Εισαγωγή

Διαφορετική ορολογία για ουσιαστικά το ίδιο θέμα: γλουτιαία θυλακίτιδα, γλουτιαία τενοντοπάθεια, σύνδρομο πόνου του μεγαλύτερου τροχαντήρα.

Το σύνδρομο πόνου στον μείζονα τροχαντήρα (GTPS) είναι ένα διαδεδομένο παράπονο του ισχίου σε γυναίκες ηλικίας μεταξύ 45 και 63 ετών. Σαφή στοιχεία για τη συντηρητική αντιμετώπιση παραμένουν μέχρι σήμερα ασύλληπτα. Μόνο μία μελέτη πριν από τη δημοσίευση της παρούσας μελέτης διερεύνησε ένα πρόγραμμα άσκησης που ήταν μακροπρόθεσμα ανώτερο από τις ενέσεις κορτικοστεροειδών και τα κρουστικά κύματα. Τόσο τα προγράμματα έκκεντρης όσο και τα προγράμματα βαριάς αργής αντίστασης έχουν αποδειχθεί χρήσιμα σε άλλες τενοντοπάθειες των κάτω άκρων. Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν ισχυρά στοιχεία υπέρ της άσκησης έναντι μιας αξιόλογης εικονικής παρέμβασης. Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο να καλύψει αυτό το κενό στοιχείων.

Μέθοδοι

Πραγματοποιήθηκε μια τυφλή από τους συμμετέχοντες ελεγχόμενη δοκιμή με πρωταρχικό σημείο έκβασης τις 12 εβδομάδες και παρακολούθηση έως τις 52 εβδομάδες. Αποκλείστηκαν οι ασθενείς που έλαβαν τοπική ένεση τις τελευταίες 12 εβδομάδες, υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση στην πάσχουσα πλευρά ή είχαν οποιαδήποτε άλλη πάθηση των μυοσκελετικών, νευρολογικών ή καρδιοαναπνευστικών παθήσεων που επηρέαζε την ικανότητά τους να συμμετάσχουν. Οι ασθενείς συμπεριλήφθηκαν μετά από μια εκ των προτέρων ανάλυση ισχύος και τυχαιοποιήθηκαν είτε σε ένα πρόγραμμα γλουτιαίας φόρτισης είτε σε ένα πρόγραμμα εικονικής άσκησης, και οι δύο ομάδες έλαβαν εκπαίδευση σχετικά με το GTPS. Οι πληροφορίες περιλάμβαναν γενικές πληροφορίες για την τενοντοπάθεια των γλουτιαίων, όπως: τη φύση των τενοντοπαθειών, συμβουλές για το πώς να κάθεστε, να κοιμάστε και να στέκεστε με την ελάχιστη δυνατή πρόκληση, καθώς και διαβεβαίωση ότι πρέπει να παραμείνετε δραστήριοι.

Η στοχευόμενη ομάδα γλουτιαίων έκανε τις παρακάτω ασκήσεις:

Η ομάδα εικονικών ασκήσεων, ωστόσο, εκτελούσε ασκήσεις που ήταν απίθανο να επιβαρύνουν επαρκώς τον γλουτιαίο τένοντα:

Το κύριο μέτρο έκβασης ήταν το VISA-G, το οποίο είναι ένα μέτρο έκβασης που αναφέρεται από τον ασθενή για τον πόνο και τη λειτουργία. Άλλες δευτερεύουσες μετρήσεις αποτελεσμάτων δεν θα συζητηθούν λεπτομερώς, καθώς αυτό δεν ήταν ο πρωταρχικός στόχος της μελέτης και η στατιστική ισχύς δεν επαρκεί.

Αποτελέσματα

Και οι δύο ομάδες βελτιώθηκαν σημαντικά από την αρχική τιμή στις 12 και 52 εβδομάδες σε όλα τα αποτελέσματα εκτός από την αθλητική υποενότητα LHPQ. Ωστόσο, δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των ομάδων για καμία μεταβλητή. Η ομάδα μελέτης διεξήγαγε μια "ανάλυση ανταποκριτών", δηλαδή οι συμμετέχοντες που ανέφεραν 5+ βαθμούς στη συνολική αξιολόγηση της αλλαγής αναλύθηκαν ξεχωριστά από τις αντίστοιχες ομάδες. Βρέθηκαν σημαντικές διαφορές υπέρ των ατόμων που ανταποκρίθηκαν στην ομάδα γλουτιαίας φόρτισης σε σύγκριση με τα άτομα που ανταποκρίθηκαν στην ομάδα εικονικής φόρτισης για όλες τις μετρήσεις έκβασης εκτός από την αθλητική υποενότητα LHPQ και το AQOL.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Είναι εύκολο να πούμε, "Και λοιπόν; Είναι μόνο μια δίκη". Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτό δεν θα συμβεί και σε άλλες τενοντοπάθειες. Δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ να φορτώνουμε την πληγείσα περιοχή; Όχι. Ενώ άλλες δοκιμές τενοντοπάθειας έχουν συνήθως υψηλότερο όγκο και ένταση εργασίας συγκεκριμένων τενόντων, αυτή η δοκιμή είχε αναμφισβήτητα χαμηλό όγκο εργασίας συγκεκριμένων τενόντων σε χαμηλή έως μέτρια ένταση στην ομάδα των γλουτιαίων. Ίσως τα κίνητρα απλώς δεν ήταν επαρκή. Ένα άλλο πράγμα που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι οι ασκήσεις έπρεπε να εκτελούνται δύο φορές την ημέρα, κάτι που μπορεί να είναι πολύ. Τι αποτελέσματα θα είχαμε αν σχεδόν όλες οι ασκήσεις επιβάρυναν τον γλουτιαίο τένοντα και όχι μόνο το ένα τρίτο από αυτές; Τι θα γινόταν αν αφήναμε τις ασκήσεις τετρακέφαλου και γάμπας και τις αντικαθιστούσαμε με ασκήσεις γλουτών; Ας μην πετάξουμε το μωρό μαζί με το νερό της μπανιέρας.

