Οι κατευθυντήριες γραμμές για τον παγωμένο ώμο: Παγωμένο στο χρόνο;

Καλώς ήρθατε στην εμπεριστατωμένη ανάρτηση στο ιστολόγιό μας σχετικά με την αναγνώριση και τη θεραπεία του παγωμένου ώμου. Υπάρχουν διαφορετικές θεραπείες και σε αυτή την ανάρτηση στο ιστολόγιο θα εξεταστούν οι κύριες συμβουλές και τα υποστηρικτικά δεδομένα για αυτή τη δύσκολη κατάσταση.

Εισαγωγή

Οι παγωμένοι ώμοι αναγνωρίζονται ως μία από τις πιο δύσκολες καταστάσεις. Σε αντίθεση με την εσφαλμένη αντίληψη ότι θα επιλυθούν αυτόνομα χωρίς παρέμβαση, οι καταστάσεις αυτές συχνά απαιτούν προσεκτική διαχείριση και παρέμβαση. Σε αυτή τη θέση, θα αναλύσουμε τη διάγνωση και τις στρατηγικές διαχείρισης των παγωμένων ώμων.

Περισσότερο ακροατής παρά αναγνώστης;

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την μαγνητοσκοπημένη έκδοση αυτής της ανάρτησης εδώ.

Διάγνωση και βασικά χαρακτηριστικά

Παράγοντες κινδύνου

Οι παγωμένοι ώμοι μπορούν να επηρεάσουν άτομα διαφόρων ηλικιακών ομάδων και υπόβαθρων, αλλά αρκετοί παράγοντες κινδύνου αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης αυτής της πάθησης.

Η πρωτοπαθής συγκολλητική καψουλίτιδα προσβάλλει το 2-5% του πληθυσμού, ενώ η δευτεροπαθής καψουλίτιδα που οφείλεται σε διαταραχές του θυρεοειδούς ή του διαβήτη έχει επιπολασμό 4-38%, ποσοστό που είναι εξαιρετικά υψηλό. Βεβαιωθείτε ότι είστε σε πλήρη εγρήγορση όταν ένας ασθενής με πόνο στον ώμο μπαίνει στην κλινική με συννοσηρότητες όπως αυτές.

Υπάρχουν μερικοί άλλοι παράγοντες κινδύνου. Οι ασθενείς με ιστορικό νόσου Dupuytren διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη νόσο Dupuytren, δείτε το βίντεο με τις κατευθυντήριες γραμμές μας εδώ.

"Ο ώμος 50 ετών".

Στην Ιαπωνία, το αποκαλούν "ώμο 50 ετών", γεγονός που μας ενημερώνει άμεσα για έναν άλλο παράγοντα κινδύνου: την ηλικία. Σπάνια θα δείτε έναν ασθενή με παγωμένο ώμο κάτω των 40 ετών ή άνω των 65 ετών. Η μέγιστη συχνότητα εμφάνισης είναι μεταξύ 50 και 56 ετών.

Οι κατευθυντήριες γραμμές αναφέρουν ότι οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από τους άνδρες- ωστόσο, ορισμένοι συγγραφείς αμφισβητούν το γεγονός αυτό (π.χ. Lewis 2015). Το ιστορικό προηγούμενου παγωμένου ώμου θα πρέπει επίσης να θεωρείται παράγοντας κινδύνου. Υπάρχει πιθανότητα 5-34% να επανεμφανιστεί η παθολογία αντίθετα.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν παρατεταμένη ακινητοποίηση μετά από χειρουργική επέμβαση, έμφραγμα του μυοκαρδίου, τραύμα και αυτοάνοσα νοσήματα.

Κλινική παρουσίαση

Οι παγωμένοι ώμοι συχνά παρουσιάζουν σταδιακή δυσκαμψία και αυξανόμενο πόνο με την πάροδο του χρόνου. Η εξωτερική στροφή και η απαγωγή είναι κυρίως οι κινήσεις που επηρεάζονται. Οι περιορισμοί παρατηρούνται τόσο στις ενεργητικές όσο και στις παθητικές κινήσεις.

Κατεψυγμένες φάσεις ώμου

Η κατάσταση εξελίσσεται σε διάφορες προτεινόμενες φάσεις:

Η πρώιμη φάση χαρακτηρίζεται από οξύ πόνο με τις κινήσεις, πόνο κατά την ανάπαυση και διαταραχές του ύπνου.

