Εισαγωγή

Η δυσπλασία του ισχίου, κατά την οποία η κεφαλή του μηριαίου δεν καλύπτεται επαρκώς από την αγκύλη, είναι ένα κοινό εύρημα στους ενήλικες. Είναι πιο διαδεδομένη σε άτομα με πόνο στο ισχίο και σχετίζεται με πρώιμη οστεοαρθρίτιδα. Υπάρχουν χειρουργικές επιλογές, αλλά όχι για όλους. Αντενδείξεις είναι ο δείκτης μάζας σώματος άνω των 25 kg/m2, η ηλικία άνω των 45 ετών και η παρουσία οστεοαρθρίτιδας του ισχίου. Ορισμένοι δεν είναι καν πρόθυμοι να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση. Παλαιότερες έρευνες διαπίστωσαν καλά αποτελέσματα για τους ασθενείς μετά από άσκηση και εκπαίδευση. Ωστόσο, οι δοκιμές αυτές δεν περιλάμβαναν υπέρβαρους ασθενείς ή ασθενείς με ήδη εμφανή οστεοαρθρίτιδα του ισχίου. Επομένως, τα στοιχεία για την άσκηση σε αυτή την ομάδα που δεν μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση είναι ανύπαρκτα. Ως εκ τούτου, η παρούσα δοκιμή εξέτασε τη σκοπιμότητα της εξάμηνης άσκησης για τη δυσπλασία του ισχίου σε συνδυασμό με εκπαίδευση σε αυτή την ομάδα ασθενών.

Μέθοδοι

Αυτή η μελέτη διεξήχθη για να εξεταστεί η σκοπιμότητα ενός 6μηνου προγράμματος άσκησης με εκπαίδευση σε ασθενείς με δυσπλασία του ισχίου. Για να είναι επιλέξιμοι για συμπερίληψη, οι ασθενείς έπρεπε είτε να είναι επιλέξιμοι για χειρουργική επέμβαση ισχίου αλλά να αρνήθηκαν είτε να μην ήταν επιλέξιμοι για χειρουργική επέμβαση με βάση αρνητική δοκιμασία προσκρούσεως, ΔΜΣ >25, βαθμολογία οστεοαρθρίτιδας ισχίου Tönnis >1, ηλικία >45 ετών ή μειωμένο εύρος κίνησης του ισχίου (<95◦ κάμψη και/ή <30◦ απαγωγή). Έξι ασθενείς εγγράφηκαν στο πλαίσιο πιλοτικής μελέτης και έλαβαν συνήθη φροντίδα για 3 μήνες. Αυτό περιελάμβανε πληροφορίες σχετικά με την αυτοδιαχείριση των συμπτωμάτων του ισχίου και γενικές συμβουλές σχετικά με την άσκηση και τη σωματική δραστηριότητα.

Στη συνέχεια, συμπεριλήφθηκαν 30 ασθενείς που ακολούθησαν την εξάμηνη άσκηση για δυσπλασία του ισχίου. Ολοκληρώθηκαν συνολικά οκτώ συνεδρίες, εκ των οποίων οι δύο πρώτοι μήνες περιελάμβαναν 2 συνεδρίες ανά μήνα και ακολούθησαν 4 συνεδρίες με ρυθμό 1 συνεδρία ανά μήνα. Δόθηκαν στους συμμετέχοντες συμβουλές σχετικά με τη διαχείριση του πόνου, τη σημασία της προσκόλλησης στην άσκηση και της προόδου, συμβουλές για απώλεια βάρους, εάν αυτό είναι απαραίτητο, και συμβουλές για σωματική δραστηριότητα, οι οποίες υποστηρίχθηκαν επίσης οπτικά. Η εξάμηνη άσκηση για τη δυσπλασία του ισχίου περιελάμβανε 4 ασκήσεις με 3 επίπεδα προόδου η καθεμία. Οι τέσσερις ασκήσεις που εκτελέστηκαν ήταν οι πλάγιες σανίδες, οι πλαϊνές σανίδες, τα καθίσματα και οι ασκήσεις ισορροπίας με ένα πόδι.

Όλοι ξεκίνησαν με το επίπεδο C κάθε άσκησης και ο σκοπός ήταν να προπονηθούν σε ένα επίπεδο αντιλαμβανόμενης προσπάθειας από κάπως δύσκολο (επίπεδο 5) έως πολύ δύσκολο (επίπεδο 7) σύμφωνα με την κλίμακα Borg CR10. Σε περίπτωση που οι συμμετέχοντες δεν μπορούσαν να προχωρήσουν σε άλλο επίπεδο δυσκολίας, ο αριθμός των επαναλήψεων αυξήθηκε σε 20.

Οι αναφερόμενες από τον ασθενή εκβάσεις καταγράφηκαν με το Hip and Groin Outcome Score (HAGOS) σχετικά με τον πόνο, τα συμπτώματα, τη σωματική λειτουργία, τη συμμετοχή και την ποιότητα ζωής (βαθμολογία 0-100, 100 καλύτερο) από την έναρξη έως την εξάμηνη παρακολούθηση. Η μελέτη μέτρησε την ισομετρική δύναμη του ισχίου σε κάμψη, απαγωγή και έκταση με δυναμόμετρο. Η ισορροπία μετρήθηκε με τη δοκιμασία ισορροπίας Υ και η απόδοση με το άλμα με ένα πόδι για απόσταση. Ελάχιστη κλινική σημασία ορίστηκε ως αλλαγή άνω των 10 βαθμών στο HAGOS, >0,15Nm/kg στη δύναμη, >15cm στη δοκιμασία ισορροπίας Y και >15cm στη δοκιμασία άλματος για απόσταση.

Αποτελέσματα

Τριάντα συμμετέχοντες προσλήφθηκαν και 24 ήταν διαθέσιμοι κατά την εξάμηνη παρακολούθηση. Στους 6 μήνες διαπιστώθηκαν κλινικά σημαντικές βελτιώσεις στον πόνο, τα συμπτώματα και τη φυσική λειτουργία του ισχίου κατά HAGOS. Περαιτέρω, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι διαπιστώθηκαν σημαντικές βελτιώσεις σε όλες τις δοκιμασίες των μυών του ισχίου και στη δοκιμασία ισορροπίας Υ για όλες τις κατευθύνσεις εκτός από 1. Η μυϊκή δύναμη του ισχίου βελτιώθηκε με μέση διαφορά 0,18 Nm/kg στην κάμψη, 0,20 NM/kg στην απαγωγή και 0,25 Nm/kg στην έκταση. Το τεστ ισορροπίας Y βελτιώθηκε προς κάθε κατεύθυνση και ο Πίνακας 3 δεν αποκαλύπτει μη σημαντική κατεύθυνση του τεστ ισορροπίας Y, επομένως δεν είναι βέβαιο ποια κατεύθυνση δεν είχε βελτιωθεί. Το άλμα για τη δοκιμασία απόστασης αυξήθηκε από 37 σε 52 εκατοστά κατά μέσο όρο, γεγονός που ήταν σημαντικό και κλινικά σημαντικό.

Κλινικά σημαντικές βελτιώσεις διαπιστώθηκαν στο 71% των ατόμων στους 6 μήνες για τον πόνο HAGOS. Υπήρχε ένα σημαντικό ποσοστό συμμετεχόντων που μπορούσε να προχωρήσει καθ' όλη τη διάρκεια της μελέτης. Το 41%-73% των συμμετεχόντων προχώρησε σε επίπεδο Β ή υψηλότερο επίπεδο στις τέσσερις ασκήσεις μετά από τρεις μήνες. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε σε 75%-91% μετά από έξι μήνες, όπου το 38%-58% προχώρησε επίσης στο επίπεδο Α. Δεκαεννέα από τους 24 συμμετέχοντες πέτυχαν 75% συμμόρφωση.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Η παρούσα ανασκόπηση δείχνει ότι ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει εξάμηνη άσκηση για τη δυσπλασία του ισχίου είναι εφικτό και ασφαλές. Οι συμμετέχοντες πέτυχαν κλινικά σημαντικές βελτιώσεις στα καθορισμένα αποτελέσματα. Χωρίς να στηριζόμαστε υπερβολικά σε αυτά τα ευρήματα, αυτό δίνει μια ένδειξη των πιθανών οφελών ενός τέτοιου προγράμματος, αλλά αυτό πρέπει να ελεγχθεί σε πιο αυστηρές RCT, δεδομένου ότι ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν μόνο να εξετάσει τη σκοπιμότητα και την αποδοχή της εξάμηνης άσκησης για τη δυσπλασία του ισχίου.

Αναφέρθηκε ότι οι ασθενείς μπορούσαν να προχωρήσουν σε άλλο επίπεδο δυσκολίας άσκησης μόνο κατά τη διάρκεια των εποπτευόμενων συνεδριών. Αυτή ήταν μια προσαρμογή της αρχικής παρέμβασης, αλλά κρίθηκε απαραίτητη καθώς διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες ανέφεραν μικρές επιδεινώσεις του πόνου στο ισχίο και θεωρήθηκε ότι προέκυπτε από τη γρήγορη εξέλιξη και τη λανθασμένη εκτέλεση των ασκήσεων. Αυτή είναι μια πτυχή που πρέπει να έχετε κατά νου, καθώς ορισμένοι ασθενείς θα προχωρήσουν πολύ γρήγορα και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση των συμπτωμάτων. Φαίνεται σημαντικό να εξηγήσουμε τη σημασία της ισορροπίας μεταξύ της έντασης της άσκησης και της ανοχής των ιστών. Σε εκείνους τους ασθενείς που δεν βασίζονται σε ισορροπημένες προόδους, μπορείτε πράγματι να τους επιτρέψετε να κάνουν προόδους όταν επιβλέπονται μόνο, αντί να τους αφήσετε να κάνουν προόδους με το δικό τους ρυθμό.

Αυτές οι προόδους άσκησης μπορεί να φαίνονται εφικτές για εμάς, αλλά μπορεί να είναι δύσκολες για τους ασθενείς που αντιμετωπίζουν συμπτώματα στο ισχίο. Επιπλέον, υπάρχουν χειρουργικές επιλογές για ασθενείς με δυσπλασία του ισχίου, αλλά αυτές δεν προσφέρονται σε ασθενείς με ΔΜΣ άνω των 25 kg/m2 ή ηλικίας άνω των 45 ετών. Σε αυτούς τους ασθενείς, οι εξελίξεις μπορεί να είναι δύσκολες. Αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στο δείγμα που περιλαμβάνεται εδώ, καθώς η μέση ηλικία ήταν χαμηλότερη από 45 έτη. Το δείγμα αυτό είχε μέση ηλικία 30 ετών (IQR 24-41) και μέσο ΔΜΣ 24 (IQR 21-27). Όμως, τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας κατά την έναρξη δείχνουν ότι το ήμισυ του δείγματος ήταν αδρανές ή ενεργό κάτω από το συνιστώμενο επίπεδο δραστηριότητας, όπως ορίζεται από τον ΠΟΥ. Μπορεί να ήταν λιγότερο εξοικειωμένοι με τις ασκήσεις ενδυνάμωσης και αυτός μπορεί να είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η εξέλιξη ήταν δύσκολη.

Μίλα μου για σπασίκλες

Αυτή η δοκιμή σκοπιμότητας προσέλαβε ένα δείγμα ευκολίας, επομένως, προσλήφθηκαν συμμετέχοντες που ήταν ενθουσιώδεις να συμμετάσχουν ή βρίσκονταν κοντά. Αυτό μπορεί να επηρέασε τα αποτελέσματα και, κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσε να οδηγήσει στην υψηλή προσήλωση στο πρόγραμμα. Ωστόσο, δεν το γνωρίζουμε αυτό με βεβαιότητα, μια μελλοντική RCT θα μας δώσει περισσότερη σαφήνεια σχετικά με αυτό. Το σχετικά απλό πρόγραμμα άσκησης με μόνο 4 ασκήσεις και 3 επίπεδα εξέλιξης θα μπορούσε επίσης να έχει οδηγήσει στην υψηλή προσκόλληση, καθώς το πρόγραμμα πιθανόν να μην ήταν συντριπτικό για τους συμμετέχοντες.

Οι συγγραφείς αναφέρουν κλινικά σημαντικές βελτιώσεις στα αποτελέσματα του HAGOS και στις φυσικές δοκιμασίες (δύναμη, ισορροπία Y και άλμα για απόσταση). Ωστόσο, κατά την εξέταση του πίνακα 4, γίνεται σαφές ότι στους 6 μήνες μόνο το 62% των συμμετεχόντων πέτυχαν ένα αποδεκτό επίπεδο των συμπτωμάτων τους, όπως αντικατοπτρίζεται από το PASS. Ακόμη και όταν το 71% ανέφερε κλινικά σημαντική βελτίωση στις βαθμολογίες πόνου HAGOS, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα συμπτώματα του ισχίου εξαφανίστηκαν. Αυτή είναι μια σημαντική πτυχή που πρέπει να έχετε κατά νου και να επικοινωνήσετε στον ασθενή σας όταν ακολουθεί αυτό το πρόγραμμα αποκατάστασης. Οι συμμετέχοντες με υψηλές αρχικές βαθμολογίες πόνου HAGOS (>80 μονάδες), που σημαίνει ότι είχαν λιγότερο σοβαρό πόνο, δεν πέτυχαν (σχετικές) βελτιώσεις. Αυτό είναι λογικό και μπορεί να εξηγηθεί με την παλινδρόμηση προς το μέσο όρο, όπου οι συμμετέχοντες με χαμηλές βαθμολογίες μπορούν να βελτιωθούν περισσότερο προς το μέσο όρο. Από την άλλη πλευρά, οι συμμετέχοντες με ήδη υψηλές βαθμολογίες δεν έχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης.

Ο τίτλος αποκαλύπτει ότι το 6μηνο πρόγραμμα άσκησης για τη δυσπλασία του ισχίου περιελάμβανε επίσης εκπαίδευση των ασθενών. Ωστόσο, οι προκαθορισμένες προόδους έπρεπε να αλλάξουν έτσι ώστε να μπορούν να γίνονται μόνο υπό επίβλεψη, καθώς πολλοί ασθενείς προχώρησαν πολύ γρήγορα και χρησιμοποίησαν λανθασμένη τεχνική, οδηγώντας σε επιδείνωση του πόνου στο ισχίο. Δύο ερωτήσεις μπορούν να τεθούν. Οι ασκήσεις και η εξέλιξη των ασκήσεων εξηγήθηκαν ανεπαρκώς ή η εκπαίδευση σχετικά με το πότε πρέπει να προχωρήσουν οι ασκήσεις δεν περιγράφηκε σωστά; Φαίνεται ότι η εκπαίδευση του ασθενούς θα πρέπει να βελτιστοποιηθεί σε μελλοντικές δοκιμές για να αποφευχθεί αυτό.

Μηνύματα για το σπίτι

Η εξάμηνη άσκηση για τη δυσπλασία του ισχίου φαίνεται να είναι μια σχετική θεραπευτική επιλογή που μπορεί να προσφερθεί στους ασθενείς. Αν και προκαταρκτικά, φαίνεται ότι το πρόγραμμα οδηγεί σε κλινικά σημαντικές βελτιώσεις στα αποτελέσματα του HAGOS και στη δύναμη των καμπτήρων, των απαγωγών και των εκτεινόντων του ισχίου, καθώς και στη δοκιμασία ισορροπίας Y και στην απόδοση στη δοκιμασία hop for distance. Αυτά τα αποτελέσματα θα πρέπει τώρα να επιβεβαιωθούν σε μια RCT, καθώς η δοκιμή αυτή ήταν μια μελέτη σκοπιμότητας.

Αναφορά

Jacobsen JS, Thorborg K, Sørensen D, Jakobsen SS, Nielsen RO, Oestergaard LG, Søballe K, Mechlenburg I. Σκοπιμότητα και αποδοχή μιας εξάμηνης παρέμβασης άσκησης και εκπαίδευσης ασθενών για ασθενείς με δυσπλασία του ισχίου: Μελέτη μεικτών μεθόδων. Musculoskelet Sci Pract. 2022 Oct;61:102615. doi: 10.1016/j.msksp.2022.102615. Epub 2022 Jun 24. PMID: 35820302.