Εισαγωγή

Η κήλη του οσφυϊκού δίσκου (LDH), συχνότερη στις περιοχές L4-L5 και L5-S1, αποτελεί σημαντική αιτία χαμηλά στην πλάτη και ραχιαίου πόνου λόγω συμπίεσης νευρικής ρίζας. Οι θεραπευτικές στρατηγικές είναι είτε χειρουργικές είτε συντηρητικές, με τις τελευταίες να περιλαμβάνουν φάρμακα, ενέσεις, ανάπαυση, άσκηση και χειροθεραπείες. Μεταξύ αυτών, η κινητοποίηση της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνει ήπιες, παθητικές κινήσεις των αρθρώσεων που μπορούν να μειώσουν τη δυσκαμψία, να βελτιώσουν τη μηχανική λειτουργία και να προκαλέσουν βραχύβια νευροφυσιολογικά αποτελέσματα, όπως η ανακούφιση από τον πόνο. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει οφέλη, κυρίως από νευροφυσιολογικούς μηχανισμούς, της κινητοποίησης για τον πόνο και τη λειτουργία σε ασθενείς με LDH και χαμηλά στην πλάτη και ότι η υποχώρηση της κήλης είναι δυνατή με συντηρητική θεραπεία.

Το μεγαλύτερο μέρος της τρέχουσας βιβλιογραφίας, όπως συζητείται σε αυτή την ανασκόπηση του άρθρου, υποδηλώνει ότι η αποτελεσματικότητα της χειροθεραπείας εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από βραχυπρόθεσμους νευροφυσιολογικούς μηχανισμούς και όχι από δομικές ή μηχανικές αλλαγές. Αυτή η μελέτη διερευνά με μοναδικό τρόπο την κινητοποίηση για την υποχώρηση της κήλης αξιολογώντας εάν οι τεχνικές πολλαπλών κατευθύνσεων, όταν συνδυάζονται με ασκήσεις σταθεροποίησης, μπορούν να προκαλέσουν μετρήσιμες δομικές αλλαγές. Συγκεκριμένα, διερευνάται η επίδρασή τους σε ακτινολογικές παραμέτρους όπως το μέγεθος της κήλης, το ύψος του δίσκου και η απόσταση των αρθρώσεων των πελμάτων, παράλληλα με κλινικές εκβάσεις όπως ο πόνος, η λειτουργία, η κινητικότητα και η ευλυγισία.

Μέθοδοι

Σχεδιασμός μελέτης

Αυτή η έρευνα ήταν μια μονότυφλη, τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική δοκιμή που διεξήχθη στην κλινική φυσικοθεραπείας εξωτερικών ιατρείων. Οι συμμετέχοντες τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες:

• Ομάδα παρέμβασης: Σπονδυλική στήλη κινητοποίηση για παλινδρόμηση της δισκοκήλης + ασκήσεις σταθεροποίησης
• Ομάδα ελέγχου: ασκήσεις σταθεροποίησης μόνο

Δεν επιτρεπόταν πρόσθετη φυσιοθεραπεία ή φαρμακευτική αγωγή κατά τη διάρκεια της περιόδου θεραπείας.

Κριτήρια ένταξης

• Επιβεβαιωμένη κήλη οσφυϊκού δίσκου (LDH) με μαγνητική τομογραφία και διάγνωση ιατρού
• Βαθμολογία πόνος ≥ 3 στην οπτική αναλογική κλίμακα
• Επίμονος πόνος για τουλάχιστον 8 εβδομάδες
• Ηλικία μεταξύ 18 και 65 ετών

Κριτήρια αποκλεισμού

• Προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη
• Αυτοάνοσες ασθένειες
• Σπονδυλολίσθηση
• Κατάγματα σπονδυλικής στήλης
• Καρδιακές παθολογίες
• Ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου
• Σύνδρομο ιππουρίδας
• Τρέχουσα χρήση φαρμάκων κατά του πόνου
• Φλεγμονή της σπονδυλικής στήλης
• Όγκοι της σπονδυλικής στήλης
• COVID-19
• Εγκυμοσύνη

