Συνδεσμικές κακώσεις | Διάγνωση & Θεραπεία

Πηγαίνετε στο

Γίνετε μέλος

Συνδεσμικές κακώσεις | Διάγνωση & Θεραπεία

Ως φυσιοθεραπευτές, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις οξείες συνδεσμοτικές κακώσεις ως διαφορική διάγνωση σε ασθενείς που παρουσιάζουν πλάγια διάστρεμμα του αστραγάλου. Απαιτεί μεγαλύτερους χρόνους ανάρρωσης και περισσότερες θεραπείες σε σύγκριση με τα πλάγια διαστρέμματα του αστραγάλου(Gerber et al., 1998). Η καθυστερημένη διάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε προσκρούσεις ουλώδους ιστού, χρόνια αστάθεια του αστραγάλου, ετεροτοπική οστεοποίηση ή οστεοαρθρίτιδα στην πορεία(Nussbaum et al., 2001, Ogilvie-Harris et al., 1994). Βρίσκεστε εδώ για να μάθετε πώς να τα αναγνωρίζετε έγκαιρα και να παρέχετε την κατάλληλη θεραπεία.

Οι συνδεσμικές κακώσεις αναφέρονται σε τραυματισμούς που σχετίζονται με το σύμπλεγμα των συνδέσμων που συνδέουν τα οστά της κνήμης και της περόνης του ποδιού, συμπεριλαμβανομένου του πρόσθιου κάτω κνημιαίου συνδέσμου, του μεσοσπονδύλιου συνδέσμου και του οπίσθιου κάτω κνημιαίου συνδέσμου. Αυτές οι κακώσεις αποτελούν κοινή διαφορική διάγνωση σε ασθενείς που παρουσιάζουν πλάγια διάστρεμμα του αστραγάλου και μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη διαδικασία επούλωσης και στη μακροπρόθεσμη έκβαση.

Πρώιμη αναγνώριση

Η έγκαιρη αναγνώριση των συνδεσμοτικών κακώσεων είναι ζωτικής σημασίας για τους φυσικοθεραπευτές, καθώς αυτές οι κακώσεις συχνά απαιτούν διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις από ένα τυπικό διάστρεμμα του αστραγάλου. Η καθυστερημένη αναγνώριση και θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε ακατάλληλη ή ανεπαρκή διαχείριση, οδηγώντας σε επίμονα συμπτώματα και πιθανές μακροχρόνιες επιπλοκές(Nussbaum et al., 2001, Ogilvie-Harris et al., 1994).

Έχετε κουραστεί από έναν τραυματισμό του συνδεσμοειδούς; Παρακολουθήστε αυτό το βίντεο για να δείτε αν ταιριάζει με τα σημεία και τα συμπτώματα.

Μηχανισμός τραυματισμού

Οι τραυματισμοί του συνδρόμου προκαλούνται συνήθως από τραύμα υψηλής πρόσκρουσης, όπως πτώσεις από ύψος ή τροχαία ατυχήματα, ή από υπερβολική εξωτερική στροφή με υπερβολική οπισθέλκουσα της άρθρωσης του αστραγάλου. Αυτοί οι μηχανισμοί μπορεί να οδηγήσουν σε διάστρεμμα ή ακόμη και ρήξη των συνδέσμων του συνδεσμικού συμπλέγματος. Οι μεμονωμένες συνδεσμικές κακώσεις είναι σχετικά ασυνήθιστες, οπότε πρέπει να έχετε επίγνωση των πιθανών καταγμάτων, των σχετικών ρήξεων συνδέσμων, των οστικών μώλωπες, των οστεοχόνδρινων αλλοιώσεων ή άλλων τραυματισμών των μαλακών μορίων(van Dijk et al., 2016).

Σας αρέσει αυτό που μαθαίνετε;

Ακολουθήστε μια πορεία

Μάθετε από οπουδήποτε, όποτε και με το δικό σας ρυθμό
Διαδραστικά διαδικτυακά μαθήματα από μια βραβευμένη ομάδα
Διαπίστευση CEU/CPD στην Ολλανδία, το Βέλγιο, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο

Όλα τα μαθήματα

Κλινική παρουσίαση & εξέταση

Διάγνωση

Παράγοντες κινδύνου

Τα αθλήματα με συγκρούσεις υψηλής ταχύτητας, τεχνητές επιφάνειες, ανεπίπεδο έδαφος και δυνάμεις κοπής και άλματος υψηλής ροπής, που μπορούν να προκαλέσουν ραχιαία και εξωτερική στροφή του ποδιού σε σχέση με τον αστράγαλο και την κνήμη, είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν συνδεσμοτικούς τραυματισμούς (π.χ. ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, ράγκμπι, σκι, χόκεϊ)(Hunt et al., 2013).

