Εισαγωγή

Συνιστάται η συνταγογράφηση παρεμβάσεων άσκησης σε άτομα με μακροχρόνιο πόνο στο ισχίο και στη βουβωνική χώρα. Παρόλο που η άσκηση μπορεί να επιφέρει σημαντικές αλλαγές όταν στοχεύει ειδικά σε τροποποιήσιμους φυσικούς παράγοντες όπως η δύναμη, το εύρος κίνησης και τα κινητικά πρότυπα, προς το παρόν πρέπει να μάθουμε πώς ακριβώς λειτουργεί αυτό. Αυτή η μελέτη εξέτασε πώς σχετίζονται η δύναμη του ισχίου και τα αποτελέσματα των ασθενών. Σκοπός της μελέτης ήταν να κατανοήσει πώς τα συμπτώματα, ο πόνος, οι καθημερινές δραστηριότητες και η γενική ποιότητα ζωής αυτής της ομάδας ασθενών θα μπορούσαν να επηρεαστούν από ισχυρότερους μυς του ισχίου.

Μέθοδοι

Οι συμμετέχοντες με μακροχρόνιο πόνο στο ισχίο και στη βουβωνική χώρα προσελήφθησαν διαδοχικά από ένα ορθοπεδικό κέντρο περίθαλψης. Επιλέξιμοι ήταν και οι δύο ασθενείς με μονόπλευρο ή αμφίπλευρο πόνο στο ισχίο και στη βουβωνική χώρα για περισσότερο από τρεις μήνες. Τα βασικά κριτήρια αποκλεισμού περιλάμβαναν σοβαρή οστεοαρθρίτιδα, βουβωνοκήλη ή άλλες μυοσκελετικές διαταραχές.

Η λειτουργικότητα του ισχίου και η ποιότητα ζωής αξιολογήθηκαν με τη χρήση του Copenhagen Hip and Groin Outcome Score (HAGOS). Το ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει έξι υποκλίμακες στις οποίες η βαθμολογία κυμαίνεται από 0 (χειρότερη) έως 100 (καλύτερη).

• Συμπτώματα,
• Πόνος,
• Δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής (ADL),
• Σωματική λειτουργία στον αθλητισμό και την αναψυχή (Sport/Rec),
• Συμμετοχή σε σωματικές δραστηριότητες (ΣΔ),
• Ποιότητα ζωής (QoL).

Η ισομετρική μυϊκή δύναμη στην προσαγωγή και την έκταση του ισχίου αξιολογήθηκε με τη χρήση ενός δυναμόμετρου χειρός το οποίο ήταν στερεωμένο με ζώνη. Η δύναμη μετρήθηκε σε Newton και κανονικοποιήθηκε ως προς το σωματικό βάρος (Nm/kg). Χρησιμοποιήθηκαν τα ακόλουθα πρωτόκολλα δοκιμών:

• Προσαγωγή ισχίου: Ο ασθενής βρισκόταν σε ύπτια θέση με το αντίθετο πόδι στο τραπέζι. Το δυναμόμετρο τοποθετήθηκε 0,1 εκατοστά πιο κοντά στο μέσο σφυρό. Ο ασθενής καθοδηγήθηκε να σπρώξει στο μέγιστο για 3-5 δευτερόλεπτα, ενώ του δόθηκε προφορική ενθάρρυνση.

• Έκταση ισχίου: Ο ασθενής ξάπλωσε μπρούμυτα και το δυναμόμετρο τοποθετήθηκε στην οπίσθια πλευρά του ποδιού, 10 εκατοστά πλησίον του έσω σφυρού. Η λεκάνη σταθεροποιήθηκε με τη χρήση ζώνης κατά τη διάρκεια της δοκιμής. Η μέγιστη δύναμη από τρεις επαναλήψεις καταγράφηκε για ανάλυση.

Αποτελέσματα

Συμπεριλήφθηκαν συνολικά 81 ασθενείς (40 γυναίκες, 41 άνδρες) ηλικίας μεταξύ 18 και 55 ετών. Ο ενδοαρθρικός ή εξωαρθρικός πόνος που σχετίζεται με το ισχίο διαγνώστηκε με κλινικά κριτήρια. Από τους 81 συμμετέχοντες που συμπεριλήφθηκαν, 33 είχαν πόνο που σχετιζόταν με το ισχίο, 37 είχαν εξωαρθρικό πόνο και 11 δεν κατηγοριοποιήθηκαν λόγω έλλειψης δεδομένων.