Η δεύτερη και η τρίτη φάση περιλαμβάνουν απώλεια της κίνησης σε όλα τα επίπεδα και μπορεί να διαρκέσουν έως και αρκετούς μήνες. Ιστολογικά, υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο, αλλά όχι κλινικά.

Η τέταρτη φάση είναι όταν ο πόνος μειώνεται, αλλά η δυσκαμψία μπορεί να παραμείνει για έως και 24 μήνες.

Ωστόσο, μετά από δύο χρόνια, δεν θα είναι όλοι οι ασθενείς απαλλαγμένοι από συμπτώματα. Η τυπική διάρκεια ενός παγωμένου ώμου είναι 30 μήνες, αλλά το 50% των ατόμων συνεχίζει να βιώνει ήπιες έως μέτριες αναπηρίες χρόνια μετά την πρώτη εκδήλωση της πάθησης(Shaffer et al. 1992)

Λανθασμένες διαγνώσεις & διαφορικές διαγνώσεις

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μία από τις παγίδες είναι η λανθασμένη διάγνωση στα αρχικά στάδια. Η φάση αυτή είναι κρίσιμη, δεδομένου ότι μια έγχυση κορτικοστεροειδών μπορεί να ανακουφίσει πολύ πόνο και, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές, δεν θα χορηγείται με (λανθασμένη) διάγνωση υποακρωμιαίου πόνου στον ώμο(Lafrance et al. 2022). Έτσι, η σωστή διάγνωση είναι ζωτικής σημασίας για τις θεραπευτικές επιλογές του παγωμένου ώμου.

Ας βεβαιωθούμε ότι δεν θα χάσετε την επόμενη. Υπάρχουν πολλές διαφορικές διαγνώσεις που πρέπει να εξεταστούν: Τραυματισμός του ώμου και του άνω βραχίονα, παθήσεις του πεπτικού συστήματος, κατάγματα, σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου, TOS, αβλαβής νέκρωση, βλάβες των χειλέων, παγίδευση του υπερακάνθιου νεύρου, νεόπλασμα, ΟΑ AC, ΟΑ Cx, αυχενική ριζοπάθεια, τενοντοπάθεια της μακράς κεφαλής του δικεφάλου, ρήξεις του στροφικού πετάλου,...

Εμφανίστηκαν νέα στοιχεία

Το ιστορικό του ασθενούς και η κλινική σας εξέταση θα είναι καθοριστικής σημασίας για τη διαγνωστική σας διαδικασία. Το πιο συχνό παράπονο στον ώμο είναι ο υποακρωμιακός πόνος στον ώμο ή ο πόνος στον ώμο που σχετίζεται με το στροφικό πέταλο. Αυτοί οι γενικοί όροι περιλαμβάνουν ορισμένες από τις διαγνώσεις του προηγούμενου καταλόγου. Η κατευθυντήρια γραμμή για τον παγωμένο ώμο είναι λίγο παλαιωμένη και έχουν προκύψει νέα στοιχεία. Οι πιο πρόσφατες κατευθυντήριες οδηγίες για τον πόνο στον ώμο που σχετίζεται με το στροφικό πέταλο θεωρούν την τενοντίτιδα, τη θυλακίτιδα, την πρόσκρουση, τη μερική ρήξη και την τενοντοπάθεια της μακράς κεφαλής του δικεφάλου ως την ίδια διάγνωση. Αυτό κάνει τον κατάλογο τουλάχιστον λίγο μικρότερο. Έχουμε καλύψει και αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές, οπότε αν ενδιαφέρεστε, κάντε κλικ παρακάτω.

Παρουσίαση του παγωμένου ώμου

Η γενική εικόνα είναι η αύξηση του πόνου και της δυσκαμψίας με την πάροδο του χρόνου. Η φλεγμονώδης διαδικασία θα προκαλέσει πολύ πόνο τη νύχτα, με συνέπεια διαταραχές του ύπνου. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η απώλεια της ROM είναι τόσο ενεργητική όσο και παθητική.

Διάγνωση του παγωμένου ώμου

Για να το θέσουμε σε αριθμούς, χρειάζεται 25% μείωση σε δύο επίπεδα κίνησης και 50% μείωση στην παθητική εξωτερική στροφή σε σύγκριση με την αθωράκιστη πλευρά. Η εξωτερική στροφή σε λιγότερο από 30° θα μετρήσει επίσης για τη διάγνωση. Οι ειδικές εξετάσεις δεν είναι χρήσιμες για τη διάγνωση.