Μέγεθος δείγματος και τυχαιοποίηση

Το μέγεθος του δείγματος υπολογίστηκε με βάση τα πιλοτικά δεδομένα, με 16 συμμετέχοντες ανά ομάδα να απαιτούνται για την επίτευξη ισχύος 80% σε επίπεδο σφάλματος 5%. Χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος δειγματοληψίας χιονοστιβάδας και ακολούθησε τυχαία κατανομή στις ομάδες παρέμβασης ή ελέγχου. Συνολικά 40 άτομα πληρούσαν αρχικά τις απαιτήσεις επιλεξιμότητας. Λόγω αποσύρσεων (εγκυμοσύνη, μετεγκατάσταση ή απροσδιόριστοι λόγοι), 32 συμμετέχοντες (26 άνδρες, 6 γυναίκες) ολοκλήρωσαν τη μελέτη.

Τυχαιοποίηση και τύφλωση

Οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν τυχαία στις ομάδες παρέμβασης ή ελέγχου (1:1) χρησιμοποιώντας σφραγισμένους φακέλους. Τόσο οι συμμετέχοντες όσο και ο ακτινολόγος/στατιστικός ήταν τυφλοί ως προς την ανάθεση των ομάδων, ενώ ο ίδιος φυσιοθεραπευτής διεξήγαγε όλες τις κινητοποιήσεις και τις κλινικές αξιολογήσεις.

Χρονοδιάγραμμα μέτρησης

Οι αξιολογήσεις πραγματοποιήθηκαν σε τρεις χρονικές στιγμές: πριν από τη θεραπεία (Τ1), μετά τη θεραπεία (Τ2) και σε τρίμηνη παρακολούθηση (Τ3).

Βασικά και πρωτογενή αποτελέσματα

Τα δημογραφικά δεδομένα περιλάμβαναν τη διάγνωση, την ηλικία, το φύλο, το ύψος, το βάρος και τον ΔΜΣ. Οι μαγνητικές τομογραφίες, που διενεργήθηκαν πριν και μετά τη θεραπεία από τυφλό ακτινολόγο, μέτρησαν το ύψος του δίσκου, το πάχος της κήλης και την απόσταση της άρθρωσης των πελμάτων. Σε περιπτώσεις πολλαπλών κήλων, αναλύθηκε το πιο σοβαρό επίπεδο.

Αξιολόγηση του πόνου

Η μελέτη ποσοτικοποίησε τα επίπεδα πόνου των συμμετεχόντων χρησιμοποιώντας την οπτική αναλογική κλίμακα (VAS), ένα επικυρωμένο και αξιόπιστο εργαλείο. Το VAS είναι μια γραμμή που αγκυρώνεται από τις περιγραφές "κανένας πόνος" στο ένα άκρο και "έντονος πόνος" στο άλλο. Οι ασθενείς ανέφεραν μόνοι τους το τρέχον επίπεδο πόνου σημειώνοντας ένα σημείο κατά μήκος αυτής της γραμμής. Η προκύπτουσα μέτρηση, που λαμβάνεται από το τελικό σημείο 'χωρίς πόνο' έως το σημάδι του ασθενούς, παρείχε μια αριθμητική τιμή για την ένταση του πόνου.

Αξιολόγηση του εύρους κίνησης

Το εύρος κίνησης της άρθρωσης του ισχίου μετρήθηκε αντικειμενικά με τη χρήση επικυρωμένης δοκιμής ανύψωσης του ίσιου ποδιού (SLRT) σε συνδυασμό με ψηφιακό κλίσιμόμετρο. Για τη δοκιμή αυτή, ο συμμετέχων βρισκόταν σε ύπτια θέση με το κλίσιμόμετρο τοποθετημένο στην κνήμη. Με το γόνατο να διατηρείται σε πλήρη έκταση, το ισχίο κάμπτονταν. Η δοκιμή θεωρήθηκε θετική και η γωνία καταγράφηκε στο σημείο όπου ο συμμετέχων αισθανόταν πόνο στο κάτω άκρο. Για να διασφαλιστεί η ακρίβεια και να καταγραφεί το μέγιστο εύρος, η δοκιμασία εκτελέστηκε τρεις φορές, με την υψηλότερη τιμή να χρησιμοποιείται για ανάλυση.

