Αυτή η ανάρτηση στο ιστολόγιο προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τη συνέντευξή μας στο podcast με την Barbara Cagnie και συμπληρώνεται με στοιχεία από διάφορες μελέτες. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πλήρη επισκόπηση της επιστημονικής βιβλιογραφίας για το dry needling, αλλά στοχεύει στην παροχή στοιχείων για τα θέματα που συζητούνται. Καλή ανάγνωση!
Το dry needling είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται κυρίως από φυσιοθεραπευτές για τη θεραπεία του μυοπεριτονιακού πόνου. Το dry needling είναι μια λεπτή λεπτή βελόνα που εισάγεται μέσα στο μυ σε ένα συγκεκριμένο σημείο πυροδότησης με κύριο στόχο τη μείωση του πόνου και την αποκατάσταση της μυϊκής λειτουργίας. Άλλες ενδείξεις θεραπείας είναι οι νευρολογικές διαταραχές και ο ουλώδης ιστός. Συχνά συγκρίνεται με τον βελονισμό, αλλά η φιλοσοφία της χρήσης αυτής της τεχνικής είναι αρκετά διαφορετική. Ο βελονισμός βασίζεται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ενώ το dry needling θα πρέπει να θεωρείται ως ένα εργαλείο στην εργαλειοθήκη των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης για τη διαχείριση του μυοσκελετικού πόνου.
Περιφερικές φυσιολογικές επιδράσεις του Dry Needling: Η τεντωμένη ζώνη
Πώς το dry needling μειώνει τον πόνο και ποιοι είναι οι φυσιολογικοί μηχανισμοί πίσω από αυτό; Η καλεσμένη μας στο podcast Barbara Cagnie δημοσίευσε μια εργασία σχετικά με τις φυσιολογικές επιδράσεις του dry needling(Cagnie et al. 2013), το οποίο αποτελεί ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Εκεί, αναφέρει διάφορες επιδράσεις, τόσο περιφερειακές όσο και κεντρικές. Οι περισσότερες μελέτες έχουν διερευνήσει τις περιφερειακές επιδράσεις του dry needling, αλλά για να κατανοήσουμε τον υποκείμενο μηχανισμό του dry needling, είναι σημαντικό να περιγράψουμε εν συντομία την παθοφυσιολογία της ανάπτυξης ενός σημείου πυροδότησης. Η πιο συνηθισμένη υπόθεση είναι η λεγόμενη ολοκληρωμένη υπόθεση των σημείων πυροδότησης, η οποία αναπτύχθηκε αρχικά από τους Travell και Simons και στη συνέχεια επεκτάθηκε περαιτέρω από τους Robert Gervin, Jan Dommerholt και Jay Shah(Gervin et al. 2004).
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, μια τεντωμένη ζώνη αναπτύσσεται λόγω μυϊκής υπερφόρτωσης ή τραυματισμού και μπορεί να υπάρχει αναστολή της ακετυλοχολινεστεράσης. Πρόκειται για ένα ένζυμο που διασπά την ακετυλοχολίνη, με αποτέλεσμα την αύξηση της ακετυλοχολίνης στη συναπτική σχισμή. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζονται υψηλής συχνότητας μικροσκοπικά δυναμικά τελικής πλάκας, τα οποία μπορούν να προσδιοριστούν πειραματικά με ηλεκτρομυογραφία βελόνας ως αυθόρμητη ηλεκτρική δραστηριότητα. Αυτή η αύξηση της αυθόρμητης ηλεκτρικής δραστηριότητας και της ακετυλοχολίνης οδηγεί σε αυξημένη απελευθέρωση ασβεστίου στο επίπεδο του σαρκοπλασματικού δικτύου. Με τη σειρά του, αυτό προκαλεί τη συνεχή συστολή των σαρκομερίων που οδηγεί στο σχηματισμό της τεντωμένης ζώνης. Μελέτες σε αρουραίους έχουν δείξει ότι το dry needling στο ακριβές σημείο ενεργοποίησης μπορεί να αυξήσει την απελευθέρωση της ακετυλοχολινεστεράσης, η οποία μειώνει την απελευθέρωση ακετυλοχολίνης καθώς και την αυθόρμητη ηλεκτρική δραστηριότητα του μυός. Κατά συνέπεια, υπάρχει χαλάρωση του μυός.
