Ρήξεις οπίσθιου χιαστού συνδέσμου - από τη διάγνωση στη θεραπεία (Μια γρήγορη επισκόπηση)

Υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία για τον ΠΧΣ, αλλά τι γίνεται με τον λιγότερο συχνό τραυματισμό του οπίσθιου συνδέσμου; Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους δημοσιεύθηκε συστηματική ανασκόπηση από τους Vaquaro-Picado et al. Θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε τα κυριότερα σημεία:

Συχνότητα εμφάνισης

- 200000 τραυματισμοί του ΠΧΣ ετησίως στις ΗΠΑ, μόνο το 3% των τραυματισμένων γονάτων έχουν ρήξη του ΠΧΣ.
- Οι τραυματισμοί του ΠΧΣ σπάνια συμβαίνουν μεμονωμένα. Οι περισσότερες κακώσεις του ΠΧΣ βαθμού ΙΙΙ παρουσιάζονται ταυτόχρονα με άλλες κακώσεις συνδέσμων (79% των περιπτώσεων). 5 Αυτές οι σχετικές κακώσεις αφορούν τον ΠΧΣ σε ποσοστό 46%, τον ΠΧΣ σε ποσοστό 31% και τον ΠΧΣ σε ποσοστό 62%.
- Ο ΠΧΣ εμφανίζεται περισσότερο στους άνδρες (97%) σε σύγκριση με τις γυναίκες (73%).

Μηχανισμός

- Τραύμα υψηλής ενέργειας, όπως αθλητικά και τροχαία ατυχήματα (57% των περιπτώσεων).
- Απότομη μετατόπιση της οπίσθιας κνήμης (όπως πρόσκρουση στο ταμπλό), πτώσεις σε υπερέκταση και τραύμα άμεσης υπερέκτασης
- Εξάρθρημα ή στροφή του γόνατος σε συνδυασμό με δυνάμεις varus/valgus.

Διάγνωση

- Το ιστορικό του ασθενούς είναι σημαντικό: τραύμα-ανάλυση, αστάθεια και δυσφορία
- Φυσική εξέταση: Δοκιμή οπίσθιου συρταριού, δοκιμή Dial και δοκιμή εξωτερικής περιστροφής-αναστροφής

- Απεικόνιση: Η χρήση τεχνικών μαγνητικής τομογραφίας έχει αποδειχθεί ότι είναι εξαιρετικά ακριβής για τη διάγνωση οξέων ρήξεων του ΠΧΣ. Έχει αναφερθεί υψηλή ευαισθησία (κοντά στο 100%) και ειδικότητα (κοντά στο 97%).

Χειρουργική επέμβαση ή όχι;

Οξύς τραυματισμός
- Τραυματισμοί βαθμού Ι και ΙΙ: (< 10 mm οπίσθια χαλάρωση): Συντηρητική θεραπεία
- Τραυματισμοί Βαθμού ΙΙΙ (> 10 mm οπίσθια χαλάρωση): Ο τραυματισμός του PCL μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά, αλλά αν η αστάθεια επιμένει, θα πρέπει να γίνει ανακατασκευή.

Χρόνιος τραυματισμός
- Τραυματισμοί βαθμού Ι και ΙΙ: Συντηρητική θεραπεία
- Τραυματισμοί Βαθμού ΙΙΙ: Ο τραυματισμός του PCL πρέπει να ανακατασκευάζεται εάν ο πόνος και η αστάθεια επιμένουν μετά από συντηρητική θεραπεία.

Τραυματισμοί ACL: Από τη θεωρία στην πράξη

Αυτό το πρώτο στο είδος του διαδικτυακό μάθημα προσφέρει μια απίστευτη ευκαιρία συνεχιζόμενης εκπαίδευσης για τους κλινικούς γιατρούς που διαχειρίζονται ασθενείς με τραυματισμούς ACL.

Μάθετε περισσότερα

Θεραπεία

Συντηρητικός:
- για 2-4 εβδομάδες. Το PCL έχει εγγενή ικανότητα επούλωσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, στις μέρες μας, η πλειονότητα των μεμονωμένων ρήξεων του PCL αντιμετωπίζεται μη χειρουργικά, με αποκατάσταση και στήριξη.
- Στη συνέχεια, απαιτείται ένα πρόγραμμα που ενθαρρύνει την ενδυνάμωση.
- Ο χρόνος επιστροφής στον αθλητισμό είναι συχνά πριν από τρεις μήνες από τον τραυματισμό, ανάλογα με το άθλημα.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση:
- Ακινητοποίηση για τρεις έως έξι εβδομάδες σε πλήρη έκταση, ενώ στη συνέχεια επιτρέπεται η προοδευτική παθητική κάμψη.
- Ο νάρθηκας πρέπει να φοριέται συνεχώς για τουλάχιστον δύο έως τέσσερις μήνες. Οι δυναμικοί βραχίονες, οι οποίοι εφαρμόζουν μια πρόσθια συρταρωτή δύναμη ανάλογα με το βαθμό κάμψης, μπορεί να είναι χρήσιμοι κατά τη διάρκεια του προγράμματος αποκατάστασης.
- Η αποκατάσταση διαρκεί συνήθως 6-9 μήνες, ανάλογα με το άθλημα. Οι τελικές κρίσεις δεν περιγράφονται επαρκώς, αλλά πρέπει να επιτευχθεί τουλάχιστον 90% LSI.

Vaquaro-Picado et al. (2017): https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5420825/