Αξιολόγηση της ευελιξίας

Η οσφυϊκή ευκαμψία αξιολογήθηκε με τη χρήση της επικυρωμένης δοκιμασίας Sit and Reach Test. Οι συμμετέχοντες κάθονταν με τα πόδια ίσια και τα πέλματα επίπεδα πάνω σε μια σανίδα δοκιμής. Στη συνέχεια έγειραν προς τα εμπρός από τη μέση, σπρώχνοντας μια σανίδα μέτρησης με τις άκρες των δακτύλων τους, διατηρώντας παράλληλα ίσια τα γόνατα, και κράτησαν την τελική θέση για 1-2 δευτερόλεπτα. Η απόσταση που επιτεύχθηκε μετρήθηκε σε εκατοστά. Η διαδικασία αυτή επαναλήφθηκε τρεις φορές και ο μέσος όρος αυτών των αποστάσεων υπολογίστηκε και καταγράφηκε για την ανάλυση δεδομένων.

Πρωτόκολλο παρέμβασης

Η μελέτη περιελάμβανε σχεδιασμό δύο ομάδων για τη σύγκριση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας. Η ομάδα ελέγχου έλαβε ένα πρόγραμμα μόνο με ασκήσεις σταθεροποίησης. Αντίθετα, η ομάδα παρέμβασης υποβλήθηκε στις ίδιες ασκήσεις σταθεροποίησης, αλλά με την προσθήκη τεχνικών κινητοποίησης της σπονδυλικής στήλης που εφαρμόστηκαν προηγουμένως. Όλο το θεραπευτικό σχήμα διεξήχθη σε δέκα συνεδρίες, προγραμματισμένες δύο φορές την εβδομάδα για πέντε εβδομάδες. Η παρέμβαση ξεκίνησε με εκπαίδευση σχετικά με τις ασφαλείς κινήσεις της σπονδυλικής στήλης και την επίγνωση της ουδέτερης θέσης της σπονδυλικής στήλης, τονίζοντας τον ρόλο των βαθιών σταθεροποιητικών μυών στη διατήρηση αυτής της ευθυγράμμισης. Υπό την επίβλεψη φυσιοθεραπευτή, οι συμμετέχοντες εξασκήθηκαν στην ενεργοποίηση αυτών των μυών διατηρώντας την ουδετερότητα της σπονδυλικής στήλης. Η προπόνηση στη συνέχεια εξελισσόταν σε στάδια: πρώτα εξασφάλιση της σωστής ενεργοποίησης και ελέγχου, στη συνέχεια ανάπτυξη αντοχής μέσω αυξημένων επαναλήψεων και τέλος ενίσχυση της δύναμης με την προσθήκη αντίστασης ή τροποποίηση του μοχλοβραχίονα. Καθ' όλη τη διάρκεια, παρέχονταν ανατροφοδότηση για να εξασφαλιστεί η ασφαλής και ακριβής εκτέλεση.

Ασκήσεις σταθεροποίησης: Ασκήσεις σταθεροποίησης: 

Πρόκειται για ένα προοδευτικό πρόγραμμα τριών φάσεων υπό την επίβλεψη φυσιοθεραπευτή.

Φάση 1 επικεντρώθηκε στην ενεργοποίηση των τοπικών βαθιών μυών του πυρήνα (εγκάρσιος κοιλιακός μυς και πολύπλευρος μυς) με ασκήσεις όπως η διατήρηση ουδέτερων θέσεων σε ύπτια και πρηνή θέση, η διάταση του piriformis και η βασική γεφυροποιία. 

Φάση 2 αυξημένη πολυπλοκότητα με ασκήσεις όπως γέφυρες με ένα πόδι και ανυψώσεις σταυρωτών βραχιόνων-ποδιών σε πρηνή και έρπουσα θέση. 

Φάση 3 εισήγαγε δυναμικές κινήσεις, συμπεριλαμβανομένων των μίνι-κουάτ, των εκτάσεων των ποδιών σε μπάλα σταθερότητας και των πλευρικών γεφυρών.

Στους συμμετέχοντες δόθηκαν φυλλάδια και, μετά την επίσημη περίοδο θεραπείας, τους συμβούλευσαν να συνεχίσουν τις ασκήσεις στο σπίτι μέχρι την τρίμηνη παρακολούθηση, με εβδομαδιαία τηλεφωνική παρακολούθηση από την ερευνητική ομάδα.

