• Οι πονοκέφαλοι αποτελούν συχνό σύμπτωμα σε ασθενείς με πρωτοπαθή αυχενικό πόνο, με πάνω από το 60% να αναφέρουν ταυτόχρονο πονοκέφαλο.
• Διαφοροποιούνται σε πρωτοπαθείς (π.χ. ημικρανίες, πονοκέφαλοι τύπου τάσης, αθροιστικοί πονοκέφαλοι) και δευτεροπαθείς (που προκαλούνται από άλλη πάθηση, όπως δυσλειτουργία της ΚΓΔ ή πόνος στον αυχένα).

• Οι κεφαλαλγίες τύπου τάσης (ΚΤΤ) είναι η πιο συχνή μορφή κεφαλαλγίας στους ενήλικες παγκοσμίως, με μέσο επιπολασμό 42%.
• Η ΤΘ μπορεί να είναι σπάνια επεισοδιακή, συχνή επεισοδιακή ή χρόνια.

• Η διάγνωση απαιτεί τουλάχιστον δύο από τα ακόλουθα: αμφοτερόπλευρη εντόπιση, πιεστική/σφιγκτική ποιότητα (όχι παλλόμενη), ήπια έως μέτρια ένταση, που δεν επιδεινώνεται από τη σωματική δραστηριότητα, χωρίς ναυτία/έμετο και το πολύ μία από τις φωτοφοβίες ή φωνοφοβίες.

• Διαφορές στην πρόκληση, το αυχενικό εύρος κίνησης, την αντοχή των μυών του αυχένα και τη θέση του κεφαλιού προς τα εμπρός σε σύγκριση με υγιείς μάρτυρες.
• Οι δοκιμασίες πρόκλησης αναδημιουργούν οικείο πόνο, υποδεικνύοντας νοσηρότητα στις αυχενικές δομές. Δοκιμή Watson για τον αναφερόμενο πόνο
• Δοκιμή αντοχής του αυχένα
• Δοκιμή κάμψης-στροφής για την άνω αυχενική περιστροφή
• Αξιολόγηση της πρόσθιας στάσης του κεφαλιού (FHP).

• Εκπαίδευση κρανιοτραχηλικής κάμψης (CCFT): Van Ettekoven et al. (2006) διαπίστωσαν ότι το CCFT σε συνδυασμό με φυσιοθεραπεία μείωσε τη συχνότητα, τη διάρκεια και την ένταση του πονοκεφάλου σε σύγκριση με τη φυσιοθεραπεία μόνο.
• Χειροθεραπεία (MT): Castien et al. (2011, 2013) έδειξαν ότι η ΜΤ, συμπεριλαμβανομένης της κινητοποίησης/χειρισμού της σπονδυλικής στήλης, της διόρθωσης της στάσης του σώματος και των κρανιοϊνιακών ασκήσεων, μείωσε σημαντικά τη συχνότητα του πονοκεφάλου και βελτίωσε την αυχενική λειτουργία.
• Ισομετρική δύναμη καμπτήρων αυχένα: Castien et al. (2015) συσχέτισαν την αυξημένη ισομετρική δύναμη των καμπτήρων του αυχένα με μειωμένα κατώφλια πίεσης-πονού, υποδεικνύοντας μειωμένη περιφερική και κεντρική ευαισθητοποίηση σε ασθενείς με χρόνια ΤΘ.
• Τεχνικές χειροκίνητης πίεσης (MTP): Αποδεικνύεται ότι μειώνει τον πόνο και αυξάνει το εύρος κίνησης του άνω αυχένα. Οι τεχνικές στοχεύουν στον μείζονα οπίσθιο ορθό κεφαλόδεσμο και στις άνω αυχενικές αρθρώσεις, παρέχοντας νοσηρά ερεθίσματα για τη μείωση του πόνου μέσω νευρολογικών οδών.

Caneiro, J. P., O'Sullivan, P., Burnett, A., Barach, A., O'Neil, D., Tveit, O., & Olafsdottir, K. (2010). Η επίδραση των διαφορετικών καθιστικών στάσεων στη στάση του κεφαλιού/λαιμού και στη μυϊκή δραστηριότητα. Manual therapy, 15(1), 54-60.

