Η άσκηση συνιστάται συχνά για τη θεραπεία και την πρόληψη της ημικρανίας. Το 2008 τα στοιχεία αναγνώριζαν ήδη την προληπτική επίδραση της άσκησης στην ημικρανία. Ωστόσο, τα ευρήματα δεν ήταν γενικεύσιμα λόγω των διαφορών στη διάγνωση της ημικρανίας, της διαφοροποίησης των μέτρων έκβασης και των ανεπαρκών αναλύσεων της μελέτης. Το 2019 μια συστηματική ανασκόπηση με μετα-ανάλυση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν μέτριας ποιότητας στοιχεία για την άσκηση που προκαλούν μικρή μείωση των ημερών ημικρανίας (μέση μείωση 0,6 ± 0,3 ημέρες ημικρανίας ανά μήνα) και μείωση της έντασης του πόνου κατά 20-54%.
Ποιοι είναι όμως οι μηχανισμοί που πιστεύεται ότι διέπουν τις επιδράσεις της άσκησης και ποιος τύπος άσκησης πρέπει να χρησιμοποιείται; Αυτό το άρθρο στο ιστολόγιο συνοψίζει τα ευρήματα από την αφηγηματική ανασκόπηση των Barber et al. (2020).
Το 2008 τα στοιχεία αναγνώριζαν ήδη την προληπτική επίδραση της άσκησης στην ημικρανία.
Ποιοι είναι οι υποκείμενοι μηχανισμοί της άσκησης;
Οι προτεινόμενοι μηχανισμοί με τους οποίους η άσκηση μπορεί να προλαμβάνει την ημικρανία μπορούν να χωριστούν σε βιολογικούς και ψυχολογικούς μηχανισμούς. Σύμφωνα με τους βιολογικούς μηχανισμούς, προτείνονται διάφορα μονοπάτια. Ένα νευροφλεγμονώδες μοντέλο περιγράφεται σε μια ανασκόπηση των Irby et al. (2016). Καθώς η ημικρανία χαρακτηρίζεται από αυξημένα επίπεδα φλεγμονωδών δεικτών (CRP), κυτταροκινών (όπως CGRP, ουσία P) και λιποκυτταροκινών (όπως TNF-a, IL-6), υποστηρίζουν ότι, δεδομένου ότι είναι γνωστό ότι η άσκηση ασκεί κατασταλτική επίδραση στις φλεγμονώδεις ουσίες, αυτό μπορεί να επηρεάσει και την ημικρανία.
Ένα νευροαγγειακό μονοπάτι μπορεί επίσης να παίζει ρόλο, καθώς η ημικρανία σχετίζεται με αγγειακές ανωμαλίες, όπως ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, μειωμένη εγκεφαλική και περιφερική αγγειακή λειτουργία και αυξημένο κίνδυνο για υπερπηκτικότητα και φλεγμονή. Οι συγγραφείς αναφέρονται σε μια δοκιμή όπου η άσκηση υψηλότερης έντασης οδήγησε σε σημαντική διαστολή των αρτηριδίων του αμφιβληστροειδούς (ως μέτρο της εγκεφαλικής αιματικής ροής) και σε μείωση των ημερών ημικρανίας. Μια άλλη πιθανή εξήγηση μπορεί να έγκειται στη βελτίωση των ορίων του πόνου μέσω της διαμεσολάβησης των ορμονών του στρες και της παραγωγής νευροδιαμορφωτών όπως οι ενδορφίνες.
Έχουν επίσης μελετηθεί ορισμένοι ψυχολογικοί μηχανισμοί που πιστεύεται ότι βρίσκονται πίσω από το αντιληπτό όφελος της άσκησης. Ενδιαφέρον παρουσιάζει μια μελέτη του 2017, η οποία διαπίστωσε ότι εκτός από τη μείωση των συμπτωμάτων άγχους με την άσκηση, παρατηρήθηκε επίσης μείωση της προφλεγμονώδους κυτταροκίνης IL-12p70. Φαίνεται ότι το άγχος συσχετίζεται με αυτή τη φλεγμονώδη κυτταροκίνη και ότι με αυτόν τον τρόπο η άσκηση μπορεί να ασκήσει τόσο βιολογική όσο και ψυχολογική επίδραση στην ημικρανία. Η άσκηση μπορεί επίσης να βοηθήσει στη βελτίωση ψυχοκοινωνικών παραγόντων όπως η αυτοαποτελεσματικότητα, η θέση ελέγχου, οι προσδοκίες και οι αντιλήψεις.
Θεραπεία της κεφαλαλγίας στην κλινική πράξη
- Μάθετε να διαγιγνώσκετε και να αντιμετωπίζετε τους πιο συνηθισμένους τύπους πονοκεφάλου.
- Μάθετε πώς η φυσιοθεραπεία μπορεί να είναι αποτελεσματική για ασθενείς με πονοκεφάλους
- Διαπιστευμένο στις Κάτω Χώρες, το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και τη Γερμανία
Υπάρχει ιδανικός τύπος άσκησης;
Έχουν μελετηθεί διάφορες μορφές άσκησης, αλλά τα δεδομένα δεν υποδεικνύουν έναν συγκεκριμένο τύπο άσκησης. Όταν συγκρίθηκε η προπόνηση υψηλής έντασης (HIT) με τη μέτρια συνεχή προπόνηση, η HIT οδήγησε σε πιο έντονη μείωση των ημερών ημικρανίας. Από την άλλη πλευρά, οι παρεμβάσεις χαμηλού αντίκτυπου, όπως η γιόγκα, μπορεί επίσης να έχουν θετικές επιδράσεις στην ημικρανία και τη σχετική αναπηρία, όπως φάνηκε σε μια μετα-ανάλυση που διεξήχθη το 2012. Φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχουν πολλές επιλογές που μπορείτε να προσφέρετε στις προτιμήσεις του ασθενούς σας.
Αναφορά