Πρακτικές κινητοποίησης της σπονδυλικής στήλης: Πρακτικές κινητοποίησης της σπονδυλικής στήλης:

Το κινητοποίηση για την παλινδρόμηση της δισκοκήλης συνιστώσα αποτελούνταν από τρεις συγκεκριμένες τεχνικές, που περιγράφονται ως εκτελούμενες με τον τρόπο του βαθμού Maitland IV. Οι τεχνικές περιλάμβαναν: τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση των καρδιακών προσβολών:

• Πρόσθια-οπίσθια κινητοποίηση: Εφαρμογή πίεσης προς τα κάτω στις οσφυϊκές μοίρες της σπονδυλικής στήλης με τον ασθενή σε πρηνή θέση.
• Κινητοποίηση με περιστροφή της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης: Εφαρμογή περιστροφικής δύναμης στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης με τον ασθενή ξαπλωμένο στο πλάι.
• Κινητοποίηση των αρθρώσεων σε κάμψη: Κινητοποίηση μεμονωμένων σπονδύλων ενώ ο ασθενής βρισκόταν σε ύπτια θέση σε οσφυϊκή κάμψη.

Κάθε μία από αυτές τις τεχνικές κινητοποίησης επαναλήφθηκε 20 φορές ανά οσφυϊκό σπόνδυλο κατά τη διάρκεια των θεραπευτικών συνεδριών.

Στατιστικές αναλύσεις

Η ομάδα επαλήθευσε ότι όλα τα δεδομένα τους ακολουθούσαν μια κανονική, καμπυλόγραμμη κατανομή, η οποία αποτελεί βασική προϋπόθεση για τις στατιστικές δοκιμές που χρησιμοποίησαν. Το έκαναν αυτό ελέγχοντας μετρικές που ονομάζονται λοξότητα και κύρτωση, επιβεβαιώνοντας ότι όλες οι τιμές ενέπιπταν σε ένα αποδεκτό εύρος.

Για να συγκρίνουν τις δύο ομάδες σε ένα μόνο χρονικό σημείο -για παράδειγμα, εξετάζοντας τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών ή τα εφάπαξ ακτινολογικά αποτελέσματα- χρησιμοποίησαν t-τεστ ανεξάρτητου δείγματος. Αυτή η δοκιμή προσδιορίζει εάν η μέση βαθμολογία της μιας ομάδας διαφέρει σημαντικά από την άλλη.

Η ανάλυση των μεταβολών με την πάροδο του χρόνου αντιμετωπίστηκε με δύο τρόπους. Για την παρακολούθηση των αλλαγών εντός μίας ομάδας σε δύο χρονικές στιγμές, όπως πριν και αμέσως μετά τη θεραπεία, χρησιμοποιήθηκε ένα t-τεστ ζευγαρωμένου δείγματος για να διαπιστωθεί αν οι συμμετέχοντες βελτιώθηκαν από τη δική τους αρχική κατάσταση. Για μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε τρεις ή περισσότερες χρονικές στιγμές, εφαρμόστηκε ένα πιο ισχυρό τεστ που ονομάζεται ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων (ANOVA). Κάθε φορά που το τεστ αυτό διαπίστωνε σημαντική μεταβολή, χρησιμοποιήθηκε ένα επόμενο τεστ (το τεστ της Ελάχιστης Σημαντικής Διαφοράς) για να εντοπιστούν επακριβώς ποια χρονικά σημεία ήταν διαφορετικά μεταξύ τους.

Το πιο σημαντικό, για να απαντηθεί το βασικό ερώτημα εάν η νέα θεραπεία οδήγησε σε καλύτερο ποσοστό βελτίωσης από τον έλεγχο, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεστ ANOVA δύο και τριών κατευθύνσεων. Αυτή η μέθοδος συγκρίνει άμεσα πώς το μοτίβο της αλλαγής με την πάροδο του χρόνου διαφέρει μεταξύ των ομάδων παρέμβασης και ελέγχου.