Gerwin et al. (2004) - Συγγνώμη για την κακή ανάλυση
Περιφερικές φυσιολογικές επιδράσεις του Dry Needling: Πόνος & φλεγμονή
Μια δεύτερη επίδραση αφορά τον πόνο και τη φλεγμονή. Λόγω της συνεχιζόμενης μυϊκής σύσπασης, παρατηρείται στένωση των τριχοειδών αγγείων που οδηγεί σε τοπική ισχαιμία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μειωμένη παροχή ενέργειας. Από την άλλη πλευρά, λόγω της συνεχιζόμενης συστολής, ο μυς χρειάζεται πολλή ενέργεια που οδηγεί σε ανισορροπία. Η μειωμένη παροχή ενέργειας σε συνδυασμό με την αυξημένη ενεργειακή ζήτηση οδηγεί σε ενεργειακή κρίση, με αποτέλεσμα να απελευθερώνονται φλεγμονώδεις μεσολαβητές, όπως η βραδυκινίνη, η προσταγλανδίνη και η σεροτονίνη, διεγείροντας τους νοσηροποιητές. Η ενεργοποίηση αυτών των νοσηροποιητών απελευθερώνει άλλα νευροπεπτίδια, όπως η ουσία P και τα πεπτίδια που σχετίζονται με την καλσιτονίνη. Αυτές οι αλλαγές προκαλούν τοπικό πόνο κατά την ψηλάφηση του σημείου ενεργοποίησης. Μια μελέτη σε κουνέλια έδειξε ότι το dry needling μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της β-ενδορφίνης στον ίδιο τον μυ και στον ορό, συνοδευόμενα από μείωση των επιπέδων της ουσίας P στον μυ και στο γάγγλιο της ραχιαίας ρίζας Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν χορηγείται μία δόση dry needling. Εάν, ωστόσο, το dry needling εκτελείται για αρκετές συνεχόμενες ημέρες, φαίνεται να υπάρχει επίσης αύξηση του αριθμού των πρωτεϊνών που ανταποκρίνονται στην υποξία, οι οποίες μπορεί να προάγουν την αγγειογένεση και να αυξάνουν την τριχοειδικότητα στο σκελετικό μυ(Hsieh et al. 2012).
Κεντρικές επιδράσεις του Dry Needling: Από το Gate Control στο Placebo
Τέλος, μπορεί να υπάρχουν κεντρικές επιδράσεις του ξηρού βελονισμού που έχουν υποτιμηθεί ή υπομελετηθεί μέχρι τώρα, με τις κύριες πληροφορίες να προέρχονται από τη βιβλιογραφία του βελονισμού. Κατ' αρχάς, το αποτέλεσμα του ελέγχου της βάδισης, το οποίο υποτίθεται ότι εμφανίζεται κυρίως με τη χρήση τεχνικών όπως η περιέλιξη ή η επί τόπου άσκηση, οι οποίες δεν προκαλούν πόνο, μπορεί να διεγείρει τις ίνες Α-β(Chu et al. 2022). Άλλες επιδράσεις είναι η εξαρτημένη διαμόρφωση του πόνου και οι αλλαγές στην αγωγιμότητα του δέρματος(Navarro-Santana et al. 2022) και τη συχνότητα του καρδιακού ρυθμού(Lázaro-Navas et al. 2021), αλλά τα αποτελέσματα αυτά είναι μάλλον αντιφατικά. Τέλος, όπως συμβαίνει με όλες τις χειροκίνητες τεχνικές που χρησιμοποιούμε στη φυσιοθεραπεία, υπάρχει το φαινόμενο placebo, το οποίο δεν πρέπει να υποτιμάται όταν χρησιμοποιείτε το dry needling. Αυτές οι νευροφυσιολογικές επιδράσεις μπορεί κάλλιστα να είναι υπεύθυνες για τα κύρια αποτελέσματα του dry needling.