Κλινική αξιολόγηση

Η διάγνωση των συνδεσμοτικών κακώσεων περιλαμβάνει λεπτομερές ιστορικό και φυσική εξέταση, καθώς και απεικονιστικές εξετάσεις όπως ακτινογραφίες, αξονικές τομογραφίες, μαγνητικές τομογραφίες ή υπερήχους για να επιβεβαιωθεί η παρουσία συνδεσμοτικής κάκωσης και να αποκλειστούν άλλες πιθανές αιτίες πόνου και αστάθειας στην άρθρωση του αστραγάλου.

Φυσική εξέταση

Κατά τη διάρκεια της φυσικής εξέτασης, ο φυσικοθεραπευτής θα αξιολογήσει το εύρος κίνησης, τη σταθερότητα και τον πόνο του ασθενούς στην πάσχουσα άρθρωση. Ειδικές δοκιμασίες, όπως η δοκιμασία συμπίεσης ή η δοκιμασία καταπόνησης με εξωτερική στροφή, μπορούν να πραγματοποιηθούν για την περαιτέρω αξιολόγηση της ακεραιότητας του συνδεσμοτικού συμπλέγματος. Όταν υπάρχει υποψία συνδεσμικής κάκωσης, συνιστάται απεικόνιση(van Dijk et al., 2015).

Η ευαισθησία κατά την ψηλάφηση των συνδέσμων της συνόδου είναι η πιο ευαίσθητη δοκιμασία, ενώ η δοκιμασία συμπίεσης είναι η πιο ειδική(Sman et al., 2015). Αν και τα δύο είναι θετικά, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τραυματισμού των συνδέσμων της συνόδου.

Όσον αφορά την ταξινόμηση, έχουν προταθεί πολλά μοντέλα. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει συναίνεση σχετικά με την ταξινόμηση που πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Ως γενικός οδηγός, μπορείτε να τις διαχωρίσετε σε σταθερές και ασταθείς αρθρώσεις, καθώς και σε απομονωμένους και μη απομονωμένους τραυματισμούς.

Ψηλάφηση των συνδέσμων της συνόδου:

Δοκιμή συμπίεσης:

Άλλες εξετάσεις που μπορείτε να εξετάσετε είναι:

Το τεστ βαμβακιού:

Η δοκιμασία μετάφρασης της περόνης:

Δοκιμή χτυπήματος φτέρνας:

Εξετάσεις απεικόνισης

Όσον αφορά την απεικόνιση, οι ακτινογραφίες μπορούν να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τη θέση και την ευθυγράμμιση της άρθρωσης του αστραγάλου, ενώ οι αξονικές τομογραφίες και οι μαγνητικές τομογραφίες μπορούν να παρέχουν πιο λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τους συνδέσμους και τους γύρω μαλακούς ιστούς. Η μαγνητική τομογραφία έχει εξαιρετική ευαισθησία και ειδικότητα για την απεικόνιση των συνδεσμικών κακώσεων, αν και η αρθροσκόπηση παραμένει ο χρυσός κανόνας. Μπορεί να υπάρχει διάσταση, με αποτέλεσμα μια ασταθή άρθρωση(van Dijk et al., 2015). Για να εκτιμηθεί αυτό κατάλληλα, προτιμάται μια μονόπλευρη ταινία με βάρος. Ωστόσο, οι ασθενείς μπορεί να μην το ανεχθούν αυτό στην πρώιμη φάση(Lin et al., 2006).

Να είστε ενήμεροι για ένα πιθανό κάταγμα Maisonneuve. Πρόκειται για ένα συχνά διαφεύγον κάταγμα της εγγύς περόνης που μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια τραυματισμού του αστραγάλου(Taweel et al. 2013)

ΒΕΛΤΙΏΣΤΕ ΤΙΣ ΓΝΏΣΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΉ ΤΟΥ ΣΤΡΟΦΙΚΟΎ ΠΕΤΆΛΟΥ - ΔΩΡΕΆΝ!

