Τενοντίτιδα De Quervain | Διάγνωση & Θεραπεία
Τενοντίτιδα De Quervain | Διάγνωση & Θεραπεία
Εισαγωγή
Η νόσος του De Quérvain ή η στενωτική τενοντοσυνορίτιδα de Quérvain περιλαμβάνει ερεθισμό των τενόντων του μακρού απαγωγού πόλου (APL) και του βραχέος εκτείνοντος πόλου (EPB) εντός του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος του χεριού, καθώς διέρχονται μέσα από ένα διογκωμένο δικτυωτό σώμα του εκτείνοντος πόλου(Adams et al. 2015).
Συνήθως θεωρείται ότι η επαναλαμβανόμενη υπερφόρτωση του καρπού και του αντίχειρα είναι η αιτία της νόσου. Αυτό περιλαμβάνει δραστηριότητες που συνεπάγονται επαναλαμβανόμενη ωλένια απόκλιση, όπως το σφυροκόπημα, το σκι ανωμάλου δρόμου ή η ανύψωση(Moore 1997, Adams et al. 2015).
Οι παράγοντες κινδύνου για την πάθηση περιλαμβάνουν:
- Γυναικείο φύλο
- Ηλικία 35 - 55
- Εγκυμοσύνη ή μετά τον τοκετό και γαλουχία
- Αρθριτικές αλλοιώσεις του πρώτου μετακαρπίου
- Διαβήτης, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα
Επιδημιολογία
Ο επιπολασμός της πάθησης στο γενικό πληθυσμό εκτιμάται σε 5/1000 άτομα στους άνδρες και 13/1000 άτομα στις γυναίκες. Εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες ηλικίας 35 - 55 ετών και κυρίως κατά τη διάρκεια ή μετά την εγκυμοσύνη. Το τελευταίο μπορεί να σχετίζεται με την υψηλότερη έκφραση του υποδοχέα οιστρογόνων-β(Shen et al. 2015).
Επιπλέον, φαίνεται να υπάρχει συσχέτιση μεταξύ εκφυλιστικών καταστάσεων όπως η αρθρίτιδα του πρώτου μετακαρπίου και η νόσος de Quérvains(Stahl et al. 2013, Andreu et al. 2011).
Κλινική παρουσίαση & εξέταση
Σημεία & συμπτώματα
Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι ο πόνος στην κερκιδική πλευρά του καρπού. Αυτό επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων που περιλαμβάνουν ωλένια απόκλιση (με κλειστή γροθιά). Η λειτουργία του αντίχειρα είναι επίσης περιορισμένη λόγω του πόνου. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχει οίδημα γύρω από την κερκιδική στυλοειδή απόφυση(Goel et al. 2015).
Εξέταση
Συνήθως, το ιστορικό και η φυσική παρουσίαση της πάθησης παρέχουν αρκετή διαγνωστική αξία. Υπάρχουν δύο διαγνωστικές δοκιμασίες που περιγράφονται στη βιβλιογραφία.
Η δοκιμασία Finkelstein είναι η βασική δοκιμασία για τη διάγνωση της τενοντίτιδας de Quervain, αν και δεν είναι γνωστές οι τιμές και η εγκυρότητά της. Επομένως, η κλινική αξία αυτής της εξέτασης είναι αμφισβητήσιμη.
Για την εκτέλεση της δοκιμής οι Dawson et al. (2010) συνιστούν μια διαδικασία τριών σταδίων που είναι καλά ανεκτή και ικανή να διαγνώσει με ακρίβεια την τενοντίτιδα de Quervain. Για να εκτελέσετε τη δοκιμασία, έχετε το πάσχον άκρο του ασθενούς σας τεντωμένο έτσι ώστε ο καρπός να παραμένει στην άκρη του θεραπευτικού τραπεζιού, ο βραχίονας να είναι τοποθετημένος με την ωλένια πλευρά του αντιβραχίου πάνω στο τραπέζι και την ωλένια πλευρά του χεριού να κρέμεται από την άκρη. Το αντιβράχιο διατηρείται σε ουδέτερη θέση.