Προσδιορισμός σημείων σκανδαλισμού - Μια πρόκληση και κύριο σημείο κριτικής στο DN
Σύμφωνα με τη θεωρία, τα σημεία ενεργοποίησης μπορούν να διακριθούν σε ενεργά και λανθάνοντα σημεία ενεργοποίησης. Τα ενεργά σημεία ενεργοποίησης μπορούν να προκαλέσουν αυθόρμητο πόνο σε ηρεμία, κατά τη διάρκεια της κίνησης ή της συμπίεσης. Μπορούν να οδηγήσουν σε τοπικό πόνο και αναφερόμενο πόνο αναγνωρίσιμο πόνο για τον ασθενή. Επιπλέον, κατά την ψηλάφηση ή τον βελονισμό μπορεί να προκληθεί ένα σημείο άλματος ή μια τοπική απόκριση συσπάσεων, η οποία δεν υπάρχει στα λανθάνοντα σημεία ενεργοποίησης. Τα λανθάνοντα σημεία ενεργοποίησης είναι ευαίσθητα μόνο σε συμπίεση ή κίνηση και όχι σε ηρεμία. Ενώ μπορεί να προκληθεί αίσθηση αναφερόμενου πόνου, δεν είναι ο αναγνωρίσιμος πόνος του ασθενούς. Επιπλέον, τα ενεργά σημεία ενεργοποίησης συνδέονται με μεγαλύτερες ζώνες αναφερόμενου πόνου και υψηλότερη ένταση πόνου σε σχέση με τα λανθάνοντα σημεία ενεργοποίησης.
Προς το παρόν δεν υπάρχει συναίνεση στην επιστημονική βιβλιογραφία όσον αφορά την αξιοπιστία της χειροκίνητης ψηλάφησης των σημείων πυροδότησης. Αρκετές μελέτες δείχνουν χαμηλή έως μέτρια αξιοπιστία μεταξύ και εντός των κριτών(Lucas et al. 2009, Myburgh et al. 2008). Ωστόσο, άλλες μελέτες έχουν δείξει καλή αξιοπιστία(Rozenfeld et al. 2017, Rozenfeld et al. 2021, Sales do Nascimento et al. 2018). Σε μια μελέτη Delphi των Fernández-de-las-Peñas et al. (2018) σχετικά με τα διαγνωστικά κριτήρια των μυοπεριτονιακών σημείων πυροδότησης, 60 διεθνείς εμπειρογνώμονες προσδιόρισαν ένα σύμπλεγμα τριών διαγνωστικών κριτηρίων ως ουσιωδών για τη διάγνωση των σημείων πυροδότησης:
- Προσδιορισμός της τεντωμένης ζώνης
- Προσδιορισμός ενός υπερευαίσθητου σημείου
- Πρόκληση αναφερόμενου πόνου.
Παρόμοια με άλλες μελέτες σχετικά με την ψηλάφηση, φαίνεται ότι η αξιοπιστία είναι χαμηλή για αντικειμενικά σημεία όπως η τεντωμένη ζώνη και η τοπική απόκριση συσπάσεων και υψηλότερη (συχνά μέτρια έως σημαντική) για υποκειμενικά σημεία όπως η ευαισθησία και η αναπαραγωγή του πόνου, όπως συνοψίζεται από τους Lucas et al. (2009).
