Διαφορετικοί τύποι τραυματισμών απαιτούν διαφορετικές προσεγγίσεις. Αυτό το άρθρο καταδύεται στην ταξινόμηση και την αποκατάσταση των τραυματισμών του προσαγωγού.
Εισαγωγή
Η British Athletics Muscle Injury Classification περιγράφει ένα σύστημα ταξινόμησης μαγνητικής τομογραφίας με σαφώς καθορισμένες ανατομικά εστιασμένες κατηγορίες με βάση το σημείο και την έκταση του τραυματισμού. Οι Macdonald et al συνέδεσαν τη διάγνωση του συγκεκριμένου μυϊκού τραυματισμού με ένα εστιασμένο πρόγραμμα αποκατάστασης. Ενδιαφέρεστε να μάθετε σχετικά με την ταξινόμηση και την αποκατάσταση των τραυματισμών των ποδοκνημικών; Διαβάστε παρακάτω!
Τοποθεσία τραυματισμού και αποκατάσταση
1. Μυοπεριτονιακοί τραυματισμοί
Κλινική παρουσίαση
Οι μυοπεριτονιακοί τραυματισμοί τείνουν να εμφανίζονται με ξαφνική ή σταδιακή εμφάνιση πόνου στον οπίσθιο μηρό κατά τη διάρκεια ή μετά από αθλητικές δραστηριότητες. Μπορεί να υπάρχει πόνος στις χειροκίνητες μυϊκές δοκιμασίες, αλλά η δύναμη και η ROM συχνά διατηρούνται.
Διαδικασία επούλωσης
Η επούλωση πραγματοποιείται μέσω μιας αρχικής φλεγμονώδους αντίδρασης, ακολουθούμενης από ένα ινωτικό στάδιο. Μετά από περίπου 3 εβδομάδες ο επουλωτικός ουλώδης ιστός φτάνει στη μέγιστη αντοχή.
Τρέχοντας πρόοδοι
Το τρέξιμο μπορεί να προχωρήσει σχετικά γρήγορα και μπορεί να υποστηριχθεί με αναλγησία από το στόμα ή χειροθεραπεία. Οι ασκήσεις τρεξίματος προηγούνται του τρεξίματος υψηλής ταχύτητας και μπορούν να προχωρήσουν με την παρουσία μέτριων επιπέδων πόνου (4-5/10 κατά VAS).
Προόδους προπόνησης δύναμης
Καθώς το συσταλτικό στοιχείο είναι άθικτο, δεν δίνεται προτεραιότητα στην ειδική φόρτιση της ποδοκνημικής, αλλά η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην επιστροφή στο κανονικό πρόγραμμα προπόνησης δύναμης του αθλητή.
2. Μυοτενόντιοι τραυματισμοί
Κλινική παρουσίαση
Οι μυοτενόντιοι τραυματισμοί συμβαίνουν συνήθως με ξαφνική έναρξη κατά τη διάρκεια σπριντ ή άλματος υψηλής ταχύτητας. Η ικανότητα των μυών να παράγουν δύναμη είναι μειωμένη και έτσι μπορεί να παρατηρηθούν ελλείμματα δύναμης κατά τη χειροκίνητη μυϊκή δοκιμασία, μαζί με πόνο και μειωμένη ROM.
Διαδικασία επούλωσης
Η επούλωση των ιστών διαρκεί 4 έως 8 εβδομάδες, καθώς συντίθεται κολλαγόνο τύπου 1 για να καταστεί δυνατή η αναγέννηση των μυϊκών ινών.
Τρέχοντας πρόοδοι
Καθώς το περπάτημα γίνεται ανώδυνο, μπορούν να αρχίσουν οι ασκήσεις τρεξίματος. Η εξέλιξη είναι λίγο πιο συντηρητική σε σύγκριση με την εξέλιξη στους μυοπεριτονιακούς τραυματισμούς. Ο πόνος θα πρέπει να διατηρείται κάτω από το 3 στα 10 του VAS) και μπορούν να ξεκινήσουν πιο δυναμικές ασκήσεις καθώς βελτιώνεται η δύναμη και η ROM.
Προόδους προπόνησης δύναμης
Η προπόνηση δύναμης θα πρέπει να περιλαμβάνει ισομετρικές και έκκεντρες ασκήσεις που κυριαρχούν στο ισχίο και το γόνατο. Η αρχική συνταγογράφηση της άσκησης γίνεται σε υψηλότερους όγκους και χαμηλότερη επιβάρυνση, με σταδιακή αύξηση της επιβάρυνσης κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης, καθώς βελτιώνεται η ανοχή των ιστών. Η αυξημένη επιβάρυνση συνοδεύεται από μείωση του όγκου της προπόνησης δύναμης καθώς αυξάνεται η ένταση/όγκος του τρεξίματος για την επίτευξη στόχων που βασίζονται περισσότερο στην απόδοση. Το τρέξιμο υψηλής ταχύτητας δεν συνιστάται αμέσως ή την επόμενη ημέρα μετά από βαριά προπόνηση ενδυνάμωσης των ποδοκνημικών.