Castien, R. F., Van Der Windt, D. A., Grooten, A., & Dekker, J. (2011). Αποτελεσματικότητα της χειροθεραπείας για τη χρόνια κεφαλαλγία τύπου τάσης: μια πραγματιστική, τυχαιοποιημένη, κλινική δοκιμή. Cephalalgia, 31(2), 133-143.

Castien, R., Blankenstein, A., Van Der Windt, D., Heymans, M. W., & Dekker, J. (2013). The working mechanism of manual therapy in participants with chronic tension-type headache. journal of orthopaedic & sports physical therapy, 43(10), 693-699.

Castien, R., Blankenstein, A., & De Hertogh, W. (2015). Ο πόνος πίεσης και η ισομετρική δύναμη των καμπτήρων του αυχένα σχετίζονται με τη χρόνια κεφαλαλγία τύπου τάσης. Ιατρός του πόνου, 18(2), E201-E205.

Van Ettekoven, H., & Lucas, C. (2006). Αποτελεσματικότητα της φυσικοθεραπείας που περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα κρανιο-τραχηλικής εκπαίδευσης για την κεφαλαλγία τύπου τάσης- μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή. Cephalalgia, 26(8), 983-991.

Fernandez-de-Las-Penas, C., Alonso-Blanco, C., Cuadrado, M. L., & Pareja, J. A. (2006). Προσανατολισμένη στάση του κεφαλιού και κινητικότητα του αυχένα στη χρόνια κεφαλαλγία τύπου τάσης: τυφλή, ελεγχόμενη μελέτη. Cephalalgia, 26(3), 314-319.

Hall, T., Briffa, K., Hopper, D., & Robinson, K. (2010). Μακροχρόνια σταθερότητα και ελάχιστη ανιχνεύσιμη αλλαγή της δοκιμασίας αυχενικής κάμψης-στροφής. journal of orthopaedic & sports physical therapy, 40(4), 225-229.

Hall, T. M., Briffa, K., Hopper, D., & Robinson, K. (2010). Συγκριτική ανάλυση και διαγνωστική ακρίβεια της δοκιμασίας αυχενικής κάμψης-στροφής. The journal of headache and pain, 11(5), 391-397.

Harman, K., Hubley-Kozey, C. L., & Butler, H. (2005). Αποτελεσματικότητα ενός προγράμματος άσκησης για τη βελτίωση της πρόσθιας στάσης του κεφαλιού σε φυσιολογικούς ενήλικες: τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη δοκιμή 10 εβδομάδων. Journal of Manual & Manipulative Therapy, 13(3), 163-176.

Lee, C. H., Lee, S., & Shin, G. (2017). Αξιοπιστία της αξιολόγησης της πρόσθιας στάσης του κεφαλιού κατά την καθιστή, όρθια, περπατητή και δρομική στάση. Επιστήμη της ανθρώπινης κίνησης, 55, 81-86.

Mingels, S., Dankaerts, W., & Granitzer, M. (2019). Υπάρχει υποστήριξη για το παράδειγμα "η στάση της σπονδυλικής στήλης ως έναυσμα για τον επεισοδιακό πονοκέφαλο"; Μια ολοκληρωμένη ανασκόπηση. Τρέχουσες αναφορές για τον πόνο και τον πονοκέφαλο, 23, 1-8.

Nemmers, T. M., Miller, J. W., & Hartman, M. D. (2009). Μεταβλητότητα της πρόσθιας στάσης του κεφαλιού σε υγιείς ηλικιωμένες γυναίκες που ζουν στην κοινότητα. Journal of geriatric physical therapy, 32(1), 10-14.

Ogince, M., Hall, T., Robinson, K., & Blackmore, A. M. (2007). Η διαγνωστική εγκυρότητα της δοκιμασίας αυχενικής κάμψης-περιστροφής στην αυχενογενή κεφαλαλγία που σχετίζεται με το C1/2. Manual therapy, 12(3), 256-262.

Olesen, J. (2018). Διεθνής ταξινόμηση των διαταραχών κεφαλαλγίας. The Lancet Neurology, 17(5), 396-397.

Stovner, L. J., Hagen, K., Jensen, R., Katsarava, Z., Lipton, R. B., Scher, A. I., ... & Zwart, J. A. (2007). Η παγκόσμια επιβάρυνση από τον πονοκέφαλο: τεκμηρίωση του επιπολασμού του πονοκεφάλου και της αναπηρίας παγκοσμίως. Cephalalgia, 27(3), 193-210.