Δυσκινησία της ωμοπλάτης | Διάγνωση & θεραπεία για φυσιοθεραπευτές

Εισαγωγή & Επιδημιολογία

Η δυσκινησία της ωμοπλάτης (η οποία μπορεί επίσης να αναφέρεται ως σύνδρομο SICK scapula) είναι μια μεταβολή ή απόκλιση στη φυσιολογική θέση ηρεμίας ή ενεργού θέσης της ωμοπλάτης κατά την κίνηση του ώμου. Μερικές φορές, η δυσκινησία της ωμοπλάτης αναφέρεται επίσης ως SICK scapula, που είναι ακρωνύμιο των λέξεων Scapular malposition, Inferior medial border prominence, Coracoid pain and malposition, and dysKinesis of scapular movement. Για τους περισσότερους ανθρώπους, η ωμοπλάτη κινείται με μη φυσιολογικούς τρόπους λόγω της επαναλαμβανόμενης χρήσης του ώμου. Για το λόγο αυτό, θα μπορούσε κανείς να μπει στον πειρασμό να αναρωτηθεί αν η δυσκινησία της ωμοπλάτης είναι μια λειτουργική προσαρμογή ή ένα παθολογικό πρότυπο που βλέπουμε σε ασθενείς με πόνο στον ώμο.

Σύμφωνα με τους McClure et al. (2011), η ωμοπλάτη εμφανίζει τις ακόλουθες κινήσεις, συμπεριλαμβανομένων των μέσων βαθμών κίνησής τους (συμπεριλαμβανομένης της τυπικής απόκλισης):

Μια σημαντική πτυχή κατά την εξέταση της κίνησης της ωμοπλάτης είναι ο ρυθμός της ωμοπλάτης - ή με άλλα λόγια - πόσο κινείται η ωμοπλάτη σε σχέση με το βραχιόνιο κατά την ανύψωση του βραχίονα. Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το ποιες κινήσεις στην ωμική ζώνη λαμβάνουν χώρα σε μια "υγιή" ωμοπλάτη σύμφωνα με τη βιβλιογραφία:

Το εβδομήντα επτά τοις εκατό των φυσιοθεραπευτών πιστεύει ότι μια αναλογία ωμοπλάτης-βραχιονίου 1:2 είναι φυσιολογική. Αυτό είναι που μαθαίνουμε στο σχολείο και αυτό που εμφανίζουμε και στα βίντεό μας(Kirby et al. 2007). Ωστόσο, η αναλογία 1:2 περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1944 σε ένα μόνο άτομο από τους Inman et al. (1996) και κόλλησε! Στην πραγματικότητα, οι έρευνες δείχνουν ότι οι αναλογίες ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με το φύλο, την ηλικία, την κυριαρχία του χεριού, το επίπεδο της κίνησης, την αμφίπλευρη ή μονόπλευρη κίνηση του χεριού, την ταχύτητα της κίνησης, τα διάφορα φορτία, τα διάφορα αθλήματα που ασκεί ο ασθενής, την κόπωση και τον πόνο.

Έτσι, στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να πούμε αξιόπιστα τι σημαίνει "φυσιολογικό "!

Στο βίντεο που ακολουθεί θα μάθετε για τη λειτουργία των διαφόρων μυών που δρουν στην ωμοπλάτη και για τις κλασικές "δυσλειτουργίες" της ωμοπλάτης που περιγράφονται στη βιβλιογραφία και τις πιθανές αιτίες που τις προκαλούν:

Πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχει μεγάλος επιπολασμός της δυσκινησίας της ωμοπλάτης στους μη υπεραποβιβασμένους αθλητές σε ποσοστό 33% και ακόμη μεγαλύτερος στους υπεραποβιβασμένους αθλητές σε ποσοστό 61% (Burn et al. 2016).
Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις, η δυσκινησία της ωμοπλάτης μπορεί να είναι μια λειτουργική προσαρμογή και όχι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην παθολογία του ώμου!
Από την άλλη πλευρά, οι Prezioso et al. (2018) πραγματοποίησαν μια διατομεακή μελέτη σε 661 νεαρούς ασυμπτωματικούς κολυμβητές ελίτ και διαπίστωσαν χαμηλό επιπολασμό της δυσκινησίας της ωμοπλάτης σε ποσοστό 8,5%.