Δωρεάν διαδικτυακό σεμινάριο για τον πόνο στον ώμο

Σας αρέσει αυτό που μαθαίνετε;

Ακολουθήστε μια πορεία

Μάθετε από οπουδήποτε, όποτε και με το δικό σας ρυθμό
Διαδραστικά διαδικτυακά μαθήματα από μια βραβευμένη ομάδα
Διαπίστευση CEU/CPD στην Ολλανδία, το Βέλγιο, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο

Όλα τα μαθήματα

Θεραπεία

Συντηρητική διαχείριση

Εάν δεν υπάρχουν ενδείξεις καταγμάτων, αστάθειας ή διάστασης και οι δελτοειδείς σύνδεσμοι παραμένουν άθικτοι, η συντηρητική αντιμετώπιση είναι συχνά η πρώτη γραμμή θεραπείας. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ένα σύντομο γύψο ή νάρθηκα(van Dijk et al., 2015), τροποποίηση της δραστηριότητας, ενδεχομένως πάγο, συμπίεση και ανύψωση της πάσχουσας άρθρωσης. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν στρατηγικές διαχείρισης του πόνου, όπως παυσίπονα χωρίς συνταγή ή συνταγογραφούμενα παυσίπονα, για την ανακούφιση του πόνου και του πρηξίματος. Σε αντίθεση με τα πλάγια διαστρέμματα του αστραγάλου, μπορεί να συνιστάται μια περίοδος ακινητοποίησης για να αποφευχθεί η υπερβολική καταπόνηση της άπω κνημιαίας άρθρωσης στην οξεία φάση. Η διάρκεια κυμαίνεται από λίγες ημέρες έως εβδομάδες και μπορεί να γίνει με γύψο ή νάρθηκα.

Η φυσικοθεραπεία, συμπεριλαμβανομένων των ασκήσεων για την αποκατάσταση του εύρους κίνησης, της δύναμης και της σταθερότητας, αποτελεί σημαντικό μέρος της διαδικασίας αποκατάστασης των ασθενών με συνδεσμικές κακώσεις(Chen et al., 2019). Κάνουμε χρήση των κατευθυντήριων οδηγιών για το πλάγιο διάστρεμμα του αστραγάλου για τη συντηρητική αποκατάσταση, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν κατευθυντήριες οδηγίες για τα διαστρέμματα του συνδεσμοπλάγιου αστραγάλου.

Χειρουργική επέμβαση

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση ενός συνδεσμοτικού τραυματισμού και την αποκατάσταση της σταθερότητας στην πληγείσα άρθρωση. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει διαδικασίες όπως η συγκλεισιακή βιδωτή σταθεροποίηση, οι αγκυρώσεις με ράμματα ή η συγκλεισιακή μείωση και σταθεροποίηση. Η απόφαση να προχωρήσει κανείς σε χειρουργική επέμβαση θα βασιστεί στη σοβαρότητα του τραυματισμού και στους συνολικούς στόχους υγείας και αποκατάστασης του ασθενούς(Hunt et al., 2015).

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια περίοδος ακινητοποίησης χωρίς βάρος ή μορφές ακινητοποίησης, κατά τη διακριτική ευχέρεια του χειρουργού.

Αποκατάσταση

Η αποκατάσταση είναι ένα κρίσιμο στοιχείο της διαχείρισης των συνδεσμικών κακώσεων και συνήθως αρχίζει μόλις ο ασθενής απαλλαγεί από τον πόνο και μπορέσει να σηκώσει βάρος στην πάσχουσα άρθρωση. Η φυσικοθεραπεία, που περιλαμβάνει ασκήσεις για την αποκατάσταση του εύρους κίνησης, της δύναμης και της σταθερότητας, αποτελεί σημαντικό μέρος της διαδικασίας αποκατάστασης των ασθενών με συνδεσμικές κακώσεις. Η διαδικασία αποκατάστασης μπορεί επίσης να περιλαμβάνει τη χρήση βοηθητικών συσκευών, όπως πατερίτσες ή νάρθηκα, για να βοηθηθεί η διαδικασία επούλωσης και να αποφευχθεί ο εκ νέου τραυματισμός(Chen et al., 2019).

Προς το παρόν δεν υπάρχει ξεχωριστή κατευθυντήρια γραμμή για τη συντηρητική αντιμετώπιση των διαστρεμμάτων του συνδεσμώτη ή την αποκατάστασή τους μετά από χειρουργική επέμβαση. Ως εκ τούτου, αρκετοί συγγραφείς προτείνουν την επιστροφή στις κατευθυντήριες γραμμές αποκατάστασης για το πλάγιο διάστρεμμα του αστραγάλου. Αυτά φαίνονται παρακάτω.

