοντέλο έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα στις πιο ακριβείς μελέτες μέσω της αντίστροφης στάθμισης της διακύμανσης, μιας μεθόδου που δίνει προτεραιότητα στις εκτιμήσεις με μικρότερα τυπικά σφάλματα.

Για τις μελέτες που συγκρίνουν κατηγορίες "υψηλής και χαμηλής" φυσικής κατάστασης, προκαθορισμένα όρια (όπως >19,1 kg για τη μυϊκή δύναμη) χωρίζουν τους συμμετέχοντες σε ομάδες. Όταν οι μελέτες οργάνωσαν τα δεδομένα σε τριτημόρια ή τεταρτημόρια, αναλύθηκαν μόνο οι ανώτερες και κατώτερες ομάδες για να μεγιστοποιηθεί η αντίθεση. Μια άλλη προσέγγιση επικεντρώθηκε στις σταδιακές αλλαγές, όπως το πώς κάθε βελτίωση κατά 1-MET στην CRF επηρέασε τον κίνδυνο θνησιμότητας.

Η ομάδα αξιολόγησε τη στατιστική σημαντικότητα χρησιμοποιώντας ένα όριο τιμών *p* 0,05. Για να εκτιμήσουν αν τα αποτελέσματα των μελετών αντιφάσκουν, υπολόγισαν ετερογένεια μέσω του Στατιστικό I² (τιμές άνω του 50% υποδεικνύουν σημαντικές διαφορές) και Cochran's Δοκιμή Q. Για παράδειγμα, ένα I² της τάξης του 90% (όπως παρατηρείται σε ορισμένες αναλύσεις εδώ) υποδηλώνει ότι >90% των παρατηρούμενων διαφορών μεταξύ των μελετών αντικατοπτρίζουν πραγματικές ασυνέπειες και όχι τυχαίο σφάλμα. Όταν η ετερογένεια είναι υψηλή, οι συγκεντρωτικές εκτιμήσεις γίνονται λιγότερο αξιόπιστες, οι αναλύσεις υποομάδων μπορεί να εξηγούν εν μέρει αυτές τις διαφορές, όπως παρατηρήθηκε όταν οι καρκίνοι σε πρώιμο και προχωρημένο στάδιο παρουσίασαν διαφορετικά αποτελέσματα.

Οι πιθανές ακραίες τιμές επισημάνθηκαν με τη χρήση ανάλυσης ευαισθησίας, όπου κάθε μελέτη αφαιρέθηκε προσωρινά για να ελεγχθεί ο αντίκτυπός της (μέθοδος leave-one-out). Η μεροληψία δημοσίευσης - ο κίνδυνος απουσίας αρνητικών μελετών - αξιολογήθηκε με τα διαγράμματα χοάνης και το τεστ Egger, τα οποία ανιχνεύουν ανισορροπίες στις επιδράσεις μικρών μελετών.

Οι αναλύσεις υποομάδων διερεύνησαν κατά πόσον τα αποτελέσματα διαφοροποιούνται ανάλογα με το στάδιο του καρκίνου (πρώιμο έναντι προχωρημένου) ή τον τύπο (π.χ. μόνο καρκίνος του πνεύμονα έναντι ομαδοποιημένων καρκίνων του πεπτικού συστήματος). Όλοι οι υπολογισμοί πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση Διαχειριστής αναθεώρησης (RevMan) και του R metafor πακέτο, τυποποιημένα εργαλεία για μετα-αναλύσεις.

Μηνύματα για το σπίτι

Τα τρέχοντα στοιχεία υποδεικνύουν έντονα ότι η βελτίωση της μυϊκής δύναμης και της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας (CRF) σε ασθενείς με καρκίνο μπορεί να μειώσει σημαντικά τους κινδύνους τόσο της ειδικής για τον καρκίνο όσο και της συνολικής θνησιμότητας, αν και οι ακριβείς προστατευτικές επιδράσεις απαιτούν περαιτέρω ποσοτικοποίηση λόγω περιορισμών των μελετών, όπως η ετερογένεια και τα μικρά μεγέθη δειγμάτων. Αναδύονται βασικά κλινικά πρότυπα:

• Η δύναμη μετράει: Η υψηλότερη μυϊκή δύναμη συνδέεται σταθερά με 31-46% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας σε προχωρημένους καρκίνους, με αξιοσημείωτα οφέλη για τον καρκίνο του πεπτικού και του πνεύμονα.
• Καρδιοαναπνευστική ικανότητα: Κάθε αύξηση του CRF κατά 1-MET μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο θνησιμότητας κατά 11-18%, με ακόμη μεγαλύτερα οφέλη σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα (μείωση κατά 31%).
• Επιδράσεις συγκεκριμένου σταδίου: Αυτές οι προστατευτικές συσχετίσεις είναι ισχυρότερες σε καρκίνους προχωρημένου σταδίου, αναδεικνύοντας τον κρίσιμο ρόλο της αποκατάστασης ακόμη και κατά τη διάρκεια της φροντίδας σε προχωρημένο στάδιο.

Πρακτικές επιπτώσεις:

• Δώστε προτεραιότητα στην προοδευτική προπόνηση αντίστασης για την ανάπτυξη δύναμης (στοχεύοντας σε μεγάλες μυϊκές ομάδες).
• Ενσωματώστε αερόβια προπόνηση (π.χ. περπάτημα, ποδηλασία) για να βελτιώσετε την CRF, έστω και σε μικρό βαθμό.
• Παρακολουθήστε την πρόοδο του ασθενούς χρησιμοποιώντας λειτουργικές μετρήσεις (π.χ. δύναμη λαβής, 6MWT) παράλληλα με τα συμπτώματα.
• Εντοπισμός και αντιμετώπιση των εμποδίων στη σωματική δραστηριότητα για την ενίσχυση της προσκόλλησης των ασθενών.

Αν και η σχέση μεταξύ της φυσικής κατάστασης και της επιβίωσης από καρκίνο είναι καλά τεκμηριωμένη, άλλοι κλινικοί παράγοντες επηρεάζουν σημαντικά τα αποτελέσματα. Η ανασκόπησή μας προσφέρει ολοκληρωμένη ανάλυση αυτών των αλληλεπιδρώντων παραγόντων κινδύνου.

Αναφορά

Bettariga F, Galvao DA, Taaffe DR , et alAssociation of muscle strength and cardiorespiratory fitness with all-cause and cancer-specific mortality in patients diagnosed with cancer: a systematic review with meta-analysisBritish Journal of Sports Medicine 2025;59:722-732.