Το φαινόμενο του αναφερόμενου πόνου στα σημεία πυροδότησης
Σύμφωνα με τη θεωρία της σύγκλισης-προβολής, ο αναφερόμενος πόνος παραπέμπεται πάντα από μια περιοχή χαμηλής πυκνότητας προσαγωγών εισροών σε μια περιοχή υψηλής πυκνότητας προσαγωγών νεύσεων. Συγκεκριμένα, αυτό θα μπορούσε να είναι η παραπομπή του πόνου από μια βαθιά αξονική δομή με χαμηλή προσαγωγική νεύρωση, όπως μια άρθρωση της ωμοπλάτης, που παραπέμπει τον πόνο σε μια απομακρυσμένη δομή, όπως το πίσω μέρος του ποδιού, η οποία έχει υψηλή προσαγωγική νεύρωση. Στους μύες, οι οποίοι είναι όλοι ιδιαίτερα νευρωμένοι, ο μηχανισμός πρέπει να είναι διαφορετικός. Η πιο πιθανή εξήγηση του αναφερόμενου πόνου στα σημεία πυροδότησης εστιάζει στο ραχιαίο κέρας. Τα συνεχή νοσηρά ερεθίσματα από τον μυ μπορεί να ενεργοποιήσουν υποδοχείς NMDA στο ραχιαίο κέρας που κανονικά είναι ανενεργοί. Εάν ενεργοποιηθούν από παρατεταμένα νοσηρά ερεθίσματα, μπορεί να ενεργοποιήσουν άλλους νευρώνες ευρέος δυναμικού εύρους και να ενεργοποιήσουν σιωπηλές συνάψεις. Με τη σειρά του, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επέκταση των δεκτικών πεδίων, η οποία είναι η βασική θεωρία του αναφερόμενου πόνου από τα σημεία πυροδότησης. Για παράδειγμα, ο μύς soleus μπορεί να παραπέμψει τον πόνο στην ιερολαγόνια άρθρωση. Η εξήγηση για το φαινόμενο αυτό είναι η εξής:
- Οι νευροαισθητήρες στα σημεία πυροδότησης του σόλεου προκαλούν τοπικό πόνο
- Τα συνεχή ιδιοδεκτικά ερεθίσματα μεταφέρονται στους νευρώνες του νωτιαίου μυελού στα τμήματα L5 και S1, τα οποία αποτελούν τους κανονικούς σταθμούς αναμετάδοσης του σόλεου μυός.
- Η διέγερση εξαπλώνεται στο νωτιαίο μυελό ενεργοποιώντας τις κανονικά αναποτελεσματικές συνδέσεις μεταξύ του σόλεου μυός και των νευρώνων κάτω από L5 & S1, άρα S2-S4, οι οποίοι νευρώνουν την άρθρωση SI.
- Ο ασθενής μπορεί επίσης να αισθάνεται πόνο στην ιερολαγόνια άρθρωση.
Η τοπική απόκριση συσπάσεων - απαραίτητη για την επιτυχία της θεραπείας;
Η τοπική αντίδραση σύσπασης είναι μια πολύ σύντομη, μερικές φορές επώδυνη συστολή μιας τεντωμένης ζώνης στο σκελετικό μυ, η οποία προκαλείται κατά τη διάρκεια της ξηρής βελόνας, η οποία μπορεί μερικές φορές να προκληθεί και με χειροκίνητη ψηλάφηση. Κλινικά, η εντύπωση είναι ότι το αποτέλεσμα μετά το dry needling είναι συχνά καλύτερο όταν προκαλείται τοπική απόκριση συσπάσεων. Ωστόσο, η απόκριση συσπάσεων κατηγορείται επίσης για τον πόνο μετά το τσίμπημα. Μια συστηματική ανασκόπηση από τους Perreault et al. (2017) έδειξαν ότι η πρόκληση μιας τοπικής απόκρισης σύσπασης δεν συσχετίζεται με αλλαγές στον πόνο και την αναπηρία. Από την άλλη πλευρά, μια πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση των Fernández-de-las-Peñas et al. (2022) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η απόκριση με συσπάσεις ήταν πιο αποτελεσματική στην άμεση μείωση του πόνου. Δεν διαπίστωσαν επίδραση στην αναπηρία ή στην ευαισθησία του πόνου στην πίεση σε διαταραχές του πόνου στη σπονδυλική στήλη που σχετίζονται με μυϊκές TrPs.
Οι τοπικές αποκρίσεις συσπάσεων προκαλούνται κυρίως όταν χρησιμοποιείται η τεχνική fast in, fast out, που ονομάζεται επίσης τεχνική Hong, όπου η βελόνα κινείται επανειλημμένα πάνω-κάτω στον μυ. Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται κυρίως σε ασθενείς με υποξεία ή υποτροπιάζοντα πόνο.
Σε ασθενείς με χρόνιο πόνο, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε τεχνικές που δεν προκαλούν τοπικές αντιδράσεις συσπάσεων για να αποφύγετε τον πόνο μετά το τρυπητό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνιστώνται άλλες τεχνικές, όπως η περιέλιξη βελόνων ή το τρύπημα με βελόνες που παραμένουν στη θέση τους.
Dry Needling σε άλλες καταστάσεις
Το dry needling στους τένοντες περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενη διείσδυση στον προσβεβλημένο τένοντα, η οποία θεωρείται ότι διαταράσσει τη χρόνια εκφυλιστική διαδικασία και ενθαρρύνει την τοπική αιμορραγία και τον ινοβλαστικό πολλαπλασιασμό(Stoychev et al. 2020). Μια συστηματική ανασκόπηση από τους Krey et al. (2015) διαπίστωσαν ότι η βελόνα στους τένοντες βελτιώνει τα μέτρα έκβασης που αναφέρει ο ασθενής σε ασθενείς με τενοντοπάθεια. Οι συγγραφείς συμπεριέλαβαν μελέτες σχετικά με την τενοντοπάθεια του πλάγιου αγκώνα, την τενοντοπάθεια του αχίλλειου και την τενοντοπάθεια του στροφικού πετάλου.
Επιπλέον, προκύπτουν στοιχεία για το dry needling ως αποτελεσματική θεραπεία σε ασθενείς με νευρολογικές διαταραχές, κυρίως σε ασθενείς με εγκεφαλικό επεισόδιο, όπου το dry needling χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της σπαστικότητας των ασθενών στα κάτω άκρα και στα άνω άκρα. Έχει αποδειχθεί ότι το dry needling σε αυτούς τους ασθενείς βελτιώνει τη σπαστικότητα, μειώνει τον πόνο και βελτιώνει το εύρος της κίνησης(Bynum et al. 2020).
Για τη θεραπεία του ουλώδους ιστού, θεωρείται ότι η μηχανική καταπόνηση με την εισαγωγή μιας βελόνας στον ουλώδη ιστό διεγείρει τους ινοβλάστες και ενθαρρύνει την επαναπροσδιορισμό των δεσμίδων κολλαγόνου προς την κατεύθυνση της καταπόνησης. Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι ελάχιστα και οι μελέτες διαφέρουν όσον αφορά την εφαρμογή του ξηρού βελονισμού ή του τοπικού βελονισμού για τη θεραπεία των ουλών. Ενώ 9 από τις 10 μελέτες που συμπεριλήφθηκαν στην ανασκόπηση των Chmieleswska et al. (2024) είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση του πόνου της ουλής ή άλλων συμπτωμάτων που σχετίζονται με την ουλή, πρέπει να διεξαχθούν πολυκεντρικές, τυφλές, τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες μελέτες για το dry needling για να αναλυθεί η επίδρασή τους στο σχηματισμό ουλών, στον πόνο που σχετίζεται με την ουλή και στα κλινικά συμπτώματα.
Η αποτελεσματικότητα του dry needling σε καταστάσεις MSK
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν δημοσιευτεί πολλές συστηματικές ανασκοπήσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα του dry needling σε διάφορες περιοχές του σώματος. Μια συνολική ανασκόπηση από τους Chys et al. 2023 Η ανασκόπηση ομπρέλα εξέτασε τα στοιχεία για τις κλινικές επιδράσεις του dry needling σε μυοσκελετικές διαταραχές σε όλες τις περιοχές του σώματος. Έδειξαν ότι το dry needling είναι ανώτερο από την εικονική ή καμία παρέμβαση και εξίσου αποτελεσματικό με άλλες παρεμβάσεις όσον αφορά τη βραχυπρόθεσμη μείωση του πόνου. Τα αποτελέσματα σχετικά με τα αποτελέσματα της σωματικής λειτουργίας, όπως η βελτίωση του εύρους κίνησης, η βελτίωση της δύναμης και η βελτίωση του κινητικού ελέγχου, είναι αντιφατικά σε όλες τις περιοχές του σώματος. Υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις.
Ενώ το dry needling έχει συχνά διερευνηθεί ως μεμονωμένη θεραπεία, περισσότερες μελέτες εξετάζουν την πρόσθετη αξία των παρεμβάσεων που χρησιμοποιούνται στην κλινική πρακτική. Οι μελέτες αυτές έχουν δείξει ότι υπάρχει πρόσθετο θεραπευτικό αποτέλεσμα όταν το dry needling συνδυάζεται με άλλες φυσιοθεραπευτικές παρεμβάσεις σε σύγκριση με τις παρεμβάσεις αυτές μεμονωμένα. Τα ισχυρότερα στοιχεία για το dry needling υπάρχουν σήμερα για τον πόνο στον αυχένα, που δείχνουν την υπεροχή του dry needling για τη μείωση της έντασης του πόνου βραχυπρόθεσμα.