Σε ολόκληρη τη μελέτη, ένα αποτέλεσμα θεωρήθηκε στατιστικά σημαντικό εάν η πιθανότητα να εμφανιστεί τυχαία ήταν μικρότερη από 5%, τηρώντας το συμβατικό όριο p < 0,05.

Αποτελέσματα

Τα δημογραφικά προφίλ των συμμετεχόντων, συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας, του βάρους, του ύψους και του ΔΜΣ, ήταν συγκρίσιμα μεταξύ των ομάδων παρέμβασης και ελέγχου. Και οι δύο ομάδες είχαν παρόμοια κατανομή φύλου, με 81,2% άνδρες και 18,8% γυναίκες, και δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε κανένα δημογραφικό χαρακτηριστικό, επιβεβαιώνοντας την ομοιογένεια μεταξύ των ομάδων.

Στις αναλύσεις μεταξύ των ομάδων (πριν και μετά τη θεραπεία), τα ακτινολογικά ευρήματα αποκάλυψαν σημαντική αύξηση του ύψους του δίσκου στην ομάδα παρέμβασης, ενώ δεν παρατηρήθηκε καμία τέτοια αλλαγή στην ομάδα ελέγχου. Και οι δύο ομάδες παρουσίασαν μείωση της απόστασης κήλης, με το αποτέλεσμα να είναι περίπου διπλάσιο στην ομάδα παρέμβασης. Οι δεξιές και αριστερές αποστάσεις του χάσματος Z αυξήθηκαν επίσης σημαντικά και στις δύο ομάδες. Ωστόσο, οι συγκρίσεις μεταξύ των ομάδων δεν έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων παρέμβασης και ελέγχου για καμία από τις ακτινολογικές παραμέτρους.

Κλινικά, και οι δύο ομάδες παρουσίασαν σημαντικές βελτιώσεις στον πόνο (VAS), τη λειτουργική απόδοση (Κλίμακα απόδοσης της πλάτης), τη γωνία ανύψωσης του ευθεία πόδα και την ευλυγισία του καθίσματος και του τεντώματος, με τις αλλαγές να εμφανίζονται γενικά στις αρχές της παρακολούθησης. Τα μεγέθη επίδρασης ήταν σταθερά μεγαλύτερα στην ομάδα παρέμβασης, αλλά δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων στις συγκρίσεις μετά τη θεραπεία.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Ένα ερώτημα είναι αν οι συγγραφείς έλεγξαν επαρκώς το πρόγραμμα άσκησης στο σπίτι (HEP). Οι ασθενείς εκτελούσαν πράγματι τις ασκήσεις με την προβλεπόμενη ένταση και συχνότητα; Αναφέρθηκε μια τηλεφωνική συνάντηση παρακολούθησης, αλλά στα αποτελέσματα δεν παρασχέθηκαν δεδομένα προσκόλλησης στην άσκηση στο σπίτι. 

Ένα άλλο σημείο αφορά τον φυσικοθεραπευτή που εκτελεί την παρέμβαση. Δεδομένου ότι συμμετείχε μόνο ένας θεραπευτής και δεν παρέχονται πληροφορίες σχετικά με το αν είχε συγκεκριμένες πιστοποιήσεις χειροθεραπείας, τα αποτελέσματα μπορούν να ερμηνευθούν μόνο ως εξής: "κινητοποίηση για δισκοκήλη παλινδρόμηση που διενεργήθηκε από τον συγκεκριμένο φυσιοθεραπευτή συσχετίστηκε με μειωμένη οσφυϊκή δισκοκήλη". Αυτό περιορίζει τη δυνατότητα γενίκευσης των ευρημάτων.

Όσον αφορά την επιλογή των ασθενών, δεν χρησιμοποιήθηκε κανένα επίσημο σύστημα ταξινόμησης για την καθοδήγηση των θεραπευτικών μονοπατιών. Τα μόνα κριτήρια ταξινόμησης ήταν τα ακτινολογικά ευρήματα, τα οποία είναι γνωστό ότι συσχετίζονται ελάχιστα με τα συμπτώματα των ασθενών.