Θεραπεία

Το επίπεδο ευερεθιστότητας των ιστών βοηθά στην κατηγοριοποίηση των ασθενών σε ομάδες υψηλής, μέτριας ή χαμηλής ευερεθιστότητας. Η ταξινόμηση αυτή βοηθά στην επιλογή των θεραπευτικών επιλογών.

Θεραπευτικές προσεγγίσεις για τους παγωμένους ώμους

Υπάρχουν πολλαπλές θεραπευτικές επιλογές για τον παγωμένο ώμο. Αλλά τι είναι αποτελεσματικό;

Οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνονται για τη φυσική ιστορία των παγωμένων ώμων και τη σημασία της τροποποίησης των δραστηριοτήτων τους ώστε να ενθαρρύνουν ένα ανώδυνο εύρος κίνησης.

Οι ενδοαρθρικές ενέσεις στεροειδών, σε συνδυασμό με ασκήσεις κινητικότητας και διάτασης του ώμου, έχουν την ισχυρότερη σύσταση για βραχυπρόθεσμη ανακούφιση από τον πόνο.

Οι ασκήσεις διάτασης πρέπει να προσαρμόζονται στο επίπεδο της ευερεθιστότητας(Kelley et al. 2013).

Άλλες μορφές άσκησης, όπως η κινητικότητα ή η προπόνηση αντίστασης, μπορούν να εξεταστούν, αλλά συχνά είναι πιο αποτελεσματικές όταν συνδυάζονται με ένεση στεροειδών(Challoumas et al. 2020).

Πρόσθετες μέθοδοι

Ορισμένες πρόσθετες μέθοδοι που μπορούν να εξεταστούν περιλαμβάνουν τη διαθερμία μικρού μήκους κύματος, τους υπερήχους ή την ηλεκτρική διέγερση σε συνδυασμό με ασκήσεις κινητικότητας και διατάσεων. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία που υποστηρίζουν αυτές τις μεθόδους δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρά και πιο πρόσφατες μελέτες -μετά τις κατευθυντήριες γραμμές- έχουν εγείρει ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητά τους(Ebadi et al. 2017, Tugce Onal et al. 2018, de Sire et al. 2022, Hanchard et al. 2012).

Οι κινητοποιήσεις της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του πόνου και στην αύξηση του εύρους κίνησης. Ωστόσο, μπορεί να είναι λιγότερο αποτελεσματικές κατά τις πρώτες εβδομάδες ή μήνες, πιθανότατα λόγω της ιδιαίτερα ενεργής φλεγμονώδους διαδικασίας κατά τη φάση αυτή(Page et al. 2014).

Αξιολόγηση της προόδου

Είναι ζωτικής σημασίας να αξιολογείτε τακτικά την πρόοδο του ασθενούς σας χρησιμοποιώντας ερωτηματολόγια για την αξιολόγηση του πόνου και της λειτουργικότητας πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Τα ερωτηματολόγια που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είναι: SPADI, DASH και ASES.

Συμπέρασμα

Συμπερασματικά, οι παγωμένοι ώμοι είναι μια πολύπλοκη κατάσταση που απαιτεί προσεκτική διάγνωση και διαχείριση. Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για τον παγωμένο ώμο, ένας συνδυασμός εκπαίδευσης, ενδοαρθρικών ενέσεων στεροειδών και προσαρμοσμένων ασκήσεων μπορεί να προσφέρει σημαντική ανακούφιση. Να θυμάστε ότι η εμπειρία κάθε ασθενούς με τον παγωμένο ώμο είναι μοναδική και η θεραπεία πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα. Σίγουρα χρειάζονται περισσότερες δοκιμές υψηλής ποιότητας σε αυτόν τον τομέα που χρονολογείται.

Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση!