Ανεπιθύμητες ενέργειες του Dry Needling
Στη βιβλιογραφία έχουν περιγραφεί σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από dry needling, όπως πνευμοθώρακας και υπερβολική αιμορραγία. Μια μελέτη των Boyce et al. Το 2020 συνέλεξε πληροφορίες σχετικά με δευτερεύοντα και μείζονα ανεπιθύμητα συμβάντα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια περισσότερων από 20.000 συνεδριών dry needling που πραγματοποιήθηκαν από περισσότερους από 400 φυσικοθεραπευτές. Στο 36% των περιπτώσεων, αναφέρθηκαν δευτερεύουσες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως μικρή αιμορραγία, μώλωπες και πόνος κατά τη διάρκεια του dry needling.
Boyce et al. (2020)
Σε 20.000 συνεδρίες dry needling, περιγράφηκαν 20 σοβαρά περιστατικά (<0,1%). Για το λόγο αυτό, η παρακολούθηση επίσημης εκπαίδευσης για την εκτέλεση του dry needling είναι απαραίτητη για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου αυτών των ανεπιθύμητων συμβάντων.
Boyce et al. (2020)
Βελόνα έναντι τεχνικών χειροκίνητης πίεσης
Το dry needling είναι μια επιλογή για να ανακουφιστεί ίσως μια τεντωμένη ζώνη. Η χειροκίνητη πίεση είναι μια άλλη, ασφαλέστερη, εναλλακτική λύση. Στη βιβλιογραφία, αρκετές μελέτες έχουν συγκρίνει τη χειροκίνητη απελευθέρωση πίεσης με το dry needling σημείων σκανδάλης. Οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες δεν μπόρεσαν να καταδείξουν διαφορά μεταξύ των δύο τεχνικών(de Meulemeester et al. 2017, Lew et al. 2021, Jorge Rodríguez-Jiménez et al. 2022) . Ωστόσο, οι περισσότερες μελέτες διερεύνησαν τους επιφανειακούς μύες, οι οποίοι μπορούν να προσεγγιστούν τόσο με το χέρι όσο και με ξηρό τρύπημα. Το ερώτημα είναι αν οι βαθύτερα κείμενοι μύες μπορούν να προσεγγιστούν με χειροκίνητες τεχνικές. Καμία μελέτη δεν έχει ακόμη διερευνήσει τη διαφορά μεταξύ της χειροκίνητης απελευθέρωσης με πίεση των βαθύτερων μυών και του dry needling. Έτσι, για τους επιφανειακούς μύες, δεν υπάρχει καμία διαφορά με βάση την επιστημονική βιβλιογραφία. Κλινικά, η εντύπωση πολλών θεραπευτών είναι ότι το dry needling έχει ανώτερο αποτέλεσμα σε σύγκριση με τη χειροκίνητη απελευθέρωση πίεσης.
Βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις
Το dry needling έχει κυρίως βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα. Το ερώτημα αν οι βραχυπρόθεσμες επιδράσεις παρέχουν οποιαδήποτε θεραπευτική αξία, αποτελεί αντικείμενο μιας εντελώς άλλης συζήτησης.
Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να θεωρείται ως εργαλείο στην πρώιμη φάση της θεραπείας, προκειμένου να δημιουργηθεί η προϋπόθεση για την έναρξη θεραπείας με άσκηση ή για την έναρξη άλλων θεραπειών. Επιπλέον, το dry needling δεν θα πρέπει να θεωρείται αυτόνομη θεραπεία. Το πρόβλημα στην επιστημονική έρευνα είναι ότι πολύ συχνά διερευνάται ως αυτόνομη θεραπεία, αλλά ένας αυξανόμενος αριθμός μελετών διερευνά την πρόσθετη επίδραση του dry needling. Τα αποτελέσματα - και πάλι - είναι μικτά(Stieven et al. 2020, Para-García et al. 2022).
Αναφορές