Η εκπαιδευτική συνιστώσα της παρέμβασης είναι επίσης συζητήσιμη. Υπό το πρίσμα της πρόσφατης βιβλιογραφίας, η έννοια των "ασφαλών κινήσεων για τη σπονδυλική στήλη" ή η ανάγκη σταθεροποίησης της πλάτης σε ουδέτερη θέση αμφισβητείται όλο και περισσότερο. Επιπλέον, οι τεχνικές κινητοποίησης, οι ασκήσεις σταθεροποίησης και το εκπαιδευτικό περιεχόμενο είναι αντιφατικά. Οι χειροκίνητες τεχνικές προάγουν την οσφυϊκή κάμψη (αν και ο βαθμός κάμψης της σπονδυλικής στήλης στην Εικόνα 4 είναι αμφισβητήσιμος), ενώ οι ασκήσεις σταθεροποίησης προάγουν την ουδέτερη σπονδυλική στήλη και τη στήριξη. Αυτή η αντικρουόμενη προσέγγιση μπορεί να προκαλέσει κινησιοφοβία σε ορισμένους ασθενείς.

Ένας άλλος περιορισμός είναι ότι δεν πραγματοποιήθηκε μαγνητική τομογραφία παρακολούθησης σε τρεις μήνες, σύμφωνα με πληροφορίες, λόγω οικονομικών περιορισμών. Τέτοια δεδομένα θα είχαν παράσχει πολύτιμες πληροφορίες για τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις της κινητοποίησης για την παλινδρόμηση της δισκοκήλης.

Συνολικά, η μελέτη διαπίστωσε βελτιώσεις στις μετρήσεις του δίσκου εντός των ομάδων κατά τη σύγκριση πριν και μετά την παρέμβαση, αλλά δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων. Υπάρχει αποδεικτικά στοιχεία στη βιβλιογραφία ότι οι δισκοκήλες μπορούν να υποτροπιάσουν αυθόρμητα μέσω της φυσικής διαδικασίας επούλωσης. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει εν μέρει τις μειώσεις της απόστασης κήλης που παρατηρήθηκαν και στις δύο ομάδες αυτής της μελέτης. Δεδομένου του μικρού μεγέθους του δείγματος και των μεθοδολογικών περιορισμών, που αναλύονται διεξοδικότερα στην ενότητα Talk nerdy to me, τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης θα πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή.

Μίλα μου για σπασίκλες

Η παρουσίαση των πινάκων 2 και 3 είναι θεμελιωδώς ασαφής, γεγονός που παρεμποδίζει σημαντικά την απλή ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Ένα σημαντικό ζήτημα είναι εμφανές στον πίνακα 3, όπου τα αριθμητικά δεδομένα για το κρίσιμο χρονικό σημείο μετά τη θεραπεία (T2) απουσιάζουν εντελώς, αφήνοντας μόνο τις τιμές p-values. Η παράλειψη αυτή εμποδίζει τους αναγνώστες να αξιολογήσουν το μέγεθος των αναφερόμενων μεταβολών. Επιπλέον, η επισήμανση εντός των πινάκων είναι διφορούμενη- για παράδειγμα, μια μεμονωμένη τιμή που παρουσιάζεται στη σειρά "Disc height" (ύψος δίσκου) δεν διευκρινίζει αν αντιστοιχεί στη βασική γραμμή (T1) ή σε άλλη μέτρηση, δημιουργώντας αβεβαιότητα σχετικά με την πιθανή κακή ευθυγράμμιση ολόκληρου του συνόλου των δεδομένων. Αυτή η έλλειψη σαφήνειας στην παρουσίαση των βασικών δεδομένων υπονομεύει σοβαρά την εμπιστοσύνη στα αναφερόμενα ευρήματα.

