Εισαγωγή

Ο παγωμένος ώμος εμφανίζεται στο 2-5% του γενικού πληθυσμού. Η κατάσταση είναι πολύπλοκη με πολλούς πιθανούς μηχανισμούς. Μέχρι σήμερα, καμία παρέμβαση δεν επηρεάζει τη φυσική ιστορία της πάθησης. Στόχος των συγγραφέων είναι να διερευνήσουν τον πιθανό ρόλο του κεντρικού νευρικού συστήματος με τη μέτρηση των κλινικών επιπτώσεων.

Μέθοδοι

Προσλήφθηκε δείγμα 10 ατόμων. Τα διαγνωστικά κριτήρια ήταν τα εξής:

• περιορισμός της παθητικής εξωτερικής στροφής κατά >50% σε σύγκριση με την ανεπηρέαστη πλευρά ή στροφή μικρότερη από 30 μοίρες
• Απώλεια ROM >25% σε τουλάχιστον δύο κινητικά επίπεδα
• πόνος και περιορισμός της κίνησης για τουλάχιστον ένα μήνα
• φυσιολογικές ακτινογραφίες με εξαίρεση την οστεοπενία ή την τενοντίωση με ασβέστωση

Τα κριτήρια αποκλεισμού ήταν:

• κλειδωμένα εξαρθρήματα, αρθρίτιδα, κατάγματα, αβλαβής νέκρωση
• δεν καταλαβαίνει την ισπανική γλώσσα
• προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στο άνω τεταρτημόριο κατά το τελευταίο έτος
• οποιαδήποτε δερματική ή ιατρική πάθηση που τους εμποδίζει να δέχονται ερεθίσματα αφής στον ώμο
• νευρολογικές ή κινητικές διαταραχές
• προβλήματα όρασης
• διαγνωσμένη ψυχοπαθολογία

Οι μετρήσεις των αποτελεσμάτων πραγματοποιήθηκαν κατά την έναρξη και μετά από μια περίοδο απομάκρυνσης δύο εβδομάδων. Οι συμμετέχοντες ξεκίνησαν το θεραπευτικό πρόγραμμα και τα αποτελέσματα μετρήθηκαν στο τέλος της θεραπευτικής περιόδου σε 3 μήνες και 3 μήνες μετά κατά την παρακολούθηση.

Το κύριο μέτρο έκβασης ήταν το ερωτηματολόγιο SPADI. Συλλέχθηκαν διάφορα δευτερεύοντα μέτρα έκβασης, όπως παράμετροι σκοπιμότητας, αυτοαντιλαμβανόμενος πόνος στον ώμο, εύρος κίνησης του ώμου, απτική οξύτητα, κρίση πλευρικότητας, αποφυγή φόβου κ.λπ.

Οι ασθενείς έλαβαν οδηγίες σχετικά με το πρόγραμμα και τους εξήγησαν ότι ο ομοιόμορφος μυελός μπορεί να αλλάξει όταν οι άνθρωποι πονάνε και ότι η αύξηση της "οξύτητας" της περιοχής του ώμου μέσα στον ομοιόμορφο μυελό μπορεί να μειώσει τον πόνο και να αυξήσει την κίνηση.

Τους δόθηκαν συνεδρίες διάρκειας 60 λεπτών, μία φορά την εβδομάδα, για 10 εβδομάδες.

Τι τους δόθηκε:

• εκπαίδευση στη νευροεπιστήμη του πόνου
• διαβαθμισμένη εκπαίδευση αισθητηριακής διάκρισης
• διαβαθμισμένη εκπαίδευση κινητικής απεικόνισης

Περιλήψεις πινάκων της παρέμβασης μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ.

Πλήρης επεξήγηση της παρέμβασης μπορείτε να βρείτε στο πρωτόκολλο εδώ.