Κλινική παρουσίαση & εξέταση

Εξέταση

Kibler et al. (2002) ήταν από τους πρωτοπόρους στην ταξινόμηση της δυσκινησίας της ωμοπλάτης. Μέχρι σήμερα, η ταξινόμηση κατά 4 τύπους είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος σε επιστημονικές μελέτες για να προσδιοριστεί αν οι συμμετέχοντες εμφανίζουν ή όχι δυσκινησία της ωμοπλάτης.
Παρακολουθήστε το βίντεο αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την ταξινόμηση με λεπτομέρειες:

Στον παρακάτω πίνακα μπορείτε να βρείτε μια επισκόπηση των 4 διαφορετικών τύπων και της κλινικής τους παρουσίασης σύμφωνα με τους Kibler et al. (2002).

Άλλες ορθοπεδικές δοκιμασίες για την αξιολόγηση της δυσκινησίας της ωμοπλάτης είναι:

• Δοκιμή υποστήριξης ωμοπλάτης
• Δοκιμή ανάσυρσης ωμοπλάτης

ΝΑ ΜΆΘΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΚΡΊΝΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΤΟΥ ΏΜΟΥ ΑΠΌ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΊΑ

• • Όνομα*
• • Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο*

Δ

Θεραπεία

Θα πρέπει να εστιάσετε στην προπόνηση κινητικού ελέγχου για να βελτιώσετε την κίνηση της ωμοπλάτης; McQuade et al. (2016) έγραψαν μια κριτική και θεωρητική προοπτική για τη σταθεροποίηση της ωμοπλάτης και συνοψίζουν τα εξής:

"Αν και ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι οι ασκήσεις σταθεροποίησης της ωμοπλάτης επηρεάζουν την ενεργοποίηση των ωμοπλατιαίων μυών (ST), δεν είναι γνωστό αν οι αυξήσεις στην ενεργοποίηση των μυών ST ή οι αλλαγές στις αναλογίες ενεργοποίησης μεταφράζονται σε μόνιμες βελτιώσεις του κινηματικού προτύπου. Συνολικά, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η προπόνηση κινητικού ελέγχου της ωμοπλάτης μπορεί να επηρεάσει λειτουργικά την ενεργοποίηση των μυών της ωμοπλάτης. Η εκμάθηση του συνειδητού ελέγχου της θέσης της ωμοπλάτης και η χρήση οπτικής βιοανάδρασης φαίνεται να είναι καλές μέθοδοι για την άμεση μεταβολή της ενεργοποίησης ή της κίνησης των μυών ST, ωστόσο η μακροπρόθεσμη κλινική σημασία και η δυνατότητα μεταφοράς σε καθημερινά λειτουργικά καθήκοντα παραμένουν άγνωστες".

Μια RCT από τους Turgut et al. (2017) συνέκριναν ασκήσεις ενδυνάμωσης+διάτασης της ωμικής ζώνης με ασκήσεις ενδυνάμωσης+διάτασης συν την προσθήκη ασκήσεων σταθεροποίησης της ωμοπλάτης. Αν και η ομάδα σταθεροποίησης παρουσίασε διαφορές στην εξωτερική στροφή, την οπίσθια κλίση και την ανοδική στροφή, και οι δύο ομάδες παρουσίασαν βελτίωση στις βαθμολογίες αυτοαναφερόμενου πόνου και αναπηρίας στον ίδιο βαθμό. Έτσι, ενώ θα μπορούσαμε(Turgut et al. 2017) ή μπορεί και όχι(McQuade et al. 2016) να μπορεί να επηρεάσει την κινηματική της ωμοπλάτης, φαίνεται ότι μπορεί να μην έχει σημασία για την έκβαση του ασθενούς σας με ώμο.

Επιπλέον, οι Shire et al. (2017) έκαναν μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση έξι RCTs με τέσσερις μελέτες που αξιολογούσαν ειδικές στρατηγικές άσκησης της ωμοπλάτης και δύο με μια ειδική στρατηγική ιδιοδεκτικότητας σε σύγκριση με γενικές ασκήσεις ώμου. Αναφέρουν ότι δεν βρέθηκε καμία σταθερή διαφορά μεταξύ των ομάδων θεραπείας σε αυτές τις έξι μελέτες όσον αφορά τον πόνο και τη λειτουργία. Πέντε από αυτές τις μελέτες αξιολογήθηκαν ως μέτριου βαθμού τεκμηρίωσης και μία ως χαμηλού βαθμού τεκμηρίωσης. Για το λόγο αυτό, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να υποστηρίζουν ή να αντικρούουν την αποτελεσματικότητα συγκεκριμένων στρατηγικών άσκησης με αντιστάσεις στην αποκατάσταση του συνδρόμου υποακρωμιαίας πρόσκρουσης.