Εκτός από τα ζητήματα που αφορούν τους πίνακες, η στατιστική αναφορά εγείρει περαιτέρω ανησυχίες. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό των μεγεθών επίδρασης δεν προσδιορίζεται, αφήνοντας ασαφές αν οι τιμές αυτές αντικατοπτρίζουν το d του Cohen, το μερικό eta-squared ή κάποια άλλη μετρική. Η παράλειψη αυτή είναι ιδιαίτερα ανησυχητική επειδή ορισμένα αναφερόμενα μεγέθη επίδρασης εμφανίζονται ασυνήθιστα υψηλά, όπως το 0,94 για την "απόσταση του δεξιού χάσματος Z" της ομάδας ελέγχου στον πίνακα 2, το οποίο απαιτεί ρητή αιτιολόγηση. Τέλος, η χρήση του "p = 0,000" είναι στατιστικά ακατάλληλη σύμβαση, καθώς μια τιμή p δεν μπορεί ποτέ να είναι ακριβώς μηδέν- η συνήθης πρακτική είναι να αναφέρονται τέτοια αποτελέσματα ως "p < 0,001". Αυτά τα επαναλαμβανόμενα ζητήματα μειώνουν συλλογικά τη στατιστική αξιοπιστία της μελέτης και περιορίζουν την εμπιστοσύνη στα συμπεράσματά της.

Μηνύματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη

Εντός της ομάδας παρατηρήθηκαν βελτιώσεις στην ομάδα παρέμβασης για:

• Ύψος δίσκου (σημαντική αύξηση)
• Απόσταση κήλης (μεγαλύτερη μείωση σε σχέση με την ομάδα ελέγχου)
• Αποστάσεις δεξιού και αριστερού διακένου Z
• Κλινικά, και οι δύο ομάδες βελτιώθηκαν σε:
  • Πόνος (VAS)
  • Λειτουργικές επιδόσεις (Κλίμακα επιδόσεων πλάτης)
  • Ευθεία γωνία ανύψωσης ποδιού
  • Οσφυϊκή ευκαμψία (δοκιμασία καθίσματος και προσέγγισης)

Τα μεγέθη επίδρασης ήταν σταθερά μεγαλύτερα στην ομάδα παρέμβασης, αν και οι συγκρίσεις μεταξύ των ομάδων δεν έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές για τα ακτινολογικά ή κλινικά αποτελέσματα.

Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης περιορίζονται από σημαντικές μεθοδολογικές ανησυχίες. 

• Μικρό μέγεθος δείγματος (32 συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν τη μελέτη)
• Μοναδικός φυσιοθεραπευτής που παρέχει την παρέμβαση και αξιολογεί τους ασθενείς
• Η προσκόλληση στο πρόγραμμα άσκησης στο σπίτι δεν μετράται αντικειμενικά
• Βραχυπρόθεσμη παρακολούθηση (χωρίς μαγνητική τομογραφία 3 μηνών για την αξιολόγηση των διαρθρωτικών αλλαγών)
• Ζητήματα μεθοδολογίας και στατιστικής αναφοράς (ασαφείς πίνακες, ασαφείς υπολογισμοί μεγέθους αποτελέσματος, ακατάλληλη αναφορά p-value)
• Δεν υπάρχει επίσημο σύστημα ταξινόμησης για την καθοδήγηση της εξατομικευμένης θεραπείας

Πρακτικά μηνύματα για φυσικοθεραπευτές: Πρακτικά μηνύματα για φυσικοθεραπευτές:

Τα ευρήματα αυτής της μελέτης θα πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή λόγω ανησυχιών σχετικά με τη στατιστική αναφορά. Παρ' όλα αυτά, η κινητοποίηση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να ενσωματωθεί με ασφάλεια ως μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης για ασθενείς με δισκογενή οσφυαλγία. Ενώ οι ακριβείς μηχανισμοί της χειροθεραπείας παραμένουν ασαφείς, ορισμένες εμβιομηχανικές επιδράσεις της κινητοποίησης για την παλινδρόμηση της δισκοκήλης έχουν προταθεί, όπως επισημαίνεται σε αυτή την ανασκόπηση του Physiotutors. 

Επιπλέον, αυτό το άρθρο παρέχει μια ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη επισκόπηση της κήλης του οσφυϊκού δίσκου, διερευνώντας τους υποκείμενους μηχανισμούς και τις αποτελεσματικές στρατηγικές διαχείρισης.

Αναφορά

Είναι δυνατή η παλινδρόμηση στην κήλη οσφυϊκού δίσκου με την κινητοποίηση της σπονδυλικής στήλης; Μια τυχαιοποιημένη τυφλή και ελεγχόμενη κλινική μελέτη με μία μόνο φορά. Taşkaya, Burhan et al. International Journal of Osteopathic Medicine, Volume 56, 100760