Ξεκούραση, πάγος, συμπίεση, ανύψωση (RICE)

Οι δοκιμές δεν έχουν παράσχει ισχυρά στοιχεία για τη χρήση του κρύου και της συμπίεσης στην ανακούφιση των συμπτωμάτων που σχετίζονται με τον τραυματισμό μετά από οξεία LAS. Παρά το γεγονός ότι η κρυοθεραπεία έχει μελετηθεί σε 33 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες με συνολικά 2337 συμμετέχοντες, οι λιγοστές έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να μην είναι αποτελεσματική στην ανακούφιση των οξέων συμπτωμάτων της ΛΑΣ. Τα αποδεικτικά στοιχεία δεν υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα του RICE μόνο, της κρυοθεραπείας μόνο ή της θεραπείας συμπίεσης μόνο για τη μείωση του πόνου, του οιδήματος ή την ενίσχυση της λειτουργικότητας του ασθενούς σε οξεία LAS. Κατά συνέπεια, κατά τη θεραπεία ασθενών με οξεία LAS, οι επαγγελματίες φυσικοθεραπευτές θα πρέπει να αξιολογούν προσεκτικά τη χρήση της κρυοθεραπείας και να λαμβάνουν υπόψη εναλλακτικές θεραπευτικές επιλογές(Vuurberg et al. 2018).

Φάρμακο

Τα ΜΣΑΦ μπορούν να χρησιμοποιηθούν από ασθενείς με οξεία ΛΑΣ για τη μείωση του πόνου και του οιδήματος, αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή, καθώς η χρήση τους συνδέεται με προβλήματα και μπορεί να εμποδίσει ή να καθυστερήσει τη φυσική διαδικασία επούλωσης του οργανισμού(Vuurberg et al. 2018).

Προπόνηση αντίστασης

Συνιστάται η μέτρηση της δύναμης της ποδοκνημικής άρθρωσης με τη χρήση φορητών δυναμόμετρων, δεδομένου ότι τα άτομα με χρόνια αστάθεια της ποδοκνημικής άρθρωσης παρουσιάζουν βλάβες στην περιοχήαυτή (Delahunt et al. 2019). Η στόχευση των ισχίων μπορεί να είναι κάτι που πρέπει να σκεφτούμε, δεδομένου ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι τα άτομα με χρόνια αστάθεια του αστραγάλου έχουν επίσης μειωμένη δύναμη στο ισχίο(McCann et al. 2017).

Άσκηση

Συνιστάται στους φυσικοθεραπευτές να ξεκινούν προγράμματα θεραπείας με ασκήσεις το συντομότερο δυνατό μετά από έναν οξύ τραυματισμό LAS, επειδή τα προγράμματα αυτά έχει αποδειχθεί ότι επιταχύνουν την αποκατάσταση και βελτιώνουν τα αποτελέσματα, ενώ παράλληλα μειώνουν τον κίνδυνο επαναλαμβανόμενων τραυματισμών και λειτουργικής αστάθειας του αστραγάλου. Ένα πρόγραμμα προπόνησης στο σπίτι μπορεί να μην είναι τόσο επιτυχημένο για ασθενείς με σοβαρά διαστρέμματα αστραγάλου όσο η επιβλεπόμενη φυσική θεραπεία, η οποία αυξάνει τη δύναμη και την ιδιοδεκτικότητα του αστραγάλου και επιτρέπει την ταχύτερη επιστροφή στην εργασία και τον αθλητισμό. Είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε κατά νου ότι ορισμένες μελέτες έχουν διαπιστώσει το αντίθετο, καταδεικνύοντας είτε ότι δεν υπάρχει όφελος από την προσθήκη θεραπείας με επιβλεπόμενη άσκηση στη συμβατική θεραπεία είτε ότι δεν υπάρχει καμία αλλαγή στην ισορροπία της στάσης μετά από θεραπεία με άσκηση. Εξαιτίας αυτού, τα προγράμματα θεραπείας με άσκηση θα πρέπει να προσαρμόζονται προσεκτικά με βάση τις ανάγκες των ασθενών και την ποσότητα παρακολούθησης(Vuurberg et al. 2018).

Θα μπορούσατε να αξιολογήσετε τη διόγκωση με τη μέθοδο του σχήματος των οκτώ για να δείτε αν υπάρχουν βελτιώσεις.

Επίσης, ο προσδιορισμός του επιπέδου δραστηριότητας του ατόμου πριν από τον τραυματισμό είναι ζωτικής σημασίας για την εξειδίκευση του προγράμματος προπόνησης(Delahunt et al. 2019).

Χειροθεραπεία

Είναι ιδανικό να συνδυάζεται η χειροθεραπεία, όπως οι κινητοποιήσεις των αρθρώσεων, με ένα πρόγραμμα άσκησης. Η άσκηση και οι κινητοποιήσεις φαίνεται να είναι προτιμότερες από την άσκηση μόνο στο σπίτι(Cleland et al. 2013). Βραχυπρόθεσμα, φαίνεται ότι αυξάνουν το εύρος κίνησης της ραχιαίας κάμψης και μειώνουν τον πόνο(Loudon et al. 2013).