Στο πρώτο βήμα, ο πόνος του ασθενούς εκτιμάται με την υποβοηθούμενη από τη βαρύτητα ήπια ενεργή ωλένια απόκλιση στον καρπό. Αυτή η έκδοση είναι κατάλληλη για ασθενείς που παρουσιάζονται σε οξεία φάση. Η εξέταση αυτή είναι θετική εάν ο ασθενής αναφέρει επιδείνωση του πόνου στο άκρο της στυλοειδούς απόφυσης.
Εάν η πρώτη εκδοχή δεν προκαλεί πόνο, εφαρμόστε απαλά μια δύναμη απόκλισης στο χέρι που οδηγεί σε αυξημένη παθητική διάταση στο πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα. Και πάλι, η εξέταση αυτή είναι θετική εάν ο ασθενής αναφέρει επιδεινωμένο πόνο πάνω από τη στυλοειδή απόφυση.
Εάν το δεύτερο βήμα εξακολουθεί να μην προκαλεί, θα εκτελέσουμε την αρχική εκδοχή που περιγράφεται από τους Finkelstein et al., η οποία είναι κατάλληλη για ασθενείς σε χρόνιο στάδιο που είναι απίθανο να βιώσουν σημαντικό πόνο στα δύο πρώτα βήματα. Σε αυτό το τρίτο βήμα, πιάστε τον αντίχειρα και, στη συνέχεια, λυγίστε τον παθητικά στην παλάμη.
Ένα θετικό αποτέλεσμα της εξέτασης καταγράφεται εάν ο ασθενής αισθάνεται αυξημένο πόνο πάνω από το άκρο της στυλοειδούς απόφυσης. Η εκτέλεση της δοκιμής με αυτόν τον τρόπο υποτίθεται ότι δημιουργεί λιγότερα ψευδώς θετικά αποτελέσματα, καθώς είναι λιγότερο προκλητική από τη δοκιμή Eichhoff, η οποία συχνά συγχέεται με τη δοκιμή Finkelstein.
Στη βιβλιογραφία, υπάρχει μεγάλη σύγχυση σχετικά με την αρχική έκδοση του τεστ Finkelstein. Elliot et al. (1992) αναφέρουν ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ένα σφάλμα στην εκτέλεση του τεστ του Finklestein έχει παρεισφρήσει στην αγγλική βιβλιογραφία σε εγχειρίδια και περιοδικά. Αυτό το σφάλμα μπορεί να προκαλέσει ψευδώς θετική απάντηση και αν βασιστεί σε αυτό μπορεί να γίνει λάθος διάγνωση που θα οδηγήσει σε ακατάλληλη χειρουργική επέμβαση. Το σφάλμα που έχει εισχωρήσει στη βιβλιογραφία είναι στην πραγματικότητα το τεστ του Eichhoff. Επειδή δεν έχουν διεξαχθεί ποτέ μελέτες εγκυρότητας για το τεστ αυτό, η κλινική του χρήση είναι αμφισβητήσιμη.
Για να εκτελέσετε αυτή τη δοκιμασία, ζητήστε από τον ασθενή σας να τεντώσει το πάσχον άκρο του και να το ακουμπήσει στο τραπέζι θεραπείας, έτσι ώστε ο καρπός να κρέμεται από το τραπέζι. Στη συνέχεια, ζητήστε του να κάνει μια γροθιά με τον αντίχειρα μέσα στη γροθιά του, να σταθεροποιήσει το αντιβράχιο στο τραπέζι και να αποκλίνει απαλά τον καρπό προς την ωλένια πλευρά.
Η δοκιμασία αυτή είναι θετική εάν ο ασθενής σας αισθάνεται πόνο πάνω από τους τένοντες του εκτείνοντος βραχίονα του πόλου και του απαγωγού μακρού πόλου, οι οποίοι σχηματίζουν τη μεσαία βάση της ανατομικής ταμπακιέρας.
Λόγω της πολύ προκλητικής φύσης του, το τεστ του Eichhoff μπορεί να προκαλέσει πολλά ψευδώς θετικά αποτελέσματα, γι' αυτό συνιστούμε να εκτελείτε μάλλον την αρχική έκδοση του τεστ Finkelstein.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΉΣΤΕ ΔΎΟ 100% ΔΩΡΕΆΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΆ ΣΕΜΙΝΆΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΌΝΟ ΣΤΟΝ ΏΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΌΝΟ ΣΤΗΝ ΩΛΈΝΗ-ΠΛΕΥΡΆ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΎ
