Ellen Vandyck
Διευθυντής έρευνας
Μια παρενέργεια των ρήξεων του ΠΧΣ είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας (ΟΑ) σε πρώιμη φάση. Οι Webster και Hewett δεν διαπίστωσαν καμία διαφορά σε αυτόν τον κίνδυνο όταν χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικές στρατηγικές αντιμετώπισης για την αντιμετώπιση της ρήξης του ΠΧΣ. Θεωρείται ότι οι αυξημένες δυνάμεις που ασκούνται στο γόνατο λόγω μυϊκής ανισορροπίας ή/και αδυναμίας μπορεί να το επηρεάσουν. Η αδυναμία των τετρακέφαλων θεωρείται ο κύριος παράγοντας για την εμφάνιση και την εξέλιξη της ΟΑ. Λιγότερα είναι γνωστά για την επίδραση της μυϊκής δύναμης των ισχίων στην εξέλιξη της ΟΑ. Η στροφική δύναμη είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτή τη μελέτη, καθώς θεωρείται ότι επηρεάζει τη θέση του γόνατος στο μετωπιαίο επίπεδο (varus/valgus). Ως εκ τούτου, μελετήθηκε η ισχύς του ισχίου μετά την αποκατάσταση του ΠΧΣ και αν σχετίζεται με τα συμπτώματα, την απόδοση και τις δομικές αλλαγές στους χόνδρους.
Τα δεδομένα αυτής της μελέτης προέρχονται από μια μελέτη κοόρτης των Culvenor et al. 2015, οι οποίοι προσδιόρισαν τους παράγοντες που σχετίζονται με την ΟΑ του γόνατος σε άτομα που υποβλήθηκαν σε αποκατάσταση του ΠΧΣ. Διαπίστωσαν αυξημένο κίνδυνο στα γόνατα που είχαν υποστεί αποκατάσταση του ΠΧΣ, σε σύγκριση με το αντίθετο υγιές γόνατο. Η επιγονατιδομηριαία άρθρωση επηρεάστηκε ιδιαίτερα μετά την αποκατάσταση του ΠΧΣ. Γι' αυτό και η παρούσα μελέτη ενδιαφέρθηκε για την περιστροφική δύναμη των μυών του ισχίου, καθώς αυτή μπορεί να επηρεάσει το varus και το valgus γύρω από το γόνατο και στη συνέχεια την πίεση της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης.
Η δύναμη περιστροφής του ισχίου αξιολογήθηκε με τη χρήση δυναμόμετρου χειρός ένα χρόνο μετά την αποκατάσταση του ΠΧΣ. Η αξιολόγηση έγινε με τον ασθενή σε πρηνή θέση και το ισχίο σε ουδέτερη θέση και το γόνατο λυγισμένο στις 90°. Η δύναμη αξιολογήθηκε 3 φορές και η μέγιστη τιμή λήφθηκε για κάθε άκρο. Οι τιμές αυτές πολλαπλασιάστηκαν επί τον μοχλοβραχίονα και κανονικοποιήθηκαν ως προς το σωματικό βάρος.
Περαιτέρω, η λειτουργική απόδοση αξιολογήθηκε με τη χρήση του απλού άλματος για απόσταση, του τριπλού σταυροειδούς άλματος, του πλευρικού άλματος και της ανύψωσης με ένα πόδι.
Σε 1 και 5 χρόνια μετά την αποκατάσταση της ΑΚΛ, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν το Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score (KOOS). Η υποκλίμακα KOOS-Patellofemoral (KOOS-PF) λήφθηκε επίσης. Έλαβαν επίσης μαγνητικές τομογραφίες που περιέγραφαν ελαττώματα χόνδρου στο επιγονατιδομηριαίο και στο κνημομηριαίο τμήμα.
Συνολικά 111 συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν τις βασικές εξετάσεις και 74 από αυτούς ολοκλήρωσαν την 5ετή παρακολούθηση. Διαπιστώθηκε μια μικρή διαφορά της τάξης των 0,05 Nm/kg στη δύναμη της εξωτερικής στροφής του ισχίου μεταξύ του άκρου που αποκαταστάθηκε με τον ΠΧΣ και του αντίθετου άκρου.
Η χαμηλότερη δύναμη της εξωτερικής στροφής του ισχίου μετά την αποκατάσταση του χιαστού συνδέσμου συσχετίστηκε με χειρότερα συμπτώματα στα 5 χρόνια, όπως μετρήθηκαν με τις βαθμολογίες KOOS και KOOS-PF. Η χαμηλότερη δύναμη της εσωτερικής στροφής συσχετίστηκε μόνο με χειρότερα συμπτώματα που μετρήθηκαν με τις βαθμολογίες KOOS-PF στα 5 έτη.
Η καλύτερη δύναμη στην εσωτερική και εξωτερική στροφή συσχετίστηκε με καλύτερες επιδόσεις σε όλες τις λειτουργικές δοκιμασίες σε 1 και 5 χρόνια. Η μόνη εξαίρεση ήταν η απουσία σχέσης μεταξύ της δύναμης της εσωτερικής περιστροφής του ισχίου και του άλματος για απόσταση στα 5 έτη.
Φαίνεται ότι δεν υπήρχε συσχέτιση μεταξύ της δύναμης του ισχίου σε εσωτερική ή εξωτερική στροφή μετά την αποκατάσταση του ΠΧΣ και των αλλοιώσεων του χόνδρου στο επιγονατιδομηριαίο ή το κνημομηριαίο διαμέρισμα σε 1 έτος. Ωστόσο, οι πιθανότητες επιδείνωσης του κνημομηριαίου χόνδρου μειώθηκαν με μεγαλύτερη δύναμη εξωτερικής στροφής του ισχίου. Κάθε 0,1 Nm/kg αύξηση της δύναμης εξωτερικής στροφής του ισχίου σχετιζόταν με 0,61 φορές μικρότερο κίνδυνο επιδείνωσης του χόνδρου.
Η μειωμένη δύναμη προήλθε από ανεπαρκή αποκατάσταση ή οι συμμετέχοντες κατά τη διάρκεια του χρόνου παρακολούθησης μείωσαν το επίπεδο της αθλητικής τους συμμετοχής; Προσανατόλισαν την προπόνηση δύναμης των μυών του γόνατός τους, αλλά έδωσαν πολύ λίγη προσοχή στους πιο εγγύς μύες; Όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτή τη μελέτη.
Κάθε βελτίωση κατά 0,1 Nm/kg στη δύναμη εξωτερικής στροφής του ισχίου σχετιζόταν με 0,61 φορές μειωμένη συχνότητα εμφάνισης φθοράς του χόνδρου. Ωστόσο, αυτό δεν συσχετίστηκε με ακτινογραφική οστεοαρθρίτιδα στα 5 έτη. Ωστόσο, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι περιστροφικοί μύες του ισχίου μπορούν να ασκήσουν σημαντική προστατευτική δράση κατά της φθοράς του χόνδρου.
Τα δεδομένα της παρούσας μελέτης προέκυψαν από μια διαχρονική μελέτη κοόρτης που αξιολόγησε τα λειτουργικά, συμπτωματικά και δομικά αποτελέσματα μετά την αποκατάσταση του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Ως εκ τούτου, η παρούσα μελέτη δεν υπολόγισε το μέγεθος του δείγματος ούτε συμπεριέλαβε ομάδα ελέγχου. Λόγω του παρατηρησιακού χαρακτήρα της μελέτης, δεν μπορούμε να συμπεράνουμε προς ποια κατεύθυνση βρίσκεται η επίδραση. Ούτε μπορούμε να πούμε ότι η χαμηλότερη δύναμη ήταν υπεύθυνη για τις χειρότερες βαθμολογίες KOOS, καθώς μια συσχέτιση δεν λέει τίποτα για την αιτία. Επιπλέον, η επίδραση άλλων μεταβλητών δεν μπορεί να προσδιοριστεί, δεδομένου ότι η μελέτη δεν προέβη σε έλεγχο των συγχυτικών παραγόντων.
Φαίνεται ότι η χαμηλότερη δύναμη εξωτερικής στροφής του ισχίου ένα χρόνο μετά την αποκατάσταση του ΠΧΣ συνδέεται με χειρότερα λειτουργικά αποτελέσματα κατά την 5ετή παρακολούθηση. Ωστόσο, η διαφορά που διαπιστώθηκε δεν ήταν πιθανότατα κλινικά σημαντική.
Πρόσθετη αναφορά
Μην διατρέχετε τον κίνδυνο να χάσετε πιθανές κόκκινες σημαίες ή να καταλήξετε να θεραπεύετε δρομείς με βάση μια λανθασμένη διάγνωση! Αυτό το διαδικτυακό σεμινάριο θα σας αποτρέψει από το να διαπράξετε τα ίδια λάθη στα οποία πέφτουν θύματα πολλοί θεραπευτές!