Max

Αναφορές

Kelley, M. J., Shaffer, M. A., Kuhn, J. E., Michener, L. A., Seitz, A. L., Uhl, T. L., Godges, J. J., & McClure, P. W. (2013). Πόνος στον ώμο και ελλείμματα κινητικότητας: συγκολλητική καψουλίτιδα. The Journal of orthopaedic and sports physical therapy, 43(5), A1-A31. https://doi.org/10.2519/jospt.2013.0302

Lewis J. (2015). Σύνδρομο σύσπασης παγωμένου ώμου - Αιτιολογία, διάγνωση και αντιμετώπιση. Manual therapy, 20(1), 2-9. https://doi.org/10.1016/j.math.2014.07.006

Lafrance, S., Charron, M., Roy, J. S., Dyer, J. O., Frémont, P., Dionne, C. E., Macdermid, J. C., Tousignant, M., Rochette, A., Doiron-Cadrin, P., Lowry, V., Bureau, N., Lamontagne, M., Sandman, E., Coutu, M. F., Lavigne, P., & Desmeules, F. (2022). Διάγνωση, διαχείριση και υποστήριξη της επιστροφής στην εργασία ενηλίκων με διαταραχές του στροφικού πετάλου: Μια κατευθυντήρια γραμμή κλινικής πρακτικής. The Journal of orthopaedic and sports physical therapy, 52(10), 647-664. https://doi.org/10.2519/jospt.2022.11306

Rangan, A., Brealey, S. D., Keding, A., Corbacho, B., Northgraves, M., Kottam, L., Goodchild, L., Srikesavan, C., Rex, S., Charalambous, C. P., Hanchard, N., Armstrong, A., Brooksbank, A., Carr, A., Cooper, C., Dias, J. J., Donnelly, I., Hewitt, C., Lamb, S. E., McDaid, C., ... UK FROST Study Group (2020). Διαχείριση ενηλίκων με πρωτοπαθή παγωμένο ώμο στη δευτεροβάθμια περίθαλψη (UK FROST): πολυκεντρική, πραγματιστική, τριμερής, τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή ανωτερότητας. Lancet (Λονδίνο, Αγγλία), 396(10256), 977-989. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(20)31965-6

Shaffer, B., Tibone, J. E., & Kerlan, R. K. (1992). Κατεψυγμένος ώμος. Μακροχρόνια παρακολούθηση. The Journal of bone and joint surgery. American volume, 74(5), 738-746.

Page, M. J., Green, S., Kramer, S., Johnston, R. V., McBain, B., Chau, M., & Buchbinder, R. (2014). Χειροθεραπεία και άσκηση για τη συγκολλητική καψουλίτιδα (παγωμένος ώμος). The Cochrane database of systematic reviews, (8), CD011275. https://doi.org/10.1002/14651858.CD011275

Challoumas, D., Biddle, M., McLean, M., & Millar, N. L. (2020). Σύγκριση των θεραπειών για τον παγωμένο ώμο: Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση. JAMA network open, 3(12), e2029581. https://doi.org/10.1001/jamanetworkopen.2020.29581

Balci, T. O., Turk, A. C., Sahin, F., Kotevoglu, N., & Kuran, B. (2018). Αποτελεσματικότητα των θεραπευτικών υπερήχων στη θεραπεία της συγκολλητικής καψουλίτιδας: Μια προοπτική διπλά τυφλή τυχαιοποιημένη δοκιμή ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο. Journal of back and musculoskeletal rehabilitation, 31(5), 955-961. https://doi.org/10.3233/BMR-150482

Ebadi, S., Forogh, B., Fallah, E., & Babaei Ghazani, A. (2017). Η θεραπεία με υπερήχους προσθέτει στα αποτελέσματα της άσκησης και της κινητοποίησης στον παγωμένο ώμο; Μια πιλοτική τυχαιοποιημένη διπλή-τυφλή κλινική δοκιμή. Journal of bodywork and movement therapies, 21(4), 781-787. https://doi.org/10.1016/j.jbmt.2016.11.013

Hanchard, N. C., Goodchild, L., Thompson, J., O'Brien, T., Davison, D., & Richardson, C. (2012). Κλινικές κατευθυντήριες γραμμές βασισμένες στην τεκμηρίωση για τη διάγνωση, την αξιολόγηση και τη φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση του συρρικνωμένου (παγωμένου) ώμου: σύντομη περίληψη αναφοράς. Φυσικοθεραπεία, 98(2), 117-120. https://doi.org/10.1016/j.physio.2012.01.001

de Sire, A., Agostini, F., Bernetti, A., Mangone, M., Ruggiero, M., Dinatale, S., Chiappetta, A., Paoloni, M., Ammendolia, A., & Paolucci, T. (2022). Μη χειρουργικές και αποκαταστατικές παρεμβάσεις σε ασθενείς με παγωμένο ώμο: Ανασκόπηση συστηματικών ανασκοπήσεων. Journal of pain research, 15, 2449-2464. https://doi.org/10.2147/JPR.S371513