Συμπερασματικά, η προσωπική μας προσέγγιση είναι να μην εστιάζουμε τόσο πολύ στην κινηματική της ωμοπλάτης, αλλά μάλλον στην ενδυνάμωση του στροφικού πετάλου και του ωμοπλατιαίου μυϊκού συστήματος. Μπορείτε να βρείτε μια διαβαθμισμένη προσέγγιση ασκήσεων για την ενδυνάμωση της ωμοπλάτης από την πρώιμη (μετεγχειρητική) αποκατάσταση έως την ενδιάμεση αποκατάσταση:

Μια άλλη άσκηση που στοχεύει στους ωμοπλάγιους μύες και ταυτόχρονα ενισχύει το στροφικό πέταλο είναι το Y-lift:

Θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον πόνο στον ώμο; Στη συνέχεια, ελέγξτε τα άρθρα στο ιστολόγιό μας και τις κριτικές έρευνας:

• Γιατί η αποκατάσταση του ώμου πρέπει να είναι σαν μια νόστιμη πίτσα
• Προκαλέστε πόνο για να ανακουφίσετε τον πόνο στον πόνο στον ώμο που σχετίζεται με το στροφικό πέταλο;
• Οι ανώτερες παγίδες - Υπερβολικά εκτιμημένες, υπερτιμημένες και πολύ παρεξηγημένες!
• Συντηρητικοί vs. Χειρουργική αντιμετώπιση ασθενών με ρήξεις στροφικού πετάλου

Αναφορές

Burn, M. B., McCulloch, P. C., Lintner, D. M., Liberman, S. R., & Harris, J. D. (2016). Επικράτηση της δυσκινησίας της ωμοπλάτης σε αθλητές με και χωρίς κεφαλή: συστηματική ανασκόπηση. Orthopaedic journal of sports medicine, 4(2), 2325967115627608.

Inman, V. T., & Abbott, L. C. (1996). Παρατηρήσεις σχετικά με τη λειτουργία της άρθρωσης του ώμου. Κλινική Ορθοπαιδική και σχετική έρευνα (1976-2007), 330, 3-12.

Kirby, K., Showalter, C., & Cook, C. (2007). Αξιολόγηση της σημασίας της γληνοβραχιόνιας περιφερικής μηχανικής από ασκούμενους φυσικοθεραπευτές. Physiotherapy Research International, 12(3), 136-146.

McClure, P. W., Michener, L. A., Sennett, B. J., & Karduna, A. R. (2001). Άμεση τρισδιάστατη μέτρηση της κινηματικής της ωμοπλάτης κατά τη διάρκεια δυναμικών κινήσεων in vivo. Journal of shoulder and elbow surgery, 10(3), 269-277.

McQuade, K. J., Borstad, J., & de Oliveira, A. S. (2016). Κριτική και θεωρητική προοπτική για τη σταθεροποίηση της ωμοπλάτης: τι σημαίνει πραγματικά και βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο;. Φυσικοθεραπεία, 96(8), 1162-1169.

McClure, P., Tate, A. R., Kareha, S., Irwin, D., & Zlupko, E. (2009). Μια κλινική μέθοδος για την αναγνώριση της δυσκινησίας της ωμοπλάτης, μέρος 1: αξιοπιστία. Journal of athletic training, 44(2), 160-164.

Preziosi Standoli, J., Fratalocchi, F., Candela, V., Preziosi Standoli, T., Giannicola, G., Bonifazi, M., & Gumina, S. (2018). Δυσκινησία της ωμοπλάτης σε νέους, ασυμπτωματικούς κολυμβητές ελίτ. Orthopaedic journal of sports medicine, 6(1), 2325967117750814.

Shire, A. R., Stæhr, T. A., Overby, J. B., Bastholm Dahl, M., Sandell Jacobsen, J., & Høyrup Christiansen, D. (2017). Ειδική ή γενική στρατηγική άσκησης για το σύνδρομο υποακρωμιαίας πρόσκρουσης - έχει σημασία; Συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση. BMC musculoskeletal disorders, 18(1), 1-18.

Turgut, E., Duzgun, I., & Baltaci, G. (2017). Επιδράσεις της άσκησης σταθεροποίησης της ωμοπλάτης στην κινηματική της ωμοπλάτης, την αναπηρία και τον πόνο στην υποακρωμιαία προσβολή: τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή. Archives of physical medicine and rehabilitation, 98(10), 1915-1923.