3. Ενδοτενόντιοι τραυματισμοί
ΟΙ 3 ΜΕΓΆΛΟΙ - ΠΡΟΧΩΡΗΜΈΝΗ ΑΠΟΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΏΝ ΤΩΝ ΜΥΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΝΌΝΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΔΟΚΝΗΜΙΚΉΣ, ΤΟΥ ΤΕΤΡΑΚΈΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΆΜΠΑΣ
Ο ειδικός σε θέματα αποκατάστασης και απόδοσης Enda King αποκαλύπτει τα μυστικά του για την αποκατάσταση των 3 πιο συνηθισμένων τραυματισμών μυών και τενόντων
Κλινική παρουσίαση
Οι κακώσεις των τενόντων, όπως και οι μυοτενόντιες κακώσεις, συμβαίνουν με αιφνίδια έναρξη, με μηχανισμό υψηλής δύναμης. Ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει αντιαλγικό βάδισμα και σημαντική απώλεια δύναμης και ROM.
Διαδικασία επούλωσης
Η επούλωση του τένοντα πραγματοποιείται με βραδύτερο ρυθμό, καθώς απαιτείται η σύνθεση και η αναδιαμόρφωση του κολλαγόνου.
Τρέχοντας πρόοδοι
Λόγω της βραδύτερης προσαρμογής του τένοντα, απαιτείται περισσότερος χρόνος για την πρόοδο του τρεξίματος. Απαιτείται σταδιακή αύξηση του όγκου και της έντασης της προπόνησης με αρκετό χρόνο σε κάθε στάδιο.
Προόδους προπόνησης δύναμης
Η έκκεντρη φόρτιση πρέπει να καθυστερεί για να αποφευχθεί η υπερβολική καταπόνηση του επουλωμένου τένοντα. Συνιστάται να κρατάτε τις προπονήσεις σε διάστημα 36-72 ωρών μεταξύ τους, ώστε να διασφαλίζεται η σύνθεση των ιστών και όχι ο εκφυλισμός των ιστών. Σε περίπτωση εγγύς τραυματισμού, θα πρέπει να αρχίζουν οι ασκήσεις με κυρίαρχο το γόνατο και όχι οι ασκήσεις με κυρίαρχο το ισχίο, ώστε να αποφεύγεται η υπερβολική καταπόνηση της εγγύς περιοχής τραυματισμού, και αργότερα μπορεί να προχωρήσει σε ασκήσεις με κυρίαρχο το ισχίο.
Σε περίπτωση εγγύς ενδοτενόντιου τραυματισμού, θα πρέπει να αρχίσουν οι ασκήσεις με κυρίαρχη θέση το γόνατο και όχι οι ασκήσεις με κυρίαρχη θέση το ισχίο, ώστε να αποφευχθεί η υπερκόπωση της εγγύς περιοχής τραυματισμού, ενώ αργότερα μπορεί να προχωρήσει σε ασκήσεις με κυρίαρχη θέση το ισχίο.
Επιστροφή στην πλήρη εκπαίδευση
Η πολυπλοκότητα των δοκιμών αυξάνεται με την πολυπλοκότητα των τραυματισμών. Η RTFT στις μυοπεριτονιακές κακώσεις μπορεί να είναι σχετικά σύντομη και βασίζεται στην κλινική εξέταση της ROM, της δύναμης, του πόνου ψηλάφησης και της δοκιμασίας Askling H-test, παράλληλα με την επιτυχή εξέλιξη του τρεξίματος χωρίς επιδείνωση. Οι μυοτενόντιοι τραυματισμοί απαιτούν τις ίδιες δοκιμασίες RTFT με τους μυοπεριτονιακούς τραυματισμούς, αλλά θα πρέπει να συμπληρώνονται με μια ενδελεχή αξιολόγηση της έκκεντρης προπόνησης δύναμης. Στην περίπτωση τενόντιων τραυματισμών, θα πρέπει να περιλαμβάνεται εμβιομηχανική ανάλυση για τη σύγκριση των χρόνων επαφής με το έδαφος και του μήκους του βηματισμού με τις τιμές πριν από τον τραυματισμό. Μια επαναληπτική μαγνητική τομογραφία μπορεί να είναι χρήσιμη για την παροχή πρόσθετων πληροφοριών σχετικά με τη διαδικασία επούλωσης. Σε όλες τις περιπτώσεις, η απόφαση για την ΕΑΠ πρέπει να λαμβάνεται από κοινού με τον προπονητή και τον αθλητή.
Ελπίζουμε να σας άρεσε αυτή η ανάγνωση σχετικά με την ταξινόμηση και την αποκατάσταση των τραυματισμών των ποδοκνημικών χεριών!
Ellen
Αναφορά
Macdonald et al. (2019): https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31300391/