Οι ασθενείς ανέφεραν ότι ο πόνος στο ισχίο και στη βουβωνική χώρα επηρέαζε κυρίως τη σωματική τους δραστηριότητα και την ποιότητα ζωής τους.

Η μέση δύναμη προσαγωγής του ισχίου ήταν 1,58Nm/kg και η μέση δύναμη έκτασης του ισχίου ήταν 2,08Nm/kg. Η ανάλυση διαπίστωσε ότι η μεγαλύτερη δύναμη των προσαγωγών του ισχίου σχετιζόταν με καλύτερες βαθμολογίες του HAGOS στις υποκλίμακες πόνος και ADL. Η μεγαλύτερη δύναμη έκτασης του ισχίου συσχετίστηκε με καλύτερα συμπτώματα HAGOS, πόνο και εκβάσεις ADL.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Η επιλογή για τις μετρήσεις της δύναμης προσαγωγής και έκτασης του ισχίου ήταν διπλή. Πρώτον, η δύναμη της έκτασης του ισχίου σταθεροποιεί την άρθρωση του ισχίου κατά τη φάση της ώθησης σε δραστηριότητες όπως το τρέξιμο, το ανέβασμα σκαλοπατιών και το κάθισμα, ενώ η δύναμη της προσαγωγής του ισχίου σταθεροποιεί την άρθρωση του ισχίου και τη λεκάνη στο μετωπιαίο επίπεδο, το οποίο είναι απαραίτητο για πλευρικές κινήσεις όπως η κοπή και η αλλαγή κατεύθυνσης. Οι λειτουργίες αυτές είναι απαραίτητες για την καθημερινή λειτουργία και τις αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Δεύτερον, σε προηγούμενη μελέτη στην ίδια ομάδα μελέτης, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στα αποτελέσματα της δύναμης προσαγωγής και έκτασης του ισχίου μεταξύ ατόμων με ενδοαρθρικές και εξωαρθρικές παθήσεις του ισχίου, όπως αυτές που συμπεριλήφθηκαν στην παρούσα δοκιμή. Αυτό καθιστά δυνατή τη σύγκριση μεταξύ δύο διαφορετικών αιτιών πόνου στο ισχίο.

Η μελέτη αυτή παρέχει μια σημαντική κατανόηση του τρόπου με τον οποίο σχετίζονται οι σωματικές βλάβες και τα αποτελέσματα που αναφέρουν οι ασθενείς σε άτομα με μακροχρόνιο πόνο στο ισχίο και στη βουβωνική χώρα. Η μελέτη αυτή διακρίνεται από άλλες, καθώς μελετήθηκε ένας ετερογενής πληθυσμός ασθενών, συμπεριλαμβανομένων ατόμων με ενδοαρθρικές και εξωαρθρικές αιτίες πόνου στο ισχίο και στη βουβωνική χώρα. Οι προηγούμενες μελέτες περιλάμβαναν κυρίως έναν πολύ συγκεκριμένο πληθυσμό ή μελετούσαν συμμετέχοντες που είχαν ήδη προγραμματιστεί για χειρουργική επέμβαση ή βρίσκονταν στη μετεγχειρητική φάση. Συμπεριλαμβάνοντας έναν ετερογενή πληθυσμό τακτικά ενεργών ατόμων που δεν έχουν (ήδη) μπει σε λίστα αναμονής για χειρουργική επέμβαση, η μελέτη αυτή παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για έναν πληθυσμό που μπορεί να εμφανίζεται συχνά στη φυσικοθεραπευτική πρακτική. Συνεπώς, τα αποτελέσματα είναι αρκετά μεταβιβάσιμα σε ασθενείς που μπορεί να συναντήσετε. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα άτομα αυτά δεν είχαν μέτρια ή σοβαρή οστεοαρθρίτιδα ισχίου.

Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι μια αύξηση της δύναμης έκτασης του ισχίου κατά 37% μπορεί να αυξήσει την υποκλίμακα του HAGOS για τον πόνο κατά 10 μονάδες, η οποία είναι εντός της ελάχιστης κλινικά σημαντικής αλλαγής. Η αξιολόγηση της δύναμης του ισχίου και των αποτελεσμάτων των ασθενών κατά την έναρξη και η στόχευση αυτών των φυσικών βλαβών καθ' όλη τη διάρκεια της αποκατάστασης μπορεί να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα για την επιτυχή έκβαση της φυσιοθεραπείας.

Μίλα μου για σπασίκλες

Η γραμμική παλινδρόμηση χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση της συσχέτισης μεταξύ της μυϊκής δύναμης του ισχίου (προσαγωγή και έκταση) και των υποκλιμάκων του HAGOS. Στην ανάλυση συμπεριλήφθηκαν συνδιακυμάνσεις όπως το φύλο, η ηλικία, ο ΔΜΣ και το επίπεδο δραστηριότητας για να ελεγχθεί η πιθανή επίδρασή τους στα αποτελέσματα. Ενώ το μη προσαρμοσμένο μοντέλο βρήκε συσχετίσεις μεταξύ της αντοχής του ισχίου και των αποτελεσμάτων των ασθενών, το προσαρμοσμένο μοντέλο δεν βρήκε καμία. Αυτό σημαίνει ότι όταν οι αναλύσεις προσαρμόζονται για το φύλο, την ηλικία, τον ΔΜΣ και το επίπεδο δραστηριότητας, δεν βρέθηκαν συσχετίσεις μεταξύ της δύναμης του ισχίου και των αποτελεσμάτων των ασθενών. Αυτό μπορεί να δείχνει ότι το φύλο, η ηλικία, ο ΔΜΣ και τα επίπεδα δραστηριότητας των ασθενών έχουν σημαντική επίδραση στα αποτελέσματα που αναφέρουν οι ασθενείς. Η διάρκεια των παραπόνων των ανθρώπων δεν λήφθηκε υπόψη στην ανάλυση αυτή.

Δεδομένου ότι χρησιμοποιήθηκε διατομεακός σχεδιασμός, οι εν λόγω συσχετίσεις μετρήθηκαν μόνο σε 1 συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Από τις αναλύσεις αυτές δεν μπορούν να εξαχθούν αιτιώδη συμπεράσματα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ακριβώς τον μηχανισμό που κρύβεται πίσω από τα ευρήματα ότι η άσκηση και η προπόνηση δύναμης μπορούν να μειώσουν τον πόνο σε αυτόν τον πληθυσμό.

Οι περιορισμοί της μελέτης περιλαμβάνουν ένα σημαντικό 10% ελλιπών δεδομένων σχετικά με την κατηγοριοποίηση της πηγής του πόνου στο ισχίο.

Μηνύματα για το σπίτι

Η μεγαλύτερη δύναμη του ισχίου στην προσαγωγή και την έκταση συνδέθηκε με λιγότερα αυτοαναφερόμενα συμπτώματα, μειωμένο πόνο και βελτιωμένη λειτουργία των καθημερινών λειτουργιών σε ασθενείς με μακροχρόνιο πόνο στο ισχίο και στη βουβωνική χώρα. Τα προγράμματα άσκησης σε άτομα με μακροχρόνιο πόνο στο ισχίο και τη βουβωνική χώρα που πάσχουν από υψηλή συμπτωματολογία, πόνο και υψηλό αντίκτυπο στην καθημερινή λειτουργικότητα μπορούν να στοχεύουν στη βελτίωση της δύναμης των προσαγωγών και των εκτεινόντων του ισχίου.

Αναφορά

Pålsson A, Nae JÄ. Η συσχέτιση μεταξύ της δύναμης των προσαγωγών και των εκτεινόντων του ισχίου και των αποτελεσμάτων που αναφέρουν οι ασθενείς σχετικά με το ισχίο σε ασθενείς με μακροχρόνιο πόνο στο ισχίο και στη βουβωνική χώρα: Μια διερευνητική διατομεακή μελέτη. Phys Ther Sport. 2024 Sep 18;70:61-66. doi: 10.1016/j.ptsp.2024.09.002. Epub ahead of print. PMID: 39312863.