Μίλα μου για σπασίκλες

Η συνολική ποιότητα της μελέτης ήταν αρκετά καλή. Οι συμμετέχοντες ήταν τυφλοί για την κατανομή και μετά από μία εβδομάδα, κανένας συμμετέχων δεν ήταν σίγουρος για την κατανομή. Η ισχύς της μελέτης υπολογίστηκε εκ των προτέρων για την ανίχνευση ενός μεσαίου τυποποιημένου μεγέθους επίδρασης (0,8) στο VISA-G. Γνωρίζοντας αυτό, η μελέτη ήταν ανεπαρκώς τροφοδοτημένη για να ανιχνεύσει σημαντικές αλλαγές σε οποιαδήποτε δευτερεύουσα μέτρηση έκβασης ή στην πρωτογενή μέτρηση εκτός από το χρονικό σημείο των 12 εβδομάδων. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε σφάλματα τύπου 2 και ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα. Η μελέτη δεν διόρθωσε τις πολλαπλές συγκρίσεις, αν και αυτό θα είχε επίδραση κυρίως στα σφάλματα τύπου 1. Όταν οι ομάδες θα διέφεραν μετά την τυχαιοποίηση, τα χαρακτηριστικά θα συμπεριλαμβάνονταν ως συνδιακυμάνσεις στις αναλύσεις.

Οι ασκήσεις χορηγήθηκαν από 23 διαφορετικούς φυσιοθεραπευτές, οι οποίοι έλαβαν τρίωρη εκπαίδευση. Ενώ η εκπαίδευση μπορεί να αποτελεί πλεονέκτημα, το γεγονός ότι υπήρχε τόσο μεγάλη ποικιλία φυσιοθεραπευτών μπορεί να θεωρηθεί περιορισμός για την εσωτερική εγκυρότητα, αυξάνοντας όμως την εξωτερική εγκυρότητα. Οι ασκήσεις της μελέτης θεωρήθηκαν ασκήσεις ενδυνάμωσης, ωστόσο, δεν ελήφθησαν μετρήσεις δύναμης κατά την έναρξη ή την παρακολούθηση. Έγιναν πιο δυνατοί; Είναι απαραίτητο αυτό;

Λαμβάνοντας υπόψη το πρόγραμμα άσκησης, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι ασκήσεις δεν αποτέλεσαν επαρκές ερέθισμα για τον τένοντα. Εξετάζοντας τα συμπληρωματικά δεδομένα, για την ομάδα άσκησης γλουτιαίου οστού είχε συνταγογραφηθεί μία άσκηση γλουτιαίου οστού. Η εξέλιξη έγινε σαφής και ενθαρρύνθηκε, ωστόσο μια άσκηση (2-4 σετ, 5-15 επαναλήψεις, δύο φορές την ημέρα) μπορεί να μην ήταν αρκετή ή ο όγκος συνολικά να ήταν πολύ μεγάλος. Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία σχετικά με αυτό. Σίγουρα όχι, αν αναλογιστεί κανείς ότι η δίκη διεξήχθη το 2016. Οι συγγραφείς στήριξαν την επιλογή των ασκήσεων στην κλινική λογική και στα δεδομένα ΗΜΓ. Ο κλινικός συλλογισμός μπαίνει στις ασκήσεις της γάμπας και των τετρακέφαλων, στην κινητική αλυσίδα. Μήπως θα έπρεπε να είχαν επιλέξει το φρούτο που κρέμεται χαμηλά και να είχαν συνταγογραφήσει υψηλότερους όγκους και/ή υψηλότερη ένταση για τον γλουτιαίο τένοντα, "αγνοώντας" την κινητική αλυσίδα για λόγους χρόνου; Μήπως οι συμμετέχοντες θα ήταν καλύτερα με ημέρες ξεκούρασης για πιθανή DOMS, απόκριση κολλαγόνου και σκοπούς χρόνου,...; Υπάρχουν πολλά ερωτήματα, όπως συμβαίνει με κάθε επιστημονική εργασία.

Μηνύματα για το σπίτι

• Υπάρχει ακόμη αβεβαιότητα σχετικά με την ιδιαιτερότητα της άσκησης στις τενοντοπάθειες
• Η εκπαίδευση θα μπορούσε να είναι επαρκής, δεδομένου ότι και οι δύο ομάδες βελτιώθηκαν εξίσου και είχαν κοινό το ενημερωτικό φυλλάδιο
• Απαιτούνται περισσότερες δοκιμές με διαφορετικές παραμέτρους

Αναφορά

Ganderton, C., Semciw, A., Cook, J., Moreira, E., & Pizzari, T. (2018). Γλουτιαία φόρτιση έναντι εικονικών ασκήσεων για τη βελτίωση του πόνου και της δυσλειτουργίας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με σύνδρομο μείζονος τροχαντήρα: τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή. Journal of Women's Health, 27(6), 815-829.