Αποτελέσματα

Θετικά αποτελέσματα SPADI παρατηρήθηκαν μετά τη θεραπεία κατά την παρακολούθηση (6 μήνες από την έναρξη της θεραπείας 10 εβδομάδων). Οι βαθμολογίες SPADI κατά την παρακολούθηση ξεπέρασαν τις τιμές MDC και MCID.

Μίλα μου σπασίκλας

Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μελέτη όσον αφορά τις θεραπευτικές επιλογές για τον παγωμένο ώμο. Υπάρχουν πολλαπλές μέθοδοι, αλλά καμία από αυτές δεν φαίνεται να έχει βαθύ αντίκτυπο στην πορεία της πάθησης.

Το κεντρικό νευρικό σύστημα παίζει σημαντικό ρόλο στις χρόνιες παθήσεις με τη μορφή, αλλά όχι μόνο, της κεντρικής ευαισθητοποίησης. Αυτές οι κεντρικές μεταβολές μπορεί να είναι παρούσες στους πάσχοντες από παγωμένο ώμο. Λογικά, θα μπορούσε κανείς να διερευνήσει αν αυτές οι κοινώς παρατηρούμενες αλλαγές είναι παρούσες σε αυτόν τον πληθυσμό ασθενών. Εάν ναι, μπορούν να γίνουν υποθέσεις σχετικά με τη θεραπεία. Ωστόσο, οι συγγραφείς παρέλειψαν μερικά βήματα εδώ. Προτού μπορέσουμε να ελέγξουμε αν η θεραπεία Χ βοηθάει την κατάσταση Υ μέσω της μεταβολής της μεταβλητής Ζ, πρέπει να γνωρίζουμε αν η μεταβλητή Ζ είναι καν παρούσα.

Φανταστείτε έναν γιατρό που συνταγογραφεί στατίνες επειδή υποθέτει ότι η τενοντοπάθεια του στροφικού πετάλου σας οφείλεται μεταβολικά στην αφθονία της LDL χοληστερόλης στο αίμα σας, χωρίς καν να ελέγξει αν έχετε πράγματι υψηλή χοληστερόλη. Αυτό δεν βγάζει νόημα.

Οι συγγραφείς προσπαθούν να ελέγξουν αν η παρέμβαση είναι εφικτό να μελετηθεί και, ενώ το κάνουν, να μετρήσουν μερικές κλινικές παραμέτρους, όπως το SPADI.

Τα δεδομένα σχετικά με το SPADI, ή οποιοδήποτε άλλο δευτερεύον μέτρο έκβασης, δεν θα είναι πολύ χρήσιμα. Δέκα θέματα απλά δεν είναι αρκετά, και για να είμαστε δίκαιοι, οι συγγραφείς το αναφέρουν αυτό στη συζήτησή τους. Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό να προσθέσουν τόσα μέτρα έκβασης όσα και τα υποκείμενα της μελέτης, γεγονός που καθιστά τα συλλεγόμενα δεδομένα μαθηματικά περιττά λόγω τεράστιας έλλειψης στατιστικής ισχύος.

Ένα άλλο πράγμα που αξίζει να αναφερθεί, αλλά ενδεχομένως όχι να κριτικάρει, είναι το γεγονός ότι η μελέτη αυτή δημοσιεύεται στο "International Journal of environmental research and public health", το οποίο είναι τουλάχιστον περίεργο.

Οι συγγραφείς μπορεί να έχουν κάτι στο μυαλό τους όσον αφορά τη θεραπεία με επίκεντρο το ΚΝΣ, αλλά αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη μου, είναι λίγο παρατραβηγμένο.

Αναφορά

Mena-del Horno, S., Dueñas, L., Lluch, E., Louw, A., Luque-Suarez, A., Mertens, M. G., ... & Balasch-Bernat, M. (2022). Ένα πρόγραμμα θεραπείας με επίκεντρο το κεντρικό νευρικό σύστημα για άτομα με παγωμένο ώμο: μελέτη σκοπιμότητας